Out of space

1. Κυρίες και κύριοι, ο Kevin Knox είναι ο καλύτερος rookie στην Ανατολή για τον μήνα που μας πέρασε! Επίσης είναι ο πρώτος παίχτης που κάνει το άλμα από τους ‘’no good’’ (που τον είχαμε στο προηγούμενο κείμενο) στους ‘’out of space’’ και είμαστε πολύ χαρούμενοι γι’ αυτό. Όπως έχουμε τονίσει άλλωστε, η ‘’no good’’ λίστα περιλαμβάνει συχνά παίχτες από τους οποίους περιμένουμε περισσότερα. O Knox λοιπόν έκανε πραγματάκια μέσα στον Δεκέμβριο (17,1π, 6ρ, 1,5α, 47,9 eFG% και 38% στο τρίποντο με 6,1 προσπάθειες), έδειξε το επιθετικό του ταλέντο και ως φαν των Knicks με έβαλε στο τρυπάκι της αισιοδοξίας, ξανά. Υπάρχουν και αρνητικά ασφαλώς, πολύ λογικά. Σε μία βόλτα στο αγαπημένο μας Cleaning The Glass (θυμίζουμε πως σε αυτό το site οι παίχτες ταξινομούνται σε εκατοστημόρια, από 0-100, όπου 100 τo καλύτερο και συγκρίνονται με συναθλητές τους που παίζουν στην ίδια θέση¹) o Κnox είναι στο 14^ο εκατοστημόριο σε πόντους ανά 100 προσπάθειες, στο 6^ο στη σχέση AST:USG² (με απλά λόγια, έχει λίγες ασίστ σε σχέση με τις κατοχές που έχει την μπάλα στα χέρια του) και στο 1^ο (!) σε πόντους αντιπάλων ανά 100 κατοχές, προσθέτοντας στην ήδη τραγική άμυνα των Knicks (2η χειρότερη στην λίγκα ). ‘’Οκ, αρκετά με τα νούμερα, να τον δούμε λίγο να παίζει’’; Εννοείται, του αξίζει άλλωστε. Ακολουθεί ένα βίντεο με τα κατορθώματά του. Συνέχισε έτσι Kevin:                                                                        
2. Για τον De’Anthony Melton σας τα είπαμε στο τελευταίο Omen. Μετά τη φυγή του Canaan, ήταν ο παίκτης που ευνοήθηκε περισσότερο, αφού είδε τα λεπτά του να ανεβαίνουν στα 23,5 ανά αγώνα μέσα στο Δεκέμβρη έχοντας 7,2π, 2,8ρ, 3,5α και 1,7κ. Μπορεί να μην βγάζουν μάτια τα νούμερα αυτά, αλλά είναι ενθαρρυντικά για έναν παίκτη που επιλέχτηκε στο #46 του περσινού draft και προέρχεται από έναν ολόκληρο χρόνο αγωνιστικής απραξίας. Ήταν ένας από τους παίκτες που χρηματίστηκαν για να επιλέξουν το πανεπιστήμιο που διάλεξαν (USC στην προκειμένη), όπως αποκαλύφτηκε από την έρευνα του FBI με αποτέλεσμα να μην αγωνιστεί σε ούτε ένα παιχνίδι πέρυσι στο NCAA. Προσωπικά πιστεύω ότι είναι ο καλύτερος παρτενέρ από το υπάρχον ρόστερ για να παίζει δίπλα στον Booker. Είναι καλός αμυντικός και μπορεί να μαρκάρει τον καλύτερο αντίπαλο guard ενώ παράλληλα έχει πολύ καλά ένστικτα στην επίθεση όταν επιτίθεται σε καταστάσεις PnR. Αρχίζει να βρίσκει και το σουτ του από το τρίποντο (34,5% φέτος) κάτι που είναι σημαντικό ώστε να υπάρχει χώρος για να δράσουν οι Booker και Ayton. Σύμφωνα με το Cleaning the glass η πεντάδα των Melton, Booker, Bridges, Warren και Ayton έχει +0,5 NetRtg σε 207 κατοχές μέχρι τώρα σε σχέση με το -9,1 της ομάδας. Ίσως να βρήκαν μια λειτουργική πεντάδα οι Suns και ο Melton είναι σημαντικό κομμάτι αυτής.
3. Ο Lauri Markkanen επέστρεψε δυναμικά. Είχε έναν πολύ καλό μήνα σε νούμερα (17π, 7,4ρ, 1,1α), σούταρε εξαιρετικά από το τρίποντο (40% σε 6,5 προσπάθειες), μοίρασε δύο συνεχόμενες τριαντάρες σε Magic και Cavs, ένα poster κάρφωμα στα μούτρα του Vucevic και ένα buzzer-beater μπροστά στους Paul George και Steven Adams. O ‘’Finnisher’’ είναι ένας εντυπωσιακός παίχτης στην επίθεση (η άνεση με την οποία σουτάρει από την περιφέρεια μετά από pick και η έντασή που βάζει στα τελειώματα κοντά στο καλάθι είναι στοιχεία που μοιάζουν πολύ σε εκείνα του Porzingis), είναι όμως και αρκετά ενεργός στην άμυνα . Παρ’ ότι είναι σχετικά χαμηλά σε τάπες (0,7 ανά αγώνα) και οκ στα κλεψίματα (1,1), με εκείνον στο παρκέ οι Bulls δέχονται 1,8 λιγότερους πόντους (και βρίσκεται στο 64^ο εκατοστημόριο σε σχέση με παίχτες της θέσης του), ενώ οι αντίπαλοι σουτάρουν με 51,5 eFG% και 15,9% των κατοχών τους καταλήγουν σε λάθος. Πολύ, πολύ καλά για έναν sophomore παίχτη που έχει παράλληλα μεγάλο ρόλο στην επίθεση. Εδώ στο Prodigy Ρeport πιστεύουμε πως το δίδυμο Wendell Carter Jr.-Lauri Markkanen έχει πολύ μέλλον και η εικόνα των δύο παιχτών μάς δικαιώνει για την ώρα. Και κυρίως τους Bulls που, ανάμεσα σε αρκετά λάθη, έχουν κάνει δύο συνεχόμενες εξαιρετικές επιλογές στα draft του ‘17 και ‘18.
4. Ο Kevin Huerter επιλέχτηκε στο #19 από τους Hawks και η απόκτησή του δεν τράβηξε την προσοχή πολλών, λόγω της ανταλλαγής Young – Doncic που έκανε η ομάδα της Atlanta το ίδιο βράδυ. Δεν μπόρεσε να παίξει στο summer league λόγω τραυματισμού και το ξεκίνημα της χρονιάς τον βρήκε στον πάγκο πίσω από τους Bazemore, Prince. Μερικούς μήνες (και τραυματισμούς αργότερα), ο Huerter αρχίζει να μπαίνει στη συζήτηση ως το steal του φετινού draft. Τελείωσε το Δεκέμβριο με 11,3π, 2,5ρ, 2,8α και σουτάροντας 40% στα τρίποντα σε 5,4 προσπάθειες ανά αγώνα. Για όσους δεν τον έχουν παρατηρήσει, πρόκειται για έναν ψηλό (2,01μ) SG με πολύ γρήγορη εκτέλεση από το τρίποντο. Εκτός από το καλό σουτ, έχει δείξει πολύ καλά στοιχεία στη δημιουργία και στην άμυνα, όπου αν και δεν είναι ο πιο γρήγορος παίκτης, καταλαβαίνει τις περιστροφές και το πού πρέπει να βρίσκεται κάθε στιγμή. Όλα τα παραπάνω δείχνουν παίκτη που καταλαβαίνει καλά το παιχνίδι, κάτι που είναι από τα πρώτα πράγματα που με ενδιαφέρουν στους νεαρούς. Αν και νωρίς ακόμα, μου αρέσει όλο και περισσότερο η τριάδα Young, Huerter, Collins για τους Hawks και μαζί με ένα καλό πικ στο επόμενο Draft μπορούν να κάνουν έναν πολύ καλό πυρήνα για το μέλλον. Παρεμπιπτόντως, σύμφωνα με το Celaning the glass, όταν οι τρείς παραπάνω παίκτες παίζουν μαζί στην πεντάδα, οι Hawks έχουν NetRtg -0,3 πόντους ανά 100 κατοχές (ως ομάδα έχουν -10,9!) που είναι αρκετά ενθαρρυντικό.
5. Μήνυμα προς Lakers, που πειραματίζονται στη θέση ‘5’: Μήπως να είχατε ρίξει μία καλύτερη ματιά στον Thomas Bryant, που ήταν και δικός σας παίχτης πέρυσι; O Bryant , στην παράνοια που ονομάζεται Washington Wizards, είδε τα λεπτά του να διπλασιάζονται μέσα στον Δεκέμβρη (21,5’ από 11’ τον Νοέμβριο) , και εκείνος απάντησε με 10,6π, 6,2ρ, 1,2α και 1,2 κλεψίματα μέσο όρο. Ένα αθλητικό παιδί, έτοιμο να δώσει γρήγορα σκριν, να ρολάρει και να σκοράρει με όποια πάσα/διαθέσιμο επιθετικό ριμπάουντ βρει μπροστά του κοντά στο καλάθι. Θυμίζει τον Clint Capela, αν είναι όμως ελεύθερος θα δοκιμάσει σουτ από midrange (αλλά και το τρίποντο) με άνεση. Στην άμυνα είναι ο κλασικός ψηλός που θα δώσει την μάχη του για τα ριμπάουντ και θα προσπαθήσει για την τάπα ή το κλέψιμο. Υπάρχει πολύς χώρος για βελτίωση στον τομέα, σίγουρα όμως δεν αποτελεί ‘’πρόβλημα’’. Κλείνουμε με την τριαντάρα του απέναντι στον Ayton και τους Suns, με 14/14 προσπάθειες και αρκετές ‘’AND-ONE’’ κραυγές, που θα έκαναν τον Carlos Boozer περήφανο (το link εδώ).

No good

1. Είχα πει ότι θα δώσουμε λίγο παραπάνω χρόνο στον OG Anunoby, πριν τον συμπεριλάβουμε εδώ, κυρίως επειδή πέρασε μια δύσκολη προσωπική περιπέτεια στο ξεκίνημα της σαιζόν (πέθανε ο πατέρας του). Κατά τη διάρκεια του training camp, πολλοί πίστευαν ότι τη θέση του PF στους Raptors θα την μοιραζόταν αυτός με τον Siakam, όμως ο δεύτερος αποδείχτηκε πολύ καλύτερος στη πράξη και κατά συνέπεια τα λεπτά του OG είναι πεσμένα. Τον Δεκέμβρη έπαιξε 20 λεπτά ανά αγώνα και είχε 6,9π (38,3% στα τρίποντα και μόλις 33,3% στις βολές!) και 3,8ρ. Στην άμυνα είναι σχετικά καλός, όμως στην επίθεση φαίνεται αρκετά χαμένος και με κακές επιλογές. Ένα από τα προβλήματα που παρατήρησα είναι ότι παίζει με τους αναπληρωματικούς και πολλές φορές χρειάζεται να δημιουργήσει είτε για τον εαυτό του είτε για τους άλλους κάνοντας επίθεση στα close out, κάτι που δεν το έχει ακόμα στο παιχνίδι του. Ίσως μια λύση να ήταν η συνύπαρξη του με βασικούς, παίκτες όπου ο ρόλος του στη επίθεση θα ήταν πιο απλός, αλλά όσο ο Siakam κάνει τέτοιες εμφανίσεις η πιθανότητα αυτή θα ελαττώνεται. Προσωπικά πιστεύω ότι για να διεκδικήσουν κάτι καλό οι Raptors, θα πρέπει ο Anunoby να τους δώσει περισσότερα, αφού θεωρητικά το σχήμα με Lowry, Green, Leonard, Anunoby και Siakam, θα μπορούσε να είναι η δική τους death lineup, έχοντας 4 παίκτες που μπορούν να μαρκάρουν από το δύο ως το πέντε (υπό προϋποθέσεις). Μακάρι ο Anunoby να βρει σύντομα το ρυθμό του και να ξεκλειδώσει αυτή την επιλογή για την ομάδα του.
2. Στο Omen του προηγούμενου μήνα υποσχεθήκαμε να ασχοληθούμε λίγο παραπάνω με τον Mo Bamba. Το πράξαμε και δυστυχώς το πρόβλημα παραμένει. O Mo είναι σε ένα franchise που προσπαθεί για τα playoffs (χωρίς να έχει αρκετά καλή ομάδα) και έχει μπροστά του τον εξαιρετικό φέτος Nikola Vucevic. Τι σημαίνει αυτό; Μικρός χρόνος συμμετοχής (16’ μέσα στον Δεκέμβριο), λίγες ευκαιρίες και μόλις 5,8π, 5,6ρ, 0,8α (αλλά και 1,3 τάπες). O Bamba δεν θα χαθεί. Είναι ένας εξαιρετικός αθλητής, με εκρηκτικά τελειώματα κοντά στο καλάθι και έναν συνδυασμό κορμιού/ικανότητας/timing που μου δείχνει πως στο μέλλον θα είναι ένας τρομακτικός αμυντικός. Όσο όμως οι Magic έχουν τον Vucevic, η εξέλιξή του καθυστερεί. Πολύ πιθανό μάλιστα, αν οι Magic θελήσουν να ανανεώσουν τον Vuc το καλοκαίρι, να πρέπει να αναζητήσει την εξέλιξη του σε άλλη ομάδα. Mακάρι θα πω εγώ, ως fan του, σε ένα πολύ βιαστικό και ‘’καυτό’’ take.
3. Ο Zach Collins ξεκίνησε τη χρονιά δυνατά έχοντας 11,1π, 4,7ρ και 2τ, σε επτά αγώνες τον Οκτώβριο, όμως κάθε μήνα η απόδοσή του φθίνει. Τον Δεκέμβριο σε 15 ματς είχε 5,6π, 3,9ρ και 0,6τ, αν και παίζει μόλις τρία λεπτά λιγότερο (18) από τον πρώτο μήνα. Ο κύριος λόγος είναι στα ποσοστά του, αφού από το 65,1% έπεσε στο 43,2% στα σουτ εντός παιδιάς. Βέβαια κατά καιρούς θα βάλει σουτ σαν αυτό ή θα κάνει εμφανίσεις όπως αυτή απέναντι στους Raptors στις 14/12, όπου μας δείχνει τις δυνατότητες που έχει ως παίκτης. Όμως δυστυχώς αυτές οι εμφανίσεις για την ώρα είναι όλο και πιο σπάνιες και η άνοδος του Nurkic ίσως περιορίσει τα λεπτά του ακόμα περισσότερο. Είναι ακόμα μικρός (21) και είναι σαφέστατα βελτιωμένος από πέρυσι, όμως το ξεκίνημα της χρονιάς μας άφησε να ελπίζουμε ότι φέτος θα τον βλέπαμε πολύ καλύτερο, κάτι που για την ώρα δεν επαληθεύεται.  

4. Αν ο Bamba βρίσκει μπροστά του τον Vucevic, o Jonathan Isaac βρίσκει μπροστά του τον franchise player των Magic, Aaron Gordon. Αρκετά πειστική δικαιολογία, ωστόσο ο Isaac παίρνει χρόνο (26,4’ τον Δεκέμβριο) και για την ώρα τα νούμερα που κάνει (8,3π, 4,8ρ, 1α, 1,2τ) είναι στην καλύτερη ‘’οκ’’, για έναν παίχτη που επιλέχθηκε στο νο. 6 του περυσινού draft. O Isaac δείχνει πως μπορεί να γίνει ένας two-way forward, με ικανότητα να απειλήσει με διάφορους τρόπους στην επίθεση (έχει και καλό χειρισμό για το ύψος του) ενώ παράλληλα θα προσφέρει πολλά στην άμυνα (προσωπικά μου θυμίζει μία ψηλότερη βερσιόν του Covington). Το αρνητικό ως τώρα είναι πως σουτάρει μέτρια (40 FG%, 31% στο τρίποντο με 2 προσπάθειες ανά αγώνα). Το θετικό, σε αντίθεση με την κατάσταση Bamba-Vuc, είναι πως μπορεί να σταθεί στο παρκέ μαζί με τον Aaron Gordon (+4.3 NetRtg στα λεπτά που βρέθηκαν μαζί στο παρκέ). Όσο να και τον έχει ‘’μπροστά’’ του, υπάρχει κάποιος χώρος να ξεδιπλώσει το ταλέντο του.
5. Ο Donte Di Vincenzo είναι ακόμα ένας παίκτης ο οποίος ξεκίνησε καλά τη χρονιά, όμως στην πορεία κάπου άρχισε να μας τα χαλάει. Επιλέχτηκε στο #17 από τους Bucks οι οποίοι έψαχναν κάποιον που θα μπορούσε να παίξει καλή άμυνα στα αντίπαλα guard και ο οποίος με το σουτ του θα δημιουργούσε χώρους για τον Γιάννη. Ο Donte ήταν ο καλύτερος παίκτης του περσινού Final 4 του NCAA και φημιζοταν για το καλό του σουτ (37,8% στα τρία χρόνια στο κολλέγιο) και τα αθλητικά του προσόντα, που τον βοηθούσαν να κάνει φάσεις όπως αυτό το μπλοκ στον τελικό. Όμως αυτά τα προσόντα φαίνεται να μην είναι αρκετά προς το παρόν στο ΝΒΑ, όπου οι παίκτες είναι σωματικά πιο ανεπτυγμένοι από αυτούς των κολεγίων. Στο ξεκίνημα της χρονιάς ο Budenholzer του έδωσε σημαντικό ρόλο στην ομάδα (20,1’ τον μήνα του Οκτώβρη με 8,3π αλλά και 29,6% στα τρίποντα), όμως καθώς περνούσαν τα παιχνίδια και το σουτ του δεν βελτιωνόταν βρέθηκε να παίζει μόλις 12,7’ τον Δεκέμβρη σκοράροντας 2 πόντους, με το ισχνό 15,4% από τα τρίποντα. Πλέον ο Sterling Brown του πήρε τα λεπτά και μάλλον δύσκολα θα ξαναδούμε φέτος τον DDV να παίζει σε σημαντικά ματς για την ομάδα του Milwaukee. Ελπίζουμε το καλοκαίρι να τον δούμε βελτιωμένο, αλλιώς με το Ιταλικό διαβατήριο που θα αποκτήσει, θα μπορούσαμε να τον δούμε να αγωνίζεται με τα χρώματα κάποιας ομάδας της Ευρωλίγκας.

I need some1

Μετά από χρόνια, όταν ο Rodions Kurucs θα κάθεται στο σπίτι του και θα λέει ιστορίες στα παιδιά του σχετικά με την πλούσια μπασκετική του καριέρα, ο Δεκέμβρης του 2018 θα είναι ένα σημείο σταθμός. Τον τελευταίο μήνα του 2018 έπαιξε σε 14 παιχνίδια για τους Nets (9 βασικός) και είχε 9,7π και 4,3ρ. Από τις 14/12 που ξεκίνησε βασικός απέναντι στους Wizards δεν ξανά έχασε τη θέση του στην πεντάδα και οι Nets έχουν εκ τότε ρεκόρ 8-3 (6-3 τον Δεκέμβρη). Πλέον η ομάδα του Brooklyn είναι 7^η στην Ανατολή με ρεκόρ 19-21, παρότι έχασε νωρίς με τραυματισμό τον Caris LeVert, και ένα από τα φαβορί να μπει στα Play Off στην περιφέρεια της Ανατολής!

Καθόλου άσχημα για έναν παίκτη που το καλοκαίρι που μας πέρασε πολύ αμφισβητούσαν για το αν είναι ο καλύτερος παίκτης της οικογένειας του, αφού ο αδερφός του Arturs ήταν ο δεύτερος καλύτερος παίκτης της εθνικής Λετονίας U18 που κατέκτησε την δεύτερη θέση στο Πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα. Βλέπετε είχε προηγηθεί μια πολύ περίεργη χρονιά του Rodions στη Βαρκελώνη. Το καλοκαίρι του '17 ο Λετονός σκεφτόταν να δηλώσει συμμετοχή στο draft, όμως η ομάδα της Barcelona τον έπεισε να συνεχίσει, βεβαιώνοντάς τον ότι θα έχει σταθερό χρόνο, ώστε να βελτιώσει το παιχνίδι του. Βέβαια, για αδιευκρίνιστους λόγους (μάλλον κακοδιαχείριση και μικροπολιτική) ο Rodions, παρότι δεν ήταν τραυματίας και η ομάδα της Barça είχε βγει εκτός στόχων στην Ευρωλίγκα από τον Ιανουάριο, έπαιξε μόλις 44 λεπτά σε όλη τη σεζόν. Αυτός ήταν και ο βασικός λόγος, που έκανε τον προπονητή των Nets Kenny Atkinson αρνητικό στην απόκτησή του τη βραδιά του draft. Για το καλό των Nets, o πρώην παίκτης της CSKA Trajan Langdon (Scout των Nets στην Ευρώπη) επέμενε στην απόκτηση του με το #40 και τελικά φαίνεται να δικαιώθηκε.

Το στυλ του Λετονού ταιριάζει γάντι στο ΝΒΑ, αφού είναι ένας παίκτης με ύψος 2,06, που παίζει και στις δύο θέσεις των Forward. Αυτό που με εντυπωσίασε προσωπικά είναι η βελτίωση του στην άμυνα. Στη νίκη απέναντι στους Sixers έχει κάνει δύο πολύ σημαντικά κλεψίματα την 4^η περίοδο απέναντι στον Simmons, ενώ στα περισσότερα παιχνίδια μαρκάρει τους αντίπαλους guard για μεγάλα διαστήματα, ακόμα και όταν πρόκειται για παίκτες όπως ο Kemba Walker. Σύμφωνα με το Cleaning the glass οι Nets παίζουν ως ομάδα που θα κάνει 59 νίκες όταν ο Kurucs είναι στο παρκέ και όταν είναι εκτός παρκέ η ομάδα παίζει ως ομάδα 33 νικών! Αυτή η μεγάλη επίδραση που έχει ο Λετονός έκανε τον προπονητή του να δηλώνει, πως ακόμα και όταν επιστρέψουν οι τραυματίες Crabbe και Jefferson, θα πρέπει ο ίδιος να βρει έναν τρόπο να κρατήσει τα λεπτά του Kurucs ψηλά. Μετά την πολύ καλή εμφάνιση της Εθνικής Λετονίας στο τελευταίο Ευρωπαϊκό, βλέπουμε ότι παίκτες όπως οι αδερφοί Kurucs και ο Zagars της Badalona έρχονται να πλαισιώσουν τον Porzingis και τους υπόλοιπους, μετατρέποντας την Εθνική τους σε μία από τις πιο υπολογίσιμες δυνάμεις στην Ευρώπη τα επόμενα δέκα χρόνια. Καλώς ήρθαμε στην μπασκετική άνοιξη της Λετονίας!

Firestarter

Στο ξεκίνημα αυτής της στήλης είχαμε αποφασίσει πως δεν θα μιλήσουμε για τους Tatum-Mitchell, καθ’ ότι ήταν οι stars της περυσινής φουρνιάς και λίγο-πολύ το παιχνίδι τους σας ήταν γνώριμο. Είπαμε όμως σε αυτό το Prodigy Report (πρώτο για το 2019) να βάλουμε μία ‘'φωτιά’’ στην κουβέντα και να κάνουμε μία (και ίσως μοναδική) αναφορά σε εκείνους, μαζί με άλλους τρεις rookies-sophomores που για τους δικούς τους λόγους ξεχωρίζουν. Μαζί μας είναι δύο ακόμη καλοί κοντρίμπιουτορς του Basketball Guru, ο Pete Seizis και ο Δημήτρης Βούρδας. Πάμε στους firestarters:

1. Για τον Donovan Mitchell τα είπαμε πριν λίγες μέρες στο κείμενο απολογισμό των Jazz. Από τότε οι Jazz έχουν παίξει 10 παιχνίδια και ο DM έχει 4,2 ασίστ μέσο όρο. Δεν είναι σουπερ, αλλά τουλάχιστον δείχνει μια βελτίωση στο συγκεκριμένο κομμάτι. Όσο περισσότερο θα βελτιώνεται στο κομμάτι της δημιουργίας, τόσο καλύτερα θα πηγαίνουν οι Jazz, που με την προχθεσινή νίκη έφτασαν μετά από καιρό στο .500 και έχουν πολλές πιθανότητες για τα play off. Βλέποντας τα τελευταία παιχνίδια του, κατέληξα ότι το καλύτερο σενάριο για τον ίδιο και για την ομάδα, είναι να τον κάνουν PG όπως οι Suns τον Booker. Σίγουρα θα είναι μια διαδικασία που θα στοιχίσει κάποιες νίκες, όμως μακροπρόθεσμα θα μεγιστοποιήσει το ταλέντο του ίδιου αλλά και της ομάδας. Πέρυσι έδειξε πολύ καλά στοιχεία σε αυτό το κομμάτι (δείτε το βίντεο) ειδικά στο να βρίσκει τους ελεύθερους συμπαίκτες μέσα από PnR. Στα δύο τελευταία ματς είχε πολλές τέτοιες πάσες που δεν μετατράπηκαν σε καλάθια, αφού οι συμπαίκτες του χάσανε τα σουτ, όμως ήταν ακόμα ένα καλό σημάδι. Φαίνεται να έχει κάνει ένα μικρό βήμα προς τα πίσω σε σχέση με πέρυσι, ειδικά στην αποτελεσματικότητα του ως σκόρερ, όμως με το πρόγραμμα να γίνεται πιο εύκολο, περιμένω να ανακάμψει και να δείξει τον καλύτερό του εαυτό στα Play Off (ναι, τους έχω σίγουρους για τα Play Off)
   

2. Δημήτρης Βούρδας: Η περυσινή σεζόν του Jayson Tatum ξεπέρασε τις προσδοκίες αρκετών από τους πιο αισιόδοξους φανς των Boston Celtics. Ο νεαρός forward έγινε άμεσα ένα από τα βασικότερα κομμάτια της ομάδας, σουτάροντας εξαιρετικά, παίζοντας καλή άμυνα, καρφώνοντας στα μούτρα του Λεμπρόν. Φέτος, παρά την επιστροφή του Hayward και του Irving, ο ρόλος του όχι μόνο δεν συρρικνώθηκε, αλλά αντίθετα μεγάλωσε. Είναι δεύτερος σε χρόνο συμμετοχής στην ομάδα (31,3 λεπτά/αγώνα), δεύτερος σε προσπάθειες (13,3 σουτ με usage που φτάνει το 22%) και γενικά εξακολουθεί να σκοράρει αρκετά. Παρόλα αυτά, στα πρώτα ματς της sophomore χρονιάς του έμοιαζε χαμένος, προσπαθώντας να δικαιώσει όσους περίμεναν από εκείνον μια ακόμη καλύτερη χρονιά. Ανάμεσα σε αυτούς και τον Kobe Bryant. Η βελτίωση του μετά την ανακατωσούρα στα αποδυτήρια των Celtics ήταν εμφανής, αλλά ακόμη τόσο ο ίδιος, όσο κι η ομάδα περιμένουν περισσότερα.
3. Για τον De’Aaron Fox μιλήσαμε και στο πρώτο μας κείμενο, η άνοδος του φέτος είναι εντυπωσιακή, η προσωπική μου άποψη είναι ότι βλέπει τους Mitchell-Tatum στα μάτια σχετικά με το ποιος είναι ο καλύτερος παίχτης από την περυσινή φουρνιά. O Fox έχει βελτιώσει σχεδόν κάθε στοιχείο στο παιχνίδι του. Χρησιμοποιεί την εκπληκτική του ταχύτητα για εύκολους πόντους κοντά στο καλάθι, έχει βελτιώσει το τρίποντό του (38% σε 3 προσπάθειες ανα αγώνα), δείχνει πολύ καλή αντίληψη στο πότε να ψάξει τους συμπαίκτες του με ασίστ (και σε ποια σημεία να τους βρει), 32% από τους πόντους των υπόλοιπων Kings προήλθαν από δημιουργία του (81^o εκατοστημόριο σύμφωνα με το Cleaning The Glass). Γύρω από τον Fox έχει στηθεί μία ταχύτατη επίθεση (2οι σε pace με 105) και εκείνος απαντά με 18,1π, 7,6α, 3,6ρ. Είναι πλέον εξαιρετικός on-ball αμυντικός (έχει και 1,7 κλεψίματα μ.ό.), οι Kings με εκείνον στο παρκέ δέχονται 4,7 λιγότερους πόντους, ενώ στην επίθεση σημειώνουν 6,9 περισσότερους. Πιστεύω πως το κλείσιμο της χρονιάς θα βρει τον Fox να χτυπάει την πόρτα του star επιπέδου. Ως τότε, θα τον απολαμβάνουμε να επιτίθεται με το γκάζι πατημένο, όπως στο βίντεο του Bleacher Report (link εδώ)
4. Pete Seizis: Για τον Luka Doncic έχουν ξαναγράψει οι Prodigy της παρέας μας και νομίζω θα είναι μόνιμο μέλος της αγαπημένης στήλης τους. Ο νεαρός Σλοβένος μπήκε σαν ‘’σίφουνας’’ στον κόσμο του ΝΒΑ και μοιάζει ικανός να τα σαρώσει όλα στο διάβα του. Στο δικό μου το μυαλό, είναι ο RoY και γιατί όχι, ικανός να γίνει all star από τη φετινή χρονιά. Η επίδραση που έχει στο παιχνίδι της ομάδας του είναι κάτι που ανακαλύπτουν μέρα με τη μέρα οι Αμερικάνοι, με τον Rick Carlisle να τρίβει τα χέρια του από ικανοποίηση για το δώρο που του έκαναν οι Suns, Kings και Hawks. Είναι πρώτος στο Usage των Mavericks με 26,5%, ενώ παρ’ ότι αγωνίζεται ως ’’πλάγιος’’, είναι στην πραγματικότητα ο κύριος εκφραστής των επιθέσεων της ομάδας του Dallas. Πρώτος σκόρερ με 19,5 πόντους (και πρώτος ανάμεσα στην ‘’τάξη του 2018’’) με τις περισσότερες προσπάθειες ανά αγώνα (14,7) και δεύτερος δημιουργός πίσω από τον Barea με 5 ασίστ. O Carlisle εξάλλου είναι προπονητής που αρέσκεται σε σχήματα με δύο δημιουργούς ταυτόχρονα στο παρκέ. Το ‘’πάντρεμα’’ με τον Dennis Smith Jr είναι ακόμα υπό… διαμόρφωση και αποτελεί το στοίχημα του οργανισμού για το μέλλον. Σουτάρει καλύτερα από την περιφέρεια σε σχέση με την περσινή χρονιά, που οδήγησε τη Ρεάλ στην κορυφή της Ευρώπης (38% έναντι 33%), ενώ έχει κατορθώσει να μετατρέψει την αθλητική αδυναμία του όσον αφορά την ‘’έκρηξή’’ του και το πρώτο βήμα απέναντι σε ταχύτερους παίχτες σε πλεονέκτημα, με το γνωστό πλέον signature move του, το stepback. Το εκπληκτικό είναι πως αποτελεί την επιτομή του clutch παίχτη με όσα έχει κάνει στη σύντομη, αλλά λαμπρή όπως εξελίσσεται καριέρα του στο ΝΒΑ. Βρίσκεται στην δέκατη θέση ανάμεσα στους παίχτες που σκοράρουν τους περισσότερους κατά μέσο όρο πόντους στην crunch time με 3,8π. Τελικά είναι ο καλύτερος playmaker ή ο καλύτερος point guard ανάμεσα στους rookies, Δημήτρη; 
5. Ο Lonzo Ball είναι ακόμα ένας δευτεροετής που δεν έκανε το βήμα παραπάνω σε σχέση με πέρυσι. Κοιτώντας μόνο τα νούμερα, κάποιος θα μπορούσε να πει ότι είναι χειρότερος, αφού σε όλες τις βασικές στατιστικές κατηγορίες είναι πεσμένος. Όμως θα πρέπει να βάλουμε τα πράγμα στη σωστή τους διάσταση, αφού οι περσινοί Lakers ήταν πολύ διαφορετικοί από τους φετινούς. Η παρουσία του Lebron είχε σαν αποτέλεσμα να αλλάξει ο στόχος της ομάδας από την εξέλιξη των νεαρών παικτών στις νίκες και αυτό σημαίνει λιγότερα λεπτά για τον Lonzo. Παρόλα αυτά, σε πολλά ματς της χρονιάς (ειδικά όταν τραυματίστηκε ο Rondo) έδειξε όλα τα στοιχεία που με κάνουν να πιστεύω ότι θα γίνει ένας καλός παίκτης. Είναι πολύ καλός στο να πασάρει, παίζει καλή άμυνα και το σουτ του φαίνεται βελτιωμένο σε σχέση με πέρυσι τόσο εντός παιδιάς (40,8% vs 36%) όσο και στα τρίποντα (33,1% vs 30,5%). Τα ποσοστά στις βολές παραμένουν ανεξήγητα χαμηλά (42,9% ενώ στο κολέγιο είχε 67,3%), αλλά θεωρώ ότι είναι και θέμα του μικρού δείγματος (μόλις 1,1 βολή ανά αγώνα). Πιστεύω ότι αν το σουτ από το τρίποντο βελτιωθεί και σταθεροποιηθεί στο 35% και πάνω, τότε θα είναι ένας πολύ καλός συμπαίκτης για τον Lebron, αφού η άμυνα του και η ταχύτητα στη δημιουργία θα είναι σημαντικά στοιχεία για να μεγιστοποιήσουν το ταλέντο του LBJ.

Omen

Σε πρώτη φάση, 3 από τα φετινά top-5 picks θα έχουν το ενδιαφέρον μας, για διαφορετικούς λόγους σε κάθε περίπτωση. Συγκεκριμένα:

1. Πως θα δέσει ο DeAndre Ayton με την ‘'Point Booker’' κατεύθυνση που (δείχνουν να) παίρνουν οι Phoenix Suns. Σε ένα πρόσφατο κείμενο στο The Ringer³ o Jonathan Tjarks ανέλυε την εξέλιξη που φέρνει το παιχνίδι του Harden και υποστήριζε πως αυτό θα βρει ‘’μιμητές’’ στους Suns και τον (βελτιωμένο) Booker, με τον TJ Warren ως 2ο σκόρερ και τον Ayton ως ‘’roll-man’’. Roll-man όμως είναι ο Capela (που οι Suns ήθελαν το καλοκαίρι), όχι το φετινό νο.1 pick με 16,7π και 10,8ρ ήδη μ.ό. Γενικά το πώς δένει ο Ayton με την (σχεδόν μόνιμη) fast-paced κουλτούρα των Suns είναι κάτι που με προβληματίζει από την πρώτη στιγμή. Ή θα ‘’κατέβουν’’ στον ρυθμό του ώστε να βολέψουν το παιχνίδι του ή θα τον αλλάξουν λίγο, με άγνωστα αποτελέσματα. Μπορεί να γίνει Amar’e, μπορεί το πείραμα να αποτύχει τελείως. Το παρακολουθούμε με ενδιαφέρον.
2. Τι θα γίνει με το σουτ του Trae Young, o οποίος σουτάρει με 28% από την περιφέρεια σε 5 προσπάθειες ανά αγώνα. Η φήμη που τον ακολουθούσε από το κολλέγιο έχει δημιουργήσει μία ’’έλξη’’ της άμυνας προς εκείνον όποτε ετοιμάζεται να σουτάρει, κάτι που ανοίγει το παιχνίδι των Hawks και του δίνει την δυνατότητα να ξεδιπλώσει και το δημιουργικό του παιχνίδι (7,5 ασίστ μ.ό, πρώτος ανάμεσα στους rookies). 38,1% των πόντων των συμπαικτών του είναι από δική του πάσα, βρίσκεται στο 93^ο εκατοστημόριο ανάμεσα στους point guards της λίγκας (θυμίζω, στο 100 είναι ο κορυφαίος!), απίθανο νούμερο για rookie. Όλα αυτά όμως επειδή το σουτ του τραβάει την άμυνα. Τι θα γίνει αν συνεχίσει να μην είναι εύστοχος; Αν οι άμυνες του δίνουν και μερικά σουτ και προσαρμόζονται διαφορετικά, ρίχνοντας και τη δημιουργία του; Μένει να το δούμε. Το θετικό είναι πως μέσα στον Δεκέμβριο έριξε τις προσπάθειες (3,8 από 5,4 του Νοεμβρίου) και ανέβασε το ποσοστό (34% από το τραγικό 20% του Νοεμβρίου).
3. Πως θα επιστρέψει ο Marvin Bagley σε ένα ρόστερ των Kings που έχει πιστέψει την είσοδο στα playoffs (και καλά κάνει). Ακόμη και πριν τον τραυματισμό του οι Kings έπαιζαν καλύτερα με τον Bjelica στο παρκέ αντί εκείνου, τώρα θα γυρίσει σε μία ομάδα που πατάει τέρμα το γκάζι γύρω από τον Fox, με τους Bogdanovic-Hield-Cauley Stein άξιους συμπαραστάτες. Aντιθέτως, η εξέλιξη του Bagley θέλει λίγο ‘’φρένο’’, να καταλάβουμε τι παίχτης είναι. Το ιδανικό σενάριο είναι οι Kings να συνεχίσουν δυναμικά και ο Bagley να παρουσιάσει μία άψογη προσαρμοστικότητα, να έχει δηλαδή έναν συγκεκριμένο ρόλο που βοηθά την ομάδα, ενώ παράλληλα προσπαθεί να ‘’μάθει’’ το παιχνίδι και να βελτιωθεί. Δύσκολα πράγματα για ένα παιδί που είναι στο πρωτάθλημα λιγότερο από 6 μήνες, μακάρι.

Aπό εκεί και πέρα, περιμένουμε να δούμε και τον Lonnie Walker IV. Και τον προηγούμενο μήνα τον περιμέναμε βέβαια, αλλά ο Pop επέλεξε να μην τον βάλει στο rotation ακόμη. Έπαιξε στα ‘’χασομέρια’’ της νίκης των Spurs επί των Raptors, κόλλησε ένα τριποντάκι και το χάρηκε, όπως και εμείς την επιστροφή του, γιατί η ενέργειά του είναι αρκετά χρήσιμη για την περιφέρεια των Spurs.

Σημειώσεις

1. Η λογική των θέσεων στο Cleaning The Glass μοιάζει με αυτό που έχει στο μυαλό του ο Brad Stevens. 5 θέσεις (περίπου σαν ‘’ρόλοι’’): point, combo, wing, forward, big.
2. Το USG ΔΕΝ έχει να κάνει με τις ασίστ. Δείχνει τις κατοχές που πήρε ένας παίχτης και τελείωσαν με εκείνον, είτε με καλάθι, είτε με φάουλ, είτε με λάθος. Επομένως το AST:USG είναι ένα νούμερο που εδώ στο Prodigy Report θεωρούμε πως είναι αρκετά χρήσιμο.
3. https://www.theringer.com/nba/2019/1/3/18166695/james-harden-3-pointer-archetype

Στατιστικά από stats.nba.com, cleaningtheglass.com/stats/ και basketball-reference.com