Το χτεσινό ματς απέναντι στη Μακάμπι είχε πολλές ιδιαιτερότητες, όχι τόσο γιατί αναμετρήθηκαν δύο εν δυνάμει διεκδικητές της οκτάδας, αλλά διότι η Μακάμπι ερχόταν στην Αθήνα μετά από μια κακή εντός έδρας ήττα και ήθελε να ρεφάρει. Ο Ολυμπιακός δε, προερχόταν από μια επίπονη αναμέτρηση με τη Μιλάνο και άλλη μία ψυχοφθόρα αναμέτρηση με τον Παναθηναϊκό την Παρασκευή, σε ένα ματς που από μόνο του σε αδειάζει από πλευράς ενέργειας. Πάμε να δούμε αναλυτικότερα τι μας άρεσε σε αυτές τις δύο αγωνιστικές και τι όχι από τους παίχτες του κόουτς Μπαρτζώκα, που πήρε άριστα σε αυτήν την εβδομάδα.
Τι μας άρεσε
1. Φυσικά οι δύο νίκες είναι από μόνες τους σημαντικό στοιχείο, το ακόμη πιο σημαντικό όμως είναι ότι προήλθαν από θελκτικό μπάσκετ. Ο Ολυμπιακός στην αρχή της χρονιάς παρουσιάζει μια επίθεση weave με πολλά running handoffs, με στόχο την απομόνωση 2-2 σε κατάσταση pick and roll ως τελείωμα, για να αξιοποιήσει τους καλούς χειριστές και δημιουργούς που διαθέτει. Ο κόουτς Μπαρτζώκας πέρα από τον Σλούκα και τον Σπανούλη, εμπιστεύεται διαρκώς τον ΜακΚίσικ με τη μπάλα στα χέρια, όπως και τον Χάρισον (θα μιλήσουμε παρακάτω για αυτόν). Έτσι διαθέτει πλουραλισμό στην επίθεση και μπορεί να χτυπήσει με πολλούς παίχτες. Επίσης οι ερυθρόλευκοι, προσπαθώντας να αναπτύξουν τους κώδικες επικοινωνίες στην επίθεση, χρησιμοποιούν πολλά spain pick and roll για να αδειάσουν το χώρο και να ωθήσουν την άμυνα σε περιστροφές. Ενδεικτική η παρακάτω φάση.
Γενικά ο κόουτς Μπαρτζώκας βασίζεται πολύ στην καλή κυκλοφορία της μπάλας και στη διαρκή κίνηση μακριά από αυτή. Παρότι η ομάδα τρέχει βασικά plays, χωρίς πολλά screens και περίπλοκες κινήσεις, μου αρέσει ιδιαίτερα ότι κανείς δεν είναι στατικός και υπάρχει εξαιρετικό split action και ball movement για την εποχή. Τι εννοώ; Οι περισσότεροι προπονητές δουλεύουν τις κατάλληλες αποστάσεις στην προπόνηση, χρειάζεται όμως τρομερή δουλειά και επιμονή, για να βγει αυτό το αποτέλεσμα στον αγώνα.
Οι δύο παρακάτω φάσεις δείχνουν σωστή αρμονία στην κίνηση των παιχτών. Στη δεύτερη ο Χάρισον ιδανικά αναπληρώνει στην πλάτη του Σλούκα και όταν η μπάλα πάει στη γωνία στον Πρίντεζη, η έξτρα πάσα και το σουτ του Αμερικανού ήταν η τέλεια επιλογή.
2. Η αμυντική προσέγγιση των Πειραιωτών. Θεωρώ ότι και στα δύο παιχνίδια η γενική εικόνα στο αμυντικό μισό ήταν αρκετά καλή. Στα pick ο Ολυμπιακός χρησιμοποιεί κατά βάση 2 vs 2 άμυνα, με show and recover, με σκοπό να αποτρέψει την πάσα στο roll, με τους Έλις και Μάρτιν να κάνουν καλή δουλειά σε αυτό. Τα αμυντικά rotation δούλεψαν και δεν έδωσαν πολλά ελεύθερα σουτ στους αντιπάλους, με εξαίρεση το πρώτο δεκάλεπτο με τη Μακάμπι και λίγο το πρώτο ημίχρονο με τη Μιλάνο. Στη low post defense ο κόουτς Μπι προς το παρόν δεν χρησιμοποιεί παγίδες, αλλά 4/4 από μπροστά σε καταστάσεις mismatch για τους περιφερειακούς. Πολλά credit εδώ στον Τζένκις που χαμηλώνει εεξαιρετικά, στον ΜακΚίσικ και στην ευχάριστη έκπληξη τον Σπανούλη, που καταλαμβάνει σοβαρή προσπάθεια για να μην γίνει στόχος και τα καταφέρνει.
3. Οι νέοι Αμερικάνοι του Ολυμπιακού. Αν για τον ΜακΚίσικ είχαμε μια πρώτη εικόνα, παρά το μικρό δείγμα αγώνων, η ευχάριστη έκπληξη ακούει στο όνομα Χασάν Μάρτιν. Ο σέντερ του Ολυμπιακού έχει ξεκινήσει καταπληκτικά τη χρονιά και η περίπτωση του χρίζει ιδιαίτερη μνείας. Πιθανολογώ ότι θα είναι ο επόμενος αξιόλογος ψηλός που θα εξαργυρώσει ένα μεγάλο συμβόλαιο. Πρώτα από όλα είναι φοβερός finisher κοντά στο ζωγραφιστό. Έχει 21/23 δίποντα στα πρώτα τέσσερα ματς της σεζόν, σουτάροντας με το εξωπραγματικό 91.3%. Παράλληλα προσφέρει έξι ριμπάουντ ανά αγώνα σε μόλις 21’. Επιπρόσθετα, στο ρεπερτόριο του βλέπεις hustle plays, διάθεση να βοηθήσει στην πίσω γραμμή άμυνας, να αλλοιώσει μπάλες, να παλέψει στα επιθετικά ριμπάουντ, να μην παρατήσει καμία φάση. Η φάση που αρπάζει τη μπάλα από τα χέρια του Χάντερ και σκοράρει στη λήξη χτες είναι δείγμα πάθους και σκληράδας.
Επίσης είμαι χαρούμενος για το Χάρισον, γιατί είναι ένας παίχτης που πιστεύω ότι μπορεί εξελιχθεί σε σκόρερ επιπέδου Euroleague. Το ταβάνι του είναι υψηλό, καθώς διαθέτει όλα εκείνα τα βασικά στοιχεία που απαιτούνται. Πολύ καλό σουτ catch n shoot ή pull up, καλή ντρίμπλα και επίθεση στο close out, προσωπική άμυνα καλή, βοηθάει στα ριμπάουντ και στην δημιουργία και έχει αυτοπεποίθηση, καθότι δεν φοβάται να σουτάρει και ας ξεκινήσει άστοχα. Είναι ένας αθλητής που μέσα από τη διαδικασία του κολλεγίου του Κεντάκι του Τζον Καλιπάρι, δεν δίσταζε να αναλάβει πρωτοβουλίες σε clutch plays, κάτι που έχει μεταφέρει και στην Ευρώπη.
4. Ο ΜακΚίσικ και ο Βεζένκοφ. Αναφέρω ξεχωριστά τον Αμερικάνο από τους προηγούμενους, καθώς ήταν στέλεχος και της περυσινής ομάδας. Ο αθλητής αυτός είναι το ιδανικό εργαλείο για κάθε προπονητή. Εκρηκτικό πρώτο βήμα που είναι αδύνατο να κοπεί, ειδικά στο δεξί του drive, χτυπάει στο close out των αντιπάλων1. Επίσης τη φετινή σεζόν έχει φανερώσει δείγματα καλού πασέρ και αμυντικού πάνω στη μπάλα. Βοηθάει σε όλους τους τομείς και είναι πολύ οικονομικός. Μοναδικό μικρό ψεγάδι είναι ότι είναι streaky shooter.
Ο Σάσα από την άλλη είναι ένας χαρισματικός επιθετικά παίχτης, που ανοίγει τους χώρους με το περιφερειακό του σουτ. Σουτάρει από το τρίποντο με 46.2% παρακαλώ, ενώ είναι αισθητά βελτιωμένος και στα ριμπάουντ και στην προσωπική άμυνα, δουλεύοντας τα πλάγια βήματα του. Έχει τρομερή αντίληψη και ξέρει να κινείται ιδανικά με τη μπάλα και μακριά από αυτή. Με τον ίδιο στο παρκέ ο κόουτς Μπαρτζώκας χρησιμοποιεί 1-4 επίθεση, ανοίγοντας την αντίπαλη άμυνα, ενώ με το Πρίντεζη προσαρμόζεται σε 2-3 επίθεση (οι ψηλοί τοποθετούνται στο high post για πάσα στο short roll και στη baseline κάνοντας αντίθετη κίνηση) και καταστάσεις high low. Πολύ σημαντικό να εναλλάζεις τα σχήματα σου ανάλογα την περίσταση και να προσαρμόζεσαι.
Τι δεν μας άρεσε
Όπως και με τη Μιλάνο στην πρώτη περίοδο και στην τέταρτη, έτσι και με τη Μακάμπι, υπήρχαν στιγμές που γινόταν κατάχρηση ντρίμπλας και η μπάλα έμενε στατική. Έτσι δεν υπήρχε κίνηση και στην επίθεση γινόντουσαν κακές επιλογές. Στον αγώνα με τη Ζάλγκιρις το πλήρωσε και παραλίγο να συμβεί το ίδιο και χτες. Εστιάζω σε αυτό το κομμάτι γιατί πρέπει να προβληματίσει τον κόουτς Μπαρτζώκα όσον αφορά το άμεσο μέλλον και την προοπτική στην Euroleague. Υπήρξαν στιγμές που με την επιθετική άμυνα με αλλαγές που εφάρμοσε ο Σφαιρόπουλος χτες στο δεύτερο ημίχρονο, οι ερυθρόλευκοι αδυνατούσαν να παράξουν σκορ ή να βρουν καλή επιλογή. Καθυστερούσαν να βρουν τα mismatches και κατέληγαν σε βιαστικές επιλογές με την πίεση του χρόνου.
Ακόμη, μπορεί η συνολικά αμυντική τακτική να παίρνει πολύ καλό βαθμό, ωστόσο η άμυνα τελειώνει στα 24’’ και όταν πάρεις το αμυντικό ριμπάουντ. Χτες για 17-18’’, ο Ολυμπιακός έπαιζε πολύ καλή άμυνα και στα τελευταία 5-6’’ δέχτηκε πολλούς πόντους μετά τις αλλαγές στα screens . Εκεί εννοείται προσμετράται και η ατομική ποιότητα των παιχτών της Μακάμπι, αλλά σε πολλές περιπτώσεις οι ψηλοί τσίμπησαν στις προσποιήσεις και δέχτηκαν ‘’φθηνό’’ καλάθι.
Τέλος, τα πολλά αχρείαστα φάουλ στην τελευταία περίοδο με την Μακάμπι δεν κόστισαν, αλλά μπορεί να κοστίσουν σε άλλα παιχνίδια. Οδήγησαν στο bonus των βολών από πολύ νωρίς στην τέταρτη περίοδο και δεν χάθηκε η δυνατότητα για επιθετική άμυνα. Τα τέσσερα ομαδικά φάουλ πρέπει να χρησιμοποιούνται σωστά για μια ομάδα, γιατί είναι βασικό όπλο.
Συνοψίζοντας, βλέπουμε ότι η ομάδα φαίνεται να βρίσκει ρόλους και να σχηματίζονται διάφοροι συνδυασμοί προσώπων μέσα στο παρκέ. Υπάρχουν πολλοί πρωταγωνιστές στο παιχνίδι της και αυτό είναι το θετικότερο από όλα. Ο κόουτς Μπι την Τετάρτη κέρδισε με Σλούκα, ΜακΚίσικ, Πρίντεζη και Χάρισον στη σύνθεση,, ενώ χτες ολοκλήρωσε με Σπανούλη, Τζένκις και Βεζένκοφ. Η χρονιά θα είναι μεγάλη και απρόβλεπτη και όλοι οι παίχτες είναι σημαντικοί. Το θέμα είναι να αποκτήσει μεγαλύτερη διάρκεια στο παιχνίδι του ο Ολυμπιακός και ο χρόνος θα είναι σύμμαχος του στην προσπάθεια για είσοδο στην οκτάδα.
Σημείωση
1. Close out είναι η γρήγορο έξοδος των αμυντικών της αδύνατης πλευράς προς τα έξω, προσπαθώντας να κόψουν το σουτ και να ισορροπήσουν παράλληλα, μετά τη running defense.
