Θα περίμενε κανείς η πόλη που «κρατάει» μία ομάδα στα σαλόνια της Ευρωλίγκα να αγκάλιαζε τη διοργάνωση, αλλά η απουσία της Μπασκόνια ήταν το γεγονός που έκανε άπαντες να γυρίσουν την πλάτη τους στο συναπάντημα των τεσσάρων κορυφαίων ομάδων της Ευρώπης στη Φερνάντο Μπουέσα Αρένα. Και οι λόγοι; Πολλοί, με την Ευρωλίγκα να φορτώνεται αυτή την αποτυχία της λανθασμένης τελικά επιλογής, αφού σε λίγα χρόνια κανεις δεν θα -θέλει να- θυμάται το πέρασμα από τη Βιτόρια.
Κατ’ αρχήν η επιλογή μιας πόλης χωρίς αεροδρόμιο που να εξυπηρετεί σε σταθερή βάση ακόμη και εγχώριες πτήσεις και με ελάχιστες ξενοδοχειακές υποδομές ήταν το πρώτο τεράστιο φάουλ. Το 95% των φιλάθλων που είδαν τους αγώνες αναγκάστηκε να σκορπίσει στο Μπιλμπάο, το Σαν Σεμπαστιάν και την ύπαιθρο της Gasteiz αφού: Τα ελάχιστα ξενοχοδεία της πόλης δεν μπορούσαν επ’ ουδενί να εξυπηρετήσουν τους ταξιδιώτες, ενώ τα... τζιμάνια της πόλης, είτε πρόκειται για κατόχους δωματίων μέσω air bnb, είτε άλλης πλατφόρμας, είχαν εκτοξεύσει τις τιμές σε δυσθεώρατα ύψη, σε σημείο που 2-3 μήνες πριν το φάιναλ-φορ δεν έβρισκες διανυκτέρευση οπουδήποτε με τιμή κάτω από 300-350 ευρώ τη βραδιά! Ούτε στην Καραϊβική να γινόταν το φάιναλ-φορ.
Αποτέλεσμα; Με εξαίρεση τη συμμετοχή κάποιων λίγων ατόμων στις εκδηλώσεις της Ευρωλίγκα στην κεντρική πλατεία της πόλης, όλοι οι υπόλοιποι που περπατούσαν στους δρόμους της Βιτόρια να μην έχουν την παραμικρή σχέση με το φάιναλ-φορ. Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι τρεις μέρες στη Βιτόρια πρέπει να είδαμε ένα ή δύο (μαξ) άτομα με κασκόλ ή μπλούζα ομάδας της διοργάνωσης. Κανένα χρώμα, καμία επιρροή στη ζωή της πόλης και κατ’ επέκταση ούτε σεντ στην οικονομία της.
Κάπως έτσι «δικαιώθηκαν» και οι πολέμιοι της ανάληψης της διοργάνωσης, οργανώσεις που εξ αρχής ήταν αντίθετες και το εξέφραζαν με κάθε τρόπο. Όσοι κυκλοφορήσαμε στα στενά της παλιάς πόλης, πέσαμε πάνω σε πανό, πλακάτ, ακόμη και αυτοκόλλητα που κυκλοφορούσαν στα μπαράκια και αλλού και εκδήλωναν ανοιχτά την αντίθεση τους στην Ευρωλίγκα, τον Κερεχέτα (ιδιοκτήτης της Μπασκόνια αλλά και της ποδοσφαιρικής ομάδας της Αλαβές) και τη δημοτική αρχή της Βιτόρια.
Οι οργανώσεις αυτές κατήγγειλαν από μήνες τις πρακτικές των διοργανωτών, αλλά και τη δαπάνη περίπου 4 εκατομμυρίων ευρώ από τις αρχές της Βιτόρια για τη διοργάνωση του φάιναλ-φορ, που δεν θα άφηνε το παραμικρό κέρδος στην πόλη. Όπως αναφέρθηκε σε σχετικά ρεπορτάζ ιστοσελίδων της περιοχής, η διοργάνωση ζητούσε μέσω εθελοντικού προγράμματος 170 άτομα για τις ανάγκες του φάιναλ-φορ, δίχως να καλύπτει ούτε καν τη διατροφή τους. Όσο για αυτούς που θα ήθελαν να εργαστούν επί πληρωμή, θα έπρεπε να στείλουν πέρα από τα πλήρη στοιχεία τους, ολόσωμη φωτογραφία, για να διαπιστωθεί κατά πόσο πληρούν τις προϋποθέσεις... ομορφιάς και σεξ απίλ για να εμφανιστούν στα διάφορα πόστα από τους διοργανωτές. Μάλιστα λέγεται ότι όσοι συμπλήρωσαν τη σχετική αίτηση, προσλήφθηκαν από μία εταιρεία συμφερόντων του Χοσεάν Κερεχέτα ονόματι ONALAN SL.
«Εδώ δεν είναι ούτε Ισπανία ούτε Γαλλία. Είναι η Χώρα των Βάσκων». «Αυτονομία στη Χώρα των Βάσκων». «Euroleague Mafia» ήταν μόνο ορισμένα από τα συνθήματα όσων εξέφραζαν την αντίθεσή τους στη διοργάνωση του φάιναλ-φορ από τη Βιτόρια. Τα πανό στα μπαλκόνια της πόλης εμφανίζονταν και... εξαφανίζονταν (από τις αρχές) σε χρόνο d-t. Όσοι ήθελαν να εκφράσουν δημόσια και μέσω συγκέντρωσης την αντίθεσή τους «εξορίζονταν» από τις τοπικές αστυνομικές αρχές σε πλατείες μακριά από το κέντρο της πόλης και πιο συγκεκριμένα στην Plaza Desamparadas. Η πλατεία των εξαφανισμένων δηλαδή. Καθόλου τυχαία η επιλογή δεν νομίζετε;
«Δεν μας αφορά μία αθλητική διοργάνωση που διεξάγεται κάτω από τη σημαία της Ισπανίας και απαρνείται την εθνική μας αλήθεια», έγραφε η ανακοίνωση διαμαρτυρίας την ώρα που οι αρχές επέβαλαν την απαγόρευση των διαδηλώσεων στο ιστορικό κέντρο της πόλης. «Δεν ανεχόμαστε να μετατρέπεται η πόλη μας σε καρτ-ποστάλ από τις πολυεθνικές εταιρίες» φώναζαν οι διαδηλωτές, καταγγέλοντας μέσα από φόρα στο διαδίκτυο ότι η μοναδική που επωφελείται από το φάιναλ-φορ είναι μία πολυμετοχική εταιρεία με έδρα το Λουξεμβούργο ονόματι «Ευρωλίγκα».
