Out of space

Ο Luka Doncic βγήκε για δεύτερο σερί μήνα καλύτερος rookie στην Δύση και είναι με διαφορά ο καλύτερος παίχτης της φετινής φουρνιάς, ο σουπερσταρ της, όπως ήταν για τους περυσινούς rookies o Donovan Mitchell και ο Jayson Tatum (ίσως και κάτι παραπάνω). Επειδή λοιπόν θα μπορούσαμε να ξεκινάμε κάθε ‘’out of space’’ στήλη με εκείνον, του αφιερώνουμε αυτόν τον μίνι-πρόλογο και δεσμευόμαστε στο τέλος της regular season να του δώσουμε τον χώρο και τον χρόνο που του αξίζει, μία συνολική ματιά σε μία rookie season που μας έχει αφήσει με το στόμα ανοιχτό.

1. Ο Trae Young βρέθηκε πριν λίγες μέρες στην εκπομπή της Rachel Nichols και όταν η κουβέντα (μοιραία) πήγε στην ανταλλαγή με τον Luka Doncic και την σύγκριση των δύο, εκείνος ουσιαστικά απάντησε πως το trade ωφέλησε και τις δύο ομάδες. Έχει δίκιο. Ασφαλώς ο Luka είναι ένα φαινόμενο, όμως οι Hawks από εκείνη την ανταλλαγή έβαλαν στην ομάδα τους έναν εξαιρετικό παίχτη όπως ο Trae, συν το δικαίωμα για ένα ακόμη τοπ-10 pick (πέραν του δικού τους)¹ στο φετινό draft. Στο Omen του προηγούμενου Prodigy Report είχαμε αναφέρει πως θα μας απασχολήσει το σουτ του, καθώς η σταθερή απειλή από την περιφέρεια ουσιαστικά ξεκλειδώνει όλο το παιχνίδι του. Μέσα στον Ιανουάριο ανέβασε ξανά τις προσπάθειες από το τρίποντο (6 ανά αγώνα) και κινήθηκε κοντά στο 34%. Όχι εξαιρετικά, αλλά αρκετά καλά ώστε να συνεχίσει να τραβάει την άμυνα και έτσι να δουλεύει όλο το παιχνίδι των Hawks που στήνεται γύρω από εκείνον. 18,7π-7,2α(!)-3,7ρ στον πρώτο μήνα του 2019 για έναν guard που έχει 31,3% Usage και 36,8 AST% (και τον κατατάσσουν στο 90ο και 92ο εκατοστημόριο ανάμεσα στους point guards της λίγκας, σύμφωνα με το Cleaning The Glass). Η σύγκριση με τον Doncic πιθανότατα θα τον ‘’ενοχλεί’’ σε μεγάλο μέρος της καριέρας του, όμως ο Trae Young είναι ένας υπέροχος νέος παίχτης, που αξίζει να τον κρίνουμε (και να τον θαυμάζουμε) ξεχωριστά. Ακολουθεί ένα βίντεο με τα κατορθώματα του καλύτερου rookie στην Ανατολή για τον Ιανουάριο. Απολαύστε: 
   
2. Για τον Derrick White και την πορεία του μέχρι το ΝΒΑ τα είπαμε αναλυτικά στη δεύτερη έκδοση του Prodigy Report. Από τότε ξεκίνησε βασικός σε κάποια ματς, δυσκολεύτηκε να ταιριάξει με τον Demar DeRozan, αλλά χάρη στην άμυνα του επανήλθε στην πεντάδα και τον Ιανουάριο έπαιξε βασικός και στα 15 παιχνίδια των Spurs. Σε αυτά είχε ΜΟ 15,3π, 4,2ρ, 3,9α και κυρίως πολλές καλές άμυνες. Πλέον έχει καθιερωθεί ως ο παίκτης που αναλαμβάνει τον καλύτερο περιφερειακό της αντίπαλης ομάδας, είτε αυτός λέγεται Harden, είτε Irving. Μπορεί να μην είναι τρομερά γρήγορος ούτε ο καλύτερος αμυντικός σε καταστάσεις ένας εναντίον ενός, όμως το μεγάλο άνοιγμα χεριών (2,03μ) σε συνδυασμό με την άριστη κατανόηση του αμυντικού πλάνου των Spurs, τον έχουν μετατρέψει στον παίκτη κλειδί της άμυνας των Spurs. Σύμφωνα με τον Cleaning The Glass, η άμυνα των Spurs είναι καλύτερη κατά 3,3 πόντους ανά 100 κατοχές όταν αυτός παίζει και αυτή η βελτίωση τον κατατάσσει στο 79^ο εκατοστημόριο ανάμεσα στους guard της λίγκας! Ο τρόπος που παίζει μου θύμισε έναν άλλο guard που έχει παρόμοιο ύψος και άνοιγμα χεριών, τον Jrue Holiday. Όταν συνέκρινα στο Basketball Reference την δεύτερη χρονιά των δύο παικτών, έπεσα στον παρακάτω πίνακα (per 36’) που με κάνει να νοιώθω καλύτερα με την συγκριση. Δεν νομίζω να φτάσει σε αυτό το επίπεδο (παίζει μεγάλο ρόλο ότι ο ένας είναι 24 χρονών ως δευτεροετής, ενώ ο Jrue ήταν μόλις 20), όμως μπορεί να είναι ένας παρόμοιος παίκτης, κάτι πολύ χρήσιμο για το μέλλον των Spurs.
   
3. O John Collins είναι ο δεύτερος παίχτης της Atlanta που ξεχώρισε μέσα στον Ιανουάριο. 20,1π-9,2ρ-1,9α με 60 FG% και 52% στο τρίποντο σε 2,1 προσπάθειες ανά αγώνα για τον ψηλό των Hawks που αρχίζει και απειλεί με κάθε τρόπο στο παρκέ, κάνοντας το 2v2 παιχνίδι μαζί με τον Trae Young βασικό όπλο για την επίθεση της ομάδας τα επόμενα χρόνια. Με εκείνον στο παρκέ οι Hawks σκοράρουν 10,1π περισσότερους και δέχονται 3,3 λιγότερους, σουτάρουν αποτελεσματικότερα (+5,5 eFG%) και ανανεώνουν πολύ περισσότερες κατοχές (+7,5 ORB%, από τους κορυφαίους στο πρωτάθλημα). Ο Collins είναι συνολικά ένας εξαιρετικός ψηλός, αρκετά αθλητικός , καλός ριμπάουντερ, ιδανικός για συνεργασίες και με ένα επιθετικό παιχνίδι που συνεχώς εξελίσσεται (κυρίως το σουτ του), ενώ παράλληλα μπορεί να σταθεί και στις δύο θέσεις της frontline. Ακριβώς ό,τι χρειάζονται οι Hawks μαζί με τους Young-Huerter και τα δυο φετινά picks που έρχονται (με την ελπίδα ότι ένα από αυτά θα τους δώσει τον Zion Williamson, που πραγματικά κουμπώνει). Αν ξεχωρίσαμε ένα παιχνίδι του είναι εκείνο απέναντι στους Bulls που έκανε πραγματικά ‘’πάρτι’’ με 35π-8ρ-2α-2κλ και 14 εύστοχες προσπάθειες από τις 16 συνολικά, με 4-4 στο τρίποντο (link εδώ).
4. O Mikal Bridges μπορεί να μην «γράφει» εντυπωσιακά νούμερα (7,7π, 3,5ρ, 2α, 1,6κ, 0,8τ τον Ιανουάριο), αλλά μέσα στο ναυάγιο των φετινών Suns, δείχνει ότι είναι ένας παίκτης που μπορεί να κάνει τη διαφορά σε μια ομάδα που προσπαθεί να κερδίσει. Είναι ήδη ο καλύτερος αμυντικός της και αυτός που αναλαμβάνει το μαρκάρισμα του καλύτερου αντιπάλου. Αυτό που είναι εντυπωσιακό, είναι ότι όσο είναι μέσα στο παρκέ οι Suns βελτιώνονται κατά 4,4 πόντους ανά 100 κατοχές (σύμφωνα με το Cleaning The Glass). Όταν βρίσκεται ταυτόχρονα στο παρκέ μαζί με του Booker και Ayton, οι Suns έχουν NetRtg -0,5 το οποίο είναι πολύ καλύτερο από το -9,7 που έχει η ομάδα. Αυτό συμβαίνει, γιατί στο υπάρχον roster των Suns, o Mikal είναι ο παίκτης που συμπληρώνει καλύτερα από τον καθένα τους δύο αστέρες της ομάδας. Μαρκάρει τον καλύτερο guard των αντιπάλων, αφήνοντας τον Booker να μαρκάρει κάποιο λιγότερα επικίνδυνο αντίπαλο και με την ικανότητα του να σουτάρει από το τρίποντο (36,4% των Ιανουάριο σε 3,6 προσπάθειες ανά αγώνα) ανοίγει χώρους για να ποστάρει ο Ayton. Με βάση τις επιδόσεις του στο κολέγιο (40% στα τρίποντα σε 3,7 προσπάθειες ανά αγώνα), περιμένω το σουτ να βελτιωθεί ακόμα περισσότερο, κάτι που θα τον κάνει έναν πολύ καλό 3&D παίκτη.   
5. Οι Kings έκαναν μισό βήμα πίσω, πάτησαν λίγο ‘'φρένο’’ στο κυνήγι τους για τα playoffs (παρ’ όλα αυτά ακόμη είναι κοντά) και ο Marvin Bagley βρήκε λίγο χώρο για ξεδιπλώσει το ταλέντο του. Σε περίπου 25’ μ.ό μέσα στον Ιανουάριο είχε 13,4π-7,7ρ, με 49 FG%. To επιθετικό του παιχνίδι ξεκινά με τον ίδιο να ποστάρει τον αμυντικό περίπου στο χώρο του midrange και, αφού γυρίσει πρόσωπο, είτε εκμεταλλεύεται το ύψος (2,11) και σουτάρει, είτε χρησιμοποιεί το footwork του και την (ικανοποιητική) ταχύτητά του ώστε να βρεθεί κοντά στο καλάθι. Γενικώς έχω την εντύπωση πως ο Bagley έχει περάσει πολλές ώρες βλέποντας βίντεο με τον KD. Aν θέλει να μοιάσει σε εκείνον ωστόσο, πρέπει σίγουρα να βελτιώσει το περιφερειακό του σουτ (25% σε 1,2 προσπάθειες ανά αγώνα σε όλη την διάρκεια της σεζόν, 11% τον Ιανουάριο) και την ικανότητα να ξεκινά εκείνος την επίθεση με το που ‘’κατεβάζει’’ το ριμπάουντ, στοιχείο που έχει κάνει τον KD να ξεχωρίσει. Το δεύτερο μάλιστα πιστεύω πως σταδιακά θα απογειώσει και την επίθεση των Kings, δίνοντας έξτρα ταχύτητα στα ‘’γκάζια’’ που ούτως ή άλλως τους προσφέρει ο De’Aaron Fox. Παράλληλα πρέπει να βελτιώσει την άμυνά του (οι Kings δέχονται 5,5 πόντους περισσότερους με εκείνον στο παρκέ) ειδικά από την στιγμή που για κάποιο λόγο βλέπουν στον Bagley έναν παίχτη που μπορεί να σταθεί για κάποια λεπτά στο ‘’5’’ (προσωπικά δεν το καταλαβαίνω, μου φαίνεται παίχτης που χρειάζεται έναν ψηλό δίπλα του, όπως ήταν ο Wendell Carter Jr που είχε μαζί του στο Duke). Ένα βήμα την φορά ωστόσο. Ο Bagley με παιχνίδια όπως εκείνο απέναντι στους Raptors (22π-11ρ-1α-2τ-1κλ) δείχνει πως δίκαια επιλέχθηκε ψηλά στο draft του καλοκαιριού (απλά το #2 ίσως ήταν υπερβολή).

No good

1. O Miles Bridges ξεκίνησε τη χρονιά εντυπωσιακά, όμως κάθε μήνα τα νούμερά του πέφτουν και μαζί με αυτά και τα λεπτά που παίζει. Τον Ιανουάριο είχε 5,5π, 3,6ρ και 1,3α ενώ τα ποσοστά του έπεσαν στα 41,9/15,4/68,8! Παρότι είναι από τους πιο αθλητικούς rookies και μας έχει δώσει φάσεις όπως αυτό το κάρφωμα απέναντι στους Bucks, μέσα στο παρκέ φαίνεται συχνά χαμένος. Χάνει σχετικά εύκολα τον παίκτη του στην άμυνα και στην επίθεση δεν μπορεί να βάλει καλάθι ούτε με αίτηση. Προσωπικά πίστευα ότι ήταν ο καλύτερος εκ των δύο Bridges και τον θεωρούσα μέσα στους 7 καλύτερους rookies. Ακόμα πιστεύω στο ταλέντο του, όμως θα πρέπει να αρχίσει να είναι πιο εύστοχος στα σουτ που παίρνει. Ένα από τα λίγα πράγματα που μου έκαναν θετική εντύπωση τελευταία, είναι ότι στις διεισδύσεις του δεν πάει μόνο να πατήσει γερά και να ψάξει το κάρφωμα, αλλά έχει προσθέσει κάποιες κινήσεις (πχ euro step) που τον βοηθούν να κερδίζει πιο συχνά φάουλ ή να αποφεύγει τους αντιπάλους του. Οι Hornets είναι ακόμα μέσα στις οκτώ καλύτερες ομάδες της ανατολής, αλλά αν θέλουν να κάνουν κάτι καλύτερο στα play off, ο Bridges θα πρέπει να βελτιωθεί και να επιστρέψει στις εμφανίσεις του Οκτώβρη. Μέχρι τότε μπορεί να έχει κερδίσει τον διαγωνισμό καρφωμάτων, αφού είναι ένας από τους συμμετέχοντες και το φαβορί κατά την προσωπική μου άποψη.
2. Έφτασε η ώρα να ξαναμιλήσουμε για τον Frank Ntilikina. Oκ, ο Γάλλος guard φαίνεται πως δεν έχει την εμπιστοσύνη του Fizdale, δεν τον υπολογίζει ξεκάθαρα ως τον βασικό χειριστή της ομάδας. Και εκείνος από την μεριά του δεν έχει βοηθήσει πολύ ωστόσο, καθώς μέσα στον Γενάρη είχε περίπου 19’ μ.ό και συνέχισε να ‘’ψάχνεται’’ (5π-4α-2ρ, 34 FG% και 30% στο τρίποντο). Η έλευση του Dennis Smith Jr μετά από το trade που έκαναν οι Knicks αναμένεται να μειώσει ακόμη περισσότερο τον χρόνο του στον άσο και ο Frank μάλλον θα πρέπει να καταφύγει στην ικανότητα που του δίνει το ύψος του (και το μήκος του) να παίζει σε ρόλους ‘’λίγο guard-λίγο wing player’’ χωρίς την μπάλα, ικανότητα την οποία περισσότερο ελπίζουμε να δούμε για να πω την αλήθεια, καθώς δεν είναι πως έχει λάμψει κιόλας παίζοντας έτσι. Είναι όλα αρνητικά; Ασφαλώς όχι. Ο Ntilikina συνεχίζει να είναι πολύ καλός αμυντικός, η άμυνα των Knicks με εκείνον στο παρκέ δέχεται 2 πόντους λιγότερους, οι αντίπαλοι σουτάρουν με χαμηλότερη αποτελεσματικότητα (-1,4 eFG%) και κάνουν περισσότερα λάθη (+1,9 TOV%), ενώ ήταν ίσως ο μόνος που κατάφερε να αντισταθεί μερικώς στο σόου του Harden στο MSG με 61 πόντους, όπως θα δείτε στο βίντεο που ακολουθεί: 
   
   ;                      
3. Αν και ακόμα πιστεύω ότι ο Josh Hart είναι αυτή τη στιγμή ο καλύτερος SG των Lakers (ναι, καλύτερος του KCP), οι εμφανίσεις του τον Ιανουάριο δεν ήταν και οι καλύτερες δυνατές. Με τον τραυματισμό του Lebron οι απαιτήσεις για όλους τους νεαρούς παίκτες των Lakers ανέβηκαν, όμως ο Hart δεν μπόρεσε να ανταπεξέλθει, ειδικά στο κομμάτι της επίθεσης. Τον Ιανουάριο είχε 7,2π, 5,7ρ, 2,2α όμως τα ποσοστά του ήταν πολύ κακά αφού σούταρε με 33,6% FG%, 22,2% στα τρίποντα και 71,4% στις βολές. Στα θετικά παραμένει το γεγονός ότι είναι πολύ καλός στην άμυνα. Σύμφωνα με το CTG, όταν παίζει, οι Lakers δέχονται 2,3 πόντους λιγότερους ανά 100 κατοχές. Αν δεν συμπεριληφθεί μέσα στα ανταλλάγματα για AD, πιστεύω ότι θα εξελιχθεί στον βασικό SG της ομάδας για το υπόλοιπο της χρονιάς. Η παρουσία του LBJ, ελπίζω να τον βοηθήσει αφού θα βρει καλύτερα σουτ που θα τον βοηθήσουν να βελτιώσει τα ποσοστά του και θα του ανεβάσουν την αυτοπεποίθηση.  
4. Θυμάστε που ο Jordan Bell έμοιαζε να είναι πέρυσι o ιδανικός παρτενέρ του Draymond Green στην frontline των Warriors και ουσιαστικά ένα steal στο #38 του draft; Την φετινή σεζόν όλα αυτά δυστυχώς έχουν πάει περίπατο. Ο Jordan Bell έχει χάσει τον ρόλο του, βλέπει τον Kevon Looney να παίζει 22’ μ.ό, όσο εκείνος ήταν στα 9’ μέσα στον Ιανούαριο αποδίδοντας μέτρια (4π-2ρ-1,3α). Αν σε αυτά προσθέσετε την επιστροφή του Boogie Cousins, την ύπαρξη του Jerebko και τον χρόνο που περνά και ο KD στην frontline, καταλαβαίνετε πως ο χώρος για τον Bell μικραίνει επικίνδυνα, ειδικά όσο η ύπαρξή του στο παρκέ συνδέεται με λιγότερους πόντους για τους Warriors στην επίθεση (-3,1) και περισσότερους για τους αντιπάλους στην άμυνα (+6,3). Δεν είναι παράλογο, έχει να συναγωνιστεί μπασκετικά ‘’τέρατα’’ και χρήσιμους ρολίστες, αλλά και ο πρόσφατος τσακωμός του με τον Steve Kerr (με τους Curry-Durant να μπαίνουν στην μέση και να του εξηγούν μερικά πράγματα) δείχνει πως και το μυαλό του παίχτη είναι λίγο μπερδεμένο με την όλη κατάσταση. Ελπίζουμε να βρει την απαραίτητη ηρεμία και αυτοπεποίθηση, γιατί είναι ένας χρήσιμος/ικανός ψηλός, όπως έδειξε και απέναντι στους Bulls στα μέσα του προηγούμενου μήνα.
5. Ο Grayson Allen δημιούργησε αρκετά υψηλές προσδοκίες μετά την εμφάνισή του στο Summer League και στα πρώτα ματς της σαιζόν. Όμως οι θέσεις των guard ήταν αρκετά γεμάτες στους Jazz και ο ίδιος δεν έβρισκε χρόνο για να παίξει. Τον Ιανουάριο και λόγω των τραυματισμών των Rubio, Exum και Neto, του δόθηκε μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για να παρει αρκετά λεπτά και δυστυχώς για τον ίδιο, τα αποτελέσματα δεν ήταν πολύ καλά. Σε μια ομάδα που φημίζεται για την άμυνα της όντας η τρίτη καλύτερη στο ΝΒΑ (σύμφωνα με το CTG δέχονται 105 πόντους ανά 100 κατοχές), όταν ο Grayson Allen παίζει μέσα οι Jazz δέχονται 118,1 πόντους ανά 100 κατοχές! Αν και στο draft combine οι επιδόσεις του ήταν πολύ καλές, μέσα στο παρκέ φαίνεται να είναι τουλάχιστον μια ταχύτητα πιο αργός από όποιον αντίπαλο μαρκάρει και ούτε έχει την απαιτούμενη έκρηξη και αλτικότητα ώστε να καλύψει τα ατομικά του λάθη. Στην επίθεση, σουτάρει με 33,3% τόσο εντός παιδιάς όσο και από το τρίποντο, επιδόσεις που δεν είναι θετικές. Ο Rubio πλέον επέστρεψε και ο Exum αναμένεται να γυρίσει μετά το All Star Game. Αν δεν γίνει κατι πολύ δραστικό μέσω ανταλλαγών, δύσκολα θα τον δούμε να παίζει σημαντικά λεπτά φέτος στο υπόλοιπο της χρονιάς.

I need some1

O Frank Jackson κανονικά θα ήταν ένας δευτεροετής παίκτης φέτος, αν δεν είχε σταθεί τρομερά άτυχος στην πρώτη του χρονιά στο ΝΒΑ. Ο πρώην παίκτης του Duke, επιλέχτηκε στο #31 στο draft του 17, όμως δεν αγωνίστηκε ούτε ένα παιχνίδι πέρυσι λόγω διάφορων τραυματισμών στο δεξί πόδι. Πριν φτάσουμε όμως στους τραυματισμούς, ο Jackson στη μία χρονιά που αγωνίστηκε με τα χρώματα του Duke είχε φροντίσει να δείξει ότι θα ήταν έναν ενδιαφέρον prospect για κάποια ομάδα που θα έψαχνε έναν combo guard. Σε 36 παιχνίδια με τους Blue Devils είχε 10,9π (με 47,3% FG%, 39,5% στα τρίποντα και 75,5% στις βολές), 2,5ρ, 1,7α. Ξεχώριζε για την ικανότητά του να επιτίθεται στο καλάθι, τα θεαματικά καρφώματα και γενικότερα την αποτελεσματικότητά του στο σκοράρισμα, αφού παρά το γεγονός ότι είναι μόλις 1,90 το ποσοστό του στα δίποντα στο κολέγιο ήταν 53,9%! Στο draft combine του 2017 ήταν από αυτούς που ξεχώρισαν τόσο στα παιχνίδια όσο και στις ατομικές μετρήσεις (1,06μ επιτόπιο άλμα!) και παρότι δεν είχε ορίσει ατζέντη θέλοντας να έχει ανοιχτή την πόρτα της επιστροφής, αποφάσισε να μην αποσύρει το όνομά του από τη διαδικασία και έτσι επιλέχτηκε στο #31 από τους Pelicans. Και κάπου εκεί άρχισε η τύχη να του γυρίζει την πλάτη, αφού οι συνεχόμενοι τραυματισμοί δεν τον άφησαν να παίξει ούτε ένα παιχνίδι την περσινή χρονιά. Το γεγονός αυτό τον κάνει rookie φέτος (όπως πέρυσι ο Ben Simmons), αλλά όπως είπε και ο ίδιος αυτή η χρονιά τον βοήθησε πολύ καλά να καταλάβει ποιες θα είναι οι απαιτήσεις φέτος. Όπως έλεγε και ο συνονόματός του Sinatra, “That's life (that's life) that's what people say. You're riding high in April. Shot down in May. But I know I'm gonna change that tune, when I'm back on top, back on top in June” o Jackson ετοιμαζόταν να επιστρέψει στην κορυφή το καλοκαίρι και το Summer League ήταν μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία.

Όμως στον πρώτο αγώνα του Summer League ξανά τραυματίστηκε, με αποτέλεσμα να μην παίξει κανένα άλλο παιχνίδι στη διοργάνωση. Ακόμα μία φορά βρέθηκε χτυπημένος, όμως δεν τα παράτησε, ανάρρωσε γρήγορα και ξεκίνησε ατομικές προπονήσεις με τα αδέρφια Holiday. Τη φετινή χρονιά δεν ξεκίνησε ιδιαίτερα καλά, αφού πολλές φορές έπαιζε υπερβολικά γρήγορα ακόμα και για τον ίδιο κάνοντας λάθη και κακές επιλογές. Με τον καιρό όμως, άρχισε να καταλαβαίνει καλύτερα τον ρυθμό του παιχνιδιού και ότι πιο σημαντικό από το να παίζεις γρήγορα, είναι οι αλλαγές ρυθμού. Έτσι έφτασε να παίξει 14 παιχνίδια τον Ιανουάριο στα οποία είχε 7,7π, 2,6ρ και 1,3α, νούμερα που δεν είναι εντυπωσιακά μεν, αλλά είναι μια καλή αρχή δε. Το πιο σημαντικό είναι ότι ξαναβρίσκει την αυτοπεποίθησή του τόσο στις διεισδύσεις όσο και στα σουτ τριών πόντων. Αρχίζει να θυμίζει ξανά τον πολύ καλό αθλητή που είναι πολύ ικανός στο να διεισδύει στο καλάθι και να τελειώσει τις φάσεις με εντυπωσιακά καρφώματα. Παραμένει κακός ως δημιουργός (μόλις 0,9α φέτος), όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι είναι ακόμα 20 χρονών. Αν και δεν περιμένω ποτέ να γίνει τόσο καλός δημιουργός όπως ο Booker ή πιθανώς θα γίνει ο Mitchell, σίγουρα θα χρειαστεί να γίνει καλύτερος σε αυτό το κομμάτι. Η κατάσταση δε, στην οποία είναι οι Pelicans, νομίζω ότι μπορεί να αποδειχτεί μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για να πάρει αρκετά λεπτά στο υπόλοιπο της χρονιάς και να δείξει αν αξίζει να επενδύσουν σε αυτόν και με ποιον ρόλο. Προσωπικά πιστεύω ότι θα μπορούσε να εξελιχθεί σε έναν χρήσιμο σκόρερ από τον πάγκο και μάλλον το ταβάνι του είναι να γίνει ένας καλός έκτος παίκτης. Το χτεσινό ματς (2/2) απέναντι στους Spurs όπου και σκόραρε 25 πόντους, είναι μια καλή ένδειξη για  το τι μπορούμε να περιμένουμε από τον πρώην παίκτη του Duke.

Omen

Τρεις σύν ένας παίχτες θα έχουν σίγουρα την προσοχή μας τον Φεβρουάριο:

1. O Dennis Smith Jr, που με ένα χρόνο καθυστέρηση γίνεται μέλος των Knicks (και σαν υποστηρικτής της ομάδας της Νέας Υόρκης, το χαίρομαι ιδιαίτερα). Το Porzingis trade έφερε τον νεαρό guard στην ομάδα που τον προσπέρασε πέρυσι για χάρη του Ntilikina (προκαλώντας την ειρωνεία του LeBron) και πλέον εκείνος έχει την ευκαιρία, σε ένα σύνολο που έχει στόχο να πατώσει και δεν έχει τον Doncic, να ‘’διαλύσει’’ τα προσωπικά του κοντέρ. Μέχρι το καλοκαίρι και τα όνειρα που έχουν οι Knicks για την γεμάτη superstars free agency, o DSJ θα είναι ο καλύτερος σκόρερ και δημιουργός στο ρόστερ, οπότε περιμένω από εκείνον πραγματική έκρηξη. Αρκετό ενδιαφέρον θα έχει και η συνύπαρξη με Ntilikina, που πραγματικά μπορεί να δουλέψει αν είναι διατεθειμένοι και οι δύο για κάτι τέτοιο. Μαζί με εκείνους ασφαλώς θα κοιτάμε και τους Allonzo Trier, Damyean Dotson και Mitchell Robinson, που ελλείψει Tim Hardaway Jr και Courtney Lee (και λογικά με buy-out Deandre Jordan και Wes Matthews) θα δουν τα λεπτά τους να ανεβαίνουν.
2. O Josh Okogie, o οποίος μέσα στον Γενάρη βρήκε περίπου 28’ μ.ό και είχε 9π-2,7ρ-1,5α, δείχνοντας πως μπορεί να υπολογίζεται τουλάχιστον ως ρολίστας. Σε μία Minnesota που λογικά δεν θα προλάβει τα playoffs (αλλά δεν έχει πάψει να τα κυνηγά) ο Okogie έχει την δυνατότητα να δείξει πως μπορεί να αποτελέσει γρανάζι ενός συνόλου χτισμένο εξ’ ολοκλήρου γύρω από τον Karl Anthony Towns. Αθλητικός παίχτης και πολύ καλός αμυντικός (οι Timberwolves δέχονται με εκείνον στο παρκέ 4,5 πόντους λιγότερους), περιμένουμε να δούμε που φτάνει το επιθετικό του ρεπερτόριο (χρειάζεται σίγουρα βελτίωση στο περιφερειακό του σουτ, όπου μέσα στον μήνα είχε 24% σε 4 προσπάθειες ανά αγώνα).
3. O Jonah Bolden, ο οποίος συστήθηκε για τα καλά στο κοινό του ΝΒΑ στο ματς με τους Warriors (8π-5ρ-2τ-2κλ) και την τάπα του στον Durant. Οι Sixers ψάχνουν σημαντική συνεισφορά από οποιονδήποτε έχουν στον πάγκο τους, οπότε ένας forward-center που είναι ικανοποιητικός αμυντικός, μπορεί να σταθεί off-ball και να σουτάρει αποδοτικά από την περιφέρεια (και με λίγες προσπάθειες) δεν είναι ποτέ περιττός. Με τον Bolden εντός παρκέ οι Sixers σουτάρουν αρκετά καλά (55 eFG%), ανανεώνουν αρκετές επιθέσεις (31,5%, 97ο εκατοστημόριο σύμφωνα με το Cleaning The Glass, σχεδόν κορυφή στην λίγκα) και αναγκάζουν τον αντίπαλο σε χαμηλότερα ποσοστά. Τα νούμερα αυτά δεν κάνουν τον Bolden star ή κάτι τέτοιο, αλλά δείχνουν πως έχει πραγματική προσφορά στο εγχείρημα των Sixers για κατάκτηση της Ανατολής.

• O Kenrich Williams μπορεί να μην σας λέει πολλά ως όνομα, αφού δεν επιλέχτηκε καν στο draft που μας πέρασε. Υπέγραψε με τους Pelicans και ίσως παίξει αρκετά τους επόμενους μήνες με τη φυγή του AD. Ήδη έδειξε στα τελευταία ματς ότι μπορεί να βοηθήσει στα ριμπάουντ και το σκοράρισμα. Προσωπικά είμαι περίεργος να δω αν θα τα καταφέρει στο επόμενο επίπεδο, όντας ένας παίκτης με πολύ καλές επιλογές, αλλά του λείπει τόσο η ταχύτητα όσο και η εκρηκτικότητα. Μου είχε αρέσει πέρυσι στο TCU, αλλά το γεγονός ότι είναι ήδη 24χρονών και όχι ιδιαίτερα αθλητικός, με έκανε να πιστεύω ότι σε βάθος χρόνου θα τον βλέπαμε στην Ευρώπη. Μακάρι να κάνω λάθος και να αρπάξει όπως και ο Jackson την ευκαιρία που του δίνεται από τα μαλιά. Όπως και να έχει, θα τον παρακολουθούμε στενά τον επόμενο μήνα. 

Σημειώσεις

Στατιστικά από stats.nba.com, cleaningtheglass.com και basketball-reference.com, όπως ίσχυαν μέχρι την Κυριακή 3 Φεβρουαρίου.

1. Από την ανταλλαγή Doncic-Young οι Hawks έχουν το δικαίωμα να πάρουν το φετινό pick των Mavericks, αν αυτό δεν βρεθεί στην πρώτη πεντάδα (top-5 protection). Με το ρεκόρ των Mavs να είναι αρκετά μακριά από τα πέντε χειρότερα, αν στην κλήρωση για την σειρά που θα επιλέξουν οι ομάδες το συγκεκριμένο pick δεν βρεθεί στα πρώτα τρία, τότε οι Hawks θα έχουν λογικά δύο επιλογές στο τοπ-10.