Σε ρυθμούς Παγκοσμίου Κυπέλλου στην Κίνα κινούμαστε εδώ και κάποιες μέρες όμως, το ξέρετε άλλωστε, εμείς εδώ στο #Bguru είμαστε αγύριστα κεφάλια. Μας αρέσει να τρυπώνουμε εκεί που δεν μας σπέρνει, όπως έλεγε και η μακαρίτισσα η γιαγιά μου η Μελανία. Κάπως έτσι λοιπόν, εν μέσω έρευνας για τα ρόστερ των ομάδων της διοργάνωσης, τους παρόντες, τους απόντες, τις ιστορίες γύρω και πίσω από τις προκρίσεις των 32 ομάδων της διοργάνωσης πέσαμε πάνω σε ένα... σκανδαλάκι. Το οποίο, όπως ήταν αναμενόμενο άλλωστε, «θάφτηκε» ή αν προτιμάτε «κουκουλώθηκε» από την παγκόσμια ομοσπονδία FIBA, μιας και το όλο θέμα έκανε «τζιζ» για την αξιοπιστία των προκριματικών.

Εντάξει, καλός ο Giannis, φοβερός ο χοντρούλης ο Γιόκιτς, παικτάρα ο Ρούμπιο, αλλά μήπως να αφήσουμε λίγο στην άκρη τους σταρ αυτής της διοργάνωσης και να ψάξουμε λίγο πιο βαθιά σε κάτι διαφορετικό; Τι θα λέγατε να μάθουμε την ιστορία του Αμπουντουσαλάμου Αμπουντουρεξίτι; Να ανακαλύψουμε ποιος προπονητής ομάδας είχε διατελέσει μέλος των πάντα χαμένων αντιπάλων των Χάρλεμ Γκλομπτρότερς; Να γυρίσουμε τον χρόνο τρεις δεκαετίες πίσω για να θυμηθούμε το ρεκόρ πόντων σε ένα ματς διοργάνωσης και ποιος το... κουβαλάει στην καμπούρα του φέτος; Μερικές μικρές «εναλλακτικές» ιστορίες που δεν τραβάνε τα φώτα της δημοσιότητας όπως οι Αμερικανοί, ο Greek Freak και οι Σέρβοι, αλλά που επιβάλλεται να τις μοιραστούμε μαζί σας...

Θα ξεκινήσω το κείμενο με την ατάκα που μου έγραψε ο rookie (στο site) αλλά βετεράνος σε ότι αφορά τα χρηματοοικονομικά εντός και εκτός Ελλάδας, Νικόλας Ραδικόπουλος. «Ό,τι συζητάμε μπορεί να φαντάζει "εξωτικό" για τις ΠΑΕ/ΚΑΕ, αλλά είναι κάτι πολύ φυσιολογικό και "καθημερινό" για τις ΑΕ. Δεν εμπίπτει δηλαδή σε ειδικό καθεστώς ή ειδική νομοθεσία, αλλά στις απλές γενικές διατάξεις της νομοθεσίας περί ΑΕ».

Το... φρούτο της «πώλησης» ή αν προτιμάτε μεταφοράς του ΑΦΜ από μία ομάδα σε μια άλλη δεν είναι δα καινούργιο για τις ομάδες μπάσκετ, όμως σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να συγκριθούν όσα έγιναν στο παρελθόν με το φετινό... τσουνάμι, τουλάχιστον όσον αφορά στις φήμες, αφού έως τώρα δεν έχει ανακοινωθεί καμία συμφωνία. Θυμίζουμε ότι τις... θέσεις τους στην Α1 «πουλάνε» ο Χολαργός (φαβορί ο Κολοσσός Ρόδου, αουτσάιντερ το Λαύριο), η Κύμη (φαβορί ο Ερμής Αγιάς Λάρισας για τη δημιουργία της ομάδας Λαρισα BC), ενώ οι φήμες περί πώλησης της θέσης και του Πανιώνιου δεν είχαν βάση και ήταν απλά ένα μέσο αντίδρασης της νυν διοίκησης, επειδή στη Γενική Συνέλευση που είχε οριστεί πριν λίγες εβδομάδες έδωσε το παρόν ένα (1) άτομο!

Το όνομά του σε μία ιδιαίτερη και ξεχωριστή λίστα με τους Έλληνες προπονητές που κατέκτησαν το εθνικό πρωτάθλημα στις λίγκες όπου συμμετείχαν έβαλε την Πέμπτη 13 Ιουνίου ο Γιάννης Σφαιρόπουλος.

Ο «μελαχρινός» στέφθηκε πρωταθλητής με τη Μακάμπι Τελ Αβίβ βάζοντα,ς ξανά την «ομάδα του λαού» στον... θρόνο της, για 53^η φορά στην ιστορία της  επικρατώντας στον τελικό του φάιναλ-φορ που έλαβε χώρα στο «Γιαντ Ελιάου» της Μακάμπι Ρισόν.

Ο αστικός μύθος στην Πάτρα θέλει την περιοχή του Αγίου Διονυσίου να βγάζει τα πιο μαγκιόρικα παιδιά της πιάτσας. Μπασκετικά και μόνο αν το δει κανείς, ανατρέχοντας στις ιστορίες πίσω στην δεκαετία του ’60 και του ’70 θα μάθει ότι στην περιβόητη έδρα της ΕΑΠατρών ληγούσαν και τα... σίδερα.

Στην σχεδόν 20ετή ιστορία της Ευρωλίγκα έχουν περάσει από τα γήπεδά της ομάδες που δημιουργήθηκαν από ατζέντηδες (Λάιονς Αγίας Πετρούπολης), ομάδες σχεδόν μιας χρήσης (Λουγκάνο Σνέικς), ομάδες που έπαιξαν και μετά καταστράφηκαν οικονομικά (πάρα πολλά τα παραδείγματα), αλλά υπήρχε και μία ομάδα επί των ημερών συγκεκριμένου ιδιοκτήτη που λειτούργησε, μεταξύ άλλων, και ως «πλυντήριο» χρημάτων από παράνομες -όπως αποδείχθηκε- δραστηριότητες και που εξυπηρέτησε συγκεκριμένους σκοπούς.

Ενα φάιναλ-φορ σε πόλη με αμιγώς μπασκετικό κοινό, που όμως δεν «μύριζε» ούτε στο ελάχιστο φάιναλ-φορ ήταν αυτό της Βιτόρια, που πέρασε και δεν ακούμπησε τους ανθρώπους της πόλης, οι περισσότεροι εκ των οποίων δεν ασχολήθηκαν καν με αυτό. Συνηθίζουμε μετά από τόσα χρόνια στα φάιναλ-φορ να «βαθμολογούμε» μεταξύ μας τις επιδόσεις κάθε διοργάνωσης πέρα από το καθαρά αγωνιστικό κομμάτι και αυτό ίσως παίρνει τον χειρότερο βαθμό από κάθε προηγούμενο.

Για τους περισσότερους το φάιναλ-φορ της Ευρωλίγκα είναι οι αγώνες των ομάδων της διοργάνωσης, η ατμόσφαιρα, η βεγκέρα και οι βόλτες στη διοργανώτρια πόλη και περιοχή όπως κάνει ο @basketballguru καλή ώρα.