Με τους τελικούς των περιφερειών να κοντεύουν στα μισά τους, οι πέντε πρώτοι αγώνες αυτών δεν μας έχουν δώσει κοινά σημεία αναφοράς. Κάθε αγώνας αποτελεί ξεχωριστή, ανεξάρτητη, ιστορία, αποτέλεσμα είτε των προπονητικών προσαρμογών, είτε -δυστυχώς πολύ συχνά- των τραυματισμών και των απουσιών, με τα δύο τελευταία παιχνίδια ωστόσο να έχουν αγωνία και σασπένς. Στα ως τώρα πεπραγμένα του τρίτου γύρου των φετινών Playoffs μας ξεναγεί στηn σημερινή έκδοση της στήλης ο Νίκος Ραδικόπουλος.

Οι τελικοί της Ανατολικής περιφέρειας φέρνουν αντιμέτωπες δύο ομάδες που έμαθαν να λύνουν τα προβλήματά τους κατά τη διάρκεια της κανονικής περιόδου και εφάρμοσαν πλήρως την κατάρτισή τους αυτή στα Playoffs, χωρίς να παραγνωρίζουμε ότι εκμεταλλεύτηκαν στο έπακρο τα σημαντικότερα προβλήματα τραυματισμών των αντιπάλων τους. Heat και Celtics έχουν προσφέρει στο κοινό μερικές αξιομνημόνευτες σειρές, τόσο με την τωρινή τους ενσάρκωση, όσο και με τους Big-3 τους στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας, με αποκορύφωμα τα επτά παιχνίδια στους τελικούς περιφέρειας του 2012, στον δρόμο των Miami Heat προς τον πρώτο τίτλο του LeBron James.

Παρ’ ότι οι Sixers δέχθηκαν μία μίνι επιστροφή των Raptors στη σειρά (3-2 από 3-0) και ξύπνησαν στον Doc Rivers -αλλά και όλους εμάς- μνήμες από τη διαχείριση δικού του προβαδίσματος σε σειρές του παρελθόντος, εν τέλει προχώρησαν στο δεύτερο γύρο και ετοιμάζονται για μία σούπερ μάχη με τους Heat, οι οποίοι καθάρισαν σαν πασχαλινό αυγό τους Hawks. Μία κόντρα που δυστυχώς έχει αρκετούς αστερίσκους στο δελτίο υγείας της, με μεγαλύτερο εκείνον του superstar Joel Embiid.

Οι Boston Celtics έρχονται με φόρα για να κατακτήσουν την πρώτη θέση της Ανατολής, με τους Jayson Tatum και Jaylen Brown να εμφανίζονται διαστημικοί, την στιγμή που φαίνεται πως υπάρχουν τριγμοί στο στρατόπεδο των Miami Heat.  Τα παραπάνω έρχονται με γαρνιτούρα τα ups και downs της εβδομάδας που έφυγε αλλά και με ενδιαφέροντα στατιστικά. Κυρίες και κύριοι, ακόμα ένα We Got Game στο πιάτο σας, από τον Gus Χρυσοχού.

Ο αγώνας του περασμένου Σαββατόβραδου μεταξύ Miami Heat και Utah Jazz έφερε αντιμέτωπες τις δύο καλύτερες ομάδες των δύο περιφερειών τους εκείνη τη στιγμή, με την εικόνα του αγώνα να είναι αντάξια του χαρακτηρισμού “ντέρμπι κορυφής”. Δύο διεκδικητές του τίτλου -στους οποίους κανείς στην πραγματικότητα δεν πολυπιστεύει ως πραγματικούς τέτοιους- έδωσαν μια μπασκετική παράσταση πολύ υψηλού επιπέδου, με τους Heat να επικρατούν τελικά και να δηλώνουν όλο και πιο ηχηρά την υποψηφιότητά τους για μια θέση στους Τελικούς. 

Οι Miami Heat ολοκλήρωσαν μία τρελή πορεία, που τους βρήκε να φτάνουν στους τελικούς του ΝΒΑ και σε αυτή τη διαδρομή είχαν ως ηγετική μορφή τον αγαπημένο Τζιμάκο. ‘’Μα που ήταν αυτός ο παίκτης τόσα χρόνια; Και αν υπήρχε, πόσο χαζοί ήταν οι προηγούμενοι που δεν το έβλεπαν, αν είναι δυνατόν’’. Πίσσα και πούπουλα στους Bulls, Timberwolves και Sixers; Μακάρι, εγώ πρώτος.

Σηκώθηκα γύρω στις δύο και είκοσι (2.20) τα ξημερώματα. Έβαλα έναν γαλλικό καφέ - είχε τελειώσει ο εσπρέσο - και μέχρι να γίνει, τακτοποίησα τα μαξιλάρια στο βομβαρδισμένο σαλόνι, άνοιξα υπολογιστή και κατόπιν την τηλεόραση. Σιγά σιγά, άνοιξα και τα μάτια. Τα ξυπνήματα αυτά είναι βάρβαρα και ο χρόνος προσαρμογής μεγαλύτερος από ό,τι συνήθως, όσες φορές και αν το έχεις κάνει. Γέμισα την κούπα, έριξα δυο κουταλιές και βγήκα λίγο έξω για ένα τσιγαράκι. Η όλη διαδικασία, αν και ακούγεται σύντομη, πήρε τελικά 20 λεπτά, διότι στο μεταξύ έχασα το τηλεκοντρόλ, μου χύθηκε η ζάχαρη στο πάτωμα και διακόπηκε για λίγο η σύνδεση στο ρούτερ. Τα τακτοποίησα όλα και απλώθηκα θριαμβευτικά μπροστά στην οθόνη στις τρεις παρά τέταρτο, ακριβώς την ώρα του τζάμπολ.

To Larry O’Brien Trophy εμφανίστηκε στο γήπεδο (μέσα στην απαράδεκτα κακόγουστη Louis Vuitton θήκη του), οι Lakers φόρεσαν τις -αήττητες ως σήμερα στα Playoffs- Black Mamba εμφανίσεις τους, ο LeBron κάτω από αυτήν φόρεσε και την ισοπεδωτική 40άρα του, που περιμέναμε πως θα μας παρουσιάσει σε τουλάχιστον- ένα παιχνίδι τελικών, όμως πέρα από τον Davis, ουδείς άλλος συμπαίκτης του εμφανίστηκε έτοιμος για την τελετή απονομής. Αντίθετα, μια εφταμελής -όλη κι όλη- ειδική αποστολή καμικάζι από το Miami, προεξάρχοντος ενός -και πάλι- συγκλονιστικού Jimmy Butler, φρόντισε τα κομφετί να μείνουν στη βαλλίστρα τους και το Larry O’Brien Trophy να επιστρέψει στην άσχημη θήκη του και πίσω στην όποια αποθήκη φυλάσσεται για -τουλάχιστον- άλλες δύο μέρες ακόμα.

Σε μία εποχή κυριαρχίας της επίθεσης σε σχέση με την άμυνα στο NBA, με τις όποιες αλλαγές κανονισμών να ευνοούν απόλυτα προς την συγκεκριμένη κατεύθυνση μάλιστα, το Game-4 των Τελικών του 2020 αποτέλεσε μια ωδή στην αμυντική προσήλωση και επανάφερε στα χείλη πολλών το παλιό κλισέ «τα πρωταθλήματα τα φέρνει η άμυνα».

Με την ανακοίνωση της απουσίας των Dragic και Adebayo και από τον τρίτο τελικό, το 3-0 και το ψάξιμο της σκούπας πίσω από την πόρτα φάνταζαν νομοτελειακά. Όχι σήμερα, και όχι γι’ αυτούς τους Heat, όχι όσο o Jimmy Butler και η παρέα του έχουν λόγο σε αυτό. Η ομάδα του Spoelstra ρίσκαρε στην άμυνα ακολουθώντας το δόγμα “κλείστε μέσα, double team, χέρια, χέρια, χέρια παντού” και κρατώντας τους Lakers στους 104 μόλις πόντους επιβίωσε για να δώσει τουλάχιστον άλλες δύο μάχες, με τον Butler να χαράσσει ανεξίτηλα το όνομά του στο βιβλίο της ιστορίας των τελικών του NBA.