Ο Βοροντσέβιτς υπήρξε για 14 συναπτά έτη παίκτης της ΤΣΣΚΑ Μόσχας, όντας όχι ακριβώς ο ορισμός της "σημαίας", αλλά εκείνος του "πιστού στρατιώτη". Διήνυσε μια μεγάλη πορεία με πολλές στιγμές στο σύλλογο, πανηγυρίζοντας κάμποσες διακρίσεις. Ανδρώθηκε μπασκετικά, έφτιαξε το όνομα του και έγινε παράλληλα συνεπέστατο στέλεχος της Εθνικής Ρωσίας. Κατά πολλούς, όλα αυτά τα χρόνια ήταν ένας υποτιμημένος παίκτης, του οποίου η προσφορά "κρυβόταν" από τις υψηλές επιδόσεις των εκάστοτε σταρ του συνόλου. Η μακρά πορεία του στην "ομάδα του στρατού", τριχοτομείται κάλλιστα σε τρεις ξεχωριστές χρονικές περιόδους:

• Τα χρόνια της νιότης (2006-2009)

Το διάστημα αυτό ο Ρώσος φόργουορντ ήταν prospect στην ΤΣΣΚΑ, παρέα με άλλα εγχώρια ταλέντα της εποχής, τύπου Κουρμπάνοφ, Σβεντ, Καούν, Πονκρασόφ και Κασίροφ (ο τελευταίος δεν έκανε τελικά μεγάλη καριέρα, ενώ είχε παίξει για λίγο και στον Άρη, το 2011). Έγραφε περιορισμένο αριθμό ολιγόλεπτων συμμετοχών ανά σεζόν στην Ευρωλίγκα (συνολικά 21 ματς στην τριετία) κι ο ρόλος του ήταν αμιγώς βοηθητικός. Περισσότερο ενεργός ήταν στις διοργανώσεις εντός των τειχών, όπου ο βαθμός δυσκολίας ήταν σαφώς μικρότερος. Εκεί ο “young gun” Βοροντσέβιτς είχε περισσότερες ευκαιρίες για να αποδείξει το ταλέντο του. Σε αυτό το διάστημα, συνεργάστηκε με τον Ετόρε Μεσίνα, πανηγυρίζοντας παράλληλα τον ευρωπαϊκό τίτλο του 2008 στο Final Four της Μαδρίτης. Ήταν τα "διδακτικά" χρόνια του "μαθητευόμενου" Βοροντσέβιτς, μέχρι να έρθει, λίγο η αργότερα, η... βουτιά στα βαθιά, που τον εδραίωσε στην ομάδα.

• Καθιέρωση κι ανάδειξη (2009-2017)

Η οκταετία αυτή ήταν η πιο παραγωγική του 33χρονου πλέον φόργουορντ στη Μόσχα. Αρχής γενομένης από τη σεζόν 09/10 με τον Εβγκένι Πασούτιν στην καρέκλα του προπονητή, ο Βοροντσέβιτς καθιερώθηκε στο ρόστερ της "ομάδας του στρατού", αποκτώντας σταδιακά πιο ενεργούς ρόλους. Από παίκτης των 4-5 λεπτών, έγινε παίκτης των 12-15' κι οι παρουσίες του ήταν πιο πυκνές κι όχι σκόρπιες. Σε παρόμοιο και ελαφρώς αυξημένο ρόλο κινήθηκε μέχρι την έλευση του Ιτούδη, τόσο με τον Καζλάουσκας (2011-12), όσο και κατά την επιστροφή του Μεσίνα (2012-2014). Ο Ιτούδης, από το 2014 έως το 2017, ανέτρεψε τα δεδομένα καθώς τον είχε εξελίξει σε παίκτη του 25λεπτου, ενώ σε γενικές γραμμές όλα αυτά τα χρόνια ο παίκτης ήταν σημαντικό γρανάζι της ομάδας, ακόμη κι αν ερχόταν από τον πάγκο. Ο Έλληνας τεχνικός κατάφερε να πάρει αγωνιστικά από τον Βοροντσέβιτς περισσότερα από οποιονδήποτε άλλο προκάτοχο του, πηγαίνοντας το παιχνίδι του Ρώσου "ένα βήμα παραπέρα".

Δεν ήταν ποτέ εκείνος που θα έκανε από μόνος του την διαφορά, μέσα σε ένα σύνολο που έμαθε να καθοδηγείται από πιο αναγνωρίσιμους αστέρες του ευρωπαϊκού μπάσκετ, όμως ήταν πάντα χρήσιμος και τίμιος στην front line, δίνοντας σταθερές βοήθειες με συνέπεια. Ως βασικός πανηγύρισε την Ευρωλίγκα του 2016 στο Βερολίνο, σε μια σεζόν όπου ο χρόνος συμμετοχής του ξεπερνούσε τα 24 λεπτά (8.5π, 4.2ρ, 1.4α). Εκείνη η σεζόν (2015-16) θεωρείται η καλύτερη της καριέρας του, καθώς, πέρα από την "κούπα", περιείχε για τον ίδιο 45% στο τρίποντο, ήταν starter στο 82% των παιχνιδιών, ενώ βοήθησε κι αρκετά στο φάιναλ φορ με 9π-4ρ στον ημιτελικό με την Λόκο και 11π-3ρ στον τελικό με τη Φενέρ.

• Step down σε ρόλο & αρμοδιότητες (2017-2020)

Η τελευταία τριετία του υψηλόσωμου αθλητή στην ΤΣΣΚΑ ήταν πιο "άδεια" κι η επιρροή του στα της ομάδας εντός παρκέ μειώθηκε αρκετά. Ο Βοροντσέβιτς πέρασε σιγά σιγά στην δεύτερη γραμμή του ρόστερ, έχοντας πλέον αρμοδιότητες αναλώσιμου ρολίστα. Μετατράπηκε σε ψηλό - μπαλαντέρ, βουλώνοντας ουσιαστικά τρύπες στην front line, όταν αυτό κρινόταν απαραίτητο. Δεν ήταν στις πρώτες επιλογές πια του κόουτς Ιτούδη, παρ' όλα αυτά κατέκτησε ακόμη μια Ευρωλίγκα, στην Βιτόρια το 2019. Εν τω μεταξύ, υπήρξαν και κάποιοι τραυματισμοί που τον επηρέασαν και ανέκοψαν την ανοδική πορεία που είχε διαγράψει τα προηγούμενα χρόνια, με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα ένα χειρουργείο τον Μάιο του 2018 στον ώμο, μετά από χτύπημα στον ημιτελικό του F4 με την Ρεάλ. Γενικώς, η πτώση του είχε αρχίσει να διαφαίνεται από καιρό, χωρίς να υπάρχουν τάσεις ανάκαμψης στον ορίζοντα, μέχρι να φτάσουμε στο "διαζύγιο". Η τελευταία του σεζόν στην ομάδα, τον βρήκε να εμφανίζεται σε συνολικά 20 από τα 28 παιχνίδια στην Ευρωλίγκα, με συγκομιδή 3.6 πόντων και 2.1 ριμπάουντ ανά 13 λεπτά δράσης.

Διαδρομή γεμάτη ρεκόρ και τίτλους

Μέσα από αυτήν την αξιομνημόνευτη διαδρομή των 14 ετών, ο Βοροντσέβιτς έφτασε στο σημείο να θεωρείται ρέκορντμαν για την ΤΣΣΚΑ, ενώ όπως είναι φυσικό, αναρριχήθηκε στις υψηλές θέσεις όλων των στατιστικών κατηγοριών. Είναι ο πρώτος παίκτης στην ιστορία του κλαμπ σε συμμετοχές στην Ευρωλίγκα, με 274. Ξεπέρασε τον σπουδαίο Βίκτορ Κριάπα (240 συμμετοχές), ένα από τα πιο πολυδιάστατα και iconic "τεσσάρια" στην διοργάνωση από το 2000 και μετά. Σταμάτησε στους 1,535 πόντους και στα 847 ριμπάουντ, με το ποσοστό καριέρας του στο τρίποντο να στέκεται στο 40%. Έγραψε ακόμη 261 ασίστ και 108 τάπες.

Συμμετείχε σε οκτώ Final Four, με 15 εμφανίσεις (οκτώ ημιτελικοί, δυο τελικοί, πέντε μικροί τελικοί). Έπαιξε παράλληλα σε 34 παιχνίδια playoffs. Ήταν διψήφιος 51 φορές και το career-high του ήταν οι 22 πόντοι (κόντρα στη Νίζνι, στο Top16 της σεζόν 2014-15). Πέρα από τα τρια ευρωπαϊκά, κατέκτησε οκτώ πρωταθλήματα της VTB, επτά πρωταθλήματα Ρωσίας και δύο κύπελλα. Ήταν ο MVP των playoffs της VTB την άνοιξη του 2015, ενώ ταυτόχρονα εκείνη τη σεζόν πήρε και το βραβείο του κορυφαίου αμυντικού της λίγκας. Το 2007 είχε αναδειχθεί καλύτερος νέος Ρώσος παίκτης και μια δεκαετία αργότερα ήταν All Star στο πρωτάθλημα.

Γιατί 14 χρόνια;

Σε μια εποχή του επαγγελματικού μπάσκετ όπου οι αθλητές αλλάζουν ομάδα ανά 1-2 χρόνια, ή φτάνουν να θεωρούνται "παλιοσειρές" στα 3-4, είναι σπάνιο πια να συναντήσουμε περιπτώσεις παικτών με τόσο μεγάλη κι αδιάκοπη προϋπηρεσία σε ένα κλαμπ. Πως προέκυψε αυτή η τρομερή σχέση εμπιστοσύνης της ΤΣΣΚΑ προς τον Βοροντσέβιτς, όλα αυτά τα χρόνια, παρότι ο παίκτης δεν υπήρξε ποτέ του σταρ; Έχουμε δει κι άλλους γηγενείς παίκτες να μένουν στην "αρκούδα" για καιρό (Κουρμπάνοφ, Αντόνοφ, Φριτζόν, Κορόμπκοφ, Ζοζούλιν, μερικά πρόχειρα παραδείγματα), όμως όχι για τόσα πολλά χρόνια. Πάντα η ΤΣΣΚΑ κοιτάζει την ρωσική αγορά για να γεμίσει το ρόστερ της, αλλά συνήθως ανακυκλώνει αυτούς τους παίκτες ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Ο Βοροντσέβιτς επιβίωσε. Γιατί;

Πρώτον, διότι αγωνιστικά, όταν βρισκόταν στο prime του, ήταν μια πραγματικά ποιοτική μονάδα. Δεν ήταν το καλύτερο "τεσσάρι" της Ευρώπης, όμως ήταν σταθερά για αρκετά χρόνια ανάμεσα στους καλούς φόργουορντς. Ακόμη κι όταν έπεσε, η εμπειρία του τον καθιστούσε απαραίτητο. Ανταποκρίθηκε σε διάφορους ρόλους, είτε ως βασικός, είτε ως ρολίστας και γενικώς έδειξε τρομερή προσαρμοστικότητα σε αυτόν τον τομέα. Κάτι που ήταν κλειδί για την πορεία του, αφού ο εκάστοτε προπονητής της ΤΣΣΚΑ ξεκινούσε το ρόστερ ξέροντας πως ήδη έχει αξιόπιστο back-up ψηλό, που μπορεί να αντεπεξέλθει (τουλάχιστον) στα "βασικά" ζητούμενα της θέσης. Σε αυτό, προσθέστε και την ικανότητα στο μακρινό σουτ.

Ο Βοροντσέβιτς... έφαγε ψωμί λόγω του τρίποντου του, ήταν ένα στοιχείο του παιχνιδιού του που αποδείχθηκε καθοριστικό για να τον σταθεροποιήσει στο κορυφαίο επίπεδο. Εν τω μεταξύ, μιλάμε για έναν work ethic αθλητή που δούλεψε, βελτιώθηκε χρόνο με το χρόνο και τρύπησε το ταβάνι του μέσου Ρώσου μπασκετμπολίστα των τελευταίων 10-15 ετών. Ο Βοροντσέβιτς έκανε "above the average" καριέρα συγκριτικά με την πλειοψηφία των συμπατριωτών του, παρότι δεν είχε θεωρηθεί "wonderkid".

Δεν εγκλωβίστηκε στο σύνηθες πλαίσιο του να δοκιμαστεί για 3-4 χρόνια από την ΤΣΣΚΑ ως benchwarmer κι έκτοτε να γυροφέρνει στις Χίμκι-Λόκο-Ούνιξ-Νίζνι-Ζενίτ και λοιπά μικρότερα μεγέθη του ρωσικού μπάσκετ. Ξεκίνησε από τα... χαμηλά και σιγά σιγά ανέβηκε ιεραρχικά, μέχρι να γίνει αναπόσπαστο κομμάτι του ρόστερ.

Συμπερασματικά, ο "στρατιώτης" (κι όχι "στρατηγός") Βοροντσέβιτς θεωρείται πλέον παίκτης - σύμβολο για την ΤΣΣΚΑ, ασχέτως αν αποχώρησε από την ομάδα με χαμηλές πτήσεις να συνοδεύουν το φινάλε του. Ο επιτυχημένος κύκλος του έκλεισε και μένει να δούμε αν από εδώ και στο εξής θα κάνει ένα... βήμα πίσω, κατεβαίνοντας επίπεδο στην δύση της καριέρας του, ή αν θα συνεχίσει στην Ευρωλίγκα, ψάχνοντας deal προφανώς σε κάποιο μικρότερο και λιγότερο απαιτητικό μέγεθος από την αστραφτερή ΤΣΣΚΑ. Σε κάθε περίπτωση, το όνομα του αποσυνδέθηκε οριστικά από εκείνο της ομάδας του Ιτούδη και πλέον η κάθε πλευρά κοιτάει μπροστά. Είπαμε, το κλαμπ το έκανε ήδη, βάζοντας δυο top επιπέδου παίκτες στη μηχανή της - Σενγκέλια αλλά και Μιλουτίνοφ.

• Για το κλείσιμο, διαβάστε μια ενδιαφέρουσα συνέντευξη του Βοροντσέβιτς, στο site της VTB, όταν είχε αναδειχθεί MVP στο All Star Game του 2017. Σε αυτήν είχε δηλώσει πως αν δεν μείνει στην ΤΣΣΚΑ, θα ασχοληθεί με... την πολιτική!