Ο Παναθηναϊκός έπαιξε καλα απέναντι στην Μπάμπεργκ και σκόραρε πολύ , 93 πόντους. Αν κοιτάξει κανείς το φύλλο της στατιστικής (ή το γουεμπσάιτ τέλος πάντων) βγάζει σχεδόν αυτόματα την αλήθεια της νίκης, ακόμη και αν είναι μεταδομιστής, μη χέσω. Οι δυο αντίπαλοι είχαν ακριβώς τα ίδια ριμπάουντ, λάθη και ασίστ , ενώ κέρδισαν περίπου τα ίδια φάουλ. Οι πράσινοι επικράτησαν γιατί πιο πολλές επαφές κατέληξαν σε βολές, αλλά κυρίως διότι ήταν πιο εύστοχοι, εκτοξεύοντας τα ποσοστά τους στον ουρανό (60% στα δίποντα και 56,3% στα τρίποντα). Υποθέτω η ευστοχία είναι καλό νέο, όμως τα καλάθια που προήλθαν από ασίστ ήταν κάτω από 50%, και έτσι αναρωτιέται κανείς μήπως η χθεσινή εικόνα ήταν κάτι σαν ... υποθετική. Μήπως τελικά είδαμε τι θα γινόταν αν τα δύο πλέι μέικερ (λατρευω το ουδέτερο άρθρο εδώ) ήταν εύστοχα από απόσταση σε συνέχεια;

Την ώρα που τα υπόλοιπα τμήματα του συλλόγου καταρρέουν, η ΚΑΕ Παναθηναϊκός δείχνει να βρίσκεται πιο κοντά από ποτέ στην επιστροφή στην "κανονικότητα", στη μ.Ο. εποχή. Η "ηλεκτρική καρέκλα" του πάγκου έχει τραβηχτεί προς το παρόν από την πρίζα, στο τιμόνι για δεύτερη συνεχή χρονιά κάθεται ένας καταξιωμένος προπονητή,ς στον οποίο δόθηκε μεγάλη ελευθερία κινήσεων στην επιλογή των "υλικών", με τα οποία θα φτιάξει το "κάστρο" του. Η σχέση ΔΓ - Τσάβι δείχνει να μπαίνει στο σωστό μονοπάτι της εμπιστοσύνης και της minimum παρεμβατικότητας (too good to be true?) και ο Καταλανός δείχνει να έχει πλέον στα χέρια του όλα εκείνα τα εφόδια, που του επέτρεψαν να σχεδιάσει την ομάδα με βάση τα γούστα του στην pre-season. Η στελέχωση του ρόστερ δείχνει αρκετά πειστική, χωρίς να λείπουν και κάποια (περισσότερο η λιγότερο σημαντικά) ερωτηματικά.

Με σταματάνε χιλιάδες κόσμου στο δρόμο και με ρωτάνε, "ρε πουλημένε για τον Παναθηναϊκό δε θα γράψεις;"; Του δε Γιώργου, του έχουν μπλοκάρει τρεις λογιαριασμούς e-mail από τα μηνύματα αγανακτισμένων και απορημένων φίλων της ομάδας και της σελίδας. Ως εδώ αγαπητοί, είμαι σήμερα εδώ για να σπάσω αυτό το γαϊτανάκι αμφισβήτησης απέναντι στις προθέσεις μας. Δικές μου υποχρεώσεις δεν επέτρεψαν να ετοιμάσω κάτι νωρίτερα, οπότε αν θέλετε να με βρίσετε, βρίστε με ελεύθερα, αλλά σας προειδοποιώ, παίρνω μαθήματα attitude από τον Μάικ Τζέιμς.

(Φωτογραφία από eurohoops.net)

Τίποτα δεν έχει αλλάξει και τίποτα δεν είναι όπως παλιά λένε ο Χ&Π Κατσιμίχας (Sorry Γιώργο). Τις τελευταίες μέρες πήρε κάποια σχετική έκταση το συμβάν με τους παίχτες του Παναθηναϊκού με το σύνθημα για το 99, που περιγράφει μια ιστορία, αναφερόμενο φυσικά στα ανδρικά και γυναικεία γεννητικά όργανα (πούτσες και τέτοια). Πέσαμε από τα σύννεφα, καθώς δεν μπορούσαμε να φανταστούμε ότι οι μπασκετμπολίστες βρίζουν.

Είναι απλό τι έγινε. Οι δύο προπονητές στάθηκαν (αντιστεκόμενοι στην γενική μπόχα) κυρίως στο σημείο όπου το 48 - 58 έγινε 54 - 58. Το ίδιο και ο Ρίβερς, ο οποίος απάντησε μπασκετιώς υπέροχα σε ερώτηση που του τέθηκε. Αν εκείνοι δίνουν έμφαση εκει, προσωπικά δεν έχω λόγο να διαφωνήσω. Δύο κακές άμυνες του ΠΑΟ (μία άσχημη στην εκτέλεση και άλλη μία στην τακτική) έβαλαν τον Ολυμπιακό ξανά στο παιχνίδι και σηματοδότησαν την αλλαγή σκηνικού, καθώς έδωσαν στους ερυθρόλευκους σκορ όπως δεν το έβρισκαν μέχρι τότε. Με τρίποντο.

Mε τη σειρά στο 1-0 για τους πρωταθλητές Ελλάδος μετά από ένα κακό ποιοτικά πρώτο παιχνίδι, ο κόσμος περίμενε με αγωνία τη συνέχεια των αγώνων και τα διάφορα τρικ που θα ετοίμαζαν οι προπονητές. Από τη μια πλευρά οι πράσινοι είχαν να διαχειριστουν το άγχος, την πίεση της κερκίδας και τις φήμες για διάφορα νυχτοπερπατήματα των παιχτών μες στη βδομάδα, και από την άλλη οι ερυθρόλευκοι την κούραση και το ψυχολογικό άδειασμα μετά την εβδομάδα που διανύσαμε, όπως και την απρόσμενη έλλειψη του Βασίλη Σπανούλη.

Πηγαίνοντας να στρογγυλοκαθίσω στη θέση μου εν όψει του πρώτου τελικού των play-offs του πρωταθλήματος, δεν μπόρεσα να (μην) παρατηρήσω τον συνωστισμό σ’ ένα κατάμεστο (sic) ΣΕΦ, που με έκανε λίγο να αναρωτηθώ για το τι έχουν οι γαύροι στο μυαλό τους και σπεύδουν κατά χιλιάδες να παρακολουθήσουν το Ολυμπιακός - Ατρόμητος, ποδόσφαιρο δηλαδή της ποιότητας που ξέρουμε όλοι ότι χαρακτηρίζει το κατά τα άλλα συναρπαστικό πρωτάθλημα της Super League. Την ίδια στιγμή απαξιούν να δείξουν ανάλογο ενδιαφέρον για ένα άθλημα, στο οποίο ο σύλλογος έπαιξε στο υψηλότερο επίπεδο, διεκδικώντας για άλλη μια σεζόν την κορυφή της Ευρώπης.

Πόνεσαν τα μάτια μας με την μπασκετάρα που είδαμε στον πρώτο τελικό μεταξύ Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού. Τα περί σασπένς δεν χρυσώσουν τον χάπι. Οι δύο αντίπαλοι είχαν πλάνο στην άμυνα, χωρίς να έχουν ιδιαίτερα υπολογίσει με ποιους τρόπους θα τα βάλουν με το πλάνο του αντιπάλου. Πολύ φοβάμαι, έτσι όπως είδα τακτικές και αποδόσεις, ότι αυτό το θέαμα θα συνεχιστεί στην σειρά, εκτός αν οι παίκτες διακριθούν κάμποσο στο ένας εναντίον ενός απέναντι σε μις ματς ή τον αρχικό προσωπικό αντίπαλο.

Γεια σας! Περίπου δύο μήνες πριν, ένας άνθρωπος που βρίσκεται επαγγελματικά στον χώρο του μπάσκετ για πάνω από δύο δεκαετίες και γνωρίζει καλά τα θέματα του Ολυμπιακού, μου έλεγε κατά λέξη: "Ο Γιαννακόπουλος θα 'ξεβρακωθεί' για τον Σλούκα το καλοκαίρι. Ακόμα και αν χρειαστεί να ξηλώσει την μισή ομάδα για να τον φέρει, θα το κάνει. Και αν θες τη γνώμη μου το αξίζει κιόλας, ο Σλούκας είναι το καλύτερο pg της Ηπείρου". Κάπως έτσι, αφού μετέφερα τα παραπάνω στην υπόλοιπη συντακτική ομάδα του BG, ξεκίνησε η μεγάλη κόντρα στα ενδότερα της σελίδας. "Τι λες μωρέ, ο Κώστας θα ζητήσει συγγνώμη και θα τον δεχτούμε πίσω", "Και μετά ξύπνησες, αν δεν δεις μια μέρα τον Σλούκα στα πράσινα, τρύπα μου τη μύτη". Κύριοι εκφραστές της αιώνιας κόντρας στα εσωτερικά μας, για άλλη μια φορά είμασταν ο Άλεξ και εγώ. "Και ποιος είσαι εσύ;", θα μου πείτε, εξάλλου στα διοικητικά της κάθε ομάδας, όλοι έχουμε από κάποιον. Ισχύει.

Το Σαββατοκύριακο αυτό δεν ήταν και αυτό που λέμε μπασκετικό. Η ζέστη είχε χτυπήσει κόκκινο και οι περισσότεροι ξεχύθηκαν στις παραλίες για τα πρώτα μπάνια. Βέβαια επειδή στο Basketball Guru είμαστε ολίγον ρομαντικοί, η αφεντιά μου μαζί με την παρέα μου πήραμε τον δρόμο για το ΟΑΚΑ. Και η αλήθεια είναι ότι δεν το μετανιώσαμε, αφού είδαμε ένα πολύ ωραίο παιχνίδι ανάμεσα στην ΑΕΚ και τον Παναθηναϊκό.