Ένας από τους πιο βελτιωμένους παίκτες του Παναθηναϊκού υπό τη τεχνική ηγεσία του Όντεντ Κάτας, είναι αναμφίβολα ο Άαρον Γουάιτ. Ο άλλοτε παίκτης της Ζάλγκιρις και του Μιλάνο δείχνει να ανακάμπτει μετά την πτωτική πορεία που είχε λάβει η καριέρα του τον τελευταίο ενάμιση χρόνο, θεωρείται πλέον ένα άκρως απαραίτητο εργαλείο για το πράσινο ροτέισον και θέτει σοβαρή υποψηφιότητα για το ρόστερ της επόμενης περιόδου.

Από μόνο του το τελευταίο αποτέλεσμα του Παναθηναϊκού δεν σημαίνει κάτι, η Χίμκι θυμίζει περισσότερο κακή απομίμηση τσίρκου, παρά ομάδα μπάσκετ και η νίκη ήταν κάτι παραπάνω από αναμενόμενη, πριν ξεκινήσει ο αγώνας. Αυτό αποτυπώθηκε και στο γήπεδο, όπου οι πράσινοι κυριάρχησαν, ειδικά μέσα στην ρακέτα και με πρωταγωνιστή τον Μήτογλου, δεν δυσκολεύτηκαν καθόλου να πάρουν την δεύτερη συνεχόμενη νίκη τους, εντός των συνόρων. Έτσι, το ενδιαφέρον στράφηκε άμεσα μακριά από τον αγωνιστικό χώρο και στους πάγκους, όπου ο Όντεντ Κάτας βρέθηκε για δεύτερη φορά στην τεχνική ηγεσία της ομάδας. Εάν ληφθεί υπόψη ότι η πρώτη φορά έγινε, περιέργως πως, στο ενδιάμεσο μίας διπλής αγωνιστικής και στην έδρα μίας από τις πιο φορμαρισμένες ομάδες στην λίγκα, τα αποτελέσματα δεν ήταν ιδιαίτερα μετρήσιμα και αφορούσαν περισσότερο την εικόνα των παικτών και της κατάστασης που ήδη προϋπήρχε.

Το 97-73 της Βιλερμπάν επί του Παναθηναϊκού ήρθε να προσγειώσει απότομα φίλους και φίλες του, μετά από ένα αποτέλεσμα διαφαινόμενης ανάκαμψης απέναντι στη Μπαγερν. Το τριφύλλι είχε παίξει πολύ καλά απέναντι στους Γερμανούς, στηριζόμενο κυρίως στην απορρύθμιση της επιθετικής λειτουργίας τους. Με τον Σαντ Ρόος μπροστάρη και την περιστασιακή εφαρμογή παγίδων στους χειριστές, είχε καταφέρει να χαλάσει τελείως το μυαλό των Μπάλντγουιν και Σίσκο, να τους οδηγήσει σε λάθη ή κακές επιλογές και να αποκόψει τους υπόλοιπους από τις πάσες τους.

Μετά την συντριβή στην Μπασκόνια, ο Παναθηναϊκός έφτασε τις τέσσερις συνεχόμενες ήττες στην Ευρωλίγκα και πλέον βρίσκεται στις τελευταίες θέσεις της βαθμολογίας. Σαν να μην έφτανε αυτό, στην ομάδα φαίνεται να υπάρχει εκνευρισμός όχι μόνο για τις πολλές ήττες, αλλά και για τις αρκετά κακές εμφανίσεις που πραγματοποιεί. Το αρχικό στοίχημα μάλλον δεν δουλεύει, για την ώρα τουλάχιστον και για έναν σύλλογο που έχει πάνω από δέκα χρόνια να μείνει εκτός της οκτάδας, η φετινή σεζόν είναι ήδη αρκετά διαφορετική.

Καλησπέρα αγαπητ@. Σήμερα είναι Παρασκευή, το διήμερο είναι προ των πυλών και ο ήλιος λάμπει σαν Βόβορας. Αντιστοίχως χθες το βράδυ ο Βόβορας έλαμψε σαν ήλιος, σε ένα ενδιαφέρον παιχνίδισμα εναλλαγής ρόλων. Σαν ήλιος που χρησιμοποίησε μαεστρικά όλες τις αχτίδες του για να «τυφλώσει» τη Φενέρ του Ντε Κολό και του Βέσελι, κάνοντας την τη Φενέρ του Ντουβερίογλου και του Μαχμούτογλου.

Μετά το διπλό στη Μόσχα απέναντι στη Χίμκι, ο Παναθηναϊκός διπλασίασε τις επιτυχίες του εκτός έδρας, κερδίζοντας χωρίς να ιδρώσει ιδιαίτερα απέναντι στη Βιλερμπάν, παίρνοντας μάλιστα και μία διαφορά 20 πόντων, που σίγουρα θα του χρησιμεύσει στη συνέχεια της διοργάνωσης, ειδικά εάν εμπλακεί σε πιθανή ισοβαθμία με την γαλλική ομάδα.

Το πρώτο ντέρμπι της χρονιάς ανάμεσα στους δύο αιωνίους είναι παρελθόν, με τον Ολυμπιακό να επικρατεί σχετικά εύκολα του Παναθηναϊκού εκτός έδρας. Παρότι οι δύο ομάδες είναι ανέτοιμες, παρακολουθήσαμε ένα ενδιαφέρον παιχνίδι με αρκετή τακτική και από τις δύο πλευρές. Το τελικό αποτέλεσμα βρίσκει τους ερυθρόλευκους να εκτονώνουν την πίεση για νίκη μετά το στραπάτσο της πρεμιέρας και να κερδίζουν χρόνο και ηρεμία, μέχρι να φτάσουν στα επίπεδα ετοιμότητας που θέλει ο κόουτς Μπαρτζώκας. Από την άλλη μεριά, οι πράσινοι προβλημάτισαν με την κακή εικόνα στο ματς, μετά την ενθαρρυντική τους εμφάνιση στη Μόσχα στην πρεμιέρα. Η συνέχεια  προμηνύεται δύσκολη καθώς ακολουθεί η πρώτη διπλή αγωνιστική, με τον Ολυμπιακό να φιλοξενεί τη Μιλάνο και τη Μακάμπι και τον Παναθηναϊκό να έχει δύο δύσκολα εκτός έδρας ματς στη Γαλλία και Ισπανία, για να αντιμετωπίσει τη Βιλερμπάν και Μπαρτσελόνα αντίστοιχα.

Πέραν του Νίκολα Μιλουτίνοφ που άφησε τα Βαλκάνια για την Μόσχα και του Νικ Καλάθη που έγινε κάτοικος Ιβηρικής, ουδείς άλλος παίκτης εκ των όσων αποχώρησαν τους τελευταίους μήνες από τους «αιώνιους» δεν... αναβάθμισε το βιογραφικό του. Αμφότεροι βρήκαν πλουσιοπάροχα συμβόλαια σε powerhouses της διοργάνωσης, αποτελώντας τις εξαιρέσεις από την λίστα των «φευγάτων». Οι υπόλοιποι, δεν κατέληξαν στα «αζήτητα», ωστόσο ούτε θα λέγαμε πως έγινε και... σκοτωμός για την υπογραφή τους. Τι μπορεί να σημαίνει αυτό πρακτικά για τους δύο ελληνικούς συλλόγους και το επίπεδο τους;

Καλησπέρα σας αγαπητοι αναγνώστες, για πρώτη φορά μετά την οδυνηρή ομολογουμένως επάνοδο από τις καλοκαιρινές διακοπές. Το θέμα με το οποίο θα καταπιαστούμε σήμερα, για όσους δεν το κατάλαβαν από τον τίτλο, θα είναι ο Παναθηναϊκός μπισί, η σταχυολόγηση των όσων είδαμε στα πρώτα δύο φιλικά με ομάδες Γιούρολιγκ, τα ενθαρρυντικά και τα αποθαρρυντικά στοιχεία που προέκυψαν από αυτά και οι παραδοσιακές προβλέψεις της εποχής, τις οποίες θα σας παρακαλούσα να μην πάρετε και πολύ σοβαρά, ώστε να μην τις θυμάστε στο τέλος της σεζόν. Όπως ακριβώς δηλαδή κάνω και εγώ. Πέραν του ιστορικού λανθασμένων προβλέψεων, στη φετινή μου προσπάθεια αντιμετωπίζω άλλη μία σημαντική δυσκολία: στο πληκτρολόγιό μου χάλασε το γράμμα "Ρ", που όπως ξέρετε είναι ιδιαίτερα σημαντικό στην ελληνική γλώσσα. Ήδη στην εισαγωγή αναγκάστικα να το χρησιμοποιήσω 26 φορές, παρα την προσπάθεια να αποφεύγω τις λέξεις που το εμπε-ιέχουν.

Ένα ωραίο πρωινό Κυριακής, η ΤΣΣΚΑ ανακοίνωσε ότι δεν θα χρησιμοποιήσει την οψιόν ανανέωσης του Σαντ-Ροος για την επόμενη σεζόν λόγω οικονομικών δυσκολιών (γέλια) και τον αφήνει ελεύθερο. Την αμέσως επόμενη στιγμή, έγινε αυτό που σιγοψιθυριζόταν στα πέριξ του ΟΑΚΑ, με τον Παναθηναϊκό να κάνει την κίνηση του για να τον αποκτήσει. Για τους γνωρίζοντες δεν ήταν κάτι μη αναμενόμενο, αφού και πριν πάει στην ΤΣΣΚΑ, ο Παναθηναϊκός είχε εκφράσει το ενδιαφέρον του για τον Κουβανό, αλλά τότε τα λεφτά αποδέσμευσης ήταν πολλά για Ελληνική ομάδα, όχι όμως τώρα που είναι ελεύθερος χωρίς περιορισμούς. Ο κόουτς Βόβορας αποκτάει έναν παίκτη πολυεργαλείο, που μπορεί να δώσει λύσεις σε πολλά κομμάτια του παιχνιδιού και να αποτελέσει τον glue player που χρειάζεται κάθε ομάδα.