Ομολογουμένως, ο Μάρτιν ήταν ένα λαβράκι που βγήκε στον Γιώργο Μπαρτζώκα. Αυτός κι ο ΜακΚίσικ είναι οι πιο επιτυχημένες μεταγραφές του Έλληνα κόουτς από την επιστροφή του στο λιμάνι κι έπειτα. Μια ψαγμένη επιλογή που ορθώς είχε θεωρηθεί "στοίχημα", όταν είχε γνωστοποιηθεί η μεταγραφή το περασμένο καλοκαίρι. Ο Μάρτιν ήταν ένας νεαρός πλην άπειρος ψηλός, χωρίς παραστάσεις από την Ευρωλίγκα, με χαμηλό κασέ. Η σύγκριση του με περιπτώσεις τύπου Ντάνστον, Μπιρτς, Χάντερ κι ακόμη παλαιότερα Χάινς, οι οποίοι έπιασαν στον Ολυμπιακό κατά το παρελθόν, ερχόμενοι από χαμηλότερα στρώματα και με λίγα λεφτά συγκριτικά με όσα πήραν αργότερα στην καριέρα τους, γινόταν περισσότερο για να ωραιοποιήσει καταστάσεις και να "φρενάρει" τις ανησυχίες.
Ο Ολυμπιακός χρειαζόταν δεδομένα μια πιο safe επιλογή για την ρακέτα. Μη ξεχνάμε πως έχασε τον Μιλουτίνοφ, έναν απ' τους καλύτερους σέντερ της λίγκας. Στρατηγικά όμως επέλεξε να σπρώξει το "χοντρό" πακέτο που διέθετε στις δύο πιο χρονοβόρες και δύσκολες υποθέσεις του περσινού καλοκαιριού, δηλαδή την απόκτηση του Σλούκα και την ανανέωση του Βεζένκοφ. Η υπόλοιπη στελέχωση ήταν πιο συντηρητική, δεν ξέφυγε σε νούμερα, και φυσικά δεν θα μπορούσε να γλιτώσει κι ο σέντερ. Το μεγάλο κενό του Μιλουτίνοφ αναπληρώθηκε με ένα ρίσκο, γρήγορα και με μικρό κόστος. Αν θυμάστε, ο Ολυμπιακός λεγόταν πως είχε κλείσει τον Μάρτιν από τον Απρίλιο κιόλας. Δεν περίμενε την αγορά, δεν έφαγε ιδιαίτερο χρόνο σε διαπραγματεύσεις.
Σε συνάρτηση με το γεγονός πως δεν αποκτήθηκε άλλος κλασικός σέντερ πέραν του Έλις, η ανησυχία που είχε δημιουργηθεί αναφορικά με το αν θα καλυφθεί επαρκώς η θέση "5", ήταν φυσιολογική. Η θέση "5" αποδείχθηκε πως τελικά δεν καλύφθηκε όπως θα έπρεπε, όμως γι' αυτό η ευθύνη δεν βαραίνει τον Μάρτιν. Δεν ήταν εν τέλει ο Μάρτιν αυτός που δεν μπόρεσε να αντεπεξέλθει, αλλά ο Έλις - και κατ' επέκταση η μη έγκαιρη απόκτηση ενός σέντερ. Ο Μάρτιν, αν και rookie σε σχέση με τον πιο "περπατημένο" Έλις, φάνηκε πιο έτοιμος ν' αρπάξει την ευκαιρία, πιο ταιριαστός στα "θέλω" του συνόλου κι ήταν πιο ουσιαστικός για την ομάδα. Δεδομένα "έφαγε" τον συμπατριώτη του στην μάχη για τη φανέλα του θεωρητικά βασικού.
Τα θετικά της πρώτης του σεζόν
Η φετινή ήταν η παρθενική χρονιά του Χασάν Μάρτιν στο επίπεδο της EuroLeague. Ο παίκτης έπαιξε σε 24 παιχνίδια με 23 λεπτά κατά μέσο όρο, ένα σημαντικό και κατατοπιστικό δείγμα, που μας επιτρέπει να βγάλουμε ένα ασφαλές συμπέρασμα για το αν τελικά κερδίζει την παραμονή του ή όχι, στο ερυθρόλευκο ρόστερ της νέας περιόδου. Κατέγραψε 9 πόντους, 4.6 ριμπάουντ, 1.8 κερδισμένα φάουλ, 0.8 κλεψίματα, 1 λάθος και 10.9 ranking. Για λόγους οικονομίας, ας πούμε από τώρα πως ναι, ο Μάρτιν πρέπει να βρίσκεται στο νέο Ολυμπιακό. Γιατί και σε τι ρόλο, θα το δούμε αναλυτικά λίγο παρακάτω.
Αρχικά, ένας σημαντικός παράγοντας για να έχει ο Μάρτιν μια καλή σεζόν σε ατομικό επίπεδο, ήταν πως προσαρμόστηκε γρήγορα, με αποτέλεσμα να προσπεράσει με το "καλημέρα" τον πεσμένο φέτος Οκτάβιους Έλις στην "κούρσα" για το ποιος θα είναι ο -θεωρητικά- πρώτος σέντερ στο ροτέισον. Κέρδισε την εμπιστοσύνη του Γιώργου Μπαρτζώκα από τα πρώτα κιόλας παιχνίδια, πίσω στον Οκτώβριο, ενώ έδειξε και πως είχε διάρκεια στο παιχνίδι του, δεν έκανε ένα καλό ματς και μετά εξαφανιζόταν. Ήταν συνήθως σταθερός και συνεπής σε όσα προσέφερε αγωνιστικά, ενώ παράλληλα έδειξε μονάδα με κίνητρο και πως αντιλαμβάναται καταστάσεις, δεν ήταν "στον κόσμο του", πνευματικά παίρνει θετικό πρόσημο. Η όποια πτώση κατέγραψε ο Μάρτιν, συνέπεσε με το κακό διάστημα της ομάδας, τον τελευταίο 1-1.5 μήνα περίπου. Έχει το ελαφρυντικό πως παρασύρθηκε κι εκείνος απ' τη συνολική πτώση. Παρακάτω, παραθέτουμε τα καλύτερα φετινά ματς του.
Ο Μάρτιν παρουσίασε πολύ αξιόπιστα τελειώματα στην επίθεση, με αξιομνημόνευτο ποσοστό ευστοχίας στα δίποντα, 72%. Είχε γενικά καλή επαφή με το αντίπαλο καλάθι, ειδικά όταν τελείωνε τις φάσεις με το αριστερό του χέρι. Ξέραμε εκ των προτέρων πως είναι ένας πικ εν ρολ ψηλός κάτι που μας προϊδέαζε για πολλές συνεργασίες με τον Κώστα Σλούκα, πράγμα που συνέβη. Ο Μάρτιν είχε αρμονική συνεργασία με τον έμπειρο πλειμέικερ και κατάφερε μέσα στη σεζόν να γίνει ακόμη καλύτερος στις καταστάσεις του πικ εν ρολ στην επίθεση, βελτιώνοντας τα κοψίματα του στην ρακέτα κι αποκτώντας έναν καλό συγχρονισμό και την απαιτούμενη χημεία με τον Σλούκα. Επίσης, το ποσοστό του στις βολές ανέβηκε αισθητά σε σχέση με πέρσι (71% από 56% που είχε σε EuroCup και Αδριατική με την Μπουντούτσνοστ). Μπορεί να μην εκτελεί μεγάλο αριθμό βολών ανά παιχνίδι, όμως είναι σημαντικό αυτές που κερδίζει, να τις βάζει.
Τέλος, στις επιθετικές άμυνες, χρησιμοποιούσε καλά τα χέρια του, μπορούσε να περιορίσει έναν αντίπαλο. Υπήρχαν παιχνίδια όπου έγραψε και τάπες (Εφές εντός, Μπαρτσελόνα εκτός) και γενικά είχε κάποιες καλές αντιδράσεις στο παιχνίδι πάνω απ' τη στεφάνη. Το σημαντικότερο ήταν πως η άμυνα δεν τον άφηνε αδιάφορο, αντιθέτως προσπαθεί να μάθει, ειδικά στο τακτικό σκέλος.
Τα αρνητικά και τα περιθώρια βελτίωσης
Δύο ήταν τα βασικά σημεία κατά τα οποία θα λέγαμε πως ο Μάρτιν δεν ικανοποίησε απόλυτα και πρέπει να δουλέψει πάνω σ' αυτά. Το πρώτο έχει να κάνει με την άμυνα, κάποιες λανθασμένες τοποθετήσεις του κατά την διάρκεια των αγώνων, αλλά κι η αδυναμία του στις αλλαγές. Πρέπει να βελτιώσει positioning, τα βήματα και τη ταχύτητα στις αμυντικές του αντιδράσεις. Το δεύτερο, σχετίζεται ακόμη πιο άμεσα με τον ανασταλτικό τομέα κι αναφερόμαστε φυσικά στο αμυντικό ριμπάουντ. Δε χωρά αμφιβολία πως στο επιθετικό ριμπάουντ ο Μάρτιν έδειξε καλά στοιχεία, "κατεβάζοντας" δύο κατά μέσο όρο ανά 23 λεπτά δράσης. Ωστόσο, στην άλλη πλευρά του παρκέ, ο Αμερικανός μάζευε μόλις 2.6 και δεν κατάφερε να προσφέρει ασφάλεια. Ίσως το μοναδικό σημείο του παιχνιδιού στο οποίο υπερίσχυσε φέτος ο Έλις, ο οποίος είχε κοντινές επιδόσεις σε λιγότερα λεπτά συμμετοχής.
Το ότι δεν είναι ιδιαίτερα ψηλός (2.01μ.) σίγουρα είναι ένα μειονέκτημα που δεν τον βοηθά στο να μαζεύει σωρηδόν "σκουπίδια", όμως μπορεί να φτιάξει το τάιμινγκ που θα κινηθεί προς την μπάλα για το ριμπάουντ και να αποκτήσει την αντίστοιχη οξυδέρκεια που παρουσιάζει σε αντίστοιχες διεκδικήσεις στην επίθεση. Σε κάθε περίπτωση, ο Μάρτιν μπορεί να μετατραπεί από "παίκτης με κάποιες καλές στιγμές στην άμυνα" σε "σταθερά καλό αμυντικό". Προσέξτε, ίσως όχι ελίτ αμυντικό, αλλά σε μια τίμια λύση με πιο σταθερή υπόσταση εντός και γύρω της ρακέτας.
Η παραμονή κι ο ρόλος του
Ηλικία, κόστος και προοπτική περαιτέρω εξέλιξης είναι ένα καλό τρίπτυχο για να μπουν οι βάσεις της παραμονής του παίκτη στο επόμενο ρόστερ. Ο Μάρτιν έκανε καλή χρονιά, ήταν ο πιο αποδοτικός ξένος των "ερυθρολεύκων" μαζί με τον ΜακΚίσικ και θα έπρατταν λανθασμένα στον Ολυμπιακό αν τον άφηναν να πάει οπουδήποτε αλλού. Επιπροσθέτως, δεν μπορείς κάθε χρόνο ν' αλλάζεις όλη την ομάδα. Ο Έλις θα φύγει, ο Κουφός δεν ξέρουμε τι θα κάνει κι αν θα είναι και του χρόνου στο Φάληρο, επομένως θα ήταν καλό αν ο Ολυμπιακός να ξεκινούσε την επόμενη χρονιά με έστω μια σίγουρη και δοκιμασμένη λύση στην θέση.
Όσον αφορά τον ρόλο του, το βέβαιο είναι πως ο Μάρτιν θα αποτελούσε ένα αξιοπρεπέστατο back-up ένος πραγματικά καλού πρώτου σέντερ. Άλλωστε αυτό που έλειψε φέτος, ήταν μια πιο στιβαρή παρουσία κοντά στο καλάθι, υπό την έννοια πως ο Ολυμπιακός πετούσε πάντα μέσα τον άπειρο Μάρτιν να του βγάλει τα κάστανα απ' τη φωτιά. Η παρουσία ενός πιο έμπειρου και ποιοτικού ψηλού, μπορεί να μείωνε τα λεπτά του Αμερικανού, αλλά θα ελάττωνε παράλληλα και την έκθεση του σε καταστάσεις που δεν μπορεί να αντεπεξέλθει, λόγω χαρακτηριστικών. Κοινώς, θα έπαιζε λιγότερο, όμως τα λεπτά του θα ήταν πιο ποιοτικά. Αν πάλι ο Ολυμπιακός επιλέξει ακόμη έναν "Έλις" κι ο Μάρτιν παραμείνει η πρώτη επιλογή, το πιθανότερο είναι πως η ελληνική ομάδα θα συναντήσει παρόμοια προβλήματα με φέτος και δεν θα μπορεί να καλύψει το ποιοτικό της έλλειμα.
