Κάθε σειρά πλέι οφ δημιουργεί την δική της ιστορία, η οποία στο κέντρο της (ή αν θέλετε στην βασική πλοκή) πάντα έχει 2-3 πραγματάκια, όχι παραπάνω. Π.χ. στην σειρά ΠΑΟ - Φενέρ , η αντιμετώπιση του Μπογκντάνοβιτς και η άμυνα του Ούντο ήταν δύο σημεία που λίγο εώς πολύ παρέμειναν σταθερά. Αντίστοιχα σε εκείνη του Ολυμπιακού με την Εφές, η αναχαίτιση του Ντάνστον, η αποδοση του Σπανούλη και οι μάχες των ριμπάουντ έκριναν τα περισσότερα. Εδώ, όπως φαίνεται έρχονται (προς το παρόν και ενόψει δεύτερου αγώνα) σε πρώτο πλάνο δύο πράγματα. 1. Πώς θα επιτεθεί ο Ολυμπιακός απέναντι στις αλλαγές και 2. Τι θα κάνουν οι γκαρντ του ΠΑΟ στο παιχνίδι δυο εναντίον δυο.
Χθες π.χ. οι ερυθρόλευκοι ευτύχησαν στα κρίσιμα σημεία το μυαλό του Σπανούλη να είναι καθαρό και οι κινήσεις του Μιλουτίνοφ αλάνθαστες. Ο Πασκουάλ έβγαζε σε αλλαγή μέχρι και τον Μπουρούση κάποιες φορές, προκαλώντας γενικά τον Ολυμπιακό να επιτεθεί με τους ψηλούς του μέσα από την ρακέτα. Ο τρόπος που αμύνθηκε ο ΠΑΟ, με κάποιες έξτρα περιστροφές για να καλυφθούν τα μις ματς στην ρακέτα, έμοιαζε πάρα πολύ με εκείνον της Φενέρ. Μάκρος πάνω από τον Σπανούλη (η εναλλακτική στην κακή απόδοση του Γκιστ ήταν δίδυμο Φώτσης - Σίγκλετον) , ελάχιστες ευκαιρίες στους σουτέρ. Μοιραία η μπάλα εφτασε στον Μιλού, του οποίου η απόδοση αυτή την φορά έφτανε, καθώς ο Ολυμπιακός δεν είχε στην άλλη ακρη του παρκέ να αντιμετωπίσει όπλα ανάλογα με αυτά που είχαν οι Τούρκοι στον τελικό. Αντίθετα, είχε να τα βάλει με το μέτριο δίδυμο Καλάθη - Τζέιμς, με τον πρώτο να κινείται μέσα στα φετινά του πλαίσια και τον δεύτερο στον αστερισμό του τουίτερ.
Η επίθεση του τριφυλλιού, με εκείνους "μπροστάρηδες" ήταν ένα φεστιβάλ χαμένων λέι απ και σουτ μέσης απόστασης. Οι ψηλοί του Ολυμπιακού έφταναν για να καλύψουν την στεφάνη στα πίσω βήματα, και συνδυασμοί δεν έβγαιναν ούτε για την τιμή των όπλων. Οχι ότι στους Πειραιώτες συνέβαινε κάτι ιδιαίτερα διαφορετικό, απλώς υπήρχε μια σταθερά του "χτυπήματος" των μις ματς. Μιας και είπα "τιμή των όπλων" πάντως, και μιας και βαριέμαι αφόρητα να γράφω την ανάλυση μιας μπασκετικής κακοποίησης, ιδού ένα ανέκδοτο, σε italics.
Πάει ένας σε ένα μαγαζί με καραμπίνες.
- Γεια σας, πόσο έχει αυτή εκεί πέρα;
- 200 ευρω.
- Η άλλη εκεί πιο δίπλα;
- 300
- Η άλλη εκεί δεξιά;
- 350. Ενδιαφέρεστε να αγοράσετε κάποια;
- Οχι, έτσι ρωτάω για την τιμή των όπλων.
Τόσο κακό ήταν το παιχνίδι. Ο Παναθηναϊκός έμεινε μέσα και το διεκδίκησε μέχρι τέλους χάρη σε κάποιους πόντους στο transition και τον οίστρο του Ρίβερς, ο οποίος όταν βλέπει ερυθρόλευκα παίζει φανταστικά, όποιος και αν τον μαρκάρει. Συχνά τον μαρκάρουν κοντύτεροι ή ψηλοτεροι, καθώς ο Σφαιρόπουλος επιλέγει την λογική λύση να προσέξει πολύ τα σκριν στο πλάι που δίνουν κίνηση και χώρους στην επίθεση των αντιπάλων του.
Σε ο,τι αφορά κάποιες τάσεις, έχω την εντύπωση ότι ο Πασκουάλ θα χρειαστεί (και θέλει και ο ίδιος) πολύ περισσότερο τον Γκιστ. Παρόλα αυτά, σε σχέση με μερικά χρόνια πίσω, όταν εκείνος και ο Λάσμε κάλυπταν τον ουρανό του Σπανούλη και των άλλων γκαρντ, υπάρχει μια ειδοποιός διαφορά. Τότε ο Ολυμπιακός δεν είχε στο χαμηλό ποστ παίκτη ανάλογο του Μιλουτίνοφ, δηλαδή ψηλό, με καλές κινήσεις, και (το κυριότερο) εύστοχο στις βολές. Τωρα έχει, και ο Καταλανός προπονητής ίσως πρέπει να ψάξει τρόπους να τον φθείρει εγκαίρως. Το θέμα είναι πως δεν φαίνεται να έχει τα εργαλεία να το κάνει.
Θα δούμε. Ο Πρίντεζης πάντως, παρά την συνεχιζόμενη αστοχία, δείχνει να έχει το ματς απ με τον Σίγκλετον, κάτι που αν αλλάξει το βασικό story, θα παίξει τον ρόλο του. Eπίσης, τα λεπτά του Χαραλαμπόπουλου συνοδεύονται και από κάμποσες μπάλες στους προσωπικούς του αντιπάλους.
Να σας πω την αλήθεια, περισσότερο ενδιαφέρον μου προκαλούν οι αντιδράσεις του κοινού των αιωνίων, οι οποίες καμμιά φορά επηρεάζουν και την κρίση όσων παίρνουν τις αποφάσεις. Οι τελικοί αυτοί, ανάλογα με την έκβαση τους, δείχνουν όπως πάντα ικανοί να διαγράψουν όλες τις εντυπώσεις της μεγάλης σεζόν και να τις αντικαταστήσουν με άλλες, που οδηγούν σε εφήμερα συμπεράσματα. Ο,τι και να γίνει, γεγονός είναι οτι ο Ολυμπιακός είχε μια απόλυτα επιτυχημένη χρονιά και ο Παναθηναϊκός μια μέτρια.
