Ελίτ αμυντικός
Το πρώτο πράγμα που καταλαβαίνει κανείς βλέποντας τον Σαντ-Ροος είναι το πόσο εκπληκτικός αθλητής είναι. Το κορμί του είναι ιδιαίτερο στεγνό, έχει μεγάλα άκρα που τα χρησιμοποιεί πολύ σωστά, ενώ τα γρήγορα πόδια του είναι αυτά που τον βοηθάνε να καλύπτει τα όποια τακτικά λάθη μπορεί να κάνει. Παίκτης που μπορεί να παίζει σε υψηλή ένταση για μεγάλο χρονικό διάστημα ενός αγώνα, χωρίς να «κλέβει» σε κανένα σημείο του παιχνιδιού και ειδικά στην άμυνα. Είναι χαρακτηριστικό ότι ρωτώντας τον Ηλία Παπαθεοδώρου μετά από συνεχόμενες 40πτες συμμετοχές αν κουράζεται ποτέ, η απάντηση του ήταν ότι προσπαθούμε να του κάνουμε συντήρηση στην προπόνηση και δεν μπορούμε, γιατί και εκεί θέλει να παίζει στο 100%.
Χάρη στα αθλητικά του προσόντα μπορεί να παίξει άμυνα και στις τρεις θέσεις της περιφέρειας, με έναν αστερίσκο. Εκτός Ευρωλίγκας μπορούσε να το κάνει πολύ άνετα με οποιονδήποτε αντίπαλο. Κατά την διάρκεια της θητείας του στην ΑΕΚ πάντα μάρκαρε τον καλύτερο επιθετικό παίκτη της αντίπαλης ομάδας με εντυπωσιακά αποτελέσματα ή τον βασικό point guard, για να τον βγάζει εκτός παιχνιδιού και να κόβει την δημιουργία της ομάδας του. Στην Ευρωλίγκα, που το επίπεδο ποιότητας και αθλητικών προσόντων είναι πιο υψηλό, μπορεί να το κάνει μεν, αλλά θα έχει πρόβλημα με τα κοντά «πυραυλοκίνητα» γκαρντ τύπου Λάρκιν, Τζέιμς, Καμπάτσο. Επίσης είναι πολύ σημαντικό ότι χάρη στην ταχύτητα του προλαβαίνει και βάζει τον κορμό του μπροστά από τους αντιπάλους με αποτέλεσμα να παίζει άμυνα χωρίς φάουλ (1.40 φάουλ μ.ό. στο BCL, 2,30 στην Ευρωλίγκα).
Στην αμυντική τακτική είναι εξαιρετικός απέναντι στο πικ εν ρολ σε καταστάσεις hedge out, εφόσον υπάρχει ένας ικανός ψηλός σε αυτήν την άμυνα. Τα 2,2 κλεψίματα που είχε μ.ό. στο BCL, στην πλειοψηφία τους ήταν μετά από hedge out, με τον Σλότερ στον βασικό χειριστή του πικ εν ρολ της αντίπαλης ομάδας, πράγμα που οδηγούσε και σε εύκολους transition πόντους.
Στον Παναθηναϊκό, με την έως τώρα στελέχωση των ψηλών θεωρώ ότι δεν θα δούμε αυτόν τον τύπο της άμυνας αλλά ακόμα και στις αλλαγές, λόγω μεγέθους και ταχύτητας δεν έχει κανένα πρόβλημα. Όπως και να έχει, ο Κουβανός είναι ένα power bank για μια ομάδα καθώς εκτός από την δική του ενέργεια καλύπτει και την έλλειψη ενέργειας των συμπαικτών του.
Ο ρυθμός-το κλειδί στην επίθεση
Ο Κουβανός στην πρώτη του σεζόν στην Ελλάδα, υπό τις οδηγίες του Λούκα Μπάνκι ήταν ένα αμυντικό εργαλείο, που στην επίθεση ακροβολιζόταν σε μια γωνία και περίμενε να πάρει κάποιο spot up σουτ, μια κατάσταση ιδιαίτερα αναποτελεσματική, αφού δεν είναι κλασικός σουτέρ. Το 30% στα τρίποντα και το 41% στα δίποντα τον έκαναν έναν παίκτη που θα του έδινε το σουτ η αντίπαλη ομάδα. Η μεγάλη αλλαγή και η απογείωση της καριέρας του έγινε από τον Ηλία Παπαθεοδώρου που άλλαξε εντελώς τον τρόπο χρησιμοποίησης του.
Ποια ήταν αυτή η αλλαγή; Έχοντας κάνει σκάουτινγκ την προηγούμενη σεζόν όταν η ΑΕΚ βρέθηκε αντιμέτωπη με τον ΠΑΟΚ στα νοκ άουτ του Τσάμπιονς Λιγκ και έχοντας αντιληφθεί ποια είναι τα προτερήματα του και ποια τα μειονεκτήματα, δημιούργησε έναν νέο ρόλο για τον παίκτη. Του έδωσε την μπάλα στα χέρια και τον έκανε τον χειριστή της ομάδας. Πολύ γρήγορα διέγνωσε ο προπονητής της ΑΕΚ ότι ο Κουβανός είναι παίκτης ρυθμού, θέλει να συμμετέχει στο παιχνίδι και να αισθάνεται ενεργό μέλος της επιθετικής λειτουργίας. Ο αλτρουιστικός του χαρακτήρας και η παντελής αδιαφορία για τα στατιστικά του, τον έκαναν το ιδανικό fit δίπλα από τον Λάνγκφορντ ή τον Ρέι. Με αυτόν τον τρόπο κρατιόταν «ζεστός», αφού περνούσαν πολλές μπάλες από τα χέρια του, απόκτησε αυτοπεποίθηση και με την προσεγμένη δουλειά στην προπόνηση πάνω στις αποφάσεις του, άλλαξε εντελώς επίπεδο στο παιχνίδι του. Είμαι σε θέση να γνωρίζω ότι έγινε στοχευμένη προπόνηση στο σουτ μετά από τρίπλα αλλά και στο τρίποντο, με τα αποτελέσματα να είναι παραπάνω από εντυπωσιακά, αφού μέχρι την μεταγραφή στην ΤΣΣΚΑ ο Σαντ-Ροος είχε φτάσει το 43.2% στο τρίποντο με 4.4 εκτελεσμένα ανά αγώνα και 52% στο δίποντο. Όπως γίνεται κατανοητό ο Κουβανός αισθάνθηκε πολύ άνετα με την μπάλα στα χέρια, κάτι που τον βοήθησε να γεμίσει την στατιστική του προσφέροντας πολύ παραπάνω στην δημιουργία (4.1 ασιστ) μιας και το μέγεθος του, του έδινε την δυνατότητα να πασάρει από ψηλά αποφεύγοντας τα χέρια των προσωπικών αντιπάλων του.
Τέλος, στο επιθετικό του ρεπερτόριο υπάρχουν και ικανότητες slashing, αφού το ταχυδυναμικό πρώτο του βήμα, του επιτρέπει να ξεπερνάει τον προσωπικό του αντίπαλο, πηγαίνοντας μέχρι τη στεφάνη και να τελειώνει δυναμικά τις φάσεις, ειδικά όταν βρίσκει ανοιχτούς διαδρόμους.
Η μετάβαση στην Ευρωλίγκα όπως ήταν φυσικό τον δυσκόλεψε αρκετά, αφού το επίπεδο του ανταγωνισμού μεγάλωσε, ενώ και το βάρος του να παίζεις στην πρωταθλήτρια Ευρώπης είναι διαφορετικό, με αποτέλεσμα τα νούμερα του να πέσουν και να μην είναι αποτελεσματικός όσο πριν. Παρόλα αυτά ο Δημήτρης Ιτούδης συνέχισε να τον χρησιμοποιεί σαν χειριστή της μπάλας σε σχήματα με τον Τζέιμς στο 2, ευελπιστώντας ότι σιγά σιγά θα αρχίζει να βγάζει και επιθετικά αποτελέσματα. Είμαι βέβαιος ότι ο κόουτς Βόβορας θα έχει συζητήσει με τους δυο Έλληνες προπονητές για να έχει μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα για τον παίκτη. Σε μια ομάδα όπως ο Παναθηναϊκός της επόμενης σεζόν, θα μπορέσει να έχει μεγαλύτερο ρόλο, περισσότερες ευκαιρίες, αφού μπορεί να χωρέσει σε οποιοδήποτε σχήμα έχει στην πεντάδα δυο καλούς σουτέρ.
Δημιουργία από τρεις θέσεις
Σίγουρα η απώλεια του Καλάθη είναι πολύ μεγάλη για τους πράσινους, αφού μιλάμε για τον παίκτη που ήταν το Α και το Ω της επιθετικής λειτουργίας της ομάδας. Ειδικά στον τομέα της δημιουργίας, το 46% ΑSΤ% όπως και οι 18,7 πόντοι που παρήγαγε μέσα από το πικ εν ρολ (2ος στην διοργάνωση), είναι νούμερα πολύ μεγάλα για να καλυφτούν από μόνο έναν παίκτη. Ο Γιώργος Βόβορας στην μέχρι τώρα στελέχωση του, έχει πάρει παίκτες που μπορούν να δημιουργήσουν χωρίς να είναι κλασικοί play maker, με αποτέλεσμα να είναι εφικτό την νέα σεζόν ο Παναθηναϊκός να έχει δημιουργία από τρεις θέσεις. Η πρώτη από τον άσσο που θα αποκτήσει, η δεύτερη από τον Νέντοβιτς, που μπορεί να τρέξει καταστάσεις δυο εναντίον δυο με αρκετά καλή αποτελεσματικότητα (1.031 πόντους/κατοχή) και εσχάτως από τον Κουβανό,που είναι κάτι που μπορεί να κάνει. Αυτομάτως ο Παναθηναϊκός θα έχει δημιουργία και εκτέλεση από περισσότερους του ενός παίκτη, καθιστώντας τον πιο απρόβλεπτο και σίγουρα με μεγαλύτερο πλουραλισμό στην επίθεση. Αν συνδυάσουμε και την ικανότητα στην προσωπική φάση του Νέντοβιτς και του Φόστερ, όλα δείχνουν ότι ο κόουτς Βόβορας θα μπορέσει να παρουσιάσει ένα σύνολο που θα παίξει σύγχρονο μπάσκετ, με βάση την αθλητικότητα και την ταχύτητα.
Συμπερασματικά, η μεταγραφή του Σαντ-Ροος στον Παναθηναϊκό είναι ο ορισμός του value for money. Οι πράσινοι βάζουν στην ομάδα τους έναν παίκτη που μπορεί να βγει MVP ενός αγώνα έχοντας μηδέν πόντους, αλλά γεμίζοντας την στατιστική του σε όλες τις άλλες κατηγορίες και φυσικά καταθέτοντας στο παρκέ το 100% της προσπάθειας night in night out.
