Γενική προσέγγιση
Ας ξεκινήσουμε με την αγαπημένη μου μάχη των πάγκων, εκεί που είχαμε ξεκάθαρη επικράτηση του Μπαρτζώκα. Η ομάδα του ήταν άριστα προετοιμασμένη πνευματικά και ειδικά στην αρχή του παιχνιδιού ήλεγξε απόλυτα τον ρυθμό. Δεν έχασε σε καμία στιγμή τον έλεγχο, βρισκόταν καθόλη τη διάρκεια του αγώνα μπροστά στο σκορ και έδειξε υπομονή στο διάβασμα της αντίπαλης άμυνας. Το κύριο κομμάτι της τακτικής του κόουτς στην επίθεση ήταν να διαβάσει τα μις ματς ειδικά στο low post με τον Πρίντεζη, είτε μετά τις αλλαγές είτε σε early post. Επιπλέον, ο κόουτς Μπι προσπάθησε να επιτίθεται σε καταστάσεις transition παιχνιδιού, είτε σε πρωτεύων, είτε σε δευτερεύων αιφνιδιασμό. Η επιμονή να χτυπήσει στο ζωγραφιστό πλήγωσε τους πράσινους, που δεν μπορούσαν στο πρώτο μέρος να αμυνθούν σωστά. Στην άμυνα επέλεξε να ρισκάρει το σουτ στον Σαντ Ρος, παίζοντας προκλητικά το under στα pick and roll των γηπεδούχων, ενώ στις off ball καταστάσεις που τρέχει ο κόουτς Βόβορας για τους χειριστές χρησιμοποιούσε shadow (ο αμυντικός ακολουθει από πίσω τον επιτιθέμενο για να μην βρει χώρο να εκτελέσει) και ο αμυντικός της μπάλας έκανε jump to the ball, για να εμποδίσει το ανοιχτό curl του Νέντοβιτς, μέχρι να επιστρέψει ο προσωπικός του αντίπαλος. Ιδιαίτερα συγχαρητήρια αξίζουν εδώ στον Τζένκινς και στον ΜακΚίσικ, που ωθούσαν το Σέρβο προς τα μέσα, αν ήθελε να επιτεθεί.
Στην άλλη πλευρά τώρα, ο κόουτς Βόβορας μπορεί να είδε τους τραυματίες του να επανέρχονται στη δράση και τον νεοαποκτηθέντα Σάικς να κάνει το ντεμπούτο του, ωστόσο έλλειψη δημιουργίας ήταν αισθητή. Ο κόουτς στην επίθεση πόνταρε στο μέγεθος της ομάδας και χρησιμοποίησε ψηλά σχήματα για να μπορέσει να ανανεώσει επιθέσεις, να ανοίξει το γήπεδο και να καλύψει την αδυναμία του στον άσσο. Έδωσε πολλές μπάλες στον Παπαπέτρου, αλλά υπήρχε στατικότητα στην επίθεση. Οι παίχτες οδηγούνταν σε isolation, κάτι που δεν βοήθαγε την παραγωγικότητα της ομάδας, ενώ στην άμυνα ο ίδιος επισήμανε την κακή επικοινωνία που υπήρχε - χαρακτηριστικό το παρακάτω παράδειγμα.
Στο τριφύλλι, δεν υπήρχε ένταση στο πρώτο μέρος, ειδικά στην μπροστινή γραμμή άμυνας, με συνέπεια οι ερυθρόλευκοι να βρίσκουν ανοιχτούς διαδρόμους για το καλάθι. Στα pick and roll των ερυθρόλευκων στον Παπαγιάννη, η τακτική ξεκίνησε με flat αντιμετώπιση και στο δεύτερο μέρος μετατράπηκε σε αλλαγές. Αντίθετα στο low post επέλεξε να μην δίνει βοήθειες στο Πρίντεζη, φοβούμενος τις κακές περιστροφές των παιχτών του από τα φιλικά και ότι δεν έχουν αναπτύξει ακόμα αυτοματισμούς, και έτσι πληγώθηκε από τον υπαρχηγό του Ολυμπιακού. Πάμε να δούμε όμως τι εμφάνισαν στο παρκέ οι δύο ομάδες.
Ο Ολυμπιακός
Θα ξεκινήσω με τους νικητές του ντέρμπι. Ο Ολυμπιακός, όντας πιο πλήρης και γεμάτος στα guards, διάβαζε κάθε αδυναμία των αντιπάλων. Μέσα από την weave επίθεση του κόουτς, που βασίζεται σε πολλά hand offs και clear out των παιχτών από την μπάλα, κάθε φορά που εκείνη μεταφερόταν στην αδύνατη πλευρά με skip πάσα, χτυπούσαν στα close out δυναμικά. Σε αυτό το επίπεδο είναι σημαντικό να διαθέτεις αθλητές που μπορούν να διαβάσουν τα αμυντικά βήματα των αντιπάλων και να στοχεύσουν σε τέτοιες καταστάσεις, γιατί έτσι μπαίνει η άμυνα σε ανισορροπία. Δύο χαρακτηριστικές φάσεις είναι ενδεικτικά οι παρακάτω.
Αναφέραμε προηγουμένως πόσο σημαντικά ήταν τα ριμπάουντ. Ο Ολυμπιακός απέσπασε 15 επιθετικά, αριθμός τεράστιος για εκτός έδρας ματς, που έδωσε πολλές κατοχές. Μέσα από αυτές ο Βεζένκοφ σε πρώτη φάση πέτυχε εφτά συνεχόμενους πόντους στη δεύτερη περίοδο, ενώ και ο Έλλις με τομ Μάρτιν προσέφεραν αρκετές μπάλες. Είναι κλειδί όταν μια ομάδα κολλάει στο σκορ, να έχει την ευκαιρία να ανανεώνει επιθέσεις.
Αφανής πρωταγωνιστής ήταν ο ΜακΚίσικ, που έπαιξε καταπληκτική άμυνα πάνω στο Νέντοβιτς, κινήθηκε εξαιρετικά σε όλα τα screens ως "σκιά", ενώ ταυτόχρονα ήταν εξαιρετικός με τη μπάλα στα χέρια, είτε παίρνοντας καλές αποφάσεις στο pick and roll, είτε διαβάζοντας τον ανοιχτό διάδρομο που είχε σε καταστάσεις απομόνωσης. Ο Αμερικανός έχει τρομερό πρώτο βήμα και ειδικά από τα δεξιά δεν πιάνεται.
Ο Σλούκας ήταν φανερά εκτός ρυθμού, ειδικά μετά τον τραυματισμό του δεν πατούσε καθόλου καλά και ήταν διστακτικός. Δεν κυκλοφορούσε τη μπάλα γρήγορα και έκανε κατάχρηση της ντρίμπλας στην τρίτη περίοδο. Δεν ήταν επιθετικός στις αλλαγές των πρασίνων και καλώς έμεινε στον πάγκο στο τελείωμα του παιχνιδιού, όπως και ο Παπανικολάου, που ήταν σκιά του εαυτού του σε άμυνα και επίθεση. Έδωσε την ευκαιρία στον Παπαπέτρου να ζεσταθεί στην επίθεση, ενώ δεν είδαμε από αυτόν να αναλαμβάνει πρωτοβουλίες με τη μπάλα στα χέρια.
Είδαμε απίσης αρκετά νεκρά διαστήματα, που μπορεί η ομάδα να τα πληρώσει σε άλλο παιχνίδι, όπως ήδη συνέβη σε αυτό της πρεμιέρας με τη Ζάλγκιρις. Σίγουρα είναι ανέτοιμη και χρειάζεται χρόνο, αλλά δεν επιτρέπονται τέτοια κενά. Στο δεύτερο ημίχρονο οι παίχτες έπαψαν να παίζουν με το μυαλό και την πάσα και αναλώθηκαν σε πολλές ντρίμπλες και αργό διάβασμα των μις ματς, που οδηγούσαν σε κακές επιλογές και καθυστερούσαν χαρακτηριστικά.
Ο Παναθηναϊκός
Στην αντίπερα όχθη τώρα, στον Παναθηναικό υπάρχει φανερή απουσία κλασικού δημιουργού. Επουδενί δεν μπορεί να χαρακτηριστεί έτσι ο Σαντ Ρος και με αυτόν τον τρόπο δεν αξιοποιείς τα θετικά του στοιχεία. Είναι ανεπίτρεπτο σε αυτό το επίπεδο να μην έχεις παίχτη να δημιουργήσει για τους συμπαίκτες του και ο μόνος θεωρητικά που μπορεί να το κάνει είναι ο Νέντοβιτς, που κοιτάει πρωτίστως το δικό του σκορ, άντε και ο Μποχωρίδης. Διαβάζοντας το καλοκαίρι τα διθυραμβικά σχόλια για τα playmaking skills του συμπαθέστατου Κουβανού στον άσσο αναρωτιόμουν πώς θα ανταποκριθεί σε υψηλά έντασης παιχνίδια.
Εντυπωσιακή πάντως, είναι η άνοδος του Παπαπέτρου με τη μπάλα στα χέρια. Φαίνεται να έχει αναπτύξει τις δεξιότητες του και ως point forward, καθώς έτρεχε πολλά pick and roll, είτε μέσω flex (ενδιαφέρουσα ιδέα από κόουτς Βόβορα), είτε μέσω early drag (screen στη μπάλα στο transition).
Ο Πάπι είναι ο ηγέτης των πρασίνων και σε αυτή τη δύσκολη χρονιά θα αναλάβει πολλές πρωτοβουλίες. Δεν είναι τυχαία άλλωστε τα 39:13 που έμεινε στο παρκέ.
Κρατάμε επίσης την ισχνή παρουσία του Νέντοβιτς και του Σάικς στο πρώτο τους ντέρμπι. Αν για το Σάικς υπάρχει ως δικαιολογία η αργή ενσωμάτωση του στο ρόστερ, για το Σέρβο περιφερειακό δεν μπορούμε να πούμε το ίδιο. Μετά το μέτριο ξεκίνημα του στη Μόσχα, οι χαμηλές πτήσεις του συνεχίστηκαν και χτες. Σε έναν Παναθηναϊκό που έχει χαμηλό ταβάνι και φιλοδοξίες τη φετινή χρονιά, ο κακός Νέντοβιτς είναι ένα σοβαρό πρόβλημα, που δυσχεραίνει περισσότερο το έργο του κόουτς. Ο Σέρβος δεν διάβαζε σωστά την άμυνα, κρατούσε πολύ τη μπάλα στα χέρια του, εκτελούσε από μακριά χωρίς να υπάρχει λόγος, χωρίς καλές προϋποθέσεις, ενώ και στην άμυνα ήταν ο εύκολος στόχος του Ολυμπιακού στην weak side.
Τέλος, ας πούμε δυο λόγια για το plan B του Βόβορα στην άμυνα. Η κατεύθυνση που άλλαξε στο δεύτερο ημίχρονο βοήθησε την ομάδα να δείξει μια αντίδραση. Έκλεισε σωστά τους χώρους, μίκρυνε το γήπεδο με τις άμυνες με αλλαγές και καθώς οι παίκτες του Ολυμπιακού αστοχούσαν από μακριά σε ελεύθερα σουτ, έκλεινε κι άλλο, με συνέπεια να δεχτεί πολύ λιγότερα καλάθια από το ζωγραφιστό στο β’ μέρος. Η προσαρμοστικότητα που επέδειξε για πρώτο του ντέρμπι είναι αξιοπρόσεκτη, διαβάζοντας την αδυναμία των παιχτών του, ωστόσο περίμενα περισσότερη χρησιμοποίηση του Μήτογλου στη θέση πέντε, για να προσφέρει rebounding και καλές τοποθετήσεις, όπως και του Μπέντιλ.
Συμπερασματικά, μπορεί το πρώτο παιχνίδι μεταξύ των δύο αιωνίων να μην διεκδικεί δάφνες ποιότητας, αλλά είδαμε ενδιαφέροντα πράγματα. Οι μεν γηπεδούχοι αν θέλουν να βελτιωθούν και να αλλάξουν το ταβάνι τους πρέπει να ενισχυθούν τουλάχιστον με έναν οργανωτή στον άσσο και rim protector στο πέντε, καθώς ο Όγκαστ είναι αθλητικός, αλλά έχει τραγικά πλάγια βήματα και στην ομαδική άμυνα ξεχνιέται διαρκώς. Ίσως και μια προσθήκη ενός πλάγιου περιφερειακού με αξιόπιστο σουτ να χρειαζόταν επίσης, αλλά τρεις κινήσεις είναι πολλές. Με το υπάρχον ρόστερ οι φίλαθλοι των πρασίνων δεν πρέπει να έχουν ιδιαίτερες φιλοδοξίες για τη φετινή χρονιά.
Για τους φιλοξενούμενους βλέπουμε μια καινούρια ομάδα που χρειάζεται χρόνο και υπομονή. Έχει καλό υλικό για το στόχο της οκτάδας, αλλά πρέπει να μειώσει τα πολλά νεκρά διαστήματα στο παιχνίδι. Επιπρόσθετα, ο Σλούκας να πάψει να είναι διστακτικός και να κοιτάει μόνο τη δημιουργία, αλλά να γίνει πιο επιθετικός με τη μπάλα στα χέρια. Θεωρώ ότι η ομάδα θα ανεβαίνει σταδιακά και θα παλέψει για την είσοδο στην οκτάδα μέχρι τέλους.
