Στην περίπτωση της φετινής διοργάνωσης κολάει γάντι η παροιμία «ηταν στραβό το κλίμα, το έφαγαν και οι Βορειοαμερικάνοι». Όλα ξεκίνησαν μέσα σε γκρίνια για τα περιβόητα παράθυρα των προκριματικών που ξεκίνησαν τον χειμώνα του 2017. Κόντρα FIBA με Ευρωλίγκα, παίκτες με συλλόγους, ένας άνευ προηγούμένου αχταρμάς με ευθύνη όλων. Και πολύ περισσότερο της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας που δεν είχε φροντίσει από πριν είτε να επιβάλει είτε με το έτσι θέλω τον δικό της νόμο, αφού αυτή είναι η επίσημη αρχή του αθλήματος παγκοσμίως, είτε μέσω διαλόγου. Αλλά αυτά είναι περσινά ξινά σταφύλια, ας μην ξύνω άλλο τις πληγές.
Φτάσαμε λοιπόν όπως φτάσαμε στην ολοκλήρωση των παραθύρων κουτσά στραβά και από τον Μάρτη, όταν έγινε η κλήρωση των ομίλων, όλοι μιλούσαν για την κορυφαία διοργάνωση ever. Αμ δε... Όλα όσα έγιναν μέσα στο καλοκαίρι οδήγησαν το Παγκόσμιο της Κίνας πριν καν ξεκινήσει η διοργάνωση σε ένα φιάσκο. Με -κύρια- ευθύνη και της FIBA. Θα πει κανείς, «καλά τι φταίει η FIBA αν Αμερικάνοι και Καναδοί (και Αυστραλοί, και Ρώσοι και άλλοι θα πρόσθετα εγώ) δεν ασχολήθηκαν με το Παγκόσμιο»; Προφανώς η περιβόητη «συμφωνία συνεργασίας» της FIBA με το ΝΒΑ είναι μόνο για να βγαίνουν αναμνηστικές φωτογραφίες οι παράγοντες των δύο πλευρών, άντε και να γίνονται (για πάρτη του ΝΒΑ και μόνο) τα περιβόητα camp νεαρών παικτών για να διαλέγουν ατζέντηδες, σκάουτερ και τζένεραλ μάνατζερ την «πραμάτια» των επόμενων χρόνων. Τέτοια πραγματα ήταν οι δικλείδες ασφαλείας ότι το ΝΒΑ θα στείλει αν όχι την αφρόκρεμα των σταρ, έστω τη δεύτερη βαθμίδα αυτών. Η φετινή ομάδα των ΗΠΑ, ανεξάρτητα από το αν θα πάρει το χρυσό ή θα καταπονιστεί στη διοργάνωση ήταν από την αρχή μέχρι το τέλος ένα ανέκδοτο (σαν τον Πλανητάρχη ένα πράμα).
Θυμάστε την ανακοίνωση που είχε κάνει μέσα Μάρτη η USA Basketball; Μία λίστα με 35 σούπερ-σταρ, από τους οποίους ο νέος προπονητής της ομάδας, που δεν είναι όποιος κι όποιος, αλλά κοτζάμ Γκρεκ Πόποβιτς, θα διάλεγε τους 12 εκλεκτούς. Ξέρετε πόσοι από τους 35 θα είναι στην Κίνα. Τέσσερις. 4. Four, quatro, quatre... ΛεΜπρον, Χάρντεν, Ντέιβις, Κάρι, Λίλαρντ και ένα σωρό άλλοι σούπερ σταρ δεν μπήκαν καν στον κόπο να απαντήσουν στην πρόσκληση και προτίμησαν τις διακοπές τους. Πολλοί άλλοι επικαλέστηκαν ένα σωρό διαφορετικούς λόγους. Από το κλασσικό «χρειάζομαι ξεκούραση» ή «θέλω να δουλέψω ατομικά» μέχρι τον ορισμό της απαξίωσης διά στόματος JJ Ρέντικ, ο οποίος επειδή έφυγε από τη Φιλαντέλφια για τη Νέα Ορλεάνη ενημέρωσε ότι τις μέρες της προετοιμασίας είχε κανονίσει... μετακόμιση. Ω ναι...
Η λίστα των απόντων; Ατελείωτη. Οι Μπαρνς, Μίντλετον, Κέμπα Ουόκερ και Τέρνερ έμειναν και θα πιουν το ποτήρι μέχρι τέλους. Και αν χάσουν το χρυσό θα τους κράζουν κιόλας. Ο Πόποβιτς, που μάλλον την είχε μυριστεί τη δουλειά, είχε φωνάξει και μία 2η «ομάδα» παικτών και καλά για αντίπαλους στα εσωτερικά «σκρίματζ». Με Τράε Γιανγκ, Ντ’Αρον Φοξ και άλλους πολλούς μέσα. Είχε σχέδιο να τους πάρει στο Βέγκας και μετά να τους έχει του χεριού του. Αμ δε. Αν δεν έχασα κάπου το μέτρημα από τους 16 της «βοηθητικής» ομάδας, οι 8 έλαβαν πρόσκληση αναγκαστικά να πάνε στην πρώτη, αλλά κανείς τους δεν δέχθηκε να μείνει μέχρι τέλους.
Κάποια στιγμή η όλη διαδικασία κατάντησε τόσο γελοία, όσο ποτέ άλλοτε. Οι αποχωρήσεις, αρνήσεις ήταν καθημερινές, μέχρι που φτάσαμε στις μέρες αναχώρησης για την Αυστραλία με 13 παίκτες. Όχι γιατί έκοψε κάποιους ο «Ποπ», αλλά γιατί τόσοι είχαν μείνει. Λάκισε και ο Κούζμα και καλά λόγω τραυματισμού (αν και κανείς δεν τον είδε να τραυματίζεται...) μετά το πρώτο φιλικό με τους Boomers, όπου έβαλε 4 τρίποντα, και έμειναν 12 αναγκαστικά.
Στον Καναδά; Μία από τα ίδια, ίσως και χειρότερα. Τέλη Ιουλίου η Ομοσπονδία, αφού ανακοίνωσε την έλευση του Νικ Νερς, πρωταθλητή ΝΒΑ με τους Τορόντο Ράπτορς, προκειμένου να λειτουργήσει και ως «κράχτης» για τους ΝΒΑερς, δημοσίευσε μία λίστα με 29 παίκτες για την προεπιλογή. Ξέρετε πόσοι πήγαν στην προετοιμασία; Οι 11! Οι περισσότεροι από τους 18 που αγνόησαν την πρόσκληση δεν ενημέρωσαν καν ότι δεν θέλουν/μπορούν. Ο Μάρεϊ και ο Μπάρετ πήγαν στην «πρώτη» και δήλωσαν τραυματίες... Παλιά δοκιμασμένη συνταγή. Ο Όλινικ τραυματίστηκε στο πρώτο φιλικό. Ο Κόρεϊ Τζόζεφ δεν συμμετείχε καν στην προετοιμασία λόγω τραυματισμού επίσης. Και έμεινε ο πρώην ερυθρόλευκος Κεμ Μπερτς μαζί με ένα μάτσο «ευρωπαίους» σαν τα αδέρφια Σκραμπ (ο Φιλ είχε περάσει από την ΑΕΚ), τον σέντερ Κλάσεν (ΠΑΟΚ) και τον ταξιδιάρη Ουίλτζερ να φορέσουν την κόκκινη φανέλα. Ο τελευταίος, δε, πήγε στην προετοιμασία μετά από ένα καλοκαίρι όπου γύρισε όλη την Ελλάδα και την Ευρώπη λόγω γάμου, honey moon και λοιπών άλλων διασκεδάσεων. Είδωλο...
Ούτε Μπρουκς, ούτε Γκίλτζιους-Αλεξάντερ, ούτε Αλεξάντερ-Ουόκερ, ούτε Μήτρου-Λονγκ, ούτε Λάιλς, ούτε Πάουελ, Τόμπσον, Σαγιόκ, Στάουσκας. Μαύρη πέτρα και αυτοί... Για να καταλάβετε το σημείο ένδειας που έφτασαν οι Καναδοί, λίγες μέρες πριν την έναρξη του Παγκόσμιου τραυματίστηκε ο νεαρός ψηλός Μπρίσετ και κλήθηκε για να μπει στη 12αδα ο Κόνορ Μόργκαν, παίκτης που δεν είχε συμμετάσχει καν στην προετοιμασία και βρισκόταν με τη Μπανταλόνα στην Ισπανία.
Οι Αυστραλοί; Πίστευαν ότι θα φτιάξουν ομάδα για βάθρο και μέχρι τελευταία στιγμή έψαχναν για παίκτες. Διαφήμιζαν για μήνες την παρουσία του θεωρητικά κορυφαίου παίκτη της χώρας, του Μπεν Σίμονς και η όλη ιστορία εξελίχθηκε σε φιάσκο. Όπως των διοργανωτών των δύο αγώνων με τις ΗΠΑ στη Μελβούρνη. Όχι για τις περιβόητες 11.000 πλαστικές καρέκλες της... λαϊκής αγοράς που χρησιμοποίησαν ως θέσεις εισιτηρίων 300 έως 1.500 ευρώ με μηδαμινή ορατότητα, αλλά για την παραπλανητική διαφήμιση. Για μήνες κυκλοφορούσαν αφίσες, διαδικτυακή καμπάνια και πολλά άλλα με τις φάτσες του Χάρντεν, του Κάρι, του Ντέιβις, του Λίλαρντ αλλά και του Σίμονς ως «κράχτες», αυτοί φυσικά δεν εμφανίστηκαν και ο κόσμος προσέφυγε στη δικαιοσύνη (και φυσικά θα δικαιωθεί) για παραπλανητική διαφήμιση. Πολλοί δεν ακύρωσαν τις κρατήσεις τους και πήραν τα χρήματά τους πίσω.
Ο Σίμονς λοιπόν, στην αρχή έβαλε τον ατζέντη του να διαρρεύσει ότι δεν θα παίξει. Μετά το αρχικό κράξιμο δήλωσε ότι θα παίξει στα φιλικά για χάρη του αυστραλιανού μπασκετικού κοινού, αλλά όχι στο Παγκόσμιο. Όταν όλοι κατάλαβαν ότι όλο αυτό ήταν μία φάρσα, αποφασίστηκε να μείνει εκτός ο Σίμονς. Όσο για τον Τζόνα Μπόλντεν, συμπαίκτη του Σίμονς στους Σίξερς; Ανακοινώθηκε ως μέλος της τελικής 12αδας, έπαιξε στα πρώτα φιλικά και ένα ωραίο πρωί επικαλέστηκε «προσωπικούς λόγους» και αποχώρησε χωρίς περισσότερες εξηγήσεις. Το θέμα (του) θάφτηκε από τα ΜΜΕ της χώρας και ένας ακόμη ΝΒΑερ έμεινε εκτός.
Μεταξύ μας πάντως, όταν είσαι παίκτης ομάδας του ΝΒΑ, έχεις κάνει τον γύρο των ΗΠΑ τρεις τέσσερις φορές μέσα στη σεζόν και μαθαίνεις το πρόγραμμα-έκτρωμα που έφτιαξαν οι διοργανωτές στην Κίνα (με την ανοχή φυσικά της FIBA) με αγώνες σε 8 διαφορετικές πόλεις, μετακινήσεις τουλάχιστον σε τρεις πόλεις για κάθε ομάδα και σε συνθήκες (περιβαντολογικές και όχι μόνο) ασυνήθιστες, ακόμη και για κατοίκους του Λος Άντζελες και της Νέας Υόρκης, τότε δεν το σκέφτεσαι και πολύ να πεις το «ευχαριστώ δεν θα πάρω».
Κάτι ανάλογο έπραξαν και αρκετοί Ευρωπαίοι. Ο MVP της Ευρωλίγκα Γιαν Βέσελι επικαλέστηκε κούραση και τραυματισμούς. Ο Αλεξέι Σβεντ ήταν ο πιο διάσημος... θεατής της προετοιμασίας της Ρωσίας αφού με... τρόπο η Χίμκι τον έχρισε τραυματία. Εδώ που τα λέμε πέρυσι ο Σβεντ έχασε τη μισή σεζόν με τραυματισμούς. Το καλοκαίρι η διοίκηση έκανε επένδυση τουλάχιστον 30 εκατομμυρίων ευρώ σε μεταγραφές παικταράδων ενόψει της νέας σεζόν. Τι να το κάνει αν της τραυματιστεί ξανά ο σούπερ-σταρ και πάει η επένδυση στον βρόντο; Ομοίως και η Βίρτους Μπολόνια, που έστρωσε στον Τεόντοσιτς χαλί σχεδόν 4,5 εκατομμυρίων δολαρίων για δύο χρόνια. Με το που χτύπησε ο βετεράνος γκαρντ, μάζεψε τα μπογαλάκια του και πήγε στην πόλη των τριών «Τ» για θεραπείες και ας απέμεναν σχεδόν 25 μέρες για την έναρξη του Παγκοσμίου.
Αν λοιπόν μέχρι πρότινος το Ευρωμπάσκετ ήταν η μοναδική διοργάνωση του «σιγά μωρέ μην πάει ο «τάδε» και χάσει τις διακοπές/ξεκούραση/θεραπεία του», πλέον στην ίδια κατηγορία είναι και τα Παγκόσμια Κύπελλα μετά το φετινό φιάσκο. Μένουν λιγότερο από 10 μήνες για να μάθουμε αν το «μικρόβιο» θα μεταδοθεί και στους Ολυμπιακούς Αγώνες...
