Παρασκευή, 22 Απριλίου 2022 10:26

We Got Playoffs #2: Επιστροφές, Εκπλήξεις και Ανατροπές

Από :
We Got Playoffs #2: Επιστροφές, Εκπλήξεις και Ανατροπές

Warriors, Sixers και Celtics δείχνουν να έχουν επιστρέψει για τα καλά, οι τραυματισμοί των Middleton και Booker δείχνουν να ανατρέπουν τις βεβαιότητες για την κατάληξη των σειρών των ομάδων τους, ο Kidd μας κάνει να αναρωτιώμαστε αν είναι ο καλύτερος προπονητής της Λίγκας, οι Jazz για το αν θα μείνει έστω ένας από την ομάδα το καλοκαίρι, οι Heat δαγκώνουν ενώ Grizzlies και Timberwolves, ω θε μου -και συγγνώμη για την επίκληση μέρες που’ναι- τι σειρά μας χαρίζουν.

Και στη σημερινή επιμέλεια της στήλης οι Νίκος Ραδικόπουλος και Δημήτρης Χ.

Η εικόνα και του σημερινού κειμένου αποτελεί σχέδιο του Jack Perkins, γνωστό και ως PureHoop στα socials.

Fastbreak

Ξεκίνημα από τη Δύση, εκεί που οι περισσότερες σειρές έχουν πιάσει τα τρία παιχνίδια. “Αστάθεια αλλά και ανθεκτικότητα”, οι δύο λέξεις που χαρακτηρίζουν αυτή την postseason για τους Grizzlies, την ομάδα δηλαδή που ψιλο-σετάρει τον τόνο στη διασκεδαστική σειρά με τους Timberwolves. Το Memphis ισοφάρισε πίσω από το γεμάτο παιχνίδι του Ja Morant (23 πόντοι - 10 assists - εννιά rebounds) και έδωσε ένα σόου αστάθειας στον τρίτο αγώνα, βλέποντας την Minnesota να ξεφεύγει ξανά και ξανά στο σκορ, μέχρι την τέταρτη περίοδο. Εκεί ωστόσο πάγωσαν τα πάντα αμυντικά, κατάφεραν -επιτέλους- να εκμεταλλευτούν τη φθορά που είχαν προκαλέσει στον Towns με συνεχή εύκολα φάουλ και έτρεξαν ένα ασύλληπτο σερί 21-0, λες και έκαναν προπόνηση με κώνους. Ο Ja ήταν ξανά σπουδαίος και μαζί του οι Bane (26 πόντοι) και Tuys Jones (11/4/5) που έτρεξαν την περιφέρεια. Ειδική αναφορά αξίζει όμως στον Brandon Clarke (20/8), ο οποίος επιθετικά έβαλε ό,τι του προσφέρθηκε (σερί βολές, κοντινά τελειώματα μέτα από roll ή tip-ins άστοχων σουτ) και αμυντικά έδεσε όλα τα σχήματα, επιτρέποντας στον Jackson Jr να κρύψει τα πάντα κοντά στο καλάθι.  Ο περιορισμός του ανήμπορου να βοηθήσει στην συγκεκριμένη σειρά από το δεύτερο ημίχρονο του Game-2 (με μηδενικό χρόνο συμμετοχής στο Game-3) είναι το κρίσιμο adjustment του coach Jenkins που δείχνει να κλειδώνει τους Wolves. Η σειρά αυτή μας αφήνει με την εικόνα του 37-12 (!) της τέταρτης περιόδου, με ένα σαρωτικό μπάσκετ από τους Grizzlies σε κάθε πλευρά του παρκέ.  Η Minnesota μάλλον θα απαντήσει, όμως το Memphis ξέρει ότι πατάει καλύτερα, μπορεί να επιστρέψει σχεδόν από κάθε συνθήκη και τελικά να επικρατήσει.

Κάπου αλλού, ο Jalen Brunson προστίθεται στη λίστα ‘’κακού ματσαρίσματος’’ για την περιφέρεια της Utah, στην οποία πλέον έχουμε πειστεί πως ανήκει ολόκληρη η Λίγκα. Για να μην παρεξηγηθούμε, ο Brunson είναι φανταστικός στις δύο σερί νίκες των Mavericks επί των Jazz, με 72 πόντους και μόλις ένα λάθος (ναι, ένα, uno, one) στα λεπτά που αγωνίστηκε. Τρομερός, χτυπά σε πρώτη ευκαιρία τους χώρους που η άμυνα της Utah παραδίνεται, με το καλό να πάρει ένα τσουβάλι χρήματα το καλοκαίρι. Όμως δεν είναι κατάσταση αυτή με τη Utah. Είναι το ίδιο σύνολο που πέρυσι τερμάτισε πρώτο στη σεζόν, είχε σύντομο τέλος στην postseason γιατί είχε να διαχειριστεί τραυματισμούς και άλλο ένα κακό ματσάρισμα με τους Clippers (οι οποίοι έπαιζαν χωρίς τον Leonard, για όνομα) και φέτος έχει φουλ υγεία. Ε, αυτό το σύνολο είναι πίσω 2-1 από τους Mavericks χωρίς τον Doncic. Στην τελική ρε παιδιά δεν θα μας λείψουν κιόλας. Ο συμπαθέστατος υπερσκόρερ Donovan Mitchell (32 πόντοι, έξι assists στο τελευταίο ματς) χάνει στα πόδια τον Brunson λες και τον μαρκάρουμε εμείς, ενώ οι υπόλοιποι με την εικόνα τους (όπως εύστοχα παρατήρησαν στο podcast του Zach Lowe) είναι σα να λένε στον Gobert πως ‘’ή θα φάμε τρίποντο ή καλάθι μέσα, διάλεξε’’. Το Dallas δεν κρατιέται απλά στη σειρά μέχρι να γυρίσει ο Luka. Πάει να την κερδίσει στα ίσια, ακόμη και χωρίς εκείνον. Επίσης, εγινε ο Kidd στη μαθητεία του στους Lakers ένας εξαιρετικός προπονητής ή είναι ιδέα μας; Τέλος, σε ενδεχόμενο under/over για το πόσοι παικτες από το τρέχον roster των Jazz θα είναι και την επόμενη σεζόν στην ομάδα, νομίζετε πως η γραμμή θα ήταν πάνω από το 2,5;

Αυτός φίλες και φίλοι είναι ο Jordan Poole, ο τρίτος Splash Brother ή ο “Splash Nephew” αν μας επιτρέψετε και εμάς μια συνεισφορά στην αναζήτηση υποκοριστικού για αυτόν (και λαμβάνοντας υπόψη τα 12 χρόνια διαφορά από τον Curry) που σκόραρε 27 πόντους με 9/13 προσπάθειες, δίπλα στους επίσης 27 του Steph Curry (που ξεκίνησε πάλι από τον πάγκο) και τους 26 του Klay Thompson. O Poole πετάει, του βγαίνουν τα πάντα και οι 22,7 πόντοι, 6,3 assists που έχει κατα μέσο όρο απέναντι στο Denver είναι ό,τι χρειάζεται να γνωρίζετε για τη σειρά. Οι Warriors πολύ απλά κάνουν ό,τι γουστάρουν απέναντι στην φτωχή περιφερειακή άμυνα των Nuggets και όσο ο Green αμύνεται σεμιναριακά επάνω στον MVP Jokic, ακόμη και με πέντε φάουλ, η σκούπα είναι αναπόφευκτη. Βοηθάει σε αυτό και το γεγονός πως μάλλον έχουν τον καλύτερο έκτο παίκτη στην ιστορία των Playoffs στο πρόσωπο του …εχμ, Steph Curry. Όπως έδειξε και η καρτέλα του ΤΝΤ προς το τέλος του Game-3 οι σειρές πρώτου γύρου που φτάνουν στο 3-0 δεν έχουν ως τώρα καμία επιστροφή στις 143 φορές που κάτι τέτοιο έχει συμβεί. Αναλυτικότερα και αν ενδιαφέρεστε για μαθήματα χορού, στην εξαιρετική ως πάντα ανάλυση του Ben Taylor.

Για το φινάλε της Δύσης κρατάμε το Suns vs Pelicans, εκεί που η ζυγαριά έχει πάρει περίεργη κλίση. Η Νέα Ορλεάνη έκανε ένα σπουδαίο break πίσω από το επιθετικό κρεσέντο του Brandon Ingram (37/11/9) και την άψογη διαχείριση του αγώνα από τον Willie Green που ξεπετάγεται ως προπονητικό wonderkid. Μέσα σε όλα μάθαμε πως ο Devin Booker μάλλον θα λείψει δύο με τρεις εβδομάδες με hamstring strain. To Phoenix έδειξε στη διάρκεια της σεζόν πως μπορεί να κερδίζει παρά την απουσία κάποιου από τους stars του συνόλου, όμως τα Playoffs είναι διαφορετικά και οι Pelicans παραδόξως πολύ έτοιμοι να χτυπήσουν στις ελάχιστες αμυντικές αδυναμίες των Suns, κυρίως στο midrange. Kαι υπάρχει και ένα -κυριολεκτικά τεράστιο- ερωτηματικό που ακούει στο όνομα “Zion”. Λέτε; 

Μιλώντας για σειρά με ανατροπή στη ζυγαριά, τραυματισμούς και midrange, περιέργως έχουμε έναν καθρέφτη στην ανατολική περιφέρεια. Οι Bulls είδαν τον DeRozan να έχει 41 πόντους με 8/9 προσπάθειες πάνω στον Giannis, λες και κυνηγούσε τη δυσκολία του συγκεκριμένου matchup, όσο ο Caruso έδωσε αμυντικό σόου πάνω σε κάθε κορμί, όντας καταλυτικός στο μοίρασμα του παιχνιδιού με δέκα assists. Οι Bulls πέτυχαν το 1-1 και πάνε πίσω στο Chicago, όσο το Milwaukee έχει να διαχειριστεί την απουσία του Khris Middleton με MCL sprain και επίσης απουσία εβδομάδων, αλλά και τον τραυματισμό στο μάτι του Portis που το αφήνει χωρίς τεσσάρια στην ουσία για το άμεσο μέλλον. Από την άλλη, ο ‘’αν δεν διασκεδάζουμε το παιχνίδι, να πάμε σπίτια μας’’ Giannis δεν είναι ευχάριστος αντίπαλος, έτσι οργισμένος δηλαδή. Και αν χρειαστεί να κάνει 50 πόντους για να κερδίσει; Ε ξέρω’γω, το πραγμάτωσε σε Game-6 Tελικών ΝΒΑ, γιατί όχι και εδώ; Η σειρά πάντως έχει πάρει ενδιαφέρουσα τροπή, με τους Bucks να είναι καλύτεροι σ’ όλους τους χώρους (assists, rebounds, ποσότητα και ευστοχία τριπόντων, πόντοι στο ζωγραφιστό), αλλά να ζημιώνονται από έναν συγκεκριμένο. Εκεί που κυριαρχεί ο DeMar.

Η σειρά που πέταξε αρκετά έξω τις προβλέψεις μας, τουλάχιστον όσον αφορά την ανταγωνιστικότητά της, είναι εκείνη ανάμεσα σε Sixers και Raptors. Στα previews της Ανατολής είχαμε συζητήσει για τον έλεγχο του ρυθμού από το δίδυμο Embiid-Harden και τον τρίτο star Maxey (26,7 πόντοι μέσο όρο στη σειρά με 60% ευστοχία), όμως η Philadelphia το πετυχαίνει σε απόλυτο, καθολικό βαθμό. Οι δύο εύκολες νίκες εντός έδρας βρήκαν ένα πιο κλειστό παιχνίδι στο Toronto, με λιγότερες βολές και την γκρίνια του coach Nurse να αποδίδει), όμως και πάλι, το γεγονός πως έφτασε ο αγώνας στην παράταση έχει να κάνει περισσότερο με ένα κακό σημείο για τους Sixers, παρά κάποια εξισορρόπηση των δυναμικών από πλευράς Toronto. Ήρθε και το game winner του Embiid, χαίρεται και αντίο. Οι Sixers θα φύγουν φοβερά αλώβητοι από τα δεινοσαυρικά αμυντικά άκρα των Raptors, αρκετά ξεκούραστοι για τη μάχη με τους Heat. 

Οι οποίοι Heat βέβαια πρέπει πρώτα να περάσουν από τους Hawks να ξεμπερδεύουν και τυπικά με τον πρώτο γύρο. Η περιφερειακή άμυνα του Spoelstra έχει ξεκόψει αρκετά τον Trae Young από τον βασικό έλεγχο του τέμπο, κλειδώνοντας σε αρκετά σημεία πλήρως την επίθεση της Atlanta. Aκόμη και όταν η διάνοια του τελευταίου σπάει τα πρώτα press και προσπαθεί να φτιάξει σκορ, είτε προσωπικό, είτε για τους ψηλούς κοντά στο καλάθι, υπάρχει η τελευταία γραμμή άμυνας που λέγεται “Bam Adebayo”, aka ο ψηλός που έχουν επιχειρήσει μόλις 16 σουτ στον χώρο του και έχουν μπει τα τρία. Ε, σε όλα αυτά βάλτε πως ο Butler έχει μπει πλήρως σε playoffs mode και έπιασε μία όμορφη 45αρα με σουτ όπως το ακόλουθο: 

H μηχανή των Heat δουλεύει ρολόι και ασφαλώς θα κρατήσουμε μία πισινή για τα ματς στην Atlanta, εκεί που και ο Trae θα βρει λογικά τις λύσεις για να προηγηθούν οι Hawks έστω και λίγο μέσα σε αγώνα της σειράς, όμως υπάρχει εμφανής διαφορά ετοιμότητας ανάμεσα στα δύο σύνολα. 

Κλείνουμε με τη σειρά όλων των σειρών, εκεί που οι Celtics έκαναν το 2-0 απέναντι στους Nets. Απροσδόκητο ή μη, το σύνολο του Udoka μπορεί να απορροφήσει καλύτερα την όποια αρχική επιθετική αστοχία των stars Tatum και Brown, κυρίως μέσα από μία σαρωτική άμυνα πάνω στον Kevin Durant. Μόνιμα ένα μεγάλο κορμί επάνω του, βοήθειες από Smart και Horford σε πρώτη ευκαιρία, πίεση πριν ο KD πάρει την μπάλα στα σημεία που τον βολεύουν. Ο Nash δεν τον έχει βοηθήσει ιδιαίτερα από τον πάγκο και πραγματικά βλέπουμε τον πιο ζορισμένο Durant εδώ και χρόνια. ‘’Μα έκανε 27 πόντους’’’ σας ακούμε να τονίζετε. Ναι, με αίμα από τη γραμμή (18-20 βολές) και από τα φάουλ που μοιραία σφυρίχθηκαν στη Βοστώνη, όσο είχε 4/17 προσπάθειες και έξι λάθη, πολλά απ’ αυτά σε σημεία πλήρους κούρασης που δεν μπορούσε ούτε να σκάσει την μπάλα. Το πλάνο των Celtics λειτουργεί, οι υπόλοιποι απέναντι ‘’δεν τους κερδίζουν’’ και από την στιγμή που ο Tatum έκλεισε άψογα τα clutch moments (o Brown είχε κουβαλήσει στο σκορ λίγο νωρίτερα με 22 πόντους) έχει έρθει δίκαια αυτό το 2-0. Τα παιχνίδια στο Brooklyn θα μας δείξουν αν οι Celtics έχουν όντως ξεμακρύνει όσο φαίνεται, ή το ‘’δώστε την μπάλα στους Durant-Irving και κάντε στην άκρη’’ αρκεί για να επανέλθει ένας -μάλλον περίεργος στο χτίσιμο- contender. Θα βάζαμε ως σημείο-κλειδί την παραπάνω ενεργοποίηση του εξαιρετικού Bruce Brown στη σειρά όμως μισό λεπτό, τι είναι αυτό που ακούγεται; 

Ο άσωτος επιστρέφει, κάνει και προπονήσεις με τον Kyle Korver για το σουτ (τρομάρα του, ας βάζει τα drives που μπορεί πρώτα), ποιοι είμαστε εμείς να πούμε όχι στο δράμα;!

Ωστόσο, μια βδομάδα στα Playoffs και η αίσθηση ως τώρα είναι πως Τελικοί Warriors - Celtics μας κλείνουν το μάτι.

Οι φάσεις που μας έβγαλαν τα μάτια

Από εντυπωσιασμό…

Οι Warriors συμμετέχουν στα αμερικάνικα Playoffs μπάσκετ, βόλεϊ και πινγκ-πονγκ. Ταυτόχρονα. 

…αλλά και από τα γέλια

“Α πάενε ‘πό’δω ρε κουτσ’κο”

Η γωνιά του Geek

“Είναι ο Marcus Smart o καλύτερος αμυντικός της Λίγκας;”

Πρώτο βραβείο που ανακοινώθηκε (και αποδόθηκε) για τη regular season που τελείωσε, αυτό του καλύτερου αμυντικού της χρονιάς, με νικητή των Marcus Smart των Boston Celtics. Ο Smart, που όπως ήδη θα έχει δει και διαβάσει παντού, έγινε ο πρώτος guard που κερδίζει το βραβείο μετά τον Gary Payton το μακρινό-μακρινό 1996. Μάλιστα σε ένα ωραίο σκηνικό που έστησαν οι Celtics, το βραβείο το παρέδωσε στον Smart o ίδιος ο Payton. 

To ερώτημα ωστόσο που στα χείλη πολλών, μεταξύ των οποίων και ο γράφων ήταν το προφανές: “είναι ο Smart o καλύτερος αμυντικός της Λίγκας;¨

Προφανώς και όχι είναι η μόνη σωστή απάντηση. Ωστόσο “είναι ο καλύτερος αμυντικός στην καλύτερη ομάδα της Λίγκας για τη σεζόν που τελείωσε είναι η ανταπάντηση που δόθηκε ευρέως”. Είναι στ’αλήθεια;

Οι ενστάσεις από πιο εξειδικευμένους από εμάς αναλυτές στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού ήταν αρκετές. Οι πιο χαρακτηριστικές του Nate Duncan, που όχι μόνο επικαλέστηκε “τους νόμους της αγοράς”:

αλλά και την δύναμη της αφήγησης, ιδίως των “(πανίσχυρων) βοστονοκρατούμενων media” (πόσο παοκτζήδικο ακούστηκε αυτό ε;!):

πιο ήπια, μα εξίσου σκωπτικά, σχολίασε και ο μέχρι πέρσι διοικητικός παράγοντας των Mavs, αλλά πιο διάσημος ως “gambler”, Bob Voulgaris:

Και η αλήθεια είναι πως εγώ συμμερίζομαι την άποψη των συγκεκριμένων. Μέχρι τρεις βδομάδες πριν o Smart δεν υπήρχε σαν υποψήφιος καν στη δημόσια συζήτηση για το συγκεκριμένο βραβείο. Από πλευράς Celtics άπαντες έδειχναν και συζητούσαν για τον Robert Williams τον Τρίτο. Τα advanced αμυντικά stats άλλωστε αυτό υποδείκνυαν: ο Smart δεν εμφανιζόταν βάσει αυτών να είναι καν ο καλύτερος αμυντικός στην ίδια του την ομάδα, με τον Tatum και τον Williams να κατατάσσονται πάνω από αυτόν. Ο τραυματισμός του τελευταίου σε συνδυασμό με την πεποίθηση πως ο Tatum είναι κυρίως επιθετικός παίκτης, κάτι που δεδομένα ισχύει, ωστόσο φαντάζομαι αρκούσαν τα δύο πρώτα παιχνίδια της σειράς με τους Nets και η άμυνα (και η τάπα στα ίσια) στον KD για να αντιληφθούν και οι τελευταίοι τη συνεισφορά του και στην έτερη πλευρά του παρκέ, βοήθησαν στο να αναζητηθεί -και να βρεθεί- ένας τρίτος πόλος εντός των Celtics για να διεκδικήσει -και να πάρει- το βραβείο. Η θεατρική παρουσία του Smart στο παρκέ, αναμφισβήτητα βοήθησε προς την συγκεκριμένη κατεύθυνση. 

Στην ανάδειξη του Smart σε DPoY βοήθησε φυσικά και η κατάσταση των υπόλοιπων διεκδικητών. Ο Gobert έχει αντιπάθειες τόσο στα Media όσο και στην ίδια του την ομάδα η οποία είναι στημένη για να αποδίδει επιθετικά (καλύτερη επίθεση στη Λίγκα φέτος βάσει offensive rating) περιμένοντας από τον ίδιο να καθαρίζει τα πάνα πίσω, κάτι που χωρίς κανέναν συμπαραστάτη στην συγκεκριμένη πλευρά του παρκέ, φέτος δεν κατάφερε να κάνει με επιτυχία (12η άμυνα βάσει defensive rating) τερματίζοντας τρίτος στην ψηφοφορία. 

Χαρακτηριστική σχετική φάση είναι το poster που τον βάζει ο Dinwiddie στο τρίτο παιχνίδι της σειράς με τους Mavs. Οι συμπαίκτες του Gobert είναι σκόρπιοι στο παρκέ, στατικοί σαν προπονητικοί κώνοι, και έχουν ξεχάσει και τον Dorian Finney-Smith αμαρκάριστο στο τρίποντο αφού ο Bogdanovic που έχει κολλήσει στο αν πρέπει να μαρκάρει τον Dinwiddie ή τον DFS, μέχρι που παθαίνει Westbrook και αποφασίζει να μην μακράρει κανέναν απολύτως. Κάπως έτσι ο Gobert, που από πέρσι και τους Clippers και ιδίως μετά τα 8/11 του Kleber στο Game-2 βλέπει τα corner threes ως και στον υπνό του και ξυπνάει ιδρωμένος, κινείται να κλείσει τον Finney-Smith, πριν συνειδητοποιήσει πως οι λατρεμένοι του συμπαίκτες έχουν αφήσει έναν αεροδιάδρομο προς το καλάθι για τον combo guard των Mavericks και προσπαθήσει να επιστρέψει στο ζωγραφιστό για να προστατέψει την στεφάνη. Προφανώς και δεν προλαβαίνει να το κάνει το επιτυχία, προφανώς και εκτείθεται, προφανώς και δεν είναι δική του η ευθύνη για όλο αυτό το αμυντικό τσίρκο.

Περνώντας στον έτερο υποψήφιο, δεύτερο στη βαθμολογία, χαλκέντερο γενικά (δεν έχει χάσει παιχνίδι στην καριέρα του) καισυγκλονιστικό ειδικά Mikal Bridges, μπορούμε με βεβαιότητα να πούμε πως απλά δεν είχε πάνω του τα φώτα της δημοσιότητας όπως κάθε Celtic. Του λείπει ακόμα όγκος για να ισχυροποιεί ακόμα περισσότερο τις αμυντικές του θέσεις, αλλά θαρρώ δεν υπήρξε παιχνίδι που είδε κάποιος/α φέτος Suns και δεν τρόμαξε με την παρουσία του (και ιδίως με τα χέρια του που από το μήκος τους οριακά σέρνονται στο παρκέ). 

Αν κάτι καθόρισε τον νικητή του βραβείου ωστόσο αυτό ήταν οι τραυματισμοί και τα χαμένα παιχνίδια. Αρχικά για την κολώνα της άμυνας της καλύτερης ομάδας της Ανατολής, τον Bam Adebayo, που έχασε 26 παιχνίδια στη σεζόν, μα πέρα και κύρια για τον πραγματικά καλύτερο αμυντικό της Λίγκας (άρα του κόσμου…), τον Draymind Green, που έχασε 36. Ανν είχε παίξει έστω 15-20 παιχνίδια παραπάνω, δεν θα γράφονταν σήμερα οι συγκεκριμένες ηλεκτρονικές γραμμές. Αν έχετε αμφιβολίες σχετικά, απλά μπορείτε να ρωτήσετε το πιο πλήρες επιθετικό όπλο της Λίγκας και back-to-back MVP σχετικά, τον Nikola Jokic.

Ups and Downs

⬆ Χτυπημένος από ατυχίες και τραυματισμούς, στιγματισμένος ως μανούρας και δύσκολος χαρακτήρας, ο DeMarcus Cousins σε μια εκ βαθέων συνέντευξη με τον Marc J. Spears στο AndSpace είπε μόνο αλήθειες. Μεγάλες αλήθειες. Αν πρέπει να ξεχωρίσουμε δύο σημεία αυτής, αυτά είναι τα ακόλουθα: “Δείτε πως παίζουν οι σύγχρονοι centers, οι καλύτεροι παίκτες της Λίγκας και υποψήφιοι για MVP. Παίζουν όπως έπαιζα εγώ από την αρχή της καριέρας μου. Μπορείς να με πεις και “Προμηθέα” της θέσης” και “Τι ακριβώς έκαναν οι Kings για εμένα; Πέρα από το να πουν το όνομά μου τη μέρα του draft; Να είμαστε ειλικρινείς. Εγώ έκανα περισσότερα για αυτούς από ό,τι εκείνοι για μένα. Έμεινα εκεί εφτά χρόνια και είχα δύο owners, τρεις GMs, εφτά προπονητές. Σε επτά χρόνια!”

⬆ Με την υψηλότερη τηλεθέαση από το 2011 άνοιξε το πρώτο Σαββατοκύριακο των φετινών Playoffs, γράφοντας έναν μέσο όρο της τάξης των 4,05 εκατομμυρίων τηλεθεατών στα τρία δίκτυα κάλυψης, ABC, ESPN and TNT. Συγκριτικά με τα περσινά Playoffs (που ωστόσο είχαν ξεκινήσει τέλη Μάη) σημειώθηκε αύξηση κατά 37% (2,95 εκατ. τηλεθεατές), ενώ σε σχέση με την τελευταία “κανονική” postseason που είχε ξεκινήσει στην “ώρα της”, αυτή του 2019, η αύξηση είναι της τάξης του 41% (2,88 εκατ.). Το δε κυριακάτικο Celtics - Nets συγκέντρωσε 6,9 εκατ. τηλεθεατές, γινόμενο το Game-1 με τους περισσότερoυς τέτοιους από το μακρινό 2002 και το Blazers - Lakers εκείνης της χρονιάς (που είχε κερδίσει το ενδιαφέρον 8,37 εκατ. τηλεθεατών).

⬆ Πες τα χρυσόστομε! Πες τα να αγιάσει το στοματάκι σου!

Επίσης, φιλική συμβουλή: όσοι/ες δεν μπορείτε να καταλάβετε τι βλέπετε το 2022 μπορείτε απλά να το παρατήσετε. Κάντε κάτι άλλο στη ζωή σας. Ή απλά βάλτε βιντεοκασέτες από τα ‘80s να ηρεμήσει η ψυχούλα σας (και εμείς από την γκρίνια και τη χαζομάρα σας). 

⬇ Η συνεχής εκθείαση των play-ins παιχνιδιών υπερθεματίζουν την επιτυχία αυτών:

Ωστόσο ο υπερβολικά περιορισμένος χρόνος μεταξύ του play-in και του Game-1 για τον όγδοο είναι καταδικαστικός για αυτόν. Καταλαβαίνω πως πρέπει να έχει κάποιου είδος πλεονέκτημα ο πρώτος καθώς “πρώτος αφού”, ωστόσο για το θέαμα καθεαυτό θα ήταν καλό να μπορεί ο όγδοος να παρουσίαζεται έστω οριακά ανταγωνιστικός και όχι να θεωρείται το πρώτο παιχνίδι της σειράς “schedule lose”. Τα δεύτερα παιχνίδια των σειρών #1 - #8 αμφότερων των περιφερειών και η διαφορά στην απόδοση Hawks και Pelicans αυτό ακριβώς αποδεικνύουν δυστυχώς. 

⬇ Κάνοντας την τελευταία μάλλον αναφορά μας για φέτος στα play-ins να πούμε ότι η μαύρη τρύπα των στατιστικών αυτών, αφού δεν ανήκουν ούτε στη regular, ούτε στην postseason και τα Playoffs, καταγράφονται για πρώτη φορά από τον “Machine” Kevin Pelton:

⬇ Κωλοδάχτυλων συνέχεια, αυτή τη φορά όχι προς οπαδούς, αλλά αντιπάλους. Και όχι στον αέρα, αλλά στην κωλοτρυπίδα καθεαυτή. Ακριβώς τέτοιο ήταν του Gary Payton II προς τον Jokic, με τον τελευταίο να δηλώνει σχετικά πως αυτό τον εξόργισε, ότι του έβαλε “δάχτυλο στην τρύπα” όπως χαρακτηριστικά δήλωσε, και δεν του έδωσε απλώς ένα “κωλοχαστουκάκι” όπως αρχικά όλοι μας νομίσαμε. 

Προσεχώς

Μας ρώτησε ένας φίλος της στήλης μετά την έκδοση του We Got Playoffs #1 γιατί καταργήσαμε σε σχέση με το We Got Game της regular το χωρίο “Προσεχώς”. Να απαντήσουμε και από εδώ: δεν υπάρχει “Προσεχώς” κατά τη διάρκεια της “Ετήσιας Μεγάλης Αργύπνιας”. Δεν ξεχωρίζει κάποιο παιχνίδι. Τα βλέπουμε όλα, όλα έχουν τεράστια σημασία, οπότε δεν έχει νόημα το “Προσεχώς”. Ελπίζουμε να σας καλύπτει και εσάς η απάντησή μας.

Διαβάσαμε, είδαμε, ακούσαμε μας άρεσαν και σας προτείνουμε

Την προσπάθεια του ιδιοκτήτη των Nets, Joe Tsai, να πατήσει και στις δύο βάρκες με τροχιά σύγκρουσης, ΗΠΑ και Κίνα, αναλύουν σε ένα πολύ ενδιαφέρον τους άρθρο στο ESPN οι Mark Fainaru-Wada και Steve Fainaru “Brooklyn Nets owner Joe Tsai is the face of NBA's uneasy China relationship”.

Με την ανάδειξη των νέων guards αστέρων της Λίγκας καταπιάνεται -όπως πάντα με εξαιρετικό τρόπο- και ο Jon Hollinger στο The Athletic ($)

Την υποτιμημένη σημαντικότητα του Deandre Ayton για τους Suns στα φετινά playoffs εξηγεί στο SI o Rohan Nadkarni (με αφορμή το οποίο τον φιλοξένησε και ο Kevin O’Connor του The Ringer στο pod του “The Void”, σε μια πολύ ενδιαφέρουσα επίσης εκπομπή).  

Την εξαιρετικά σημαντική τέχνη των Miami Heat, του να σφυριλατούν undrafted παίκτες σε καίριους ρολίστες, περιγράφει ο Andrew Lopez στο ESPN

Τη διαδρομή του Gary Payton του Δεύτερου, από τη δυσλεξία και τις μαθησιακές δυσκολίες, ως τη δική του “γη της επαγγελίας” στο San Fransisco, περιγράφει, επίσης στο ESPN, η Kendra Andrews. 

 

 

 

Κατηγορία We got game
Ετικέτες

Σχετικά Άρθρα

Περισσότερα σε αυτή την κατηγορία: « We Got Playoffs #1: Το εμφατικό “ηρθαμε” της νέας γενιάς We Got Game #19: A song of Ice and Fire »
επιστροφή στην κορυφή

 

 

 PODCASTS

Basketballguru.gr 2018 All righs reserved.      Designed and Developed by Web Rely