Γενική προσέγγιση
Θα μου επιτρέψετε να αναφερθώ στη μάχη των πάγκων για αρχή. Εκεί θεωρώ ότι στην άτυπη κόντρα Πασκουάλ-Σφαιρόπουλου ο δεύτερος πήρε πολλά credits, ανεβάζοντας την παραγωγικότητα της ομάδας στους 80 πόντους σε εκτός έδρας ματς, παρά την απουσία τριών ακρογωνιαίων λίθων της επιθετικής λειτουργίας της ομάδας. Διαφωνώ στην άποψη ότι το συνολικό αμυντικό performance της ομάδας ήταν κακό, παρά τους 84 πόντους. Η απόφαση του για ελεγχόμενο rotation , λιγότερο pick and roll παιχνίδι αποδείχθηκε σωστή στην επίθεση, αλλά κάποιες λεπτομέρειες στο αμυντικό κομμάτι του στέρησαν την ευκαιρία για ένα μεγάλο break που θα έδινε τεράστιο πλεονέκτημα.
Από την άλλη μεριά ο Πασκουάλ κατέφυγε σε μια πιο safe επιλογή στην άμυνα με τις αλλαγές και το deny στα κεντρικά pick, ωθώντας τον επιτιθέμενο μακριά από το screen. Σε απλή μετάφραση ο Καλάθης κατά κύριο λόγο απέτρεπε τον επιθετικό να πάρει το screen, έπαιζε κάθετα και με πλάτη σε αυτό, με σκοπό να αποκόψει τη συνεργασία και επιτρέποντας ένα είδος mid-range σουτ ή δημιουργία ψηλου έξω από τη ρακέτα. Στοιχεία που πέρα του Μιλουτίνοφ οι άλλοι ψηλοί του Ολυμπιακού δεν διαθέτουν στο ρεπερτόριο τους, ενω οι πράσινοι διανύουν μικρότερη απόσταση στην περιστροφή. Η επιλογή αυτή αποδειχτηκε σωστή, καθώς με απουσία Σπανούλη δεν υπήρχε η κάθετη δημιουργία και το ρήγμα από την περιφέρεια. Στην επίθεση προσπάθησε με ελεγχόμενο τρέξιμο να επιβάλλει ρυθμό και να αυξήσει κατοχές, πράγμα που ελλοχεύει υψηλό ρίσκο και λάθη. Ωστόσο πιστεύω ότι για να έχει τύχη ο Παναθηναϊκός στη σειρά, θα πρέπει να κάνει κάτι διαφορετικό, κάτι απρόσμενο που θα του δώσει ευκαιρία να "κλέψει" το πρωτάθλημα.
Α μέρος
Στο πρώτο δεκάλεπτο είδαμε την πίεση που περιμέναμε σε όλο το γήπεδο από τους γηπεδούχους, με σκοπό να κουράσουν τον Μάντζαρη στο κατέβασμα της μπάλας . Επίσης πήγαν στο γρήγορο επιθετικό transition, με σκοπό να αυξήσουν ρυθμό και να βάλουν τον κόσμο, που δεν γέμισε το γήπεδο όπως και στο ΣΕΦ, στην εξίσωση. Στον αντίποδα οι φιλοξενούμενοι με αιχμή του δόρατος στο low post τον αναγεννημένο Μιλουτίνοφ και τον Παπανικολάου κατάφεραν να προηγούνται στο τέλος της περιόδου. Η φιλοσοφία του coach Bullet ήταν η μπάλα να ακουμπάει συνέχεια στο ζωγραφιστό για να εκμεταλλευτεί την υψομετρική διαφορά. Ο Πασκουάλ τροποποίησε αυτή τη φορά την πεντάδα, ξεκινώντας τον Ρίβερς εξαρχής, περιμένοντας το ποστάρισμα των forwards του Ολυμπιακού.
Στο δεύτερο δεκάλεπτο η κατάσταση δεν άλλαξε και οι φιλοξενούμενοι συνέχισαν να ακουμπούν τη μπάλα κοντά στο καλάθι, πετυχαίνοντας εύκολους πόντους, ενώ παράλληλα χαμήλωναν το ρυθμό και την πιθανότητα για αιφνιδιασμούς, που τους είχαν πληγώσει στο πρώτο παιχνίδι. Αντίθετα ο Παναθηναϊκός, μέσα από κάποια παιχνίδια απομόνωσης και κεντρικά pick, κατόρθωσε να ανεβάσει ένταση στο επιθετικό κομμάτι. Σημαντική δουλειά σε αυτό το σημείο αποτέλεσαν τα ρήγματα του Μάικ Τζέιμς και η κάκιστη αμυντική ισορροπία των ψηλών του Ολυμπιακού. Ο Μπιρτς και ο Γιανγκ βρίσκονταν εκτός τόπου και χρόνου στην άμυνα, δεχόμενοι εύκολα καλάθια. Οι πράσινοι βελτίωσαν τη low post άμυνα παίζοντας από μπροστά , κλέβοντας μπάλες και βγάζοντας μακριά από το καλάθι τους αντιπάλους. Ένα πράγμα που παρατήρησα και λογικά ο Σφαιρόπουλος θα τόνισε σε Αγραβάνη-Γιανγκ όταν τους απέσυρε, είναι ότι δεν ανέβαιναν για σκαλοπάτι στο high post, ώστε να υπάρχει γωνία πάσας και συνεργασία high-low, από τη στιγμή που ο αμυντικός παλεύει να βγει από μπροστά. Έτσι καταλήξαμε στο 41-39 του πρώτου μέρους με τους γηπεδούχους να εκμεταλλεύονται τους αιφνιδιασμούς και τα επιθετικά ριμπάουντ και τους φιλοξενούμενους τα πολύ καλά ποσοστά κοντά στο καλάθι.
Β μέρος
Στο δεύτερο σκέλος του αγώνα είδαμε αλλαγή πλεύσης από τους δύο πάγκους. Οι ρόλοι αντιστράφηκαν και ο Καταλανός τεχνικός έδωσε εντολή για να ακουμπάει η μπάλα στο Μπουρούση, που είχε χρεώσει με φάουλ τον αφανή ΜVP του πρώτου αγώνα Mιλουτίνοφ. Η επιμονή αυτή δικαίωσε επιθετικά τον Ισπανό τεχνικό, με τον Έλληνα σέντερ να δίνει πολύτιμες λύσεις. Από την άλλη ο τεχνικός των κόκκινων, βλέποντας σε καλή μέρα τον Γκριν έδωσε εντολή για plays γύρω από αυτόν. Έχουμε τονίσει ότι ο συγκεκριμένος παίχτης έχει την ανάγκη για υποστήριξη στο πρόσωπο του, για να απελευθερωθεί και να δώσει τον καλύτερο εαυτό με το φαρμακερό σουτ, από τη στιγμή που δεν μπορεί να δημιουργήσει συστηματικά για συμπαίχτες. Με κάποια staggered screen και off ball screen, με τον Φελντέιν να έχει αναλάβει το μαρκάρισμα του, ο... "the gunner" ζεστάθηκε για τα καλά.
Φτάνοντας στην τελική ευθεία, αυτό που παρακολουθήσαμε ήταν κατά βάση μπάσκετ ατομικής ικανότητας και ταλέντου. Παππάς-Τζέιμς εναντίον Γκριν-Πρίντεζη. Η μπάλα δόθηκε στα χέρια των παιχτών που μπορούν να σκοράρουν με μεγαλύτερη συνέπεια από τους άλλους. Στα κρίσιμα σημεία, η 1vs1 ικανότητα του Παππά απέναντι στα ψηλά κορμιά των Πειραιωτών αποδείχθηκε το κλειδί της αναμέτρησης. Το παιχνίδι έφτασε στα τελευταία λεπτά στην κόψη του ξυραφιού με μεγάλα σουτ εκατέρωθεν. Σε αυτό το σημείο μια εύστοχη διείσδυση του Τζέιμς στην κακή close out άμυνα του εξαιρετικού Παπανιλάου και ένα άστοχο hook του Πρίντεζη με το κακό tip στο επιθετικό ριμπάουντ του Μπιρτς, έδωσαν την νίκη στους πράσινους, με την σειρά να οδηγείται στο 1-1 και τη συνέχεια στο ΣΕΦ την Κυριακή.
Υ.Γ. Παίχτες κλειδιά και για τις δύο ομάδες αποδείχθηκαν οι Έλληνες και αυτή τη φορά, πράγμα που μας γεμίζει με ευχαρίστηση όσον αφορά την εθνική ομάδα.
Υ.Γ. 1. Το παιχνίδι της Κυριακής αποτελεί το πιο σημαντικό της σειράς για εμένα από άποψη σκορ και ψυχολογίας. Η ομάδα που θα το κατακτήσει θα έχει μεγάλο προβάδισμα. Η ενδεχόμενη παρουσία του Σπανούλη γέρνει την πλάστιγγα προς τον φιναλίστ Ευρωλίγκας. Βλέπω 2-1 με διαφορά 7-10 πόντους.
Υ.Γ. 2. Μπορεί ο Ολυμπιακός να κέρδισε περισσότερα επιθετικά ριμπάουντ, αλλά δεν αξιοποίησε τα περισσότερα εξ’ αυτών, σε αντίθεση με τον Παναθηναϊκό που πήρε αρκετούς πόντους μέσα από αυτά.
