Σε μία φήμη ανταλλαγής από αυτές που λατρεύουν να αξιολογούν και να σκέφτονται οι ΝΒΑ fans, το blog των Σέλτικς στο SB-Nation έβγαλε στον ιντερνετικό αέρα το παρακάτω σενάριο, το οποίο εμπλέκει την Βοστώνη, τους Ουόριορς και τους ... Φιλαντέλφεια Σίξερς. Ο Κλέι Τόμπσον πάει στους Σέλτικς, στο Όκλαντ καταλήγουν οι Κράουντερ - Μπράντλεϊ, o Nόελ και ένα πικ πρώτου γύρου, και οι 76ερς παίρνουν (τι άλλο) επιπλέον επιλογές στα ντραφτ για να συνεχίσουν το "the Process". Το όλο πράγμα διαψεύστηκε όπως ήταν φυσικό λίγο αργότερα, με τους φαν ή τους αναλυτές των Βοστονέζων να επισημαίνουν το αυτονόητο, ή αν θέλετε αυτό που αποτελεί καθημερινότητα.

Το απόγευμα της Δευτέρας έσκασε μία από τις μεγαλύτερες βόμβες των τελευταίων χρόνων στο ΝΒΑ, με τον Κέβιν Ντουράντ να ανακοινώνει ότι εγκαταλείπει την Οκλαχόμα για να πάει να βρει στο Σαν Φρανσίσκο τον Κάρι, τον Τόμπσον, τον Γκριν και τον Ιγκουοντάλα στους Golden State Warriors. Δεν θα κρυφτώ, η απόφαση αυτή με έκανε να σιχαθώ τον δεύτερο πιο αγαπημένο παίκτη που έχω στο άθλημα μετά τον Hakeem Olajuwon. Το γιατί θα το εξηγήσω στο παρακάτω κείμενο, ένα κείμενο που παίρνει τη μορφή προσωπικής επιστολής προς τον ίδιο τον Ντουράντ, αφού αυτό είναι και της μόδας (και στο Basketball Guru όπως είναι γνωστό ακολουθούμε τη μόδα).

Η αλήθεια είναι ότι η φετινή σειρά τελικών με είχε ξενερώσει απόλυτα μέχρι και το έκτο παιχνίδι. Μπάσκετ κουτουρού από τους Γουόριορς, με απίστευτες εμμονές αν το παιχνίδι στράβωνε και από την άλλη μπάσκετ ατομισμού με ελάχιστες συνεργασίες για τους Καβς. Ευτυχώς ήρθε το έβδομο παιχνίδι που μας αποζημίωσε για τα ξενύχτια και τους μαύρους κύκλους των τελευταίων μηνών.

Aγαπητοί φανζ, θέλω να αφήσω για σήμερα τις αναλύσεις και να γράψω "μέσα από την καρδιά μου" που λένε. Βαριέμαι. Βαριέμαι αφόρητα. Εχω ξενυχτήσει έξι βράδια, έχω κάνει μαύρους κύκλους, και έχουν πάει τζάμπα, ενώ από την άλλη το πίλινγκ θα μου πάει ένα σωρό λεφτά. Κάθε φορά που δοκίμασα να το κάνω σπίτι με λεμόνια, λάδια και ζάχαρες κατέληξα λεκιασμένος, συνεπώς αναγκαστικά θα πάω σε ινστιτούτο και θα το πληρώσω πιο ακριβά και από ένα κιλό πασιον φρουτ.

Δυστυχώς δεν έχω πολύ χρόνο να σας γράψω πολλά για τον τέταρτο τελικό του ΝΒΑ. Εχω καλεσμένους και πρέπει να βάλω ένα αρνάκι με πατάτες στη γάστρα για να τους περιποιηθώ. Καθώς καλοκαιριάζει μάλιστα, και επειδή τα κόκκινα κρασιά είναι δύσκολο να τα πιει κανείς με τη ζέστη (θα κορώσει) , βάζω σε αυτό το φαγητό κάμποσο λεμόνι , έτσι ώστε να μπορεί να ταιριάξει με ένα λευκό, όπως για παράδειγμα μια Μαντινεία Νασιάκου. Επίσης, και αυτό το θεωρώ πολύ βασικό, δεν τσιγκουνεύομαι τα φρέσκα μυρωδικά από τον κήπο. Η ρίγανη και το θυμάρι θέλουν μέτρο όταν τα παίρνετε από τον Σκλαβενίτη, αλλά αν είναι φρεσκοκομμένα μπορείτε να βάλετε μέχρι και τη γλάστρα, που λέει ο λόγος.

Σε δύο μικρά στιγμιοτυπάκια, ένα χαλαρό σημείωμα για κάποια πράγματα που πάνε πολύ καλά για τους Ουόριορς και όχι τόσο καλά για τους Καβς. Πριν τα δείτε , δύο λόγια.

Με τον τρόπο που επικράτησαν οι Ουόριορς στον πρώτο από τους τελικούς του ΝΒΑ, πέταξαν τα roundtable και τις αναλύσεις στα σκουπίδια. Τί είπατε (είπαμε); Πώς οι Καβς θα είχαν τύχη εφ'οσον σταματούσαν την βροχή τριπόντων, τα "τρελά σουτ" και τους Τόμπσον - Κάρι; Ορίστε, το κατάφεραν. Το αποτέλεσμα ήταν μία τρύπα στο νερό και μία άνετη επικράτηση των Πολεμιστών. Μόνο ο Βασίλης με τον Τζόρτζι μας είχαν προιδεάσει για τη δύναμη του πάγκου του Στιβ Κερ, και ας χτύπησε αυτός τις κατά τα άλλα γνωστές αδυναμίες των Καβς.

O Mitsos Mavrakis έχει το 10% του εξαιρετικού μπασκετικού σάιτ Τhe Ball Hog.

Κανονικά, θα έπρεπε να γράψουμε για τους Warriors, αλλά ο θάνατος από τα τρίποντα των Splash Brothers αποτελεί πλέον μια αναπόδραστη νομοτέλεια για τους αντιπάλους τους και όποια προσπάθεια να αναλυθεί αυτό το μεταφυσικό φαινόμενο είναι καταδικασμένη. Για να μην αποκτήσει το κείμενο χαρακτήρα θρησκευτικού παροξυσμού ας αποφύγουμε οποιαδήποτε αναφορά στο όνομα τους επί ματαίω.

Το 7ο παιχνίδι της σειράς τελικά αποδείχτηκε ότι δεν ήταν το πιο δύσκολο για τους Warriors. Κατά την προσωπική μου άποψη, το 6ο ματς ήταν το καθοριστικό και αφού το κέρδισαν μέσα στην έδρα της Οκλαχόμα, πλέον είχαν το ψυχολογικό πλεονέκτημα απέναντι στην ομάδα των Durant και Westbrrok. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει πως οι Thunder παραδόθηκαν αμαχητί, τουναντίον έκαναν ότι περνούσε από το χέρι τους για να κερδίσουν τον αγώνα, όμως όταν η ομάδα που έχει στις τάξεις της τον καλύτερο σουτέρ όλων των εποχών και τον δεύτερο καλύτερο εν ενεργεία σουτέρ στον κόσμο, έχει αυτοπεποίθηση και παίζει στην έδρα της, τότε λίγα πράγματα μπορούν να την σταματήσουν. Είχα πολλά χρόνια να απολαύσω τόσο πολύ μια σειρά μπάσκετ όσο αυτή και η εντύπωση που μου έμεινε, είναι ότι εκτός από μια καταπληκτική σειρά 7 παιχνιδιών και μία από τις καλύτερες ομάδες όλων των εποχών, έχουμε τη χαρά να δούμε μπροστά στα μάτια μας την εξέλιξη του αθλήματος και το μέλλον του.

Ο τρόπος με τον οποίο οι Γκόλντεν Στέιτ Ουόριορς απέδρασαν από την έδρα των Θάντερ στο έκτο παιχνίδι της σειράς των τελικών της Δύσης ήταν απλά απίθανος. Παρόλο που βρίσκονταν πίσω στο σκορ για το μεγαλύτερο μέρος του παιχνιδιού, παρόλο που έχαναν τις περισσότερες μάχες σώμα με σώμα και παρόλο που οι αντίπαλοι τους έπαιζαν γενικά πολύ πιο στοχευμένα, οι Dubs ευστόχησαν σε μία σειρά σουτ από αυτά που κόβουν τα πόδια σε κάθε αντίπαλο. Τα σουτ αυτά πρώτα τους κράτησαν μέσα στο παιχνίδι κάθε φορά που πήγαινε να ξεφύγει, και όταν συνδυάστηκαν στο τέλος με μερικές φοβερές άμυνες του Ιγκουοντάλα, τους οδήγησαν τελικά στην επικράτηση.