Ο Βασιλιάς έπεσε, ζήτω ο Βασιλιάς. Τα ξενύχτια έφτασαν στο τέλος τους με τους Oυόριορς να κατακτούν το δεύτερο πρωτάθλημα τα τελευταία τρία χρόνια, ανακτώντας τα σκήπτρα τους, μετά την περσινή εποποιία των Καβς. Γίναμε μάρτυρες μιας ομάδας που πιθανόν σε κάποια χρόνια θα μνημονεύεται ως μία από τις καλύτερες όλων των εποχών και στην προσπάθεια ενός «υπεράνθρωπου» να κατακτήσει ακόμα ένα δαχτυλίδι. Η φετινή σειρά δε, ίσως ήταν και η απαρχή της ανόδου του KD ως alpha dog της λίγκας. Ο πέμπτος τελικός έφτασε στο τέλος του, το Όκλαντ έβαλε τα γιορτινά του και στο κείμενο θα προσπαθήσουμε να αναλύσουμε κάποια πράγματα που είδαμε στον τελευταίο αγώνα. Ας πιούμε μια γουλιά καφέ αφού ακόμα δεν έχουμε ξυπνήσει για τα καλά και ας ξεκινήσουμε.

Στο comic της Wonder Woman με τίτλο ‘’Hiketeia’’ , παρακολουθούμε την ιστορία μιας νεαρής κοπέλας με το όνομα Danielle Wellys. Μετά από μια σειρά εγκλημάτων που έχει διαπράξει στην πόλη του Gotham, βρίσκεται αναπόφευκτα στο στόχαστρο του μασκοφόρου εκδικητή της πόλης, που δεν είναι άλλος από τον Batman. Απελπισμένη, και μην έχοντας άλλο μέρος να κρυφτεί καταφεύγει στην Wonder Woman και επικαλείται το αρχαίο τελετουργικό της Hiketeia. H Hiketeia (Ικετεία στα ελληνικά) αποτελεί επί της ουσίας μια παράκληση, από έναν άνθρωπο με χαμηλή κοινωνικά θέση, προς έναν άλλον με πιο υψηλή και μπορεί να περιλαμβάνει σχεδόν τα πάντα. Χρήματα, φαγητό, στέγη, ιατρική περίθαλψη. Το τελετουργικό θεωρείται ιερό, καθώς επιβλήθηκε στους ανθρώπους ως εξισορροπητικός παράγοντας, από τους ίδιους τους θεούς του Ολύμπου. Αν αρνηθείς ή δεν τηρήσεις τους όρους της Ικετείας, οι θεοί θα στείλουν τις Ερινύες στον ύπνο σου, για ένα ταξίδι χωρίς επιστροφή στον ‘’κάτω’’ κόσμο. Η Wonder Woman δέχεται (χωρίς να γνωρίζει όλη την αλήθεια) να την φιλοξενήσει και να την προστατέψει, με αποτέλεσμα να οδηγηθεί με μαθηματική ακρίβεια σε σύγκρουση με τον Batman. Κανείς από τους δύο σουπερ-ήρωες δεν υποχωρεί, και η WW αναγκάζεται να βάλει ένα τέλος στην αντιπαράθεση, χτυπώντας τον Batman ο οποίος μην έχοντας καμία ελπίδα, πέφτει για να σωθεί από μια γέφυρα.

Αναρωτιέμαι μήπως 47,7 δευτερόλεπτα πριν την λήξη του τρίτου τελικού μεταξύ Warriors και Cavaliers γίναμε μάρτυρες μιας στιγμής - ορόσημο για την ιστορία του μπάσκετ του ΝΒΑ. Καθώς ο Κέβιν Ντουράντ σηκωνόταν και ευστοχούσε πάνω από τα χέρια και την κακή άμυνα του Λεμπρόν Τζέιμς, είναι πολύ πιθανό να συνέβη μία παράδοση σκυτάλης. Θα πρέπει οι Ουόριορς να κλείσουν την σειρά για να το επιβεβαιώσουν, απλά η συγκυρία δείνει ευνοϊκή για το πέρασμα στην KD era στο καλύτερο πρωτάθλημα του κόσμου. Η πιθανότητα αποκτά μεγαλύτερο εύρος αν αναλογιστεί κανείς το εξής: Ο Ντουράντ είναι ένας παίκτης με προσόντα εφάμιλλα του Τζέιμς και παίζει παράλληλα σε μία ομάδα που μπορεί να είναι μέσα στις 4-5 καλύτερες όλων των εποχών. Ναι, ίσως αυτή η στιγμή , αυτό το τρίποντο , να ήταν η αρχή της δικής του κυριαρχίας, και εμείς να γίναμε μάρτυρες της.

Τι περίμεναν οι ειδικοί αναλυτές και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού για τα παιχνίδια των τελικών ; Κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί οτι “έβλεπε” κάποιον ως φαβορί. Όλοι περίμεναν με ανυπομονησία το τρίτο μέρος της τριλογίας, που άμα συνεχίσει να προσθέτει επεισόδια κινδυνεύει να γίνει πολυλογία. Κι όμως, με την λήξη του δεύτερου τελικού που βρήκε τους πολεμιστές νικητές όλα δείχνουν αλλιώς . Οι Warriors φαίνονται απλά πολύ καλοί, ακόμα και για την αρμάδα του LeBron James, ο οποίος παρότι βρίσκεται σε εκπληκτική κατάσταση δεν μπορεί να προβάλει προς το παρόν αντίσταση. Το ερώτημα λοιπόν που γεννάται με τα μέχρι στιγμής δεδομένα είναι το εξής . Έχουν οι Warriors αδυναμίες ; Μπορεί κάποιος να τους νικήσει σε μία σειρά παιχνιδιών ; Αποτελούν τη πληρέστερη και καλύτερη ομάδα που έχουμε παρακολουθήσει μέχρι σήμερα ;

Ο Στιβ Κερ ειπε πως ήταν θέμα ταλέντου και δεν έχει άδικο. Οι Γκόλντεν Στέιτ Ουόριορς ξεχειλίζουν από αυτό και έχουν παράλληλα την ευτυχία οι δυο σουπερσταρ τους να βρίσκονται σε δαιμονισμένη φόρμα. Ειναι και οι δύο απολαυστικοί και για να γυρίσει την σειρά το Κλιβελαντ θα πρέπει να αντιπαρατάξει κάτι αντίστοιχο από τα δικά του βαριά χαρτιά. Ο Τζέιμς μόνος του δεν φτάνει, όσο και αν παράγει ημίχρονα όπως το πρώτο χθεσινό.

Ο Ηλίας και ο Λεό είχαν μια συζήτηση για τους τελικούς του ΝΒΑ στο τουίτερ. Μπήκε και τρίτος και το αποτέλεσμα το βλεπετε παρακάτω.  Τρεις συντάκτες του BG (Ilias Iliadis, Leon T., Giorgos P. ) κουβεντάζιουμε για το τι μπορεί να ακολουθήσει τα ξημερώματα το blowout του πρώτου αγώνα, και με ποιο τρόπο μπορούν να επανέλθουν οι Καβς. Εν αρχή, είναι ο ρυθμός, και τα πάντα ξεκίνησαν από ένα τουή του διάσημου Καναδού gambler Charalambos Voulgaris, που υποστήριξε οτι οι Cavs πρέπει να πάνει σε "caveman ball".

Ο πρώτος εκ των τελικών του ΝΒΑ ήταν ένα εμφατικό blowout, καθώς οι Warriors δεν άφησαν τίποτα όρθιο στο πέρασμα τους, ειδικά από την τρίτη περίοδο και έπειτα. Για όποιον βέβαια διαβάζει τα σημάδια (τα πουλιά πετούν χαμηλά, θα έχουμε χειμώνα με κωλόκρυο κλπ κλπ) , το πράγμα φαινόταν από νωρίς, πολύ νωρίς. Οι Dubs είχαν αποφασίσει ότι θα κρατηθούν γενικά κοντά στους σουτέρ και θα κόψουν το playmaking του Τζέιμς, δίνοντας του ευκαιρίες να πάει ως το καλάθι, αλλά κόβοντας όλα τα υπόλοιπα. Έστελναν κάποιες βοήθειες, αλλά όχι σε εκείνον, στους άλλους, οι οποίοι δεν πασάρουν τόσο καλά. Ετσι λοιπόν, βλέποντας το παρακάτω, ψυλλιάζεται κανείς ότι εδώ κάτι συμβαίνει, και δεν είναι καλό για τους Καβς.

Σιγά σιγά η μπασκετική χρονιά πλησιάζει στο τέλος της. Η Ευρωλίγκα τελείωσε, ξεκίνησαν οι τελικοί του Ελληνικού πρωταθλήματος και σε λίγες ώρες ξεκινάνε οι τελικοί του ΝΒΑ. Το ζευγάρι; Το αναμενόμενο από την αρχή της χρονιάς. Οι Καβαλίερς του βασιλιά Τζέιμς εναντίον του άσωτου Ντουράντ και των Ουόριορς. Μετά από μια διαδικαστική παρουσία των δύο φιναλίστ στα play offs, τα οποία θύμισαν τα αντίστοιχα του Ελληνικού πρωταθλήματος, οπου γνωρίζουμε το ζευγάρι του τελικού από την αρχή της σεζόν, κοντοζυγώνει η ώρα που θα μάθουμε εάν θα έχουμε νέο βασιλιά στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Μέσα από το κείμενο θα  παρουσιάσουμε τρεις λόγους, για τους οποίους  θα θέλαμε να πάρει τον τίτλο κάθε ομάδα. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν, με τους πρωταθλητές (στατιστικά του κειμένου από το επίσημο σάιτ του ΝΒΑ).

Περνάω μία αλλόκοτη φάση αυτή την περίοδο. Δεν ξέρω τι μου συμβαίνει, δεν έχω πολύ όρεξη να γράφω για μπάσκετ, ίσως φταίει ότι και το καλοκαιράκι πια μας χτυπάει την πόρτα. Μέσα στα πλαίσια του αλλόκοτου που ζω, υπήρχαν πολλές βραδιές που δεν είχα ύπνο, οπότε φέτος μπορώ να πω ότι είδα πρώτο γύρο πλέι οφ στο ΝΒΑ, πολύ περισσότερο από όσο είχα δει τα προηγούμενα δέκα χρόνια που είμαι σε πρωινή δουλειά. Επειδή θα ήταν λίγο άδικο να σταθώ μόνο σε έναν παίκτη, μία ομάδα και ένα ζευγάρι, αποφάσισα να γράψω, ελαφρώς περιληπτικά, αυτά που μου έκαναν πραγματικά εντύπωση στο πρώτο ξεκαθάρισμα και μέχρι στιγμής στο δεύτερο. Πάμε λίγο – λίγο λοιπόν.

Κάτι περίοδοι σαν αυτήν που περνάει τώρα το Γκόλντεν Στέιτ είναι η χαρά του μπασκετικού αρθογράφου ή μπλόγκερ. Μετά από μια μικρή περίοδο προσαρμογής στην απουσία του Ντουράντ, οι Ουόριορς έχουν σερί 11 νικών παίζοντας μάλιστα μερικά παιχνίδια απέναντι σε δύσκολους αντιπάλους (επτά άμυνες μέσα στο τοπ-10) και έτσι η κουβέντα ανοίγει προς όλες τις κατευθύνσεις. Το βασικό ερώτημα είναι φυσικά το εξής: Είναι δυνατόν χωρίς τον σούπερ σταρ τους οι Dubs να παίζουν καλύτερα;