Προς το παρόν κανείς δεν το έχει υποστηρίξει φωναχτά, αλλά κάτι ψίθυροι ολοένα και ακούγονται. Ιδού τι γράφει για παράδειγμα ο Ίθαν Σεργουντ Στράους του ESPN: "Με όλη την ποιότητα που ο Ντουράντ , υπήρχε μία δυσκολία στο να καθοριστούν οι ρόλοι και να βρεθούν σουτ για όλους. Με τον Ντουράντ έξω και με παίκτες που έχουν περιορισμούς στην επίθεση (Μπαρνς, Μακάου) να προστίθενται στο μίγμα, η τάξη είναι καθαρότερη". Ο αρθογράφος βέβαια είναι και ο ίδιος πολύ προσεκττικός στο να εξάγει ένα πιο γκράντε συμπερασμα , και ας υπάρχουν γύρω γύρω νούμερα που μοιάζουν με αδιάσειστα στοιχεία. Οι Ουόριορς , κατά την διακεια του πρόσφατου 11 - 0 έχουν μακράν την καλύτερη επίθεση και την καλύτερη άμυνα στο ΝΒΑ. Την πρώτη έτσι κι αλλιώς την είχαν, αλλά και πάλι το offensive rating των 115 πόντων ανά 100 κατοχές είναι τρομερό. Την δεύτερη την απέκτησαν εσχάτως, επιτρέποντας μόνο 99,7 πόντους ανά 100 κατοχές, χωρίς τον "δεύτερο καλύτερο αμυντικό τους μετα τον Ντρέιμοντ Γκριν", οπως σωστά επισημαίνει ο Νταν Ντέβιν του Ball Don't Lie. Και αυτός ο αρθογράφος παρόλα αυτα, διστάζει κάμποσο να συμπεράνει πως οι Dubs μπορεί να έχουν ωφεληθεί.
Σε αυτό που συμφωνούν σχεδόν οι πάντες είναι πως ο Κάρι είναι σαφώς βελτιωμένος, και πως αυτή η βελτίωση δεν είναι άσχετη με την απουσία του Ντουράντ. Μάλλον έτσι είναι, καθώς ο Κάρι έχει πλέον περισσότερο την μπάλα στα χέρια, παίζει ως οργανωτής και δουλεύει λιγότερο πίσω από τα σκριν ως ένας εν δυνάμει προορισμός της μπάλας μετά από ένα iso του πρώην παίκτη των Θάντερ. Να δούμε και τα απαραίτητα σε αυτές τις περιπτώσεις νούμερα. Στο 11-0 έχει 27 πόντους, 7,9 ασίστ και 46,5 στα τρίποντα. Τρώει κόσμο, όχι αστεία.
Οι Ουόριορς εδώ και κάποιο καιρό δείχνουν να έχουν γυρίσει στην περυσινή συνταγή, που τους έφερε στο 73 - 9. Ο Κάρι είναι η κυρίαρχη φιγούρα, Γκριν και Τόμπσον διατηρούν τους ρόλους τους, η άμυνα αλλάζει μια χαρά στα σκριν με τους νέους ρολίστες , ο Ιγκουοντάλα είναι ο Ιγκουοντάλα και ακόμη καλύτερος, και η κίνηση της μπάλας και των παικτών έχει εκτοξευθεί, χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν ήταν ήδη πολύ ψηλα και όσο ο Ντουράντ αγωνιζόταν.
Καλά όλα αυτά, αλλά η περυσινή ομάδα έκανε δύο πράγματα. Πρώτον, έφτασε σε ένα ιστορικό ρεκόρ και δεύτερον, έχασε τον τίτλο. Πολλοί θα υποστηρίξουν ότι υπήρχαν διάφοροι αναπάντεχοι λόγοι για αυτό. Η απουσία του Μπόγκουτ, ο τραυματισμός του Κάρι, οι κουταμάρες του Γκριν. Τετοιου είδους παράγοντες όμως δεν είναι ακριβώς μετρήσιμοι και απλά δείχνουν ότι κάποια γεγονότα συμπίπτουν. Κατά τα λοιπά, πιο σίγουρο είναι να καταλήξει κανείς στο ότι οι Καβς έπαιξαν πολύ καλή άμυνα και κράτησαν τους Ουόριορς πολύ μακριά από τα επιθετικά τους στάνταρ σε σκορ και ασίστ. Ταυτόχρονα, είναι σίγουρο πως περιόρισαν τον Κάρι, όχι μόνο σε σχέση με τους μέσους όρους του στην κανονική περίοδο (όπου βγήκε MVP), αλλά και σχέση με εκείνους στα πλέι οφ. Στους τελικούς του 2016 οι παίκτες του Κερ σούταραν με ποσοστό εντός πεδιάς 43,1% (έναντι 48,7% στη σεζόν) και μοίραζαν μόλις 22,6 ασίστ (έναντι περίπου 29 στην κ.π.), με τον ηγέτη τους να παίζει σαφώς κάτω από τα στάνταρ του.
Φυσικά είναι λογικό σε σειρά παιχνιδιών με πολύ καλό αντίπαλο κάποιος να δυσκολεύεται, δεν υπήρχε κάποιο εμβόλιμο παιχνίδι με το Σακαραμέντο για να ανεβάσει τις επιδόσεις. Όμως η κοινή πεποίθηση ήταν πως ο Λεμπρόν και η παρέα του κατάφεραν να αποσυντονίσουν το passing game και τoν off ball αυτοσχεδιασμό των αντιπάλων τους, εφαρμόζοντας μάλιστα μία συνδυασμένη τακτική διαρκών αλλαγών πάνω στην μπάλα και υπολογισμένων θυσιών μακριά από αυτή. Όταν μάλιστα οι Dubs προσπαθούσαν να αλλάξουν τους σκρίνερ για να πετύχουν τον Λοβ, ο Τζέιμς ήταν εκεί για να αναλάβει εκείνος την δουλειά. Πρέπει να παραδεχτούμε ότι η παρακάτω είναι μία πολύ καλή περιστροφή.
Αν ο Ντουράντ ήταν στο παρκέ, η τακτική αυτή δεν θα μπορούσε να εφαρμοστεί, αλλά δυστυχώς για τους Ουόριορς υπήρχε τότε ο αρνητικός Μπαρνς, ο λόγος δηλαδή για τον οποίον η παραπάνω αλληλοκάλυψη μπόρεσε να λειτουργήσει. Ο Ντρειμοντ Γκριν τον είχε κοντά του ελεύθερο, αλλά δεν του έδωσε ποτέ την πάσα. Την νοοτροπία την είχαν καταλάβει οι Καβς πάρα πολύ καλά και δεν δίσταζαν από την αρχή των επιθέσεων να κάνουν τις απαραίτητες προσαρμογές. Πήγαινε στην άκρη κύριε Τζέφερσον.
Φανταστείτε τώρα εκεί να ήταν ο Ντουράντ.
Είναι κάπως σκληρό να δείχνει κανείς τον Μπαρνς ως τον "φταίχτη". Δεν ήταν, και οι Ουόριορς ίσως είχαν κερδίσει τον τίτλο αν απλώς δύο από τους παίκτες τους ήταν σε λίγο καλύτερη κατάσταση. 'Ίσως π.χ. ο Κάρι να είχε δοκιμάσει κάτι διαφορετικό από το να σουτάρει πάνω από τα χέρια του Λοβ, ίσως να είχε δοκιμάσει να τον περάσει και να πάει σε ένα ντράιβ με αυτοπεποίθηση, και ας οδηγούνταν μετά ο έβδομος τελικός στην ρουλέτα των βολών. Μέχρι και σε αυτή την επίθεση όμως, οι Καβς μπορούσαν χωρίς σκέψη να εφαρμόσουν ακριβώς τα όσα εφάρμοσαν στον δρόμο προς την μεγάλη ανατροπή. Μέχρι και την τελευταία στiγμή, είχαν την πολυτέλεια να ελέγχουν τον Κάρι, ο οποίος όντως δεν ήταν στην καλύτερη δυνατή κατάσταση.
Ποιος ξέρει, ίσως οι Ουόριορς να έχει τύχει να παίζουν καλύτερα χωρίς Ντουράντ, ή να μην έχει τύχει και η απουσία του να έχει βοηθήσει στο να βρεθούν χημεία και ρόλοι. Συμπέρασμα δεν γίνεται να βγει. Τα πλέι οφ όμως δεν είναι κανονική περίοδος, όπως άλλωστε μαρτυρά και η πρόσφατη εμπειρία των Γκόλντεν Στέι Ουόριορς. Δεν ήταν μόνο η σειρά των τελικών, αλλά και η προηγούμενη, απέναντι στους Θάντερ, που κατέδειξε και κάποιες άλλες αδυναμίες, όπως π.χ. η εξσφάλιση του ριμπάουντ. Ο KD είναι , μεταξύ άλλων, και ένας εξαιρετικός ριμπάουντερ, κάτι που στις δυνατές μονομαχίες της άνοιξης θα μετρήσει, και θα μετρήσει πολύ.
Το βασικό ερώτημα λοιπόν δεν είναι αν οι Dubs τον χρειάζονται, αλλά εάν μπορούν με εκείνον να πανε στους τελικούς, έστω παίζοντας λιγότερο ελκυστικά και αποτελεσματικά. Τότε θα είναι 100% απαραίτητος.
Φυσικά και μπορούν. Υπάρχουν εξάλλου τρία σενάρια. Δεν είναι τα μόνα, αλλά τρία υπάρχουν σίγουρα.
- Στην καλύτερη περίπτωση θα παίξουν ξανά μαζί του φανταστικό μπάσκετ, κάτι που πιθανολογώ ότι θα συμβεί.
- Στην δεύτερη καλύτερη περίπτωση όλα αυτά σημαίνουν πως όταν ο παιχταράς γυρίσει, τότε θα περιοριστεί (τρόπον τινά) σε καθήκοντα spot up shooter ή κάτ τέτοιο τέλος πάντων, μιας και μπορεί να είναι απίστευτα αποτελεσματικός σε ένα τέτοιο ρόλο. Ομως ο Κάρι "must run the show" , όπως λένε και στην Αμερική.
- Στην χειρότερη περίπτωση όλα θα πάνε τέλεια και στο τέλος το πρωτάθλημα θα το πάρει ο Λεμπρόν.
