Όταν το περασμένο καλοκαίρι ο Γιώργος Βόβορας κι οι συνεργάτες του ενεργοποιούσαν την επιλογή του Άαρον Γουάιτ για την κάλυψη της θέσης "4", δεν ήταν λίγοι εκείνοι που παρέβλεψαν τα θετικά στοιχεία της μεταγραφής (εμπειρία δυόμιση σεζόν κι 85 αγώνων Ευρωλίγκας, καλή ηλικία, μικρό κόστος) κι εστίασαν κυρίως στα αρνητικά της υπόθεσης: παίκτης που δεν έπιασε στο Μιλάνο του Μεσίνα και δόθηκε δανεικός στην λιγότερο... εμπορική Τενερίφη του BCL, μη μπορώντας να δώσει συνέχεια στις καλές χρονιές που είχε κάνει στο Κάουνας.
Η καριέρα του όπως και το κασέ του είχαν μια απότομη πτώση κι έτσι το αθηναϊκό κλαμπ κατάφερε να τον υπογράψει ουσιαστικά σε τιμή ευκαιρίας. Κανείς δεν περίμενε να δει ξανά τον επιβλητικό Γουάιτ της Ζάλγκιρις, όμως όλοι ήλπιζαν τουλάχιστον σε έναν καλύτερο Γουάιτ συγκριτικά με εκείνον της Ιταλίας και της Ισπανίας. Ένα ρίσκο που κλήθηκε να πάρει ο πρωταθλητής Ελλάδας, μιας κι ως γνωστόν θα ήταν αδύνατο να προβεί σε μεγάλα οικονομικά ανοίγματα, μετά την πολύκροτη απεμπλοκή του Δημήτρη Γιαννακόπουλου από την διοικητική ενασχόληση με το σύλλογο. Προτίμησαν, λοιπόν, από το να επιλέξουν κάποιο λαβράκι με παρόμοιο κόστος, να πάνε σε έναν γνωστό και περπατημένο παίκτη, προερχόμενο από κακή σεζόν, ευελπιστώντας στην "αναγέννηση" του.
Ο Γουάιτ ήρθε στην Αθήνα με ένα ισχυρό αβαντάζ: οι απαιτήσεις δεν ήταν μεγάλες. Δεν του δημιουργήθηκε πίεση να αποδώσει άμεσα, ούτε αποκτήθηκε σώνει και καλά για βασικός κι αναντικατάστατος. Η δική του κάμψη σε συνδυασμό με την ασφάλεια που παρέχει στην θέση ο Ντίνος Μήτογλου, καλώς ή κακώς δεν ύψωσαν τον πήχη των προσδοκιών, συνθήκη αν μη τι άλλο ευνοϊκή για τον παίκτη. Το ξεκίνημα του πάντως, ήταν νωθρό, μη παραγωγικό και πολλοί φαντάστηκαν πως θα ήταν από τους πρώτους που θα... πλήρωναν τη νύφη για τα στραβά αποτελέσματα. Πράγματι, ο 29χρονος φόργουορντ άργησε να προσαρμοστεί, του πήρε καιρό να βρει τα πατήματα του και σε κάθε περίπτωση το κοινό δεν θα είχε πρόβλημα αν ο σύλλογος προχωρούσε σε άμεση αντικατάσταση. Εν τέλει, ο παίκτης βρήκε σταδιακά τον εαυτό, πλέον έχει... γυρίσει το χαρτί και μας δίδαξε πως δεν είναι όλες οι περιπτώσεις παικτών ίδιες. Κάποιοι χρειάζονται περισσότερο χρόνο, στήριξη κι υπομονή για να αποδώσουν.
Περισσότερη εμπιστοσύνη και λεπτά, μεγαλύτερη συνεισφορά
Στο πρόσφατο ροζ φύλλο του Παναθηναϊκού στην Ευρωλίγκα, ο Γουάιτ πραγματοποίησε μια από τις πιο μεστές φετινές του εμφανίσεις (15π, 7ρ, 2α, 1κλ), με προσωπικό season-high στο σκοράρισμα, συμβάλλοντας τα μέγιστα στην εύκολη νίκη της ελληνικής ομάδας απέναντι στην Μακάμπι στο ΟΑΚΑ. Μια νίκη χωρίς βαθμολογική σημασία, αλλά πολύτιμη για ψυχολογικούς λόγους, αφού έσπασε ένα σερί αρνητικών αποτελεσμάτων. Η συχνότητα των καλών παιχνιδιών του Γουάιτ έχει αυξηθεί, ιδίως κατά τις τελευταίες 9 αγωνιστικές, και καταλυτικό ρόλο για να συμβεί αυτό, διαδραμάτισε η έλευση του Όντεντ Κάτας στα μέσα Γενάρη, υπό τις οδηγίες του οποίου, ο παίκτης αξιοποιείται περισσότερο κι αποδίδει σαφώς καλύτερα σε σχέση με το πρώτο, αναγνωριστικό για τον ίδιο, κομμάτι της χρονιάς.
Ο Ισραηλινός τεχνικός δείχνει πως τον εμπιστεύεται αρκετά και του δίνει χρόνο συμμετοχής περίπου 27 λεπτά κατά μέσο όρο στα τελευταία 9 ευρωπαϊκά ματς των πρασίνων, τη στιγμή που ο Γουάιτ στις υπόλοιπες 17 εμφανίσεις του στην διοργάνωση, έπαιζε γύρω στα 20. Πρόκειται για ξεκάθαρη αναβάθμιση στον ρόλο του, αφού πια είναι ουσιαστικά παίκτης του βασικού ροτέισον, ενώ είναι και μόνιμα starter στην πρώτη πεντάδα. Ο υψηλόσωμος φόργουορντ προφανώς δεν είναι το κορυφαίο τεσσάρι του κόσμου, όμως έχει αφήσει πίσω το ράθυμο στυλ που είχε στα πρώτα του ματς, πρόσθεσε ένταση κι ενέργεια στο παιχνίδι του κι εκτελεί σωστά τα ζητούμενα του κόουτς.
Δείχνει συμβατός με το πλάνο του Κάτας για να υποστηρίξει έναν διευρυμένο ρόλο, με τη συνεισφορά του στο σύνολο να έχει κι αυτή με τη σειρά της ανοδική τάση. Ο έμπειρος ψηλός έχει πια και καλές βραδιές στην επίθεση όντας συχνά διψήφιος (10.2 πόντοι με Κάτας από 6.4 με Βόβορα-Χαραλαμπίδη) με σταθερό τρίποντο καθ' όλη την διάρκεια της χρονιάς (39%), ενώ και η συγκομιδή των ριμπάουντ του (5.7 από 3.5) θυμίζει πλέον βασικό κι όχι ρολίστα. Ήταν καταλυτικός σε σημαντικές νίκες της ομάδας όπως στο ΣΕΦ με τον Ολυμπιακό (η οξυδέρκεια του στο επιθετικό ριμπάουντ ήταν καθοριστική) κι εντός έδρας με Χίμκι, Βαλένθια, ενώ ακόμη και σε ήττες (Βερολίνο, Μόναχο, Φενέρ), δεν τον έχουμε δει να γίνεται αρνητικός πρωταγωνιστής. Είναι ένας αρκετά συνεπής παίκτης που αν το ταβάνι του είναι το "8", θα παίξει σχεδόν πάντα κοντά σε αυτό, προσπαθώντας να είναι ωφέλιμος για το σύνολο.
Το φινάλε της σεζόν κι οι πιθανότητες παραμονής
Είναι βέβαιο πως εσχάτως ο Γουάιτ είναι εκ των σταθερότερων και πιο χρήσιμων μονάδων του Παναθηναϊκού. Ελάχιστες μέρες πριν το παιχνίδι με την Μακάμπι, ο Αμερικανός είχε κάνει "ορεξάτη" εμφάνιση και στην Ρόδο (12π με 4/4 τρίποντα σε 15 λεπτά) με τον Κολοσσό για την Basket League, πιστοποιώντας πως όντως τα επίπεδα της αυτοπεποίθησης του είναι ανεβασμένα. Μένει να δούμε αν θα κλείσει τις εμφανίσεις του στην Ευρωλίγκα (6 παιχνίδια έχουν απομείνει) με το ίδιο θετικό πρόσημο και σοβαρό προφίλ, δίνοντας ακόμη μεγαλύτερη διάρκεια στο φορμάρισμα του. Τότε θα μιλάμε για έναν σχεδόν ολόκληρο γύρο κι όχι απλά για μια σειρά αγώνων. Άλλωστε, το βασικό κριτήριο, κακά τα ψέματα, πάντα θα είναι τα παιχνίδια της Ευρώπης και σε αυτά δίνουν τις σοβαρές... εξετάσεις οι παίκτες του Παναθηναϊκού, για το αν τελικά κάνουν γι' αυτό το επίπεδο ή όχι.
Άρα λοιπόν, ακόμη κι αν τα εναπομείναντα παιχνίδια δεν έχουν βαθμολογικό κίνητρο, οι παίκτες μεμονωμένα σίγουρα έχουν τους λόγους τους για να παίξουν καλά. Είτε για να αυξήσουν τις πιθανότητες παραμονής τους, είτε για να τους τσεκάρει ο επόμενος εργοδότης τους. Με τα τωρινά δεδομένα του Παναθηναϊκού, από οικονομικής πλευράς, αλλά και ποιότητας ρόστερ, ο Γουάιτ θα μπορούσε να έχει μια θέση στο μελλοντικό ρόστερ. Εάν υπήρχαν περισσότερα χρήματα, ο Παναθηναϊκός προφανώς θα "χτυπούσει" ένα πιο "αστραφτερό" και ποιοτικό τεσσάρι, όμως αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει αυτή η δυνατότητα. Ο Γουάιτ του τελευταίου διμήνου, ταιριάζει γάντι με το παρόν οικονομικό μοντέλο αφού δεν επιβαρύνει ιδιαίτερα το μπάτζετ, είναι παίκτης - προπονητή, καλός επαγγελματίας και δεν θα... γκρινιάξει, αν μπροστά του υπάρχει μια ακόμη επιλογή στην "ιεραρχία" της θέσης "4".
Φυσικά, δεν παραβλέπουμε τις αδυναμίες του παίκτη, καθώς πράγματι είναι θέμα το ότι οι καλές ομάδες των χτυπούν συνέχεια στην άμυνα, ωστόσο είναι αδύνατον να τα έχεις όλα. Ο Γουάιτ, με τα θετικά του και τα αρνητικά του, είναι όπως και να 'χει μια δοκιμασμένη λύση για τον Παναθηναϊκού που ξέρει τι να περιμένει από τον έμπειρο αθλητή. Μέχρι το καλοκαίρι, ωστόσο, υπάρχει μακρύς δρόμος.
