Προς υπεράσπιση

H φετινή triple double χρονιά ήταν μυθική για τον guard της Oklahoma και θα μνημονεύεται για χρόνια. Έσπασε ένα ρεκόρ που φάνταζε «στοιχειωμένο» και οδήγησε μια ομάδα που βρισκόταν σε σοκ το καλοκαίρι, στην postseason. Η πολύκροτη αποχώρηση του Durant για το Oakland και τους Warriors επηρέασε τον οργανισμό των Thunder, με τον Russell να μένει μόνος, γνωρίζοντας πως ήρθε η ώρα να αναλάβει το ρόλο του ηγέτη της ομάδας και να το αποδείξει στον αγωνιστικό χώρο, πιέζοντας τον εαυτό του σωματικά και ψυχολογικά για να πετύχει το εγχείρημα. Όπως και έγινε εν τέλει. Βγήκε μπροστά, πήρε από το χεράκι τους επί το πλείστον μέτριους συμπαίκτες του για να φτάσουν ως τα play offs, αφού ξεπέρασαν τις προσδοκίες ολοκληρώνοντας τη σεζόν με μόλις 8 νίκες λιγότερες από πέρυσι και ρεκόρ 47-35. Υπήρχαν στιγμές που έμοιαζε σαν τον Ελ Σιντ, μόνος εναντίον όλων, κάτι που αποδειχθηκε και στην σειρά με το Χιούστον. Εκεί φάνηκε το μεγάλο πρόβλημα της εξάρτησης από τον Westbrook, με την κατάσταση της ομάδας όσο αυτός βρισκόταν στον πάγκο να είναι απλά απελπιστική, όπως φαίνεται και από τον παρακάτω πίνακα. Αυτός αφορά τους αγώνες των play offs, κατά τη διάρκεια των οποίων ανέβασε τα ποσοστά του από τους 31,6π της κανονικής περιόδου στους 37,4.

 Η εξάρτηση από τον αρχηγό είναι μεγάλη και θα πρέπει να βρεθεί λύση αν θέλουν να προχωρήσουν σαν ομάδα. Πολλές ομάδες σαφώς και δεν παρουσιάζονται το ίδιο καλές όταν ο superstar τους βρίσκεται στον πάγκο για να ξεκουραστεί, εδώ όμως μιλάμε για χάος. Οπότε στα μάτια μου, όσο αντιαισθητικό και να είναι ώρες ώρες, μοιάζει λογική η όλη ‘’δώστε τη μπάλα στο Russell ‘’ κατάσταση.

Το supporting cast του, με προεξέχοντες τους Adams, Oladipo, δεν δείχνει ικανό να τον βοηθήσει ώστε να ξαναγίνει διεκδικητής του πρωταθλήματος. Παρόλο που τα νούμερα τους τη φετινή χρονιά παρέμειναν σταθερά (ο Adams είχε μια αύξηση στους πόντους) έχουν να λαμβάνουν αρκετά χρήματα τα επόμενα χρόνια, οπότε η βελτίωσή τους ή μη θα είναι κομβική για τους Thunder. Ο Kanter αποτελεί έναν εξαιρετικό ψηλό επιθετικά, όμως η αμυντική του συνέπεια χαρακτηρίζεται μέτρια. Το ακριβώς αντίθετο δηλαδή από το Robertson (ή αλλιώς ‘’ο κύριος 3/21 βολές στα play offs"), ο οποίος είναι εξαιρετικός αμυντικός, αλλά επιθετικά το παλικάρι δεν μπορεί. Με την προσπάθεια για ενίσχυση από τον Presti το χειμώνα,  και την απόκτηση του Gibson (του οποίου όμως το συμβόλαιο λήγει το καλοκαίρι) και του φοβερού σουτέρ McDermott, η ομάδα βελτιώθηκε κάπως στο δεύτερο μισό της χρονιάς, αλλά και πάλι...

Ο Russell αποτελεί επίσης ηγέτη της Oklahoma και εκτός παρκέ. Ενδεικτικό είναι το γεγονός πως υπερασπίστηκε τους συμπαίχτες του κατά τη συνέντευξη τύπου μετά το τέταρτο παιχνίδι της σειράς με τους Rockets. Ο δημοσιογράφος ρώτησε τον Adams για την αδυναμία που παρουσιάζουν όταν ο σουπερστάρ τους βρίσκεται στον πάγκο για να πάρει ανάσες, με τον Russell να παίρνει το λόγο και να διαφωνεί , θεωρώντας πως η ερώτηση έγινε για να διχάσει την ομάδα.

Αρνητικά

Όπως προείπα, οι αντιρρήσεις για τον παίχτη και τη φετινή παρουσία του δεν μοιάζουν παράλογες. Ας δούμε τους λόγους.

Σουτ: Ένα από τα αρνητικά του Westbrook είναι το σουτ. Πρέπει να ανεβάσει τα ποσοστά του και δη το περιφερειακό σουτ αφού το 31,3% που έχει στη μέχρι τώρα καριέρα του είναι αρκετά χαμηλό. Κάτι που φαίνεται και στο παρακάτω διάγραμμα. Του λείπει η αξιοπιστία, κάτι που οφείλεται εν μέρει και στις πολλές προσπάθειες που παίρνει κατά τη διάρκεια ενός παιχνιδιού.

Το ομαδικό παιχνίδι: Δεν γίνεται να μην συμφωνήσουμε πως η Oklahoma παίζει ένα άσχημο μπάσκετ για έναν ουδέτερο θεατή με το οne man show, που στηρίζεται στην ικανότητα του Russell να τρέξει το γήπεδο αφού διεκδικήσει το αμυντικό ριμπάουντ, να μοιάζει βαρετό. Αυτό οφείλεται εν πολλοίς και στο ότι ο ίδιος παίρνει υπερβολικά πολλές προσπάθειες σε αρκετές στιγμές (ήταν ο παίχτης με τις περισσότερες προσπάθειες για σουτ στα play offs αφού έπαιρνε 30.4 ανά αγώνα, έχοντας ταυτόχρονα το δεύτερο χειρότερο ποσοστό μετά τον George, με 38,8%), ενώ κρατάει την μπάλα τον περισσότερο χρόνο στα χέρια του, με αποτέλεσμα να μοιάζουν αρκετές φορές εκτός παιχνιδιού οι συμπαίκτες του. Χαρακτηριστικό είναι το τελευταίο παιχνίδι με το Houston, όταν ενώ επί τρεις περιόδους ήταν εκπληκτικός, στην τελευταία «έσπασε» τα καλάθια, παίρνοντας πάρα πολλές προσπάθειες. Η όλη κατάσταση ίσως δημιουργούσε και ένα επιπλέον άγχος στους συμπαίκτες του, καθώς τους φόρτωνε με ένα πρέπει. Αν δεν μπορούσαν να σκοράρουν, ίσως να μην ξαναέπαιρναν την μπάλ. Ενδεικτικό επίσης του παραλογισμού είναι οτι ο Oladipo σούταρε τις περισσότερες φορές χωρίς ντρίμπλα, ως spot shooter.

H μελλοντική ενίσχυση: Με όλο τον οργανισμό να έχει στηριχθεί πάνω στον Russell, θα υπάρξει η πιθανότητα να θελήσει ένας ακόμα star να μεταβεί στην Οκλαχόμα, για να γίνει απλώς ο δεύτερος πόλος που θα βοηθήσει τον superstar να πετύχει τους στόχους του; Κακά τα ψέματα, η Οklahoma είναι και θα είναι η ομάδα του Westbrook, και δεν φαντάζει εύκολο να απαρνηθεί το ρόλο του απόλυτου ηγέτη της ομάδας, πόσο μάλλον όταν το καλοκαίρι θα μπορεί να υπογράψει πενταετή επέκταση συμβολαίου – με πάνω από 200 εκατομμύρια συνολικές απολαβές. Το payroll της ομάδας ανεβαίνει την επόμενη χρονιά (θα ξεπεράσει το salary cap), κάτι που θα είναι ανασταλτικός παράγοντας για να έρθουν παίχτες ικανοί να προσφέρουν, με τη βελτίωση των υπάρχοντων παικτών του ρόστερ να μοιάζει και μονόδρομος. Σε αυτήν ο Westbrook δεν έχει ακόμη αποδείξει ότι μπορεί να συνεισφέρει.

Επίλογος

Είτε είμαστε fan είτε hater του Russell δεν γίνεται να μην παραδεχτούμε πως είναι ένας εξαιρετικός αθλητής, ένας ηγέτης της ομάδας του, και πως φέτος γίναμε μάρτυρες εμφανίσεων που θα μνημονεύουμε για πολλά χρόνια. Ζήσαμε, είδαμε έναν παίκτη να κάνει κυριολεκτικά τα πάντα και να οδηγεί την ομάδα του όσο υψηλότερα γινόταν. Κριτική γύρω από την φύση των κατορθωμάτων του χωράει, μιζέρια σίγουρα όχι. Αναμένουμε λοιπόν τον Brodie την επόμενη σεζόν, ακόμα πιο διψασμένο για επιτυχίες, αρκεί να έχει λίγη παραπάνω βοήθεια.