Ετσι είναι και ο Σλούκας. Δεν υπάρχει χωρίς τον Ολυμπιακό, τον Σπανούλη, τον Παναθηναϊκό, τα λεπτά συμμετοχής κ.ο.κ. Οταν βρίσκεται αντιμέτωπος με ελληνική ομάδα - και ιδίως τους ερυθρόλευκους - η συζήτηση περιστρέφεται γύρω από τα αιώνια ερωτήματα, στα οποία εσχάτως προστέθηκε και το αέναο , όσο και αγαπημένο, κουβεντολόι περί προδοσίας. Θα πάει στην Πανάθα και θα διαγράψει τα όσα του προσέφερε ο Θρύλος; Αλήθεια, βελτιώθηκε σαν παίκτης στην Φενέρ; Μεγάλωσε ο ρόλος του και δικαιώθηκε για την επιλογή του; Θα γίνει ποτέ ηγέτης όπως ο Σπανούλης; Για κάποιους λόγους, απόλυτα εξηγήσιμους, ο "ανθρωπος που σουτάρει πιο γρήγορα και από την σκιά του", δεν εξετάζεται ποτέ ως αυτό που πραγματικά είναι: Ενας παίκτης του μπάσκετ, που παίζει για την Φενέρμπαχτσε. Σήμερα θα δούμε τον Κώστα Σλούκα, σε ένα κείμενο που θα αναφέρει το όνομα του περισσότερο από ο,τι την λέξη "ΠΑΟΚ" ο Γιώργος Μίνος σε τρίλεπτο ρεπορτάζ.

Rotation

Ο Κώστας Σλούκας είναι ο βασικός πλέι μέικερ της πρωταθλήτριας Ευρώπης. Με δεδομένο ότι ο Μπογκντάνοβιτς αγωνίστηκε και στην θέση 3, ο Σλούκας είναι εκείνος που κατέγραψε τα περισσότερα λεπτά στο παρκέ από όλους τους γκαρντ της ομάδας του, 26 τον αριθμό. Ο χαρακτηρισμός "βασικός" δεν έχει να κάνει τόσο με την παρουσία του στην αρχική πεντάδα, καθώς αυτή συνέβη μόνο όταν ο Σερβος παιχταράς έλειπε. Αντίθετα, έχει να κάνει κυρίως με το ότι τελείωνε τα παιχνίδια. Το rotation του Ομπράντοβιτς αποτυπώνεται εξαιρετικά στο παρακάτω γράφημα του Stats LI.

Με σκούρο πράσινο σκιαγραφούνται τα διαστήματα κατά τα οποία ο εκάστοτε παίκτης βρισκόταν πιο συχνά στο παρκέ. Στο τέταρτο δεκάλεπτο το πράσινο του Σλούκα είναι πιο σκούρο από εκείνο του Ντίξον, αν και συχνά ο Ομπράντοβιτς χρησιμοποιούσε στην crunch time και τους δύο μαζί, με την ταυτόχρονη παρουσία του Μπογκντάνοβιτς. Ο λόγος είναι φυσικά απλός. Όπως γνωρίζαμε και από παλιότερα στάδια της καριέρας του, ο Σλούκας είναι ικανότατος ως closer, με υψηλό δείκτη κατανόησης των περιστάσεων και (βασικό) με ακόμη υψηλότερο ποσοστό στις βολές, 87%. Η παρουσία του είναι τρόπον τινά μια εγγύηση οτι η μπάλα θα πάει στον σωστό παίκτη, χωρίς να λησμονείται και η δική του ικανότητα στο σκορ, η οποία όμως για τον κόουτς πιθανώς έρχεται δεύτερη.

Καλύτερο παράδειγμα για την παραπάνω υπόθεση αποτελεί η σειρά των πλέι οφ απέναντι στον ΠΑΟ. Στην διάρκεια της ο Σλούκας σούταρε μέτρια και σκόραρε ελάχιστα (3,7 πόντοι, 20% στα τριποντα), παρόλα αυτά έμεινε στο παρκέ κατά μέσο όρο κοντά στα 30 λεπτα (!), καθώς η Φενέρ βασιζόταν σε εκείνον για την σωστή λειτουργία της επίθεσης. Ο ρόλος του στα συγκεκριμένα παιχνίδια ήταν πολύ κοντά σε ό,τι έκανε επιθετικά σε όλη την καριέρα του ο Πριχιόνι, δηλαδή αναγνώριση του κατάλληλου ρυθμού και καθορισμό του. 

Ατομική επίδοση και (drive and kick) επίθεση

Γενικά, φέτος ο Σλούκας παρουσίασε τα καλύτερα νούμερα της καριέρας του, τόσο σε χρόνο, όσο και σε πόντους ή ασίστ. Είχε 9,2 και 4,5 αντίστοιχα. Αν τα νούμερα των ασίστ δεν φαίνονται τόσο υψηλά, αυτό είναι διότι η Φενέρ έψαχνε πολύ τα μις ματς στην ρακέτα, και επίσης διότι δεν έβγαζε και πολλές ασίστ γενικώς (11η στον τομέα στην κανονική περίοδο). Ο Σλούκας, εξάλλου, δεν ήταν απαραίτητα ο βασικός πόλος επίθεσης, αλλά όπως προείπαμε φρόντιζε να μεταφερθεί η μπάλα εκεί που έπρεπε. Τα παραπάνω συνοδεύτηκαν και απο ένα ζηλευτό 43% πίσω από τα 6,75, από όπου σούταρε φέτος πολύ παραπάνω σε σχέση με την πρώτη του χρονιά στην Τουρκία, παρουσιάζοντας απειλή από όλες τις αποστάσεις του γηπέδου. Το επιθετικό του παιχνίδι συμπληρώθηκε επίσης από τα κλασικά mid - range σουτάκια, όπως και απο πολλά drive, κάτι που έχει πολύ ενδιαφέρον και θα το δούμε ευθύς αμέσως.

Η βελτίωση του σε έναν τομέα που υστερούσε για χρόνια, έδωσε στην Φενέρ την δυνατότητα να αναπτύξει περισσότερο το kick out παιχνίδι. Γενικά, ο κανόνας για τον Σλούκα ήταν ότι προτιμούσε το step back και το σουτ όταν το πικ τον έφερνε από δεξιά, και ότι πήγαινε μέσα κυρίως με το καλό του χέρι, το αριστερό. Σε πολλές περιπτώσεις φέτος, τα πατήματα του μέσα στην ρακέτα ήταν εξίσου καλά, ανεξαρτήτως θέσης και γωνίας των σκριν. Η ταχύτητα του στην αλλαγή κατευθυνσης και η σπιρτάδα του στις αποφάσεις, μαζί με την βελτίωση αυτή στα drive, ήταν η κινητήριος δύναμη για μερικά από τα πιο ευφυή σετάκια του Ζοτς.

Παρακάτω βλέπετε το αγαπημένο μου παράδειγμα, το drive n kick μέσα από την horns διάταξη (δηλαδη με δυο παίκτες να δίνουν σκριν επιλογής στην κορυφή). Το ωραίο με τον Ομπράντοβιτς είναι πως οι σκρίνερ αλλάζουν και πως συχνά κάνουν slip, δηλαδή προσποιούνται το σκριν και κινούνται προς άλλες κατευθύνσεις με απρόβλεπτες κινήσεις. Δείτε τέσσερα διαφορετικά παραδείγματα για το πώς ο Σλούκας ήταν η σπίθα σε όλα αυτά.

Φυσικά, και αυτό δεν χρειάζεται ιδιαίτερη εξήγηση, ο Σλούκας ήταν ο βασικός πασέρ για τον Βέσελι στην κλασική εκτέλεση του πικ εν ρολ μεταξύ δύο παικτών, με τα άλει ουπ να δίνουν και να παίρνουν. Περισσότερο από όλα όμως, αυτό που χαρακτήρισε τον Ελληνα γκαρντ ήταν η αδιάκοπη κίνηση μέσα στο γήπεδο, η οποία στα δύο χρόνια που βρίσκεται στην Τουρκία γίνεται όλο και πιο έντονη. Θέλω λίγο να σταθούμε εδώ, καθώς ο Σλούκας είναι κατά την γνώμη μου ένας κανονικός διάολος όταν φεύγει η μπάλα από τα χέρια του. Παρατηρήστε τις διαδρομές που κάνει στην σετ επίθεση στα ακόλουθα παραδείγματα.

Είναι το αγαπημένο μου χαρακτηριστικό του παίκτη. Δεν μένει σχεδόν ποτέ στατικός και βγάζει συνεχεια έναν "ηλεκτρισμό" στι κινήσεις, κάτι που ο Ομπράντοβιτς δείχνει να εκτιμά και στην άλλη άκρη του παρκέ.

Περί άμυνας

Δεν είναι καθόλου τυχαίο πως ο Σερβος κόουτς δεν πολυέκρυψε τον Σλούκα στην άμυνα , ίσως κάπου και αναγκαστικά. Εκείνος παρόλα αυτά ανταποκρίθηκε με σχετική επιτυχία, και σίγουρα στον βαθμό που δύσκολα θα τον χαρακτήριζε κανείς "μαύρη τρύπα". Ο Σλούκας έχει κάποια δεδομένα μειονεκτήματα στο να παλεύει πάνω/κάτω/γύρω από τα σκριν λόγω δύναμης, τα οποία όμως η Φενέρ φέτος κάλυψε με θαυμάσιους αυτοματισμούς στις περιστροφές. Κατά τα λοιπά, και σε ο,τι αφορά την άμυνα εκτός του πικ εν ρολ, ο Ελληνας γκαρντ δεν τα πήγε καθόλου άσχημα, καταφέρνοντας μάλιστα σε κάποια παιχνίδια να φέρει εις πέρας δύσκολες αποστολές.

Τα νούμερα άλλωστε δεν αποκαλύπτουν κάποια οπισθοχώρηση των αμυντικών επιδόσεων με εκείνον μέσα στην πεντάδα, αν και αυτό εξηγείται κυρίως από την υπόλοιπη στελέχωση. Παρόλα αυτά, είναι γεγονός ότι ο Σλούκας δεν έβλαψε επ'ουδενί αμυντικά την Φενέρ, ενώ ίσα ίσα πήγε μια χαρά κυνηγώντας τον Κάρολ σε σημεία του ημιτελικού του φάιναλ φορ ή μαρκάροντας μέχρι και τον Ράις σε κρίσιμες επιθέσεις σε ένα παιχνίδι στην Βαρκελώνη. Τα χέρια και τα πόδια του είναι γρήγορα, το μυαλό υπάρχει.

Aυτά φίλες και φίλοι συμβαίνουν μέσες άκρες με τον Κώστα Σλούκα. Είναι ένας πολύ καλός παίκτης, βασικός πλέι μέικερ μέχρι και σήμερα της Φενέρμπαχτσε. Δεν είναι ο ηγέτης της, ειναι όμως πολύ σημαντικός. Στην ομάδα του μπορεί να μείνει , μπορεί και όχι. Ποιος ξέρει τι θα φέρει το μέλλον. Τωρα ας πούμε έχει συννεφιά, μπορεί να βρέξει , μπορεί και να μη βρέξει. Επίσης, μπορεί το κατσικάκι να το κάνω με χυλοπίτες, θα δω. Σε κάθε περίπτωση, εχω έτοιμο ένα "Γη και Ουρανός", από τον Θυμιόπουλο. Κρασάρα.