Out of space

Ο Halle-Luka Doncic συνεχίζει ακάθεκτος την διαδρομή του για το βραβείο του rookie της χρονιάς, δεν έχει αλλάξει τίποτα από την παρουσίασή μας τον προηγούμενο μήνα, συνεχίζει να διαλύει όλες τις αμφιβολίες προς το πρόσωπό του (ωραίο το κάρφωμα απέναντι στους Rockets για ‘’μη αθλητικό’’ παίχτη, δεν νομίζετε; ). Του άξιζε αυτός ο πρόλογος, εμείς ας περάσουμε σε πέντε νέους πρωταγωνιστές.

1. Την εμμονή με τον Jaren Jackson Jr. την απέκτησα (ο Λεωνίδας) κάπου μέσα στο Φεβρουάριο όταν διάβασα στο The Stepien ένα άρθρο του Cole Zwicker που μιλούσε για αυτόν και την ταχύτητα με την οποία βελτιωνόταν. Το ξεκίνημά του στο ΝΒΑ δεν ήταν τόσο εντυπωσιακό όσο του Luka και άλλων rookies, αλλά όσο περνάει ο καιρός αρχίζει και ξεχωρίζει και δείχνει ότι θα μπορούσε να είναι ο καλύτερος παίκτης αυτής της φουρνιάς, όταν όλα θα έχουν τελειώσει. Όπως αναμενόταν είναι ήδη ένας από τους καλύτερους αμυντικούς της λίγκας. Έκλεισε τον Νοέμβριο ως 19^ος σε DefRtg σύμφωνα με το basketballreference σε όλο το πρωτάθλημα (όχι μόνο ανάμεσα σε rookies) και οι επιδόσεις του στις τάπες (2,0 με 4,6 BLK%) και τα κλεψίματα (1,0 με 1.7 STL%) τον κατατάσσουν στο 95^ο και 85^ο εκατοστημόριο¹ αντίστοιχα, σύμφωνα με το cleaningtheglass! Όσο αφορά την επίθεση, η προσαρμογή του ήταν ταχύτερη του αναμενομένου. Τον μήνα που μας πέρασε είχε 14,7 πόντους με 54,1 FG%, 43,2 3P% και 73,9 FT%. Πέρα από τα νούμερα, αυτό που εντυπωσίασε περισσότερο είναι η ικανότητα του να πάρει γρήγορα θέση κοντά στο καλάθι και η ικανότητα του να τελειώνει φάσεις με το αριστερό χέρι (αν και δεξιόχειρας). Στο τελευταίο ματς του μήνα απέναντι στου Nets, τελείωσε τον αγώνα με 36 πόντους και 8 rebounds, ενώ παράλληλα έβαλε 7 πόντους στα τελευταία 28 δευτερόλεπτα του κανονικού αγώνα και οδήγησε το ματς σε παράταση. Αν όλα τα παραπάνω δεν σας έχουν εντυπωσιάσει, τότε πείτε μου πόσοι ψηλοί μπορούν να κάνουν την παρακάτω ντρίμπλα με το «κακό» τους χέρι σε κλειστό χώρο, προκειμένου να σκοράρουν;

2. Δεν σας κρύβουμε ότι ο Wendell Carter Jr είναι αδυναμία και των δύο μας. Ο ψηλός των Bulls αμύνεται εξαιρετικά, είτε πρόκειται για κατάσταση 1v1, είτε για βοήθεια σε drive αντίπαλου περιφερειακού, είτε για pick n’ roll. Τα πόδια του είναι γρήγορα, όπως και η σκέψη του. Είναι επίσης εξαιρετικός blocker. Στην επίθεση κινείται πολύ καλά μετά το pick, έχει post και midrange παιχνίδι, είναι τουλάχιστον ικανοποιητικός σε καταστάσεις αιφνιδιασμού (απέναντι στους Pistons παρουσίασε το συνολικό του παιχνίδι), ενώ προσπαθεί να απειλεί και από την περιφέρεια (με χαμηλή ποσότητα και αποτελεσματικότητα για την ώρα, μία προσπάθεια ανά αγώνα και 21%). Eίναι καλός στα ‘’συμβατικά’’ νούμερα (11,4π, 7,1ρ, 2,1α, 1,6τ, 48,2 eFG%), έχει και 107,4 DefRtg, από τα καλύτερα στους παίχτες των Bulls με 300+ λεπτά, ωστόσο το NetRtg (-11.3 εντός παρκέ και -6.2 εκτός, οι Bulls συνολικά σαν ομάδα έχουν -9.5) δείχνει πως ακόμη ψάχνει τον ρόλο του σε ένα ρόστερ μπλεγμένο ανάμεσα στο tanking και στο σκοράρισμα-δίχως-αύριο παιχνίδι του Zach LaVine. Είμαστε πεπεισμένοι πως θα είναι ακόμη καλύτερος τον επόμενο καιρό, ανυπομονούμε για το δίδυμο με Lauri Markkanen.
3. O Jarrett Allen επιλέχθηκε από τους Nets στο #22 τη χρονιά που μας πέρασε και ήδη με την απόδοσή του έχει ξεπεράσει κατά πολύ τις προσδοκίες που υπήρχαν όταν επιλέχτηκε. Φέτος είναι ο βασικός center της ομάδας του Brooklyn και στον μήνα που μας πέρασε είχε ΜΟ 13,5 πόντους, 9,4 rebound και 1,2 τάπες. Σύμφωνα με το basketballreference στο ίδιο διάστημα είχε OffRtg 136 και DefRtg 110, δηλαδή όταν είναι μέσα στο παρκέ οι Nets βάζουν 26 πόντους περισσότερους από τους αντιπάλους τους ανά 100 κατοχές, την ίδια στιγμή που η ομάδα συνολικά έχει OffRtg 109,8, DefRtg 112,3 δηλαδή σκοράρουν 2,5 πόντους λιγότερους ανά 100 κατοχές. Το παιχνίδι του μπορεί να μην είναι πληθωρικό, αλλά είναι καλός σε αυτά που ξέρει να κάνει. Επιτίθεται προς το καλάθι και τελειώνει τις φάσεις συνήθως με κάρφωμα. Σύμφωνα με το cleaningtheglass τελειώνει 75% των προσπαθειών του κάτω από το καλάθι, 17% μέσα από τα 4 μέτρα και το υπόλοιπο 7% είναι τρίποντα από τις γωνίες. Αυτός είναι ο ένας τομέας που έχει πέσει σε σχέση με πέρυσι, αφού από το 38% έχει πέσει στο 13% σε αυτές τις προσπάθειες, αλλά είναι ακόμα πολύ μικρό το δείγμα αφού έχει 2/15 σε 21 συνολικά παιχνίδια. Οι Nets έχουν κατορθώσει σιγά σιγά να κάνουν μια πολύ διασκεδαστική ομάδα και παρόλο που τα φώτα τα τραβάνε οι LeVert, Russel και Dinwiddie, o Jarret Allen παραμένει βασικό κομμάτι της επιτυχίας τους.   
4. Ο John Collins επέστρεψε και είναι μια χαρά! O ψηλός των Hawks άφησε πίσω του το πρόβλημα που αντιμετώπισε στον αστράγαλο και έχει ξεκινήσει πολύ δυναμικά την σεζόν του, με 14,4π, 2,8α, 6,5ρ και 60 eFG%. Ένα αθλητικό παιδί που θα βοηθήσει στο συμμάζεμα της άμυνας των Hawks, ενώ παράλληλα στην επίθεση δείχνει πως ταιριάζει με το παιχνίδι του Trae Young. Περιμένουμε μέσα στην χρονιά να δούμε και την βελτίωση στο περιφερειακό του σουτ, καθώς έχει πραγματικά καλό shooting form για το ύψος του αλλά ακόμη κυμαίνεται σε πολύ χαμηλά ποσοστά (13,3%, 2 στα 15 τρίποντα, συζητάμε όμως για μόλις 8 παιχνίδια). Στην Atlanta υπάρχει πλέον ένας καλός πυρήνας νέων παιχτών (Young, Collins, Prince, Huerter) με μοντέρνα στοιχεία στο παιχνίδι τους και ο Collins είναι σημαντικό κομμάτι, ένας πραγματικά σύγχρονος ψηλός. Brighter days are ahead.
5. Στις αρχές του μήνα και ενώ οι Cavs ήταν στον πάτο της βαθμολογίας, βγήκε ένα ρεπορτάζ στις ΗΠΑ που έλεγε ότι οι βετεράνοι των Cavs δεν πίστευαν ότι ο Collin Sexton ξέρει να παίζει σωστά το παιχνίδι και ότι δεν μπορούσε να τους οδηγήσει σε νίκες². Ο J.R. Smith μάλιστα, σε μια προσπάθεια να τον πικάρει ακόμα περισσότερο, τουίταρε ότι ο Trae Young θα έπρεπε να είναι ο ROY. Το αποτέλεσμα ήταν ο Collin Sexton να τελειώσει τον μήνα με 16,1π, 3,7ρ, 2,7α, με 48,1 3P% και 88,9 FT%. Οι Cavaliers σε αυτό το διάστημα κάνανε 3 νίκες και 11 ήττες, που αν και δεν είναι καλό, παραμένει καλύτερο από το ρεκόρ Οκτωβρίου. Η αλήθεια είναι ότι ο Sexton θα πρέπει να βελτιώσει αρκετά το παιχνίδι του, ειδικά η εμμονή του με τα μακρινά δίποντα δεν είναι συνταγή επιτυχίας. Σύμφωνα με το cleaningtheglass, σουτάρει 44% των προσπαθειών του μεταξύ 4 και 7,25μ, επίδοση που τον έχει στο 100^ο εκατοστημόριο ανάμεσα σε όλους τους παίκτες του ΝΒΑ! Η ευστοχία του είναι επίσης στο 44%, το οποίο αν και σχετικά καλό (61^ο εκατοστημόριο) δεν παύει να δίνει μόνο 0,88 πόντους ανά προσπάθεια το οποίο είναι λίγο. Αντίθετα σουτάρει μόνο το 11% των προσπαθειών του από το τρίποντο (2^ο εκατοστημόριο) ενώ η ευστοχία του συνολικά (39%) των κατατάσσει στο 75^ο εκατοστημόριο. Κοινώς, αφού τα βάζεις τα τρίποντα με καλά ποσοστά ρε Collin, γιατί σουτάρεις τόσο λίγα;

No good

Μίνι πρόλογος: Markelle Fultz, Frank Ntilikina, Josh Jackson, μη νομίζετε πως σας ξεχάσαμε. Αντιθέτως, θα μπορούσατε να κάνετε πολύ εύκολα το δύο-στα-δύο στην παρουσία σας στους no good του Prodigy Report με τα καμώματά σας τον μήνα που πέρασε (ο πρώτος εντός και εκτός γηπέδου), όμως δε θα ασχολούμαστε συνέχεια με εσάς. Σας παρακολουθούμε ωστόσο. Πάμε παρακάτω.

1. Τι σου ζητάμε ρε συ Malik Monk; Λίγο μεγαλύτερη σταθερότητα, δεν ζητάμε πολλά. Βάζεις 21 πόντους απέναντι στους Thunder, κάνεις ένα σερί τεσσάρων παιχνιδιών με 10+ πόντους, μετά λίγα πράγματα. Πυροβολείς τους Hawks με 26 πόντους και 7 τρίποντα, μετά ξανά αναιμικός. Οι Hornets, σε μία χρονιά που ο Kemba είναι εκπληκτικός, χρειάζονται το σκοράρισμα του Monk από τον πάγκο ώστε να διεκδικήσουν την είσοδο στα playoffs. Εκείνος τους έχει απαντήσει με 10,6π, 2α, 1,7ρ, ενώ παράλληλα σουτάρει με 46,2 eFG% (και 33% στο τρίποντο), με 10 προσπάθειες ανά αγώνα. Δεν είναι άσχημα, αλλά μπορεί και καλύτερα. Έτσι θέλουμε να πιστεύουμε τουλάχιστον. Aπό advanced; Off-DefRtg στο 106,5-107 εντός παρκέ, 111,6-105,9 εκτός. Γενικότερα, αν οι Hornets ανανεώσουν το καλοκαίρι τον Kemba, δύσκολα ο Monk θα είναι ο παίχτης που θα στέκεται στο πλάι του για τα επόμενα χρόνια, πολλή επίθεση και λίγη άμυνα. Είμαστε μακριά όμως από αυτό για την ώρα. Το μόνο που θέλουμε είναι να δούμε τον Monk να πλησιάζει σε αυτά που μπορεί να κάνει.
2. Η αλήθεια είναι ότι ίσως πολλοί να απορήσουν με το γεγονός ότι η στήλη θα ασχοληθεί με τον T.J. Leaf. Όμως ο πρώην παίκτης του UCLA επιλέχτηκε πέρυσι στο #18 και οι προσδοκία των υπευθύνων της ομάδας ήταν ότι σύντομα θα εξελισσόταν στο 4αρι με σουτ που λείπει δίπλα στον Sabonis και τον Myles Turner προκειμένου να δημιουργήσει ακόμα περισσότερους χώρους για τους δύο παραπάνω παίκτες. Δυστυχώς η πραγματικότητα προς το παρόν διαψεύδει όλες αυτές τις προσδοκίες. Φέτος ο T.J. σκοράρει 2 πόντους ανά παιχνίδι με 20% στα τρίποντα σε 7 λεπτά ανά αγώνα. Η τρομερή άνοδος του Sabonis έχει «υποχρεώσει» τον McMillan να παίξει αρκετά διαστήματα με «δίδυμους πύργους» (μαζί με τον Turner) και νομίζω ότι αν και νωρίς, δύσκολα θα δούμε τον Leaf να έχει σημαντικό ρόλο στην ομάδα των Pacers τα επόμενα χρόνια. John Collins στο #19, O.G. Anunoby στο #23 και φυσικά ο Kyle Kuzma στο #27 είναι μερικοί παίκτες που εκ των υστέρων δείχνουν ότι θα μπορούσαν να βοηθήσουν περισσότερο τους Pacers που με την απόδοση των Oladipo και Sabonis έχουν μετατραπεί σε μία από τις εκπλήξεις του πρωταθλήματος τα δύο τελευταία χρόνια.  
3. Ο Dennis Smith Jr δεν κάνει κακή χρονιά (13,8π, 3,9α, 2,8ρ, 50 eFG%, 39,1 3p% με 3,8 προσπάθειες ανά αγώνα, ενώ φυσικά παραμένει θεαματικός). Αυτό το κομμάτι της στήλης άλλωστε δεν έχει στόχο να κατακεραυνώσει παίχτες που είναι στην πρώτη ή την δεύτερη χρονιά τους στην λίγκα, μόνο να μεταφέρει κάποιους προβληματισμούς (καλά, σε μερικές περιπτώσεις ίσως κατακεραυνώσουμε, αλλά θα είναι η εξαίρεση). Αυτό που μας δείχνει η παρακάτω εικόνα είναι πως Doncic και DeAndre ’’παράγουν’’ περισσότερο με τον Dennis Smith εκτός παρκέ, ενώ συγχρόνως είναι καλύτεροι στην άμυνα. Το ίδιο γίνεται και αν προσθέσετε στους πρώτους και τον Harrison Barnes. Τα advanced νούμερα δεν τον αγαπούν ιδιαίτερα (Οff-DefRtg 101-108,1 εντός παρκέ, 112,3-103 εκτός, σε παραπλήσια λεπτά) και έρχονται να προστεθούν στην κουβέντα που έχει ανοίξει τις τελευταίες ημέρες, ’’μήπως οι Mavericks πρέπει να δώσουν την μπάλα στον Doncic και να μεταφέρουν τον DSJ σε off-ball ρόλο;’’ Εμείς εδώ, επειδή γουστάρουμε τον Dennis Smith, ελπίζουμε να δέσει καλύτερα με το φαινόμενο Luka Doncic σε οποιονδήποτε ρόλο, γιατί είναι ένα πολύ διασκεδαστικό δίδυμο με μεγάλη δυναμική.
   
4. Σε αντίθεση με τον T.J Leaf για τον οποίο μιλήσαμε νωρίτερα και που δεν πιστευουμε ότι θα μείνει για καιρό στο ΝΒΑ, ο Jerome Robinson είναι στη λίστα του μήνα κυρίως λόγω συγκυριών και ακόμα πιστεύουμε ότι έχει όλα τα προσόντα για να κάνει μια καλή καριέρα στο ΝΒΑ. Είχε την ατυχία να επιλεγεί από τους Clippers στο #13, μια θέση αρκετά υψηλή για να δημιουργεί προσδοκίες για άμεση προσφορά, αλλά και από μια ομάδα που ήδη είχε πολλούς παίκτες στη θέση των guard. Beverly, Bradley, Lou Williams, o εξίσου rookie (αλλά και καλύτερος παίκτης) Shai Gilgeous-Alexander ήταν ξεκάθαρα μπροστά από αυτόν στο rotation της ομάδας την ημέρα του draft και το ίδιο θα μπορούσαμε να πούμε και για τον Teodosic. Όσο οι Clippers δεν κάνουν κάποια ανταλλαγή, οι πιθανότητες του Robinson να παίξει σημαντικά λεπτά φέτος μειώνονται. Παρόλα αυτά και οι δύο μας πιστεύουμε (ο Δημήτρης αρκετά περισσότερο) ότι ο Jerome Robinson έχει μέλλον στο πρωτάθλημα και οι εμφανίσεις του στην G League (25,2 πόντοι με 46,5 3P%,) μας κάνουν να ελπίζουμε ότι σύντομα θα τον δούμε και στην μεγάλη λίγκα.
5. Ναι, ο Kevin Knox έχει αρκετές δικαιολογίες. Είναι μόνο μερικούς μήνες στην λίγκα, είχε και έναν τραυματισμό που τον πήγε λίγο πίσω, οι Knicks συνολικά ψάχνονται στα πάντα. Για την ώρα ωστόσο δε θυμίζει τον παίχτη που ξεχώρισε στο summer league. Σουτάρει μέτρια στην καλύτερη (41,8 eFG% σε 8,6 προσπάθειες, 34,4% στο τρίποντο), δεν βοηθά ιδιαίτερα στους υπόλοιπους τομείς (2,8ρ, 0,4α, 0,4κλ, 0,4τ), στην άμυνα έχει το χειρότερο DefRtg στην ομάδα με 114,6. Σαν Knicks fan, τον έχω σε εκτίμηση και περιμένω περισσότερα από εκείνον (το άλλο μέρος του Prodigy Report δεν καίγεται και ιδιαίτερα και για την ώρα δικαιώνεται, αλλά ο Kevin θα του απαντήσει). Τουλάχιστον κάρφωσε στα μούτρα του Bamba και το Σάββατο είχε 26-4-4 απέναντι στους Bucks. Κάτι είναι και αυτό. 

I need some1

Ο Derrick White ήταν από μικρός παθιασμένος με το μπάσκετ. Το πρόβλημα όμως ήταν ότι ήταν «μικρός» σωματικά για να τον πάρουν στα σοβαρά τα μεγάλα πανεπιστήμια. Ήταν 1,67 όταν ξεκίνησε το λύκειο και 1,82 όταν έμπαινε στην τελευταία του χρονιά. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα κανένα πανεπιστήμιο της πρώτης κατηγορίας³ να μην ασχοληθεί μαζί του. Ο πατέρας του Richard όμως, ήθελε να βοηθήσει το γιο του να εκπληρώσει το όνειρό του και να παίξει μπάσκετ σε κάποιο κολέγιο. Ετοίμασε λοιπόν ένα βίντεο με τα κατορθώματα του γιου του και την έστειλε σε 25 κολέγια της δεύτερης και τρίτης κατηγορίας, αφού τσέκαρε πρώτα ποια από αυτά είχαν κενά στις θέσεις των guard.

Ένα από τα βίντεο έφτασε στα χέρια του Jeff Culver, που τότε ήταν προπονητής σε ένα μικρό κολέγιο στο Denver, το Johnson & Wales το οποίο φημιζόταν για τις σπουδές στη μαγειρική! Ο συγκεκριμένος κλάδος δεν ενδιέφερε τον Derrick, αλλά ήταν σημαντικό ότι είχε βρει έναν προπονητή να πιστεύει στον ίδιο. Στο τέλος της χρονιά, ο Jeff Culver ανέλαβε το κολέγιο Colorado Springs της δεύτερης κατηγορίας και ζήτησε από τον White να πάει να παίξει για αυτόν. Υποτροφία δεν μπόρεσαν να του δώσουν, αφού ήταν όλες δεσμευμένες, απλά του δώσανε μια βοήθεια 3.000$ για να μπορέσει να μείνει στις εστίες του πανεπιστημίου, αλλά τα δίδακτρα θα έπρεπε να τα πληρώσει η οικογένεια του. Επίσης, το γεγονός ότι δέχτηκε αργά να πάει στο συγκεκριμένο κολέγιο, είχε σαν αποτέλεσμα να μην μπορεί να παίξει την πρώτη χρονιά εκεί (red shirt year). Αυτό του βγήκε σε καλό μάλλον, αφού πέρασε όλο το χρόνο κάνοντας εντατικές προπονήσεις και… ψηλώνοντας! Όταν ξεκίνησε προπονήσεις το επόμενο καλοκαίρι με την ομάδα ήταν ήδη 1,98! Για τρία χρόνια έπαιξε στην δεύτερη κατηγορία με το πανεπιστήμιο του Colorado Springs και την τελευταία του χρονιά αποφάσισε να πάει στο πανεπιστήμιο του Colarado που έπαιζε στην πρώτη κατηγορία. Την μοναδική του χρονιά στην πρώτη κατηγορία τελείωσε τη σαιζόν με 18,1π, 4,1ρ, 4,3α, 1,4τ, 1,2κ. Τα τελευταία 20 χρόνια, οι μόνοι παίκτες που είχαν 18/4/4/1 ήταν οι Dwayne Wade και ο Markelle Fultz!

Όπως ήταν φυσικό, αυτές οι επιδόσεις τράβηξαν τα βλέμματα του ΝΒΑ και τελικά κατέληξε στους Spurs με την 29^η επιλογή. Την πρώτη του χρονιά δεν μπόρεσε να παίξει παρά μόνο 17 παιχνίδια με την πρώτη ομάδα. Όμως έπαιξε 24 παιχνίδια με τους Austin Spurs και πήρε μάλιστα και το πρωτάθλημα όντας ο καλύτερος παίκτης της ομάδας. Τον Σεπτέμβριο πρόλαβε μάλιστα να αγωνιστεί και με την Team USA στα προκριματικά του παγκοσμίου κάτι που σίγουρα δεν φανταζόταν όταν τελείωνε το Λύκειο και δεν είχε ούτε μια προσφορά από κάποιο κολέγιο.

Φέτος ο τραυματισμός του Dejounte Murray έχει δημιουργήσει μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για τον δευτεροετή point guard. Λόγω ενός τραυματισμού που είχε και ο ίδιος έμεινε λίγο πίσω στο ξεκίνημα της χρονιάς, αλλά ήδη έχει παίξει 14 παιχνίδια και εμφανίσεις όπως η χτεσινή απέναντι στους Blazers  (10π, 5ρ, 6α) φέρνουν αισιοδοξία ότι θα έχει σταθερό ρόλο φέτος στην ομάδα. Η ικανότητα του να δημιουργεί με την μπάλα στα χέρια είτε σαν βασικός χειριστής είτε σαν δεύτερος χειριστής θα βοηθήσει πολύ τον DeRozan. Επίσης, παρότι δεν είναι ιδιαίτερα γρήγορος, τα μακριά του χέρια και η ικανότητα για κλεψίματα και τάπες μπορούν να βοηθήσουν την άμυνα των Spurs που φέτος παραπαίει. Με τέτοια πορεία άλλωστε, ποιος θα ήθελε να στοιχηματίσει εναντίων του;

Omen

Αυτόν τον μήνα θα ρίξουμε μία πιο προσεκτική ματιά στους Lonzo Ball και Mo Bamba. O πρώτος κάνει μία οκ σεζόν, μερικά advanced νούμερα δείχνουν πως οι Lakers συνολικά είναι καλύτερα χωρίς εκείνον στο παρκέ, κάποια άλλα ωστόσο δείχνουν πως LeBron, Ingram, Kuzma αποδίδουν περισσότερο όταν εκείνος παίζει. Το τελευταίο ίσως έχει και μεγαλύτερη σημασία, είναι σύμφωνο και με το ‘’eye test’’ μας, που λέει πως ο Lonzo ταιριάζει και με τον LeBron και με τους δύο ελπιδοφόρους παίχτες στα ’’φτερά’’.

Όσον αφορά τον Bamba, o κακομοίρης έχει πετύχει τον Vucevic σε χρονιά καριέρας και το κακό είναι πως δεν μπορούν να παίξουν μαζί, όπως πχ γίνεται στο Memphis με Marc Gasol-Jaren Jackson Jr. Έχει ενδιαφέρον να δούμε αν ο Bamba θα μπορέσει να εξελιχθεί σύμφωνα με το ταλέντο του (που είναι μεγάλο, το παιδί δείχνει πως θα γίνει εξαιρετικός αμυντικός, ενώ σύντομα θα μπορεί να απειλεί από πολλά σημεία στην επίθεση) όσο υπάρχει ο Vucevic στο Οrlando, σε τέτοια κατάσταση. Η λογική που έλεγε ότι ‘’σιγά, ποιος βιάζεται, ο Vuc το πιθανότερο να φύγει με ανταλλαγή ή ελεύθερος το καλοκαίρι, ο χώρος για Bamba θα ανοίξει’’ έχει πάει λίγο στην άκρη, γιατί οι Magic σκέφτονται μήπως τελικά υπάρχει πιο μακρύ μέλλον με τον Vucevic, πολύ λογικά. Παρακολουθούμε με ενδιαφέρον.

Παράλληλα, περιμένουμε με χαρά την επιστροφή του Lonnie Walker στους Spurs. O Lonnie έκανε το ντεμπούτο του στην G-League (οι Spurs τον έστειλαν εκεί για λίγες ημέρες ώστε να βρει αγωνιστικό ρυθμό) και έδειξε τι μπορεί να προσφέρει σε επίθεση και άμυνα στην ομάδα του San Antonio. Ένας ωραίος τύπος ξεκινά επιτέλους την σεζόν του. Τέλος, μετά από 19 παιχνίδια με τους Suns, εκ των οποίων τα 15 ως βασικός, ο Isaiah Canaan έφυγε από την ομάδα. Ο λόγος φαίνεται να είναι ότι οι Suns αποφάσισαν να στηρίξουν την επιλογή να παίξει ο Devin Booker στον άσσο και να βάλουν στην πεντάδα τον rookie Mikal Bridges. Το παρακολουθούμε με προσοχή το πείραμα καθώς μέσα από αυτή την καραμπόλα αναμένεται να πάρουν λεπτά και ακόμα δύο πρωτοετής παίκτες ο Elie Okobo και ο De’Anthony Melton. Κάτι μας λέει ότι ένας δύο από τους παραπάνω παίκτες των Suns θα μας απασχολήσουν σύντομα.

Κλείνουμε με μερικά match-ups:

• 4/12, Suns-Kings, Ayton vs. Bagley
• 7/12, Cavs-Kings, Sexton vs. Fox, η χαρά των γρήγορων guards
• 9/12 και 14/12, Knicks-Hornets, Κnox και Miles Bridges θα πάνε για το κάρφωμα της βραδιάς
• 12/12, Mavs-Hawks, Doncic vs. Trae Young (ελπίζουμε σε ματσάρα!!!)
• 13/12, Suns-Mavs, η βραδιά που οι Ευρωπαίοι θα ελπίζουν ο Doncic να περάσει πάνω από το νο. 1 του draft, Deandre Ayton και η ευκαιρία να δούμε Bridges, Okobo, Melton να προσπαθούν να τον σταματήσουν.
• 13/12 και 21/12, Magic-Bulls, Bamba vs. Wendell Carter Jr
• 20/12, Clippers-Mavs, Gilgeous-Alexander vs. Doncic-Dennis Smith Jr
• 21/12, Κings-Grizzlies, Bagley vs. Jaren Jackson Jr
• 26/12, Magic-Suns, Bamba vs. Ayton και Clippers-Kings, Gilgeous-Alexander vs. Fox
• 27/12 και 30/12, Kings-Lakers, Fox vs. Lonzo Ball

Σημειώσεις

Στατιστικά από stats.nba.com και basketball-reference.com

1. Εκατοστημόριο είναι η μετάφραση της αγγλικής λέξης percentile. Στο 100 είναι ο καλύτερος μιας κατηγορίας και στο 0 ο χειρότερος. Όσο πιο κοντά στο 100 είναι ένας παίκτης σε μια κατηγορία, τόσο καλύτερος είναι. Με βοηθάει στη σύγκριση παικτών, γιατί με τη μια σου λέει πόσο καλός ή κακός είναι σε σχέση με τους υπόλοιπους παίκτες του πρωταθλήματος, κάτι που δεν λένε τα απόλυτα νούμερα.
2. Ρεκόρ 1-6 τον Οκτώβριο
3. Πληροφοριακά υπάρχουν περισσότερα από 350 πανεπιστήμια στην πρώτη κατηγορία!