Η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται, ρήση που βρήκε πλήρη εφαρμογή για τους Αργεντινούς. Με τους Γάλλους να ξεκινάνε νευρικά και άστοχα το ματς, χάρη στη δυνατή άμυνα των άρτια ψυχολογικά προετοιμασμένων αντιπάλων τους -παράγοντας που είναι πολύ σημαντικός σε τέτοια τουρνουά- οι Γκαούτσος βρήκαν ευκαιρία να τρέξουν στον αιφνιδιασμό και να σκοράρουν εύκολα, με πρώτο και καλύτερο τον Λουίς Σκόλα, που μόνο 39άρη δε θυμίζει στο τουρνουά.
.@LScola4 is SIMPLY A LEGEND ??. #FIBAWC #ARGFRA @cabboficial
— Basketball World Cup (@FIBAWC) September 13, 2019
? https://t.co/U6RPjx3FuZ pic.twitter.com/1OHYm8JOjf
Έτσι πήραν εξαρχής προβάδισμα στο σκορ, συνεχίζοντας το πλάνο που μας είχαν συνηθίσει σε όλο το τουρνουά. Καλή, δυνατή άμυνα, προστασία της ρακέτας, γρήγορες επιθέσεις και αρκετά drives με kick out πάσες. Διόλου τυχαίο το γεγονός ότι οι Γάλλοι προηγήθηκαν μόνο δύο φορές στον αγώνα, «καταρρέοντας» ίσως υπό το βάρος του φαβορί, με το αρχικό 0-2 και κατόπιν στις αρχές της δεύτερης περιόδου με 23-24. Από εκεί και πέρα η Αργεντινή δεν ξαναέχασε το προβάδισμα. Αμυντικά έκαναν εξαιρετική δουλειά στην απενεργοποίηση των ψηλών της Γαλλίας και δη του πολυτιμότερου παίχτη των Γάλλων, Ρούντι Γκομπέρ. Άνοιγαν πολύ το γήπεδο στις γωνίες και με ορισμένα ψηλά σκριν προσπαθούσαν να «τραβήξουν» τους ψηλούς προς τα έξω αδειάζοντας τελείως το χώρο της ρακέτας. Προσέξτε στην παρακάτω φάση τις θέσεις των Ντεκ, Σκόλα καθώς και τη μη-βοήθεια των πλάγιων Γάλλων, που φοβήθηκαν το ελεύθερο σουτ.
Χρησιμοποίησαν μετά τα πικς άμυνα δύο εναντίον δύο, με παίχτη κλειδί τον σέντερ της ομάδα Μάρκος Ντέλια. Τι έκανε εκείνος; Δεν έμενε τελείως πίσω στη ρακέτα με drop μετά το πικ, αλλά έβγαινε πιο έξω και ήταν περισσότερο «ενεργητικός», βάζοντας τα χέρια κοντά στη μπάλα, παρενοχλώντας τον χειριστή ή σηκώνοντάς τα ψηλά, ώστε να απαγορευτούν οι συνεργασίες μεταξύ των κοντών και του Γκομπέρ. Το μόνο λοιπόν που κατόρθωσαν στο πρώτο ημίχρονο οι Γάλλοι ήταν κάποια σουτ από μέση απόσταση, τα οποία τα έδινε η άμυνα των Αργεντινών, είτε κάποια drives, με τους Φουρνιέ, Ντε Κολό, Ντιλικίνα, καθώς η μεταφορά της μπάλας στη ρακέτα ήταν τρομερά δύσκολη.
Η εικόνα στο δεύτερο ημίχρονο δεν άλλαξε, τουναντίον παρέμεινε ίδια και χειρότερη. Ο Γκομπέρ συνέχισε να είναι αποκομμένος στην επίθεση-ενδεικτικό το ότι σκόραρε για πρώτη φορά χωρίς βολές στο 32’- ενώ οι επιθέσεις των Γάλλων ήταν στα τελευταία δευτερόλεπτα, απόρροια της τρομερής πίεσης που δέχονταν. Τα ποσοστά δε στα σουτ τριών πόντων ήταν κάκιστα, με τα τούβλα να διαδέχονται το ένα το άλλο, χτίζοντας έτσι νέο καμπαναριό στη Νοτρ Νταμ (7/31). Το «4 οut-1 in» , ενίοτε και οι πέντε out, των Αργεντινών δεν μπόρεσε να αντιμετωπιστεί σε κανένα σημείο του αγώνα, τα μεγάλα σουτ μπήκαν, η διαφορά ήταν σταθερά περί τους 10 πόντους και γρήγορα η σεμνή τελετή έλαβε τέλος με τον πιο πορωτικό τρόπο που θα μπορούσε. Λουίς Σκόλα ancoraaaa…
Αδιανόητη φάνηκε στα μάτια μου, ίσως και στα ενδότερα του σάιτ, η επιλογή του Γάλλου ιδιοκτήτη μπιστρό , Βενσάν Κολέ, στο να παίρνουν σουτ τριών πόντων στο τέλος οι Αλμπισί και Εμπαγιέ, στην προσπάθεια να επανέλθουν στο ματς. Απογοητευτικός για τους Γάλλους ο Μπατίμ με 1/6 σουτ και -20 όσο βρισκόταν στο παρκέ, για χάρη του οποίου έμεινε ίσως παραπάνω από όσο χρειαζόταν στον πάγκο ο θετικός Λαμπιερί. Ο Ντιλικίνα ήταν ο κορυφαίος των Bleus 16π και 7/12 σουτ.
Από την άλλη, τι να πούμε για το δίδυμο που ανέβηκε στην Ποδαρόσα και οδήγησε την Αργεντινή στον τελικό της 15ης Σεπτεμβρίου; Ο Καμπάτσο (12π/7ρ/6ας)κάνει το τουρνουά που τον τοποθετεί δικαιωματικά στους κορυφαίους playmakers όσον αφορά τους εκτός ΝΒΑ παίχτες, ενώ ο Σκόλα (28π/13ρ) δείχνει πως η ηλικία δεν πρέπει να παίζει ποτέ ρόλο για έναν αθλητή, ούτε για την εξέλιξή του αποτελώντας στα 39 του παράδειγμα για πολλούς. Και ποια εικόνα θα μπορούσε να είναι καλύτερη παρά η αγκαλιά του κομαντάντε Λουίς με τον κομαντάντε Μάνου.
¡MANU, SCOLA Y UN ABRAZO DEL ALMA!❤️????? pic.twitter.com/Eh6IbrSOAM
— DEPORTV (@canaldeportv) September 13, 2019
Ισπανία - Αυστραλία
Το τρομερό ντέρμπι, το καλύτερο ματς του παγκοσμίου κυπέλλου, έγινε το πρωι. Η Ισπανία ίσως διαθέτει μεγαλύτερες προσωπικότητες και πρόσωπα από την Αυστραλία του Μιλς, τα οποία έχουν μάθει να κερδίζουν τέτοια παιχνίδια και με τη σειρά τους βοηθούν τους επόμενους να συνεχίσουν να διατηρούν την ομάδα στο κορυφαίο επίπεδο.
Τρανό παράδειγμα δεν μπορεί να είναι κάποιος άλλος εκτός του Μαρκ Γκασόλ. Εκεί που οι συμπαίκτες του είχαν χάσει τη συγκέντρωση τους και έδειχναν να χάνουν και τον ημιτελικό, στην τέταρτη περίοδο βγήκε μπροστά και κράτησε όρθια την ομάδα του, πετυχαίνοντας παράλληλα και τις δύο βολές που εν τέλει, μετά και την άστοχη του Μιλς, οδήγησαν το παιχνίδι στην πρώτη παράταση. Ο άνθρωπος σε 39’ είχε 33p/6reb/4as και 9 κερδισμένα φάουλ. Τι άλλο να κάνει; Από κοντά φυσικά και ο MVP της διοργάνωσης ως τώρα, ο Ρίκι Ρούμπιο.. Ως ο κύριος οργανωτής της ομάδας, έχοντας περισσότερη ώρα τη μπάλα στα χέρια, κανει το καλύτερο τουρνουά της καριέρας του. Παίζει με τρομερή αυτοπεποίθηση, διαβάζει κάθε τι που του δίνει η αντίπαλη άμυνα, δεν διστάζει να εκτελέσει από μακριά και παράλληλα παίζει σπουδαία άμυνα. Μπορεί να έχει πεισμώσει που μαζί με το Γιουλ που δεν έχουν οδηγήσει την Ισπανία ψηλά στα δύο Παγκόσμια Κύπελλα που έχουν προηγηθεί και με τις εμφανίσεις του αποδεικνύει πόσο σπουδαίος ηγέτης είναι.
Από την άλλη μεριά, ο Πάτι Μιλς αν είχε ευστοχήσει στη 2η βολή στο τέλος, όλα θα ήταν διαφορετικά. Με το αν βέβαια δεν γίνεται δουλειά. Ο παικταράς των Σπερς έκανε ένα φανταστικό παιχνίδι, αν αναλογιστούμε ότι όλη η Ισπανία ήταν προσαρμοσμένη πάνω του και είχε τα μισά γκαρντ να τον κυνηγάνε μακριά ή και κοντά στη μπάλα. Δυστυχώς για τους Αυστραλούς ο Ίνγκλς και ο Ντελαβεντόβα δεν μπόρεσαν να συνεισφέρουν επιθετικά και με μόνο συμπαραστάτη τον τιμιότατο Κέι στην επίθεση, ήταν πολύ δύσκολο στην παράταση να επικρατήσουν επί των πιο γεμάτων αντιπάλων τους. Ας περάσουμε παρακάτω όμως και στα σημεία που έκριναν το παιχνίδι.
Εδώ θα εστιάσουμε στο τι είδαμε αρχικά στο πρώτο ημίχρονο. Η χαρά του γρήγορου παιχνιδιού και της transition offense. Επιθέσεις σε πρωτεύων ή δευτερεύων αιφνιδιασμό και διαρκής κυκλοφορία/κίνηση των παιχτών παρακολουθήσαμε στην αρχή του αγώνα. Οι Αυστραλοί με οδηγό το Μιλς και στο low post το Μπόγκουτ ή το Μπέινς επέβαλαν το ρυθμό τους.
Ειδατε πόσο όμορφα κινούνται όλοι οι παίχτες της Αυστραλίας και δεν μένουν στατικοί, όπως η εθνική μας για παράδειγμα. Βλεποντας τους να λειτουργούν έτσι και τον Μιλς να οργιάζει, οι παίχτες του Σκαριόλο εμφάνισαν για πρώτη φορά μια άμυνα ζώνης box and one, δηλαδή τέσσερις παίχτες σχηματισμένοι σε θέση κουτιού και ένας να κυνηγάει σε όλο το γήπεδο το Μιλς. Η Αυστραλία με τη σειρά της επέμεινε να δώσει τη μπάλα στον σταρ των Σπερς για να πάρει εκείνος την τελική επιλογή. Με την έκρηξη του και την ταχύτητα του, παρότι αστοχούσε πολλές φορές, κατά κάποιο τρόπο λειτουργούσε ως τυράκι για την άμυνα την Ισπανία και υπήρχαν περισσότεροι ελεύθεροι χώροι και διαθεσιμα επιθετικά ριμπαουντ.
Φτάνοντας στην τελική ευθεία του αγώνα, η άμυνα των Ισπανών έσφιξε για τα καλά. Οι προσαρμογές που έγιναν στη ζώνη αφορούσαν κυρίως το ότι στα σκριν δεν υπήρχε αλλαγή στον Μιλς, οι ψηλοί δεν έβγαιναν από τη πίσω γραμμή άμυνας και ερχοταν παγίδα από τον περιφερειακό, με σκοπό να φύγει η μπάλα από τα χέρια του. Στην επίθεση τώρα οι παίχτες του Σκαριόλο προσπάθησαν να επιτεθούν στα αργά πόδια του Μπέινς με pick and roll, με pop out του Γκασόλ ή drive από τα γκαρντ, εκμεταλλευόμενοι την άμυνα drop της Αυστραλίας. Πηγαίνοντας στη 2η παράταση και παρά την κούραση, η κυκλοφορία της μπάλας από τους Ισπανούς ηταν ιδανική, χτυπώντας στο close out των αντιπάλων και βρίσκοντας το τέλειο σουτ με extra πάσα. Η τέλεια φάση, το τέλειο μπάσκετ.
Εκεί ήταν το τελειωτικό χτύπημα και επιστροφή δεν υπήρξε ξανά από Αυστραλούς. Δικαιωματικά η Ισπανία απέδειξε ότι έχει παιχταράδες και τεράστια καρδιά. Όσο και να τους αντιπαθούμε μετά από τις ήττες που μας έχουν πικράνει, δεν μπορούμε να μην παραδεχτούμε ότι είναι η καλύτερη φουρνιά Ευρωπαίων τα τελευταία χρόνια. Καταλαβαίνω την ανάγκη κάποιων να μιλήσουν για τύχη ή για θεατρινισμούς ή ευνοϊκές διαιτησίες, αλλά όλα αυτά είναι μικροπρέπειες απέναντι σε αυτές τις τρομερες προσωπικότητες του παγκοσμίου μπάσκετ.
