https://twitter.com/VNessis/status/798192190921043969
Επίθεση και πάγκος
Kαλά τα λέει ο τρομερός κοντρίμπιουτορ. Από την άλλη, οι φήμες βγαίνουν για συγκεκριμένους λόγους. Οι Σέλτικς π.χ. έχουν ένα σωρό χρήσιμους παίκτες που μοιράζονται κοινά στοιχεία, αλλά δεν έχουν δύναμη πυρός από την περιφέρεια, ή τουλάχιστον μία σταθερά αξιόπιστη πηγή παραγωγής σουτ. Ο Κλέι Τόμπσον είναι μια τέτοια και είναι παράλληλα συνεπής στην άμυνα. Επίσης, οι Ουόριορς θα κέρδιζαν θεωρητικά σε βάθος, χωρίς να χάνουν και τόσα πολλά σε παραγωγή, τώρα που ο Ντουράντ είναι δίδυμο με τον Κάρι. Και τέλος, και σημαντικότερο, οι επίδοξοι πρωταθλητές θα προσέθεταν αυτό που τους λείπει περισσότερο, ή εν πάση περιπτώσει αυτό που όλοι λένε ότι τους λείπει περισσότερο. Εναν παίκτη που να προστατεύει το καλάθι με παραπλήσιο τρόπο όπως ο Αντριου Μπόγκουτ, για αυτό και χωρίς Νόελ το παραμύθι δεν θα ήταν διηγήσιμο (sic).
Δεν γίνεται κάποιος να μην παραδεχτεί πως το όλο σενάριο δεν ήταν για ταινία επιστημονικής φαντασίας, αλλά για κοινωνικό sports drama. Οι βάσεις του πατάνε θεωρητικά γερά στο έδαφος. Όσο ο Έϊντζ είναι αυτός που είναι, και όσο τα νούμερα και τα γεγονότα είναι επίσης αυτά που είναι, τότε τέτοια σενάρια θα βγούνε να φαν κι οι κότες. Ας το δούμε αυτό λίγο καλύτερα , κυρίως από την πλευρά των Dubs, καθώς στην Βοστώνη δεν έχει συμβεί ακόμη κάτι συγκλονιστικά καινούριο, ούτε καν ο ... Αλ Χόρφορντ.
Οι Ουόριορς λοιπόν έχουν αρχίσει με 8-2 και, όσο κι αν κάποιοι δεν εντυπωσιάζονται με τίποτε λιγότερο από ένα φιλέτο σατομπριάν μέτριο προς ωμό με σως μπεαρνέζ, εκείνοι παραμένουν σούπερ ελκυστικοί και τελευταία σκοράρουν ακατάπαυστα. Εχουν ήδη την πιο παραγωγική επίθεση όλου του ΝΒΑ , είναι πρώτοι σε offensive rating, πρώτοι σε σουτ που προέρχονται από ασίστ, και τα ποσοστά τους στα τρίποντα ανεβαίνουν επικίνδυνα μετά το μουδιασμένο ξεκίνημα. Αυτή τη στιγμή βρίσκονται στο 37% με ανοδικές τάσεις, την στιγμή που η death lineup με τον Ντουράντ στο 4, νικάει τους αντιπάλους της με 25.2 πόντους ανά 100 κατοχές. Με απλά λόγια, η επίθεση τους λειτουργεί μια χαρά, όπως αναμενόταν, και το γεγονός πως βρίσκονται σε διαδικασία απόκτησης χημείας κάνει τις προοπτικές να μοιάζουν (ακόμα) τρομακτικές. Ο Ντουράντ, εξάλλου, προσθέτει και την επιλογή της συχνότερης απομόνωσης, η οποία για να αξιολογηθεί καλύτερα θα πρέπει μάλλον να περιμένουμε τα πλέι οφ.
Τέλος, και αυτό είναι σημαντικό, οι όποιες απώλειες στην περίμετρο σε ο,τι αφορά τον πάγκο, δείχνουν μέχρι στιγμής να καλύπτονται επαρκώς. Ο Λεάντρο Μπαρμπόσα δεν είναι τελικά αναντικατάστατος και ο λιγνός πιτσιρικάς ονόματι Πάτρικ Μακάο ή Μακό ή Μακάου (ανάλογα την προφορά) έχει ξεκινήσει περίφημα, έχοντας κερδίσει μέχρι στιγμής 14,2 λεπτά στο παρκέ. Για αυτόν ο Τζέρι Ουέστ είχε πει το καλοκαίρι πως οι αντίπαλοι θα μετανιώσουν που δεν τον επέλεξαν , και μέχρι στιγμής η δήλωση δικαιώνεται από ένα τουλάχιστον νούμερο. Ο Μακό ή Μακάου ή Μακάο έχει 44% (!) στα τρίποντα, και βάζει και αυτός το λιθαράκι του ώστε όποιος αντιμετωπίζει τους Ουόριορς να μην εφυσηχάζει ποτέ. Από τον Κερ χρησιμοποιείται μέχρι και ως τριάρι σε ένα "smallball" των φτωχών, το οποίο το είδα απέναντι στους Σανς και δεν το πίστευα. Λίβινγκστον, Κάρι, Μακό ή Μακάου ή Μακό, Κλαρκ και Ντρέιμοντ Γκριν! Δεδομένου πως στην άμυνα ο ρούκι έχει προοπτικές και κλέβει μπάλες, όπως και το ότι στα πλέι οφ το rotation δεν χρειάζεται να είναι τόσο βαθύ, το όλο εγχείρημα μοιάζει να πάσχει βασικά σε έναν τομέα, αυτόν της άμυνας κοντά στο καλάθι. Για αυτό και τα σενάρια θα συνεχίσουν να υπάρχουν, τουλάχιστον μέχρι να αλλάξουν οι αριθμοί.
Η άμυνα στη ρακέτα
Αυτοί προς το παρόν λένε πως οι Ουόριορς είναι μια καλούτσικη αμυντική ομάδα, η οποία έχει πρόβλημα κοντά στο καλάθι. Η death lineup άλλωστε δεν είναι για χόρταση, αφήστε που η περυσινή της εκδοχή είχε τα πρβληματάκια της στις σειρές με τους Θάντερ ή τους Καβς. Μέχρι στιγμής, το σύνολο του Κερ εμφανίζεται στο μέσον της κατάταξης σε defensive rating και στις τελευταίες θέσεις σε ο,τι αφορά την άμυνα γύρω από τη στεφάνη. Μιλάμε συγκεκριμένα για τη στατιστική κατηγορία "less than 6 feet", εκεί όπου οι αντίπαλοι τους σκοράρουν με το υψηλότατο ποσοστό του 64%. Tην ίδια στιγμή, οι Ουόριορς δείχνουν να έχουν πρόβλημα να αμυνθούν πίσω από τη γραμμή του τριπόντου, εκεί όπου άλλωστε βγαίνει ο Γκριν συχνά, και ακολουθεί επίσης ο Ντουράντ με τα τεράστια άκρα του ή ο Ιγκουοντάλα που μπορεί να μαρκάρει κοντούς.
Μισό λεπτό. Είναι δυνατόν το όλο πρόβλημα να είναι ο Ζάζα και η φυγή του Μπόγκουτ να έχει δημιουργήσει κανονικό clusterfuck; Πάντως δεν είναι ο Ντέιβιντ Ουέστ, ο οποίος τα περίπου 10 λεπτά που αγωνίζεται έχει ικανοποιητικά on/off νούμερα. Ο βετεράνος σέντερ/φόργουορντ αγωνίζεται συνήθως απέναντι σε παγκίτες και αυτό σίγουρα τον ωφελεί. Η λογική λέει πως αν ήταν βασικός θα αντιμετώπιζε τα ίδια προβλήματα με τον Γεωργιανό, και πως οι αντίπαλοι θα στόχευαν στα αργα του πόδια. O Πατσούλια αποτελεί στόχο, και ένας καλός τρόπος να φανεί η ανεπάρκεια του γύρω από τη στεφάνη είναι και αυτός που ακολουθεί.
Mία απομόνωση και μόλις είδατε τον Ζάζα να κάνει ένα μικρό hop για να βρεθεί μόλις ένα μέτρο μακριά από εκεί που o Mπλέντσο αφήνει τη μπάλα. Ο Μπόγκουτ θα είχε φτάσει κοντύτερα.
Αυτή φυσικά είναι η μισή αλήθεια, με την φάση να δείχνει την άλλη μισή. Ο Κλέι Τόμπσον έχει απλώς αμελήσει τα καθήκοντα του και έχει κινηθεί λάθος, είτε από έλλειψη εμπιστοσύνης στον συμπαίκτη του, είτε από δική του αμέλεια. Περίπου έτσι ίσως πάει το πράγμα όλη τη χρονιά. Οι Dubs δεν έχουν τον σέντερ που θα προστατεύσει τη στεφάνη, συνεπώς θα χρειαστεί ομαδική προσπάθεια στο μέγιστο, γρηγορότερες επιστροφές, και άμυνα που δεν θα επιτρέπει να ακουμπάει συχνά η μπάλα στο χαμηλό ποστ, όπως συνέβη στην συντριβή της πρεμιέρας απέναντι στους Σπερς. Αρα Γκριν, άρα Ντουράντ, άρα Ιγκουοντάλα, και άρα όσο το δυνατόν μεγαλύτερη πίεση γίνεται στους χειριστές της μπάλας, ώστε να μην φτάνει ο αντίπαλος στη ρακέτα με παραπάνω παίκτες από όσους προβλέπεται. Διότι τότε συμβαίνουν και αυτά...
Οι περισσότεροι θα θυμούνται πόσο είχαν υποφέρει οι Ουόριορς από τα χαμένα αμυντικά ριμπάουντ απέναντι στους Θάντερ (κυρίως) ή στη σειρά των τελικών του ΝΒΑ. Στα πρώτα 10 φετινά παιχνίδια τα νούμερα δεν είναι καθόλου ενθαρρυντικά , ίσα ίσα το αντίθετο. Το Γκόλντεν Στέιτ βρίσκεται μόλις δεύτερο από το τέλος σε Def. Rebound % , με 72,4%, πράγμα που σημαίνει πως οι αντίπαλοι του ανανεώνουν περίπου τρεις στις δέκα από τις χαμένες τους επιθέσεις. Φάσεις σαν αυτή που μόλις είδατε είναι μια αιτία. Κακά μπλοκ άουτ και ένας αργός σέντερ δεν βοηθάνε, ενώ όσο αυξάνονται τα λεπτά της death squad αυξάνεται αντίστοιχα και ο κίνδυνος απώλειας των ριμπάουντ από ομάδες όπως οι Σπερς ή οι Καβς, όταν αγωνίζεται ο Τόμπσον. Περισσότερο και από την άμυνα, αυτό που προβληματίζει ίσως, είναι ο τρόπος με τον οποίο θα αποφεύγεται μία χιονοστιβάδα επιθέσεων, αν οι απέναντι διεκδικούν με μανία ο,τι τους αναλογεί πάνω από τη στεφάνη.
Συμπεράσματα της έρευνας
Ολα τα παραπάνω δεν είναι καινούρια και στην αμερικάνικη αρθογραφία έχουν γραφτεί κατά κόρον. Θα τα βρείτε επίσης τις ανησυχίες στην pre-season ανάλυση των φίλων μας στο Ball Hog. Βλέποντας μερικά παιχνίδια και έχοντας πλέον και μία πιο προσωπική άποψη, διαπιστώνω πως ο ντόρος δεν γίνεται τσάμπα, ούτε τα σενάρια βγαίνουν τυχαία, άσχετα αν δεν ισχυουν τελικά. Η εμπειρία απέναντι στον Λεμπρόν υπήρξε τραυματική, και έτσι όσο καλό ρεκόρ και να έχουν οι Ουόριορς, η ματιά θα πέφτει συχνά στις επιδόσεις τους σε αυτούς τους τομείς του παιχνιδιού. Ο σπόρος της αμφιβολίας μπήκε βαθειά στο χώμα όταν η ομάδα του 73 - 9 κατέρρευσε σε τρία βράδια. Ήταν μάλιστα αρκετός για να οδηγήσει στην αποπομπή του καλύτερου αμυντικού σέντερ της ομάδας. Φτάνει όμως μέχρι το σημείο να χωρίσει τους Splash Brothers;
Δύσκολο μεν, αλλά... Αν πάντως συνέβαινε κάτι τέτοιο ποτέ, τότε αυτόματα θα μπορούσε να πει κανείς πως α) ο Τζέιμς τους έχει κομπλεξάρει πλέον όλους και β) βρήκαμε στα αλήθεια έναν λόγο να μισούμε τους Dubs. Διότι τώρα δεν υπάρχει. Τώρα στα παιχνίδια τους βλέπουμε μπασκετάρα.
