Ένα τέτοιο (αδιάφορο) ματς ήταν και αυτό ανάμεσα στην Ιταλία και στο Πουέρτο Ρίκο, το οποίο κρίθηκε στην παράταση με νίκη των Ιταλών με 94-89. Πόσο πιο ωραίο θα ήταν γινόταν την πρώτη αγωνιστική του δεύτερου γύρου; Ένα πραγματικά «τρελό» παιχνίδι, στο οποίο οι νησιώτες βρέθηκαν να προηγούνται με 20 πόντους στο ημίχρονο και πήγαν σε πολύ υψηλό ρυθμό, με πολλές κατοχές- ενδεικτικό ότι πήραν 85 σουτ, χωρίς να λαμβάνουμε υπόψη τις βολές αλλά και τα λάθη που έκαναν- και έτρεξαν μετά το ριμπάουντ στο ανοιχτό γήπεδο, σκοράροντας 30 πόντους σε κατάσταση αιφνιδιασμού. Από την άλλη οι Ιταλοί, για τους οποίους δεν αγωνίστηκαν οι Τζεντίλε, Ντατόμε, για πρώτη φορά άνοιξαν τόσο το ροτέισον και αγωνίστηκαν παίχτες όπως οι Φιλόι, Τεσιτόρι, που δεν είχαν χρόνο συμμετοχής. Αυτό έδειξε και τη «γύμνια» του ιταλικού πάγκου. Ο Μπελινέλι σκόραρε 27 πόντους με 7/17 σουτ και 10/12 βολές λίγα εικοσιτετράωρα αφότου τα έσπασε με τους Ισπανούς.
Στα υπόλοιπα «αδιάφορα» παιχνίδια της ημέρας η Ρωσία κέρδισε τη Βενεζουέλα με 60-69, ενώ η Ακτή Ελεφαντοστού και οι Φιλιππίνες ολοκλήρωσαν την παρουσία τους ως οι χειρότερες ομάδες τουρνουά, καθώς έχασαν από Νότια Κορέα και Ιράν αντίστοιχα και δεν κατάφεραν να πάρουν ένα ροζ φύλλο (εκκρεμούν άλλες δύο ομάδες που θα τελειώσουν με μηδέν νίκες). Το Ιράν με αυτή την νίκη με 95-75 όμως, σφράγισε το εισιτήριο για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο το καλοκαίρι του 2020, ως η κορυφαία Ασιατική εθνική της διοργάνωσης. Ο γνωστός μας πια بهنام یخچالی دهکردی θα έχει την ευκαιρία να εκπροσωπήσει τη χώρα του και του χρόνου, σε μία σημαντική στιγμή για το Ιρανικό μπάσκετ.
Οι διοργανωτές Κινέζοι για άλλον έναν αγώνα απογοήτευσαν και έχασαν από τους Νιγηριανούς με 73-86. Μία νίκη που πανηγυρίστηκε δεόντως από τους Νιγηριανούς, οι οποίοι από εκεί που ήταν έτοιμοι να ετοιμάσουν βαλίτσες και να γυρίσουν στην Αμπούτζα μετά το πέρας της πρώτης φάσης, κέρδισαν το εισιτήρια για το Τόκιο ως η κορυφαία Αφρικανική ομάδα. Για τη Νιγηρία μπορώ να πω πως ήταν από τις πιο fun-to-watch ομάδες, καθώς είχε κάποιους καλούς παίχτες με τρομερά αθλητικά προσόντα, που η αφέλειά τους στο επιθετικό κομμάτι και η νοοτροπία streetball έφερνε διασκέδαση. Ο Τζος Οκότζιε των Τίμπεργουλβς για άλλη μία φορά ήταν ο κορυφαίος των Νιγηριανών με 19 πόντους. Οι 27 πόντοι του Γιανλιαν Γι δεν στάθηκαν αρκετοί για να ευχαριστήσουν τον κόσμο της γηπεδούχου, που την παρακολουθούσε και στήριζε ανελλιπώς.
Στο τελευταίο "βαρετό" ματς της ημέρας ο Σαλάχ Μεϊρί έφτασε στο όριο του τριπλ νταμπλ με 18 πόντους, 8 ριμπάουντ και 8 τάπες (!!!), μοιάζοντας κάπως έτσι.
Δυστυχώς για τους Τυνήσιους οι Νιγηριανοί κέρδισαν και προκρίθηκαν αυτοί ως η κορυφαία Αφρικανική ομάδα.
Στα ματς που έκριναν τώρα την πρώτη θέση των ομίλων Ι και J, είχαμε την εύκολη επικράτηση των Αργεντινών επί των Πολωνών και των Ισπανών επί των Σέρβων. Έτσι έχουμε έτοιμα τα δύο πρώτα ζευγάρια των προημιτελικών. Σερβία εναντίον Αργεντινής, σε έναν αγώνα με αρκετή προϊστορία -βλέπε Μουντομπάσκετ Ινδιανάπολις- και Ισπανία εναντίον Πολωνίας.
Οι Γκαούτσος βρέθηκαν εξαρχής «καβάλα στο άλογο» στον αγώνα εναντίον των Πολωνών, παίρνοντας διαφορά από το δεύτερο δεκάλεπτο, η οποία έφτασε έως και τους 31 πόντους, για να καταλήξει στο τελικό 91-65. Με βασικό άξονα την καλή άμυνά τους, οι νοτιαμερικανοί οδήγησαν σε πολλά λάθη τους ευρωπαίους -23 τον αριθμό- τα οποία και εκμεταλλεύτηκαν στο έπακρο, αφού σκόραραν 32 πόντους από αυτά. Η Αργεντινή για άλλο ένα ματς έδειξε μία ομάδα που αρέσκεται να πιέζει στη μπάλα, να τρέχει στο ανοιχτό γήπεδο -20 πόντους από αιφνιδιασμούς- και να απλώνει τους πλάγιους και φόργουορντ που έχει. Εκείνοι δε διστάζουν να εκτελέσουν , ακόμα και αν έχουν χάσει ένα και δύο σουτ προηγουμένως. Ζημιά έκαναν και στο ζωγραφιστό με τους Σκόλα -πλέον και ως στρετς ψηλός στην ομάδα- και Ντέλια (ένας καθαρά πικ εν ρολ ψηλός) δείχνοντας έτσι την αδυναμία των Πολωνών στη ρακέτα. Τον ρυθμό τον δίνει ο εξαιρετικός Φακούντο Καμπάτσο, που πρόσφερε στιγμές μαγείας.
Φούριας Ρόχας στα Καστιγιάνικα σημαίνει κόκκινη οργή. Κάπως έτσι ήταν και η Ισπανική ομάδα στο ντέρμπι εναντίον των Σέρβων μετά το πρώτο δεκάλεπτο. Το τελικό 81-69 αντικατοπτρίζει απόλυτα την εικόνα των δύο ομάδων. Ουσιαστικά είδαμε ένα εξαιρετικό διάβασμα των αδυναμιών των Σέρβων από το προπονητικό τιμ των Ισπανών και αντίστοιχα την πλήρη εκμετάλλευση των δυνατοτήτων των δεύτερων. Οι Ισπανοί ήταν έτοιμοι να αντιμετωπίσουν τον «καυτό» για άλλο ένα παιχνίδι Μπόγκνταν Μπογκντάνοβιτς ,ο οποίος στο συγκεκριμένο τουρνουά εμφανίζει ηγετικές τάσεις και αποδεικνύεται ο go-to-guy (έτσι το λέμε στο χωριό) των Βαλκάνιων.
Μπορεί ο θείος του Ντούσαν Ίβκοβιτς (από τη μεριά της μητέρας του), Νίκολα Τέσλα, να ισχυριζόταν ότι είχε εφεύρει την «ακτίνα θανάτου», ένα όπλο που ήταν ικανό να καταστρέψει μεγάλες εκτάσεις, όμως η πραγματικότητα είναι πως η ανακάλυψή του άργησε σχεδόν έναν αιώνα. Η σύγχρονη μορφή της, ο Μπόγκνταν Μπογκντάνοβιτς, αποδεικνύεται το φονικό όπλο των Σέρβων. Ολοκλήρωσε το ματς με μία έξοχη στατιστική με 26π/10ρ/6ας και 64% ευστοχία, η οποία όμως δε στάθηκε ικανή να φέρει το ροζ φύλλο για την ομάδα του. Για την αντιμετώπισή του, ο Σέρτζιο Σκαριόλο χρησιμοποίησε πέρα από ατομική άμυνα και διάφορες άμυνες ζώνης και δη μία άμυνα box-and-one. Οι Ισπανοί εκμεταλλεύτηκαν τα αργά πόδια των Σέρβων ψηλών (Μαριάνοβιτς-Ραντούλιτσα στο δεύτερο ροτέισον), την ικανότητα να έχουν πλάγιους που κινούνται πίσω από τα σκριν και να σουτάρουν με το που πάρουν τη μπάλα, το κακό αμυντικό τρανζίσιον και έτρεξαν το γήπεδο, τελείωσαν φάσεις σε αιφνιδιασμό, θυμίζοντας τις χρυσές εποχές της απόλυτης κυριαρχίας τους έναντι όλων των ομάδων-πλην ΗΠΑ. Ενδεικτικό για την ικανότητα των πλάγιων είναι ένα play που το χρησιμοποιεί και ο Πάμπλο Λάσο στη Ρεάλ, που μοιάζει πολλές φορές ασταμάτητο.
Γύρισαν το ματς με επί μέρους 32-17 και από τότε οι Σέρβοι έχασαν την επαφή με το σκορ. Το ντισκαλιφιέ του Γιόκιτς στο τρίτο δεκάλεπτο αποτέλεσε κομβικό σημείο για την προσπάθεια που έκαναν οι Βαλκάνιοι και ουσιαστικά τον καταλύτη για την επικράτηση των Ιβήρων.
Ο «παλιός» Μαρκ Γκασόλ αποτέλεσε τον playmaker ρακέτας, δίνοντας μαθήματα στον «νέο» Νίκολα Γιόκιτς με τη δημιουργία είτε από χάι ποστ, είτε από το χαμηλό ποστ, εκμεταλλευόμενος και τα κοψίματα των παιχτών στη ρακέτα, με τον Κλαβέρ να αποδεικνύεται «μανούλα» σε αυτά. Αν προσθέσουμε την αδιανόητη (στα μάτια μου) επιμονή του Σέρβου «ταβερνιάρη» Τζόρτζεβιτς στον Ραντούλιτσα στη διάρκεια της τέταρτης περιόδου, που ερχόταν σε πλήρη αντιδιαστολή με την προσπάθεια που έκανε η ομάδα του για επιστροφή στο ματς, θα καταλάβουμε γιατί εξελίχθηκε έτσι το παιχνίδι. Μία ήττα που βάζει τους Σέρβους στον δρόμο των Αμερικάνων στην πορεία του τουρνουά και όχι στον τελικό.
