Μεγαλύτερος από αυτούς ήταν ο 39χρονος Λουίς Σκόλα, ο οποίος πραγματικά εντυπωσίασε με τις επιθετικές του επιδόσεις, σκοράροντας περισσότερους πόντους απ’ότι όλη η πολυδιαφημισμένη τετράδα των Σέρβων ψηλών. Για να μιλήσουμε με νούμερα ο βετεράνος Αργεντίνος σκόραρε 20 πόντους ενώ οι Γιόκιτς/Μαριάνοβιτς/Μιλουτίνοφ/Ραντούλιτσα είχαν συνολικά 16 πόντους. Βασικά ο Γιόκιτς είχε 16 πόντους, οι άλλοι 3 δεν είχαν ούτε πόντο, με 0/3 σουτ. Σε συνδυασμό με την κακή μέρα των Σέρβων από μακριά (8/26 τρίποντα), η επίθεση τους βασιζόταν σε σκόρπια ατομικά ξεσπάσματα κάποιων παικτών κι ελάχιστες από τις ομαδικές συνεργασίες που μας είχε συνηθίσει ένα από τα θεωρούμενα μεγάλα φαβορί για την κατάκτηση του Παγκοσμίου.
Γενικά οι Αργεντίνοι εστίασαν πολύ στην προσπάθεια αναχαίτισης των Σέρβων σέντερ, κάνοντας ατελείωτες παγίδες κάθε φορά που ο εκάστοτε παίκτης πλησιάζει το ζωγραφιστό. Σε αυτό φυσικά υπήρχαν εναλλαγές ανάλογα με την περίσταση. Αρχικά εξολόθρευσαν κάθε παιχνίδι στο pick ‘n’ roll, με χαρακτηριστικό παράδειγμα την φάση που βλέπετε παρακάτω:
(Παρατηρήστε τον Λαπροβίτολα, ο τρόπος που προλαβαίνει τόσο το σουτ της γωνίας, όσο και το σουτ της πρώτης πάσας είναι τρομερός)
Οι αλληλοκαλύψεις στην άμυνα ήταν εξαιρετικές, με τους Σέρβους σε τέτοιες περιπτώσεις να πασχίζουν να βρουν κάποιο ελεύθερο σουτ παρά την σχετικά γρήγορη κυκλοφορία, ενώ από τη στιγμή που οι Αργεντίνοι βρήκαν λύσεις στα πολλά χαμένα ριμπάουντ των πρώτων 15 λεπτών, κατάφεραν να στερήσουν από την ομάδα του Τζόρτζεβιτς ένα ισχυρότατο όπλο. Η έτερη απειλή των πλάβι ήταν από το ποστ, όπου ο Γιόκιτς γενικά δεν τα πήγε άσχημα, σκοράροντας και πασάροντας σε αρκετές περιπτώσεις ιδανικά. Κάπως έτσι η Σερβία είχε τις απαντήσεις μέχρι την τέταρτη περιόδο, η οποία ξεκίνησε με τη διαφορά στον πόντο.
Παρόλα αυτά, η ικανότητα των γκαρντ της Αργεντινής στην τοποθέτηση των χεριών στη μπάλα έκανε σημαντική δουλειά, καθώς με πρωταγωνιστή τον εκπληκτικό Φακούντο Καμπάτσο η άμυνα τους στις συγκεκριμένες φάσεις βελτιωνόταν αισθητά όσο περνούσε ο αγώνας. Οι βοήθειες από την αδύνατη πλευρά ήταν καίριες, οι τοποθετήσεις του Γιόκιτς κοντά στο καλάθι γίνονταν λόγω κούρασης όλο και πιο δύσκολες και πλέον, παρά την οριοθέτηση του φρενήρη ρυθμού των πρώτων 20 λεπτών, οι Σέρβοι έβρισκαν ολοένα και λιγότερους διαδρόμους και ακόμη λιγότερα ελεύθερα σουτ.
Στο ίδιο διάστημα, οι Αργεντίνοι προεξέχοντος του Καμπάτσο άρχιζαν να ανοίγουν την άμυνα των Σέρβων. Η ευστοχία του ίδιου, όσο και των Βιλντόζα, Γκαρίνο ήταν σημαντικότατη για την εξέλιξη του παιχνιδιού, καθώς μπαίνοντας στο τελευταίο δεκάλεπτο και με την πίεση να βαραίνει τους αντιπάλους τους, οι επιλογές έγιναν ακόμη πιο ποικίλες, βάζοντας στο παιχνίδι και τον άφαντο μέχρι τότε Λαπροβίτολα, ο οποίος με τη σειρά του πέτυχε μερικά καθοριστικά καλάθια. Εκεί λοιπόν, ενώ η Σερβία είχε αφήσει τα όποια πλάνα της για την επίτευξη των καλαθιών, η Αργεντινή άρχισε τις συνεργασίες μεταξύ των γκαρντ της και του τρομερού Λουίς Σκόλα, ο οποίος βρήκε τους χώρους και ουσιαστικά αποτελείωσε τις όποιες ελπίδες των Σέρβων για νίκη.
Πέρα από την τακτική ήττα, αγωνιστικά ήταν μια πρόκριση που οι Αργεντίνοι άξιζαν στο 100%, καθώς έπαιξαν πολύ κοντά στο ανώτερο της απόδοσής τους σε συνεχόμενους αγώνες στο τουρνουά και πλέον καλούνται να αντιμετωπίσουν στα ημιτελικά τη νικήτρια του αγώνα ΗΠΑ-Γαλλία, έχοντας και μία παραπάνω μέρα ξεκούρασης. Από την άλλη οι Σέρβοι θα πάνε στους αγώνες κατάταξης με την ελπίδα πως οι δυο ευρωπαϊκές ομάδες των αυριανών αγώνων θα αποκλειστούν, ώστε να διατηρήσουν τις ελπίδες τους για πρόκριση στους Ολυμπιακούς αγώνες. Εκτός από αυτό έχουν να αντιμετωπίσουν και τις ευθύνες, καθώς οι δηλώσεις τους πριν το τουρνουά έδειχναν αρκετή υπεροψία και θεωρούσαν τους εαυτούς τους ως de facto φαβορί για την κατάκτηση του τροπαίου.
Η αλήθεια είναι πως στα δυο κρίσιμα ματς απέναντι σε Ισπανία κι Αργεντινή, δεν έδειξαν να έχουν τα απαραίτητα προσόντα για να κερδίσουν οποιαδήποτε ομάδα που θα ανταποκρινόταν στα όσα είχαν να παρατάξουν στο παρκέ. Επιλογές όπως αυτή του Ραντούλιτσα στην βασική πεντάδα, του παρατεταμένου διαστήματος της παραμονής του Μπογκντάνοβιτς στον πάγκο ή της ταυτόχρονης παράταξης 2 ή και 3 πολύ ψηλών κορμιών στην ρακέτα σίγουρα προκαλούν τις εντυπώσεις αρκετών, καθώς για ακόμη μία φορά η Σερβία βρίσκεται μακριά από την κορυφή, παρότι έχει να επιδείξει ένα πολύ πλούσιο ρόστερ. Τέλος πάντων, το γενικό συμπέρασμα είναι πως οι Σέρβοι έπαιξαν πολύ χειρότερα στα ματς που έπρεπε να κερδίσουν, so simple.
Στο έτερο ματς της ημέρας, η Ισπανία δυσκολεύτηκε, αλλά καθάρισε με έναν εξαιρετικό Ρίκι Ρούμπιο την Πολωνία. Ο Ισπανός γκαρντ ήταν και πάλι εύστοχος από μακριά, έδωσε κι 9 ασίστ, κάτι που τον έβαλε στην πρώτη θέση της λίστας των παικτών με τις περισσότερες ασιστ σε παγκόσμια πρωταθλήματα/κύπελλα. Μπράβο του κι εις ανώτερα. Γενικότερα η ομάδα του Σέρτζιο Σκαριόλο δεν έχει κάνει πολλά τρομερά πράγματα, όμως είναι στη ζώνη των μεταλλίων, από την οποία έλειπε στις δυο προηγούμενες διοργανώσεις.
Νομίζω όμως πως θα πρέπει να δώσουμε μία παραπάνω κουβέντα για την πολωνική ομάδα, που αποτέλεσε μια ακόμη ευχάριστη έκπληξη, ακόμη κι αν είχε σχετικά πολύ πιο εύκολο δρόμο προς την τελική οκτάδα ας πούμε σε σχέση με την Λιθουανία ή την Ελλάδα, που αποκλείστηκαν νωρίτερα. Η εθνική ομάδα είχε εμφανιστεί σε τελική φάση παγκοσμίου μονάχα το 1967, όπου είχε λάβει την 5η θέση μεταξύ 12 ομάδων, ενώ έχει να μπει σε 8άδα διοργάνωσης από το 1997. Η σημερινή εμφάνιση ήταν αρκετά καλή και δείχνει πως μπορεί με τη σειρά της να εδραιωθεί στο ευρωπαϊκό και παγκόσμιο μπάσκετ.
