Στην πρώτη περίπτωση υπαίτιες ήταν οι αργές περιστροφές μετά από double team στο post up του Πρίντεζη και στην δεύτερη ένα ανεξήγητο under στον Σπανούλη. Κάπου εκεί, όπως είπε και ο Ρίβερς, το παιχνίδι γύρισε, καθώς μεταξύ άλλων μπήκε και η εξέδρα στην εξίσωση. Σαφώς, το σημείο αυτό ήταν καθοριστικό.

Από εκεί και πέρα, ειδικά ο Γιάννης Σφαιρόπουλος έδωσε ιδιαίτερη έμφαση και στα τελευταία λεπτά του δεύτερου δεκαλέπτου, κατά τα οποία ο Ολυμπιακός ξεκόλλησε επιτέλους στο σκορ, και κατάφερε να κλείσει μπροστά το ημίχρονο, μάλλον αναπάντεχα με βάση την εικόνα του αγώνα. Ο Παναθηναϊκός είχε καταφέρει να αναχαιτίσει σχεδόν όλα τα πικ εν ρολ, χωρίς παράλληλα να πληρώνει τα όσα σουτ έμεναν ελεύθερα στο πλάι. Βλέποντας πως γενικά η πράσινη άμυνα ηταν απλωμένη, ο προπονητής των ερυθρόλευκων έδωσε ξεκάθαρη εντολή για μεταφορά της μπάλας σε εκείνα τα σημεία, και εισαγωγικές πάσες στο ποστ. Τις συνεργασίες αυτές μπορεί κάποιος να τις ονομάσει (ανά περίσταση) και high low, όμως η ουσία τους είναι πως σε διάφορες περιπτώσεις οι ψηλοί του Ολυμπιακού (Γιανγκ και Μιλουτίνοφ) βρέθηκαν να τελειώνουν φάσεις μέσα στην ρακέτα, χωρίς βοήθεια στο προσωπικό του μαρκάρισμα. Κύριος υπαίτιος για την κυκλοφορία σε εκείνο το σημείο ήταν ο Κώστας Παπανικολάου, ο οποίος έβγαλε στο παιχνίδι 4 ασίστ.

Η επιθετική συνεισφορά του θα βρεθεί στα υστερόγραφα των αναλύσεων για χάρην της τρομερής άμυνας στον Τζέιμς στην crunch time, για αυτό και ξεκινάω την αναφορά στον πρωταγωνιστή κυρίως από αυτή. Είναι φυσικά αδιαμφισβήτητο το τι προσέφερε στο τέλος, ολοκληρώνοντας έτσι την (πιθανώς) πιο εμφατική παρουσία του στην φετινή σεζόν. Οποιος μείνει στο 8 ranking κακό του κεφαλιού του. Αξιος συμπαραστάτης δίπλα του ο Νίκολα Μιλουτίνοφ, που κατάφερε και πάλι να δικαιώσει την προπονητική επιμονή στο πλάνο. Δεν έχω καμμία αμφιβολία πως ο Σφαιρόπουλος , αν χρειαστεί, θα πάει με το post παιχνίδι του Σέρβου μέχρι το τέλος, ειδικά από την στιγμή που έχει έναν αρχηγό πρόθυμο να το αναδείξει.

Για το θέαμα φυσικά μην τα ρωτάτε. Δεν περνάμε καλά, καθώς οι προπονητές έχουν εντοπίσει τα ατού των αντιπάλων και μάλιστα δείχνουν να απαντούν σωστά στις όποιες "καινοτομίες". Στην αρχή του τρίτου δεκαλέπτου για παράδειγμα, όταν ο Ολυμπιακός προσπάθησε μετά τα πικ (ή απ'ευθείας) να μεταφέρει την μπάλα πρώτα στο πλαϊνό σκαλοπάτι και μετά στην ρακέτα, ο Πασκουάλ και οι παίκτες του ήταν έτοιμοι. Η διαδρομή που ακολουθούσαν τα plays των Πειραιωτών, αφού αυτά είχαν ξεμπερδέψει με τις εισαγωγικές ενέργειες, ήταν αυτή που βλέπετε παρακάτω, με τους πράσινους να καταφέρνουν να αποκόψουν τρεις τουλάχιστον φορές την μεταφορά και στα δύο της σημεία.

O Παππάς ή κάποιος άλλος ντούμπλαραν χαμηλά και έβγαιναν μπροστά από την πάσα, ο Καλάθης έκανε ένα κλέψιμο στην αρχική μεταβίβαση. Είναι φανερό πως συζητηθηκε το ζήτημα δεόντως στα πράσινα αποδυτήρια, και η καλύτερη συμπαριφορά του τριφυλλιού σε αυτές τις ενέργειες έφερε σχεδόν απόλυτο επιθετικό μπλοκάρισμα. Το πότε ξεκλείδωσαν το παιχνίδι οι ερυθρόλευκοι το είπαμε στην αρχή. Και εκείνοι πάντως, μέχρι ο Τζέιμς να σκοράρει με όλους τους τρόπους, δεν αντιμετώπισαν κανένα πρόβλημα στις επιθέσεις που ξεκινούσαν από τον Μπουρούση ή τον Καλάθη. Ο,τι καλό προέκυπτε στην επίθεση του Παναθηναϊκού δεν ήρθε από αυτούς, με εξαίρεση ένα καλό (αρχικό) διάστημα του Καλάθη στο χαμηλό ποστ.

Τακτικά το παιχνίδι είχε ενδιαφέρον. Είδαμε και τους δυο Παπ μαζί, με ανάμεικτα αποτελέσματα, είδαμε και σχήμα με τρεις κοντούς από τον Πασκουάλ, το οποίο αρχικά μπέρδεψε στο δεύτερο δεκάλπετο, αλλά ύστερα μάλλον ωφέλησε τον Ολυμπιακό. Δεν έχει και τόση σημασία. Στα δικά μου μάτια η σειρά κρίνεται μέχρι στιγμής στην ρακέτα, την περιοχή δηλαδή στην οποία οι ερυθρόλευκοι έχουν κερδίσει τις πιο σημαντικές μάχες, όλες στην κατάληξη των δύο παιχνιδιών που κέρδισαν.

Η υπόλοιπη συζήτηση για τις τεχνικές επιλογές στην crunch time είναι απλώς να χαμε να λέγαμε. Ο Σφαιρόπουλος δεν πήγε σε φάουλ και δικαιώθηκε, ο Πασκουάλ εμπιστεύτηκε και πάλι τον Τζέιμς, για λόγους που είναι ηλίου φαεινότεροι. It is what it is.