Αντίστοιχα με το πόσο κοντά βρέθηκαν στο δικό τους 2-1 οι Celtics, ένα από τα καλύτερα σύνολα των τελευταίων ετών σε playoffs, που εξαφάνισαν τους contending Nets σα να μη συμβαίνει τίποτα, φλέρταραν μ’ ένα πολύ δύσκολο game 4 το οποίο αν έχαναν, θα έπρεπε να κερδίσουν τους Bucks τρεις φορές σερί. Ξανά, απέναντι βρίσκεται ο Giannis, ο καλύτερος παίκτης στον κόσμο αυτή τη στιγμή. Μία σειρά που σε κάθε έκφανσή της κρίνεται από λεπτομέρειες και στιγμές. Ίσως λοιπόν είχαμε μία τέτοια και στον τέταρτο αγώνα:
Για το context, ο Αντετοκούνμπο καρφώνει και δέχεται τεχνική ποινή για την όλη συμπεριφορά. ‘’Στιγμές πριν από τραγωδία’’, που έλεγε και μία φωτογραφία-παρωδία για τη συγκεκριμένη φάση. "Ο τρόπος που με κοιτούσε και φερόταν δεν μου έκατσε καλά, από εκείνο το σημείο και μετά κάτι γύρισε μέσα μου’’ όπως δήλωσε ο ίδιος ο Horford, ο οποίος στη βραδιά είχε 30 πόντους (ρεκόρ καριέρας στα playoffs) με 11/14 σουτ, 8 ριμπάουντ και 3 ασίστ.
Οι Bucks και στο προηγούμενο παιχνίδι είχαν επιλέξει να ‘’χάσουν’’ από τον Horford, δίνοντάς του αρκετές ελεύθερες εκτελέσεις στο αγαπημένο του mid-range, όχι και η πιο έξυπνη λογική απ’ τη στιγμή που ο ψηλός της Βοστώνης εκτελεί με χαρακτηριστική συνέπεια. Το ξεπέταγμα του Robert Williams είχε περιορίσει τον ρόλο και τα λεπτά του big-Al μέσα στη σεζόν, ίσως όμως αυτό λειτούργησε ως όφελος, ακριβώς γι’ αυτή τη στιγμή στην postseason, καθώς όσο και αν ο ίδιος -και οποιοδήποτε ελιξίριο νεότητας εμπιστεύεται- πάει κόντρα στο χρόνο, το κοντέρ έχει πιάσει τα 35. Ο Horford έχει πλέον τις δυνάμεις να υποστηρίξει 40 λεπτά απέναντι στα μεγάλα κορμιά των Bucks, μπορεί να σταθεί ως πίεση στο χαμηλό ποστ στις εφορμήσεις του Giannis, ενώ η επίθεση των Celtics αποκτά άψογη ροή μαζί του. Στο τελευταίο παιχνίδι λειτούργησε ως κεντρικό δίκτυο δημιουργίας (ίσως σε μικρότερο βαθμό από τα προηγούμενα χρόνια, αλλά με τον Smart να ακουμπά επάνω του για γρήγορη κυκλοφορία), τραβιόταν άμεσα στην περιφέρεια για να εκτελέσει (5/7 τρίποντα χθες, 4/7 στο game 3), κάτι που βέβαια δημιουργεί συνολικά στο πλάτος της σειράς έξτρα χώρο για τα drives των Tatum και Brown, ενώ αναγκάζει τους Bucks να αντιμετωπίσουν ένα stretch-5 σχήμα για μεγάλα χρονικά διαστήματα, χωρίς να μπορούν να κρύψουν τα μεγάλα κορμιά στις πεντάδες με Lopez-Portis.
Δεν είναι πως οι δύο τελευταίοι είναι κακοί αμυντικά, κάθε άλλο θα έλεγα. Είναι όμως τελείως διαφορετικό να πρέπει να κινούνται διαρκώς προς τα έξω. Το πλεονέκτημα που δίνουν στο Milwaukee όταν αμύνονται χαμηλά, μετατρέπεται τουλάχιστον σε ισορροπία (αν όχι σε μειονέκτημα), όταν πρέπει διαρκώς να κυνηγούν, σ΄ ένα σύνολο που έχει σε σημαντικό ρόλο και το ψιλο-γερασμένο κορμί του Wes Matthews. Με δύο απλά λόγια, ο Horford ήταν καταλυτικός στην ισοφάριση των Celtics και αν όλο το ματς αποτέλεσε τη ‘’στιγμή’’ του, σίγουρα φρόντισε να βάλει και μία κορώνα, που θα ζήλευαν μεγάλες οπερατικές περφόρμερ:
Οι Celtics πάτησαν συνολικά πάνω στις ποιοτικές επιλογές εκτελεστικά (50 fg% με μοιρασμένες επιθέσεις που κατέληξαν σε δίποντο και τρίποντο, 18/20 βολές) σ’ ένα παιχνίδι που ούτως ή άλλως μοίρασαν την μπάλα καλύτερα και εκμεταλλεύτηκαν την κατάσταση στην οποία βρέθηκε ο Horfor. Ακόμη κι έτσι πάντως, το παιχνίδι είχε το οριακό του σημείο στην τέταρτη περίοδο. Εκεί ακριβώς που χρειάστηκε ο σταρ Jayson Tatum. Η άμυνα των Bucks έχει ζορίσει τον τελευταίο σε τουλάχιστον δύο περιπτώσεις, αναγκάζοντάς τον να σουτάρει με 33% και 21% σε game 1 και game 3 αντίστοιχα, κυρίως μέσα από συχνό double team, απ’ το οποίο ο Tatum δεν μπορεί να ξεφύγει εύκολα (ειδικά όταν μέσα σ’ αυτό υπάρχει ο καταστροφέας των κόσμων Jrue Holiday) ή να πασάρει έξω απ’ αυτό, όπως συνέβη για παράδειγμα με την λιγότερο physical άμυνα των Nets. Μέσες άκρες έχει βρει τα ζόρια, εκείνα που διαχωρίζουν έναν εξαιρετικό σκόρερ από έναν ‘’Durant’’, που παρ’ όλη την πίεση προσπαθεί να βρει τα σημεία του και να οδηγήσει στη νίκη (ο KD που βλέπαμε μέχρι πέρυσι τέλος πάντων, μακριά απ’ την κόλαση που του πρόσφεραν οι Celtics).
Χθες λοιπόν o Tatum πήρε το παιχνίδι στο 98-96 και με μία παράσταση προσωπικού σκορ, το παρέδωσε με ασφάλεια στο 108-99, με 10 συνεχόμενους πόντους στα clutch λεπτά:
Τhat’s more like it, που λένε και στο χωριό μου. Οι Celtics έχουν την ευτυχία να διαθέτουν τον καλύτερο παίκτη που μπορεί να απομονωθεί περιφερειακά στις τελευταίες κατοχές και να σκοράρει μετά από ντρίμπλα απ’ όλα τα σημεία του παρκέ, ίσως και τον δεύτερο καλύτερο στον Jaylen Brown, αφού ο Middleton απουσιάζει για την απέναντι πλευρά και ο Giannis κατευθύνει το σκορ του σε διαφορετικά σημεία (μέχρι τέλος πάντων να κυριαρχήσει και εκεί και να τελειώσει το μπάσκετ συνολικά ως άθλημα). Ισοφάρισαν σε 2-2, έχουν να σκέφτονται τις λεπτομέρειες που δεν τους έχουν ήδη στο 3-1 με το πέμπτο ματς στη Βοστώνη και σίγουρα χαίρονται που δεν έδωσαν αέρα δύο παιχνιδιών σ’ ένα πρωταθληματικό σύνολο με τον κορυφαίο μπασκετμπολίστα στον κόσμο να ηγείται.
Οι Bucks θα απαντήσουν και έχει ενδιαφέρον η φθορά που μπορούν να προκαλέσουν στον Horford στο βάθος της σειράς, ειδικά με τον Rob Williams να μπαινοβγαίνει με ζητήματα στο γόνατο, ενώ είναι αξιέπαινο πόσο αποτελεσματικά έχουν αντιμετωπίσει την απώλεια του shot creation από τον Khris Middleton, με τον Giannis να επιβάλλει το δικό του bully-ball, ακόμη και στο τελευταίο κλειστό πεντάλεπτο των αγώνων, αλλά και με σωστές επιλογές στα κρίσιμα από τον Jrue Holiday. Σειράρα γενικώς, ίσως η κορυφαία του ούτως ή άλλως εντυπωσιακού δεύτερου γύρου. Το game 7 μάλλον είναι δύσκολο ν’ αποφευχθεί. Ευτυχώς.
