Ο Τάισον Κάρτερ (PG/SG) κι ο Άλφα Ντιαλό (SF), δύο άγνωστοι παίκτες στο ευρύ κοινό πριν από μερικούς μήνες, ξεκίνησαν τη σεζόν σε... ρηχά νερά, όμως η συνέχεια τους βρήκε να ανεβάζουν ολοένα και περισσότερο τις "μετοχές" τους, μαζί με την απόδοση τους. Το Λαύριο έκανε προβληματική εκκίνηση στο πρωτάθλημα με τρεις διαδοχικές ήττες, αλλά η συνολική άνοδος της ομάδας έχει αναδείξει πολλούς πρωταγωνιστές, μεταξύ αυτών κι οι δύο Αμερικανοί, με τους οποίους θα ασχοληθούμε σήμερα. Λίγο η διαχρονικά καλή δουλειά που γίνεται γενικότερα από τον κόουτς Σερέλη και το σταφ του και λίγο η προσαρμογή των ξένων παικτών, που αποδείχθηκαν σωστές κι έξυπνες επιλογές και "κούμπωσαν" με το εγχώριο υλικό, έφεραν δειλά δειλά τα πρώτα θετικά αποτελέσματα, τα οποία με τη σειρά τους έδωσαν καλύτερη ψυχολογία στο σύνολο που σταδιακά απελευθερώθηκε, "ρόλαρε" κι έφτασε σε σημείο να συνδυάζει ελκυστικό μπάσκετ με ουσία και νίκες.
Το Λαύριο παίζει καλά, ξεπέρασε με υπομονή και χωρίς τάσεις πανικού τον σκόπελο των τριών πρώτων αγωνιστικών, θα μπει στα playoffs με καλό πλασάρισμα ("γυροφέρνει" στις θέσεις 1-2), είναι "μέσα" στο κύπελλο και πλέον έχει φτάσει σε ένα σημείο όπου αναδεικνύει και παίκτες, μέσα από την ομαδική προσπάθεια. Πριν μερικές εβδομάδες είχαμε ασχοληθεί με τον πολύ βελτιωμένο Βασίλη Μουράτο, που αποτελεί αμετάβλητη σταθερά για την ομάδα των "μεταλλωρύχων" και τώρα δεν μπορούμε να αγνοήσουμε το εξαιρετικά "value for money" δίδυμο των Κάρτερ-Ντιαλό που οδηγεί, βδομάδα με τη βδομάδα, με τα πεπραγμένα του στο παρκέ το σύνολο σε μια αξιομνημόνευτη εν Ελλάδι πορεία, πετυχαίνοντας το 33% των συνολικών πόντων του.
Τάισον Κάρτερ
Ο 23χρονος (14/1/1998) κόμπο γκαρντ είναι ένας rookie με τετραετές background στο Mississipi State, εκεί όπου είχε πέρσι μια αρκετά καλή senior season με 14 πόντους, 32% τρίποντο, 3 ριμπάουντ και 2.6 ασίστ ανά 29 λεπτά σε 31 παιχνίδια (βασικός στα 16) του NCAA. Αναδείχθηκε καλύτερος έκτος παίκτης της νοτιοανατολικής περιφέρειας και το Λαύριο τον έκλεισε αρκετά νωρίς στην off-season, περί τα μέσα Ιουνίου, αν κι η μεταγραφή ανακοινώθηκε επισήμως αρκετές εβδομάδες αργότερα, και συγκεκριμένα την 1η του Αυγούστου.
Πρόκειται για έναν ψηλό περιφερειακό με ύψος 1.93μ. που μπορεί κάλλιστα να καλύψει τόσο την θέση "1" με χειρισμό μπάλας κι οργανωτικές αρμοδιότητες, όσο και το "2" με πιο εκτελεστικό ρόλο - που φαίνεται να του ταιριάζει περισσότερο. Βλέπουμε φέτος μια αρμονία στο παιχνίδι του που κεντρίζει το ενδιαφέρον, καθώς ο νεαρός Αμερικανός, στην παρθενική του επαγγελματική σεζόν, προσφέρει ποικιλοτρόπως, αποτελώντας κομβικό εργαλείο για τον κόουτς Σερέλη, ενώ και τα ποσοστά ευστοχίας του στο επιθετικό σκέλος είναι αρκετά αξιόλογα, ιδίως από απόσταση. Είναι ταχύς, αθλητικός, ικανός στο 1v1, καλός χειριστής της μπάλας και παρότι φαίνεται να το λείπουν κάποια κιλά σε μυς, έχει αντοχή στην επαφή, σε μια σκληρή λίγκα όπως είναι η ελληνική.
Πιο αναλυτικά, ο Κάρτερ εκτελεί με 48.4% (30/62) πίσω από το τόξο και με 52.4% (54/103) στα δίποντα, με 9.7 προσπάθειες ανά 26:21 λεπτά δράσης. Μόνο οι βολές του είναι μέτριες (67.4%) και σε αυτόν τον τομέα θα πρέπει να βελτιωθεί στη συνέχεια της καριέρας του. Στη σούμα προσφέρει 13.35 πόντους οι οποίοι συνοδεύονται από 3.2 ριμπάουντ, 2.5 ασίστ για 1.5 λάθη, 1.4 κλεψίματα και 2.5 κερδισμένα φάοουλ, με ranking 13.2 μονάδες. Έχει αγωνιστεί σε 17 παιχνίδια της Basket League και στα 11 εξ' αυτών υπήρξε διψήφιος, ενώ 3 φορές σκόραρε 20+ πόντους. Επίσης, ενδεικτικό του ότι δεν είναι απλά ένας τυπικός σκόρερ, αποτελεί ο νικηφόρος προημιτελικός του Κυπέλλου κόντρα στην ΑΕΚ, όπου ο Κάρτερ παρότι έμεινε χαμηλά σε πόντους (6), βρήκε τον τρόπο να ξεκλειδώσει διαφορετικά την αντίπαλη άμυνα καθώς άπλωσε το παιχνίδι στην υπόλοιπη ομάδα μοιράζοντας το φετινό του season-high των 7 ασίστ.
Θα ήταν ψέμα αν πούμε πως είναι έτοιμος για το μεγάλο βήμα. Βρίσκεται σε μια πρώιμη φάση της καριέρας του όπου "ρουφάει" πληροφορίες, μαθαίνει πράγματα και προσπαθεί να ωριμάσει αποκτώντας εμπειρίες, αλλά είναι ξεκάθαρο πια, με το δείγμα αγώνων να έχει μεγαλώσει, πως είναι παίκτης από... καλή πάστα και παρουσιάζει πολύ καλό potential ενόψει των ετών που θα έρθουν.
Άλφα Ντιαλό
Το έτερο φετινό "λαβράκι" του Λαυρίου αγωνίζεται ως φόργουορντ κι αποτελεί ακόμη ένα project με σημαντική προοπτική. Γεννημένος στις 29 Ιουνίου του 1997, βαδίζει στα 24 του κι είναι κι αυτός ένας "πρωτάρης" στο επαγγελματικό μπάσκετ. Ο Ντιαλό έπαιξε τέσσερα χρόνια στο κολλέγιο του Providence, όπου ήταν πρωταγωνιστικό γρανάζι με τρεις "διψήφιες" σεζόν στο βιογραφικό και σταθερό χρόνο συμμετοχής γύρω στα 35 λεπτά. Το Λαύριο απέσπασε την υπογραφή του τον περασμένο Σεπτέμβρη, προκειμένου να αντικαταστήσει τον τραυματία και πρώην G-Leaguer, Ισάκ Κόουπλαντ (δεν ήρθε ποτέ στην Ελλάδα), που προοριζόταν αρχικά για τις θέσεις "3" και "4". Παρότι μπήκε πιο αργά στην ομάδα συγκριτικά με τον Κάρτερ και τις υπόλοιπες μεταγραφές, προσαρμόστηκε γρήγορα κι άρχισε σχετικά νωρίς να δείχνει θετικά στοιχεία, παίρνοντας φανέλα βασικού με το "καλημέρα".
Ο Νεοϋορκέζος έχει γερό σκαρί με ύψος 2.01μ., wingspan στα 215 εκατοστά και είναι αρκετά αθλητικός κι αλτικός . Στα "συν" του ότι μπορεί να παίξει στο low post με πλάτη, έχει καλές κινήσεις χωρίς μπάλα, είναι ιδιαίτερα αποτελεσματικός σε καταστάσεις transition και είναι πολύ ενεργός στο επιθετικό ριμπάουντ. Επίσης, μπορεί να μαρκάρει πολλές θέσεις (περιφερειακούς, ισοϋψείς παίκτες, ακόμη και ψηλότερα τεσσάρια) και δείχνει πως έχει τις αμυντικές βάσεις για να εξελιχθεί περαιτέρω στον ανασταλτικό τομέα, σε βάθος χρόνου.
Ο Ντιαλό καταγράφει σε 17 αναμετρήσεις της Basket League 13.41 πόντους, όντας ο πρώτος σκόρερ της ομάδας του, με 60.5% (72/119) στο δίποντο, 38.5% (αλλά σε περιορισμένο αριθμό προσπαθειών, 10/26 τρίποντα) από την περίμετρο και 74% βολές. Συμπληρώνει τη στατιστική του με 5.2 ριμπάουντ (1.7 επιθετικά), 1.7 ασίστ, 1.5 κλεψίματα, 2.4 λάθη και 3.7 κερδισμένα φάουλ ανά 28:34 λεπτά. Η αξιολόγηση του είναι 15.53 μονάδες στο σχετικό σύστημα κι είναι 4ος στην Α1. Έχει κάνει ουκ ολίγα σπουδαία παιχνίδια, με αποκορύφωμα εκείνο κόντρα στον Παναθηναϊκό (21π, 7ρ, 3κλ, 1α) στις αρχές Ιανουαρίου.
Αν σκεφτούμε πως ο Ντιαλό "τρύπωσε" στην ομάδα από το... παράθυρο, αντικαθιστώντας τραυματία παίκτη του αρχικού σχεδιασμού, 20 μέρες πριν την έναρξη της σεζόν, μάλλον μπορούμε να τον θεωρήσουμε ως ακόμη μεγαλύτερο "λαχείο"! Μια τρομερή εξέλιξη που σίγουρα δεν έχει ζημιώσει αγωνιστικά το Λαύριο.
Η προσωπική μου άποψη είναι πως στην παρούσα φάση, αν κι οι διαφορές μεταξύ τους δεν είναι μεγάλες, ο Ντιαλό δείχνει να έχει λιγότερα "κενά" στο παιχνίδι του σε σχέση με τον Κάρτερ, είναι πιθανότατα ένα κλικ πιο έτοιμος, σωματικά κι αγωνιστικά. Το τελευταίο διάστημα έχει παρουσιάσει μεν μια ανησυχητική κάμψη στο μακρινό σουτ, το οποίο δείχνει να μην προτιμά ιδιαίτερα (0/5 τρίποντα στα 4 τελευταία παιχνίδια), αλλά σε κάθε περίπτωση το πακέτο του δείχνει να είναι αρκετά πλήρες αναλογικά πάντα και με το νεαρό της ηλικίας του. Το βέβαιο είναι πως αμφότεροι έχουν δρόμο να διανύσουν και φυσικά πολλά περιθώρια βελτίωσης, αν κι ήδη μέσα από το περιβάλλον του Λαυρίου έχουν καταφέρει έχουν μια τρομερά σταθερή σεζόν, ειδικά αν αναλογιστούμε πως είναι rookies.
Τελικές εξετάσεις σε playoffs και κύπελλο
Έχουν απομείνει πέντε αγώνες για την ολοκλήρωση της Regular Season κι ύστερα ξεκινούν τα playoffs. Επιπλέον το Λαύριο περιμένει Παναθηναϊκό ή Περιστέρι για τους "4" του κυπέλλου. Είναι ακόμη αρκετά τα παιχνίδια που μένουν για να τελειώσει η χρονιά και σίγουρα ο Κάρτερ με τον Ντιαλό έχουν μπροστά τους μια σειρά από ματς όπου οι απαιτήσεις θα αυξηθούν. Ως γνωστόν πάντα τα playoffs έχουν πιο έντονο το στοιχείο του "πρέπει" σε σύγκριση με τα απλά ματς της κανονικής περιόδου, ενώ ακόμη μεγαλύτερης κρισιμότητας θα είναι κι ο νοκ - άουτ ημιτελικός του κυπέλλου. Οι δύο παίκτες θα έχουν την ευκαιρία να κεφαλαιοποιήσουν την καλή τους σεζόν, δίνοντας τρόπον τινά... προαγωγικές εξετάσεις, σε συνθήκες αυξημένης έντασης. Θα τους δούμε να δοκιμάζονται περισσότερο και σε πνευματικό επίπεδο.
Συνοψίζοντας, μιλάμε για δύο αθλητές που δεν θα πρέπει να περάσουν αδιάφοροι από το scouting των κορυφαίων ελληνικών ομάδων. Αυτό διότι πρωτίστως είναι μονάδες με ωραία στοιχεία, νεαροί, οικονομικοί και με προοπτική, αλλά κι επειδή το Λαύριο είναι ένας σύλλογος από τον οποίο πέρασαν αρκετοί ταλαντούχοι Αμερικανοί τα τελευταία χρόνια (Κέβιν Πάντερ, Ντόρον Λαμπ, Μαλίκ Ντάιμ, Μακένζι Μουρ, Κάιλ Άλμαν). Είναι μια ομάδα με παράδοση στο να βρίσκει και να αναδεικνύει παίκτες κι ενδεικτικό της σοβαρότητας και της αξιοπιστίας του κλαμπ, είναι πως πολλοί ξένοι επέστρεψαν για μια δεύτερη σεζόν, όπως συμβαίνει φέτος με τον Ντέιβις και παλαιότερα με τους Μπράντον Γιανγκ, Μπολντς, Χάμιλτον.
ΥΓ. Είναι γεγονός πως κι ο Ντέβιν Ντέιβις τα πηγαίνει αρκετά καλά φέτος, είναι εμφανώς ανεβασμένος σε σχέση με πέρσι, έχοντας εξελιχθεί σε εξαιρετικό σουτέρ, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε πως μιλάμε για παίκτη που διανύει τη τρίτη του σεζόν ως επαγγελματίας, είναι 26 ετών κι ακόμη... ψάχνεται αγωνιστικά. Συν τοις άλλοις δεν θεωρώ πως έχει το ίδιο υψηλό ταβάνι με τους Κάρτερ και Ντιαλό και το υψομετρικό του έλλειμα σίγουρα είναι ανασταλτικός παράγοντας, αφού ένας παίκτης που δεν ξεπερνά τα δύο μέτρα και παίζει στις θέσεις της front line, φυσιολογικά θα έχει προβλήματα, εκτός κι αν λέγεται... Κάιλ Χάινς. Όσο για τον Σάβατζ, δεν παραβλέπουμε τα θετικά του στοιχεία, αλλά η σεζόν του μέχρι στιγμής είναι κυρίως στιγμές, σημαδεμένη από τα πολλά σκαμπανεβάσματα.
