Δύση

Οι Dubs είναι σε φόρμα

Βέβαια απέναντί τους είχαν μία ομάδα, που μοιάζει απόλυτα στο είδωλο τους όταν κοιτάνε στον καθρέφτη, απλά με λιγότερο ταλέντο. Αυτό βέβαια βοήθησε να δούμε μία σειρά με πολύ επίθεση, σκορ, ταχύτητα και γενικότερα παιχνίδια όμορφα στο μάτι.
Οι Warriors παίζουν καλά και μετά τα τρία ματς τέθηκε ξανά το ερώτημα αν τελικά παίζουν καλύτερα χωρίς τον Ντουράντ. Κάρι και Τόμπσον βρήκαν εκπληκτικό ρυθμό, και δεν υπήρχε τρόπος να σταματηθούν, ενώ ο Ντρέιμοντ Γκριν, έκανε μία από τις πιο πλήρεις σειρές πλέι οφ στην καριέρα του. Οι Γουόριορς εμφάνισαν ένα εκπληκτικό επιθετικό pace, ενώ σκόραραν κατά μέσο όρο κοντά στους 120 πόντους ανά παιχνίδι, μοιράζοντας σχεδόν 28 τελικές πάσες. Απέναντι στους Τζαζ βέβαια έσφιξαν κάπως τα γάλατα, αλλά το χθεσινό δείγμα είναι επίσης ενθαρρυντικό για τους Dubs.

Θα είναι πάρα πολύ ενδιαφέρον αυτό το ζευγάρι για να μπορέσουμε να δούμε αν η άμυνα της Γιούτα καταφέρει να βάλει από εδώ και πέρα κάποιο στοπ στην συνεχώς κινούμενη και με πολλά σκριν επίθεση των Γουόριορς.

Ντάξει τώρα, Kawhi για MVP

Θα πω την μαύρη μου αλήθεια. Οι Σπερς δεν εντυπωσιάζουν στα πλέι οφ, διαλύθηκαν από τους Ρόκετς στο πρώτο παιχνίδι και ίσως μετά από αρκετά χρόνια μοιάζουν περισσότερο από ποτέ η ομάδα του ενός, κάτι που οι Τεξανοί είχαν χρόνια να το παρουσιάσουν. Το πιο χαρακτηριστικό είναι ότι μετά τον πρώτο γύρο, η αρμάδα του Γκρέγκ Πόποβιτς είναι 15η στο συνολο των 16 ομάδων που μπήκαν στα πλέι οφ, στον αριθμό των τελικών πασών.

Αυτό είναι ένα στατιστικό που δεν συναντούσαμε σε καμία από τις τελευταίες σεζόν στις οποίες οι Σπερς ήταν πάντα πρωταγωνιστές. Ο βασικότερος λόγος της δημιουργικής δυσλειτουργίας είναι ότι πολλές φορές τα σχήματα που είναι στο παρκέ δεν ανοίγουν τόσο πολύ το γήπεδο (οι Σπερς παίζουν συνήθως με βαριά 4-5αρια), αλλά και η καταλυτική παρουσία του Λέοναρντ. Η αλήθεια είναι ότι η παράσταση που έδωσε στο τέταρτο ματς της σειράς είναι σχεδόν ανεπανάληπτη. Ο τύπος σουτάρει με πάνω από 50%, ενώ έχει 47% στα τρίποντα. Στην άμυνα κάνει όλες τις δουλειές και όπως –σωστά κατ εμέ- είπε ο Πόποβιτς είναι ο καλύτερος two way player στο Πρωτάθλημα.

Τι άλλο μας έμεινε από αυτή τη σειρά. Μα φυσικά οι εκπληκτικές εμφανίσεις του Μάικ Κόνλει που είναι μέσα στους τοπ γκαρντ της Λίγκας και είναι σαφέστατα underrated, σε σχέση με την ποιότητα και την αξία του.

ΥΓ. Νομίζω οι Γκρίζλις θα ήταν η ομάδα που από τις 8 που πήγαν σπίτι τους μετά τον πρώτο γύρο, αν είχα μια wildcard, θα επέλεγα να τους τη δώσω για να συνεχίσουν να είναι μέσα στα πλέι οφ.

Το μαρτύριο του Ουέστμπρουκ και η επέλαση του Χάρντεν

Το μαρτύριο με τα κατορθώματα του Γουέστμπρουκ επιτέλους τελείωσε και μαζί του τελείωσε για φέτος και το τρισάθλιο μπάσκετ που παίζει η ομάδα από την Οκλαχόμα. Ο Ράσελ κόντεψε να σουτάρει 50 σουτ σε κάποιο από τα ματς της σειράς, αλλά επειδή δεν είμαστε στα ανοιχτά του Μπρονξ ευτυχώς κέρδισε η καλύτερη ομάδα και αυτή σαφέστατα ήταν οι Χιούστον Ρόκετς.
Οκ και η ομάδα του Ντ Αντόνι δεν παίζει καμιά μπασκετάρα της προκοπής, αλλά τουλάχιστον ξέρει να δουλεύει καλά στο πικ εν ρολ παιχνίδι και το παιχνίδι των αποστάσεων, βάζοντας μάλιστα αρκετούς παίκτες στο κομμάτι της δημιουργίας. Κάπως έτσι και με τον Νενέ σε μία οργιώδη βραδιά που τελείωσε με 11/11 δίποντα κέρδισαν το σημαντικότερο παιχνίδι της σειράς, κάνοντας το 3-1, για να τελειώσουν τους Θάντερ δύο μέρες μετά στο Χιουστον.

Οι Ρόκετς σουτάρουν πολλά τρίποντα, πάρα πολλά. Σχεδόν 35 ανά αγώνα, ενώ στο πρώτο παιχνίδι απέναντι στους Σπερς για τον δεύτερο γύρο είχαν το αδιανόητο 22/50. Risky, αλλά και αποδοτικό γιατί οι Τεξανοί δουλεύουν πολύ τις αποστάσεις τους και έχουν παίκτες που δημιουργούν άμεση απειλή από παντού. Δεν είναι μόνο ο Χάρντεν, αλλά και ένα εκρηκτικό μείγμα από πίσω του. Έρικ Γκόρντον, Ράιαν Άντερσον, Τρέβορ Αρίζα, Λου Γουίλιαμς και εσχάτως, ακόμα και ο Πάτρικ Μπέβερλι μπορούν να δώσουν σκορ από την περίμετρο. Δεν θα είναι εύκολο για τους Σπερς, κάτι που φάνηκε και στον πρώτο αγώνα του δεύτερου γύρου. Τα σχήματα τους είναι βαριά και ο ισορροπιστής Μπορίς Ντιό έχει φύγει για άλλες πολιτείες (Πάντως οι Σπερς , έστω και με όλα αυτα που γράψαμε ως τωρα, παραμένουν το φαβορί, μη ξεγελιέστε από το -27 του πρώτου ματς).

Η ομάδα που χάρηκα

Το δηλώνω, οι Τζαζ είναι η ομάδα που για μένα παίζει το πιο ωραίο μπάσκετ στα πλέι οφ, τουλάχιστον με τον τρόπο που αντιλαμβάνομαι εγώ το παιχνίδι. Μια ομάδα που δίνει τρομερό effort στην άμυνα, τρέχει σαν δαιμονισμένη να σπάσει όλα τα σκριν και να κλείσει γρήγορα στα close out στην επίθεση των αντιπάλων. Η ομάδα του Κουιν Σνάιντερ δεν παίζει εντυπωσιακά και γρήγορα, αλλά είναι αποτελεσματική καθώς χτίζοντας τις επιθέσεις της, πάντα ψάχνει την καλύτερη επιλογή. Παίζει πολύ σκεπτόμενα και διαβασμένα, κάτι που το είδαμε πάρα πολύ απέναντι στους Κλίπερς. Συνήθως έχει τέσσερις δημιουργούς πάνω στο παρκέ, που όλοι όμως είναι καλοί εκτελεστές και έχουν γνώση των βασικών. Τα σχήματα τους είναι χαμηλά κατά βάση και στο 4 συνήθως παίζει είτε ο Ντιό είτε κάποιος εκ των Ίνγκλις και Τζόνσον. Συνολικά η Γιούτα είναι μία ομάδα που διαβάζει πολύ και παίζει τα παιχνίδια της σε ένα πιο ισορροπημένο και χαμηλό τέμπο χωρίς υπερβολές. Οι Μορμόνοι έχουν παίκτες να ρίξουν πάνω στους Dubs και στα δικά μου μάτια η σειρά δεν θα είναι τόσο εύκολη για το Γκόλντεν Στειτ.

ΥΓ. Η εικόνα του Ντε Άντρε Τζόρνταν στο αμυντικό πικ εν ρολ προκαλεί θλίψη. Τα σουτ μέσης απόστασης, τα οποία ο ψηλός των Κλίπερς αποφάσισε να κοιτάει σαν θεατής στις πρώτες σειρές σκότωσαν την ομάδα του Λος Άντζελες. Κρις Πολ, παραείσαι καλός για αυτή την ομάδα. Πάρε λιγότερα από το μάξιμουμ και ψάξε αλλού τη δική σου νέμεση.

Ανατολή

Όλα για τον Αιζάϊα

Θέλω να το πάρει. Δεν θα το κρύψω, όχι δεν υποστηρίζω τους Κέλτες, αλλά όλο αυτό που έχει περάσει ο μικρός μάγος της Βοστώνης με έχει συνεπάρει. Έχει βγάλει την ψυχή του και την έχει καταθέσει στο παρκέ και μόλις χθες σκόραρε 53 ολόκληρους πόντους απέναντι στην άμυνα τοων Ουίζαρντς για το 2-0. Η εικόνα του να θρηνεί για την μικρή του αδερφή στο πλευρό του Έιβερι Μπράντλει, θα παραμείνει ως μία από τις πιο δυνατές στην ιστορία των πλέι οφ.

Βέβαια οι Σέλτικς ηταν ελαφρώς τυχεροί στον πρώτο γύρο. Και αυτό γιατί μέσα στο απίστευτο περιστατικό που χτύπησε τον ηγέτη τους την ημέρα που ξεκινούσαν τα πλέι οφ, συνέβησαν και δύο άλλα πράγματα που γύρισαν την σειρά με τους Μπουλς με το μέρος τους. Το πρώτο ήταν ο τραυματισμός του Ραζόν Ρόντο, που έβγαλε εκτός ρυθμού την μηχανή των Μπουλς. Το δεύτερο είναι η εκπληκτική παρουσία του Αλ Χόρφορντ. Ο Δομηνικανός σέντερ κάνει τα πάντα στο παρκέ, σκοράρει από παντού, ανοίγει το γήπεδο, παίζει καλά το πικ εν ρολ, αλλά πάνω από όλα πασάρει καλά. Έχει 7 τελικές πάσες μέσο όρο στα πλέι οφ, ενώ δύο φορές έχει βρεθεί κοντά στο triple double. Οι Κέλτες μοιάζουν να βρίσκουν την αυτοπεποίθηση τους, αλλά πρέπει να συνεχίζουν να σουτάρουν καλά από την περίμετρο. Το καλό ποσοστό τους πίσω από τα 7.25 μπορεί να είναι και το διαβατήριο τους για τους τελικούς του ΝΒΑ, απέναντι σε μία καλύτερη ομάδα, όπως είναι το Κλίβελαντ.

Το ιδανικό σενάριο θα είναι να δούμε τον Αιζάια, σαν άλλο Γιώργο Πρίντεζη, να σηκώνει το τρόπαιο και να το αφιερώνει κάπου εκεί ψηλά. Αυτή είναι η δική μου ευχή για την κατάληξη του Πρωταθλήματος.

Λεμπρόν σε πλέι οφ mode!

Κάθε Απρίλιο ο Λεμπρόν σταματάει να ασχολείται με τα social media και γυρίζει τον διακόπτη. Πρώτο θύμα για φέτος η αρκετά καλή Ιντιάνα, που η αλήθεια είναι ότι παρουσιάστηκε πολύ καλύτερη από ότι πολλοί θα περίμεναν. Δεύτερο θα είναι το Τορόντο, το οποίο ήδη πήρε την πρώτη γευση της πλει οφ έκδοσης του King.

Και στα τέσσερα παιχνίδια toy πρώτου γύρου πάντως, οι Pacers ήταν ιδιαιτέρως ανταγωνιστικοί και η αλήθεια είναι ότι το τελικό σκορ της σειράς τους αδικεί. Στο πρώτο ματς  ήταν άστοχοι σε σουτ νίκης με τον C.J Miles, ενώ στο τρίτο αγώνα έχασαν μία διαφορά 25 πόντων και ηττήθηκαν, με τους Καβς να γυρνάνε το ματς με τον second unit και τον Λεμπρόν στην πεντάδα. Ακόμα και στο τέταρτο ματς, έφτασαν να πάρουν το προβάδισμα ένα λεπτό πριν το τέλος, αλλά ένα μεγάλο σουτ του Τζειμς τελείωσε τη σειρά. Το Κλίβελαντ έχει την δεύτερη καλύτερη επίθεση, αλλά και ποσοστό στα σουτ εντός παιδιάς και αυτό το οφείλει σε πολύ μεγάλο βαθμό στον Βασιλιά, ο οποίος έχει εκτοξεύσει τα νούμερα του στα πλέι οφ. Στο πρώτο γύρο τελείωσε σχεδόν με triple double, έχοντας 33 πόντους, 9.8 ριμπάουντ και 9 τελικές πάσες μέσο όρο.
Η πορεία των Καβς στα πλέι οφ θα εξαρτηθεί σε απόλυτο βαθμό από την κατάσταση που θα βρίσκεται ο Λεμπρόν. Τα σημάδια έως τώρα είναι καλά για αυτούς.

Αχ Γιάννη

Για εμάς του Έλληνες τα ξενύχτια φέτος ήταν ακόμα πιο γλυκά, αφού βλέπαμε τον αγαπημένο μας Γιάννη Αντετοκούνμπο να είναι ο παίκτης που οδηγεί τους Μπακς σαν ηγέτης πλέον στην μάχη των πλέι οφ.
Δυστυχώς όλοι μείναμε με το μεγάλο «κρίμα» στην σκέψη μας, καθώς οι Μπακς τουλάχιστον στα τρία πρώτα ματς ήταν απολαυστικοί και έδειχναν ότι μπορούσαν να κερδίσουν τη σειρά. Έβγαλαν εντελώς εκτός ρυθμού τους Λάουρι και Βαλαντσιούνας και αν δεν ήταν κάποια σουτ στο δεύτερο ματς που η μπάλα μπήκε και βγήκε, τότε ίσως να είχαν πάρει προβάδισμα ακόμα και με 3-0 στις νίκες. Στα τελευταία τρία παιχνίδια η ομάδα από τον Καναδά έκανε κάποιες αμυντικές προσαρμογές, άλλαξε ελαφρώς το ροτέισιον και με τον P.J.Tucker δημιούργησε αρκετά προβλήματα στον Αντετοκούνμπο.

Οι Μπακς ήταν η πιο εύστοχη ομάδα στα τρίποντα στην πρώτη φάση, καθώς το ποσοστό των Ελαφιών κυμάνθηκε κοντά στο 42%, αλλά παρόλα αυτά ήταν και η ομάδα και με τις λιγότερες προσπάθειες, μόλις 21.2. Αυτό δείχνει ότι ναι μεν ο Γιάννης έχει πλέον αναλάβει την μπαγκέτα, επιτίθεται με πολύ μεγάλη συχνότητα στο ζωγραφιστό, αλλά η ομάδα δεν έχει την ποσότητα των σουτέρ που χρειάζεται. Η αλήθεια είναι ότι πέρα από τον Σνελ, κανένας άλλος παίκτης του βασικού ροτέισιον δεν έχει ευχέρεια στο τρίποντο, δεν μιλάμε για ευστοχία, αλλά μιλάμε και για ευχέρεια. Να ξέρει η αντίπαλη άμυνα ότι αν πάει να δώσει βοήθειες θα βρεθεί κάποιος να μπουμπουνήσει άμεσα και χωρίς πολύ σκέψη το σουτ. Κάτι τέτοιο κάνει με μεγάλη επιτυχία το Χιούστον.

Πάντως οι Μπακς εμφάνισαν πέρα από τον Γιάννη στα πλέι οφ και τον Θον Μέικερ. Το προσόντα του είναι εξωπραγματικά και οι άμυνες που έβγαζε στις αλλαγές αλλά και στις διεισδύσεις των αντιπάλων έδιναν πάντα μομέντουμ, αλλά και τρανζίσιον στο Μιλγουόκι. Οι Μπακς έχουν τα προσόντα να γίνουν οι πιο physical ομάδα στο ΝΒΑ, αλλά θέλουν άμεσα σουτέρ με ευχέρεια.

ΥΓ. Πολύ μεγάλη σειρά από τον Ντε Ρόζαν, αλλά και το supporting cast του Τορόντο.

Ήρθε η ώρα του!

Η σειρά της Ατλάντα με την Ουάσιγκτον ήταν αυτή που παρακολούθησα λιγότερο, ίσως γιατί μου είναι λίγο πολύ αδιάφορες και οι δύο ομάδες. Σίγουρα όμως δεν είναι αδιάφορος ο Τζον Γουολ. Ο πυραυλοκίνητος απόφοιτος του Κεντάκι έδειξε σε αυτή τη σειρά ότι μεγάλωσε απότομα και σκοπεύει να οδηγήσει την ομάδα του σε μονοπάτια που ως τώρα ήταν τελείως ξένα. Ο Γουόλ στα πλέι οφ έχει ήδη 28 πόντους και 11.5 ασσίστ μέσο όρο. Χθες ΄ταν το αντίπαλον δέος του Τόμας, με 40 πόντους και 13 ασίστ.

Βέβαιαη ομάδα του έχει και ένα φοβερό firepower που αποτελείται από καλούς σκόρερ όπως οι Μπράντλει Μπιλ, Όττο Πόρτερ, Μπόγιαν Μπογκντάνοβιτς. Οι Μάγοι έμιοαζαν να έχουν ισχυρό potential την φετινή χρονιά και το σταύρωμα με τους Σέλτικς με το ιδανικότερο αντάμωμα. Όμως βρίσκονται ήδη δύο παιχνίδια πίσω και θα χρειαστεί μια μινι υπέρβαση για να κερδίσουν την σειρά. "Μίνι" βέβαια, γιατί με τέτοιον Γουόλ η ισοφάριση σε 2-2 κάθε άλλο παρά απίθανη μοιάζει.

Ο δεύτερος γύρος των πλέι οφ ήδη ξεκίνησε και οι μάχες αναμένονται συναρπαστικές. Το δικό μου ενδιαφέρον κεντρίζουν σαφέστατα τα δύο ζευγάρια της Δυτικής περιφέρειας, αφού περιμένω από την Γιούτα να δυσκολέψει τους Γουόριορς, ενώ προβλέπω πολύ μεγάλη μάχη στο ζευγάρι του Τέξας, ανάμεσα σε Χιούστον και Σαν Αντόνιο.