Το δίδυμο της αποτελεσματικότητας

Ο Μίτσοφ βέβαια, έχει και εκείνος μια κάποια ικανότητα στο να περνάει την μπάλα στο καλάθι (2,5 ασίστ) και έτσι οι δυο θαυμάσιοι νεαροί ψηλοί παίρνουν πολλές φορές την μπάλα αφού πρώτα έχουν συμβεί διάφορα άλλα πράγματα μέσα στο γήπεδο, περίπου κλασικά για την Μιλάνο: πάσες στην περιφέρεια, drive, side picks κλπ κλπ. Οι δυο νεαροί χρησιμοποιούνται κυρίως για τα τελειώματα (ως finishers που λένε) και τα αποτελέσματα είναι μάλλον εντυπωσιακά, τουλάχιστον σε ο,τι αφορά τις ατομικές τους επιδόσεις. Οι Γκουντάιτις και Ταρζέφσκι συγκροτούν αυτή την στιγμή μακράν το πιο αποτελεσματικό δίδυμο ψηλών στην Ευρώπη, χωρίς καν να αποτελούν βασική επιλογή στα σχέδια του προπονητή! Σύμφωνα με τα προηγμένα στατιστικά του Αντρέα Χριστοφόρου για το badbasket.gr, έξι άλλοι συμπαίκτες τους εμφανίζουν μεγαλύτερο usage rate, κάτι αν μη τι άλλο (ημί)παράδοξο, δεδομένων των τρομερών επιδόσεων, για τις οποίες θα μιλήσουμε ευθύς αμέσως , με την στατιστική βοήθεια της ίδιας πηγής.

Προσέξτε: ο Γκουντάιτις έχει να αστοχήσει σε δίποντο εδώ και τρία παιχνίδια, στα οποία ο Ταρζέφσκι έχει χάσει μόλις ένα σουτ! Ο πρώτος έχει στα δίποντα μ.ο. 75,3% και ο δεύτερος 71,2%! Αν κάνουμε μια λίστα με την σταθμισμένη ευστοχία (effective field goal percentage) όλων των παικτών που αγωνίζονται από 9 λεπτά και πάνω στο τουρνουά, ο Λιθουανός είναι πρώτος και ο Αμερικάνος τρίτος (με τα ίδια νούμερα, καθώς δεν έχουν σουτάρει τρίποντο) , με τον Γιοχάνες Φόιγκτμαν να παρεμβάλλεται ανάμεσα τους, λόγω παραγωγής από τα 6,75. Τέλος , σε ο,τι αφορά την παραγωγικότητα, ο Γκουντάιτις σκοράρει περίπου 1,48 πόντους ανά κατοχή και ο Ταρζέφκσι 1,26!  Αυτά είναι τερατώδη παράγματα παιδιά, όχι αστεία. Τα δυο πεντάρια της Μιλάνο απέχουν έτη φωτός μακριά σε αποτελεσματικότητα από οποιαδήποτε άλλη γραμμή ψηλών στην θέση 5.

Ο τρόπος παιχνιδιού σίγουρα τους ευνοεί βέβαια, εξού και η "μισή" παραδοξότητα για την οποία μιλήσαμε. Στα συν τους δεν περιλαμβάνεται η πάσα επάνω στο πικ εν ρολ και έτσι ο Πιανιτζιάνι έχει αποφύγει να τους δώσει οποιονδήποτε άλλο ρόλο πέραν της εκτέλεσης μέσα από τα (ή κοντά στα) όρια της ρακέτας. Αν είναι ένας τομέας στον οποίον χρειάζονται και οι δύο βελτίωση, είναι στην αντίληψη των θέσεων των συμπαικτών. Χρόνος υπάρχει, εδώ ο Ντάνστον έγινε πασέρ στα γεράματα. Αν προστεθεί σιγά σιγά αυτό το στοιχείο, ή αν βρεθεί άνθρωπος με όρεξη να το αναπτύξει, τότε οι Γκουντάιτις και Ταρζέφσκι θα κάνουν ένα πρώτο βήμα προς την μπασκετική πληρότητα, κι ας μην σουτάρουν τρίποντα ποτέ.

Γκουντάιτις

Ενα δεύτερο βήμα θα ήταν το φινίρισμα των κινήσεων στο ποστ, κάτι που προς στιγμήν μόνο ο Λιθουανός δείχνει να κατακτά, τουλάχιστον σε σχέση με τα scouting reports τριών χρόνων πριν . Το Draftexpress περίεγραφε τότε τον Γκουντάιτις ως έναν σέντερ που βασίζεται αποκλειστικά στην ταχύτητα και την εκρηκτικότητα στα τελειώματα, όμως πλέον διακρίνει κανείς στο παιχνίδι του και κάποια extras, όπως μερικά χουκ με το δεξί χέρι και ένα καλούτσικο σουτάκι από τα 3-4 μέτρα. Το 70% στις βολές πιστοποιεί ότι το χέρι του μόνο στραβό δεν είναι και έτσι όσο μπορεί αυξάνει κάπως το βεληνεκές του. Σε κάθε περίπτωση, η ταχύτητα και η ορμή με την οποία πάει προς το καλάθι, όπως και η κατάκτηση της σωστής θέσης στο χαμηλό ποστ στα σπρωξίματα, παραμένουν τα πιο δυνατά του στοιχεία. Το χαμηλό ύψος για την θέση (2,06), στο ευρωπαϊκό πλαίσιο δεν είναι ιδιαίτερο πρόβλημα , ειδικά σε σύνολα που αποζητούν τρέξιμο από τους ψηλούς τους, όπως η Μιλάνο. Δείτε λίγο παρακάτω με ποιους τρόπους σκοράρει συνήθως. Πικ εν ρολ φυσιολογικά, αλλά και πολλά τελειώματα ύστερα από high lows, transition επιθέσεις ή άλλες δράσεις. Τα στιγμιότυπα είναι από τον πρόσφατο αγωνα με την Μπαρτσελόνα, και επέλεξα αυτά διότι είναι απολύτως χαρακτηριστικά. Περιλαμβάνουν το επιθετικό ρεπερτόριο στην πληρότητα του.

Ο Γκουντάιτις κάπου δικαιολογείται για την έλλειψη επιθετικής πληρότητας και σταθερού σουτ. Αρχισε το μπάσκετ μόλις στα 14 , και με δεδομένο αυτό το στοιχείο μάλλον τα έχει πάει περίφημα. Οπως επίσης διάβασα, οι γονείς του τον εγκατέλειψαν και μεγάλωσε με νταντά, ενώ ένας γερός τραυματισμός στο γόνατο την περίοδο 2013-14 τον πήγε κάμποσο πίσω, με αποτέλεσμα η Λιέτουβος να επωφεληθεί της έλλειψης εμπιστοσύνης της Ζαλγκίρις και να τον κάνει δικό της. Εκεί, είπαμε, τα έκανε γης Μαδιάμ μέχρι πέρυσι, όταν και μεταπήδησε στην Μιλάνο ως ένας καλός σκόρερ και ως ο καλύτερος επιθετικός ριμπάουντερ του Eurocup. Το ΝΒΑ ίσως και να τον υποδεχτεί κάποια στιγμή, καθώς ο Βλάντε Ντίβατς έχει την τάση να δοκιμάζει Ευρωπαίους ψηλούς. Μάλλον για αυτό πήρε τα δικαιώματα του από τους Σίξερς το 2015 , σε ένα πακέτο που περιελάμβανε επίσης τον Λούκα Μίτροβιτς και έστελνε στην άλλη μεριά κάτι περίεργους.

Ταρζέσφκι

Αντίστοιχο ενδιαφέρον έχει παρεμπιπτόντως και η προσωπική ιστορία του συμπαίκτη του, Κάλεμπ (ή Κέιλεμπ) Ταρζέφσκι. Όπως αναφέρει η USA Today, o Κέιλεμπ μεγάλωσε σε μία ξύλινη καλύβα στο δάσος , έξω από την μικρή κωμόπολη Τσαρλεστάουν στο Νιου Χάμπσαϊρ, πληθυσμού μόλις 5,000 κατοίκων. Η μητέρα του είχε μετακομίσει εκεί μόνη για να εργαστεί στις κατασκευές και έχτισε το μικρό σπιτάκι χωρίς καμία βοήθεια, μαζύοντας τα υλικά του κυριολεκτικά ένα προς ένα, πολλές φορές ως αντάλλαγμα για θελήματα και μικροδουλειές. Σε αυτό το περιβάλλον ανέθρεψε τον γιο της, καλύπτοντας με κόπο τις βασικές του ανάγκες. Όταν ο Ταρζέφσκι βρέθηκε στο κολέγιο είχε αναπτύξει δυο στοιχεία της προσωπικότητας του - πέραν της ικανότητας του στο ψάρεμα: τον αλτρουισμό και το μαχητικό πνεύμα. Χρήσιμα πράγματα στο μπάσκετ και τα δύο. "Δεν ειναι εγωιστής και είναι ταυτόχρονα σκληρός ανταγωνιστής", δήλωνε το 2015 ο προπονητής των Arizona Wildcats Σον Μίλερ. "Eίναι ένας σπουδαίος συνδυασμός και νομίζω πως η ανατροφή που είχε τον έβγαλε από μέσα του". 

Για το πρόγραμμα των Wildcats ο Ταρζέφσκι ήταν ο,τι έπρεπε, όπως αντίστοιχα και για εκείνον ο Μίλερ ο ιδανικός προποντής, προκειμένου το κορμί των 2,13 να αποκτήσει επιπλέον αθλητικότητα και δύναμη. Όπως διαβάζω σε ένα συνoπτικό άρθρο του πανεπιστημίου της Αριζόνα, οι ομάδες του σπoυδαίου κόουτς διακρίνονταν (και διακρίνονται) διαχρονικά για περίπου αντίστοιχα χαρακτηριστικά: To μοίρασμα της μπάλας , την σκληρή άμυνα και την εκμετάλλευση των αθλητικών προσόντων των παικτών. Αλτρουϊσμός και δύναμη! Για τέσσερα χρόνια στο εν λόγω κολέγιο, ο Ταρζέφσκι ανέπτυξε τόσο το σώμα και την δύναμη, όσο και την ταχύτητα και το μυαλό, καταφέρνοντας μάλιστα στο πλάι σπουδαίων one and done συμπαικτών (Αρον Γκόρντον, Ρόνταε Χόλις-Τζέφερσον) να συμμετέχει δις στην Elite 8 της March Madness, το 2014 και το 2015.

Συμπληρώματα και άμυνα

Τα παραπάνω χαρακτηριστικά φυσιολογικά τα μετέφερε και στην Ευρώπη περσι τον Μαρτιο, αφού πρώτα πέρασε από το κλασικό στάδιο πολλών seniors στην ζώνη του λυκόφωτος μεταξύ NBA και G-League. Ο Πιανιτζιάνι πρέπει να είναι τρισευτιχισμένος, καθώς ο,τι λείπει από τον Γκουντάιτις το προσθέτει εκείνος (μέγεθος, δύναμη στην προσωπικη αμυνα) , ενώ ο,τι λείπει από εκείνον (ευελιξία, λίγη έξτρα τεχνικη), το δίνει ο Λιθουανός. Οι δυο τους βέβαια μοιάζουν σε πάρα πολλά με τον τρόπο που κινούνται στο γήπεδο, αποτελώντας περίπου ένα δίδυμο κυρίως αναπληρωματικής και όχι συμπληρωματικής υφής. O -άγουρος επιθετικά- Ταρζέφσκι, o οποίος έχει φέτος 73,1% στις βολές, τελειώνει τις φάσεις με παραπλήσιο τρόπο όπως ο Λιθουανός συμπαίκτης του , με τον κύριο επιθετικό ρόλο του να είναι τα σωστά σκριν για όλους. Είναι ο τοίχος πάνω στον οποίον θα πέσουν οι αμυντικοί που κυνηγούν.

Στην άλλη πλευρά του γηπέδου, οι ικανότητες του συνοψίζονται σε αυτό που θα δείτε παρακάτω. Εκτός από σπρωξίματα στη ρακέτα διαθέτει καλά πόδια, μπορεί να κυνηγήσει τον επιθετικό στην περιφέρεια και να του κλείσει τον διάδρομο, αλλά αντιμετωπίζει δεδομένο πρόβλημα "στριψίματος" . Όλα αυτά μαζί, να τα.

It's ok, κανείς δεν είναι τέλειος. Και ο Γκουντάιτις, άλλωστε, έχει τα αντίστοιχα μικρά προβλήματα στις μάχες σώμα με σώμα, ειδικά όταν τον παίζουν και εκείνον σκληρή άμυνα. Σε κάθε περίπτωση, οι αριθμοί έρχονται και εδώ να συμμαχήσουν με τους δύο νεαρούς σέντερ, καθώς είναι πρώτοι στην ομάδα τους σε πόντους αντιπάλου/100 κατοχές, τουλάχιστον από όσους παίρνουν σοβαρά λεπτά στο rotation. Περίπου 114 δέχεται ο καθένας τους σε αυτό τον δείκτη, όταν η Μιλάνο είναι ομαδικά στο 119. Πολύ άσχημα για το σύνολο του Πιανιτζιάνι, σαφώς καλύτερα για τους δυο αθλητές.

Με τα πολλά, ξεχάσαμε τα πιο απλά. 10,3 πόντοι και 6 ριμπάουντ ο ένας, 7,3 πόντους και άλλα τόσα ριμπάουντ ο άλλος. Ποιανού είναι ποια δεν έχει ιδιαίτερη σημασία. Το πιο αποτελεσματικό δίδυμο ψηλών της Ευρωλίγκα δεν φαίνεται έτοιμο ακόμη να κάνει το βήμα για το ΝΒΑ, έχει συμβόλαιο με την Μιλάνο για άλλον έναν χρόνο και σίγουρα διάφορους να ορέγονται από τώρα την απόκτηση ενός εκ των δυο εξελίξιμων μελών του. Θα τους παρακολοθούμε.

Υ.Γ. Οκ, ακούγεται λίγο βαρετό, αλλά δεν γίνεται να μην επισημάνουμε εκ νέου το πόσο σημαντικό είναι αυτό που κάνουν το badbasket.gr και ο Αντρεας Χριστοφόρου ως μέλος του. Δεν δίνουν απλώς προηγμένα στατιστικά, αλλά προσφέρουν πλήρη και ανοιχτή πρόσβαση σε τύπους και φύλλα Excel προς επεξεργασία. Είναι μια υπηρεσία προς όλους τους αναγνώστες και αρθογράφους του μπάσκετ, ανεκτίμητη και μαζί εκτιμητέα, τουλάχιστον από εμάς. Eτσι έχει αξία, αν και φοβαμαι οτι θα φάμε πρόστιμο για tampering.