Πώς φτάσαμε ως εδώ.
Η πορεία και των δύο ομάδων πάντως, χαρακτηρίστηκε από σταθερότητα. Πήραν τα αποτελέσματα που έπρεπε να πάρουν και ταυτόχρονα εμφανίστηκαν παθιασμένες σε σημεία καμπής της σεζόν και σε δύο παιχνίδια-ορόσημα. Για τη Μιλάνο το εφαλτήριο για την τετράδα στάθηκε η εκτός έδρας νίκη επί της Ρεάλ την 17η αγωνιστική, που οδήγησε σε ένα σερί 6-0, ενώ για την Μπάγερν καθοριστικής σημασίας αποδείχτηκε η εντός έδρας επικράτηση επί της Εφές με 80-79 μερικές εβδομάδες πριν, σε μία περίοδο που οι Τούρκοι πετούσαν φωτιές. Οι μόλις 79 πόντοι (ναι, μόλις) που σημείωσε εκείνη τη μέρα η Εφές, αποτελούν και τον οδηγό επιβίωσης του Τρινκιέρι απέναντι στον Μεσίνα. Όσο πιο χαμηλά κρατηθεί η Μιλάνο, τόσο μεγαλύτερες πιθανότητες έχει να περάσει η Μπάγερν. Δεν πιστεύω ότι θα συμβεί, όμως αυτό δεν σημαίνει πως το ζευγάρι δεν θα είναι σχετικά "σκληρό", σχεδόν από την αρχή των αναμετρήσεων. Για να δούμε λίγο και τα τα μεταξύ τους ματς ως τώρα.
1η αγωνιστική: Μπάγερν - Μιλάνο 79-81. Κουλό παιχνίδι, με κακές αποφάσεις εκατέρωθεν σε κρίσιμα σημεία, επικράτηση των Ιταλών στην παράταση. Πολύ νωρίς στη σεζόν.
21η αγωνιστική: Μιλάνο - Μπάγερν 75-51. Διάλυση από το πρώτο ημίχρονο, με τον Μπάλντγουιν σε τρικυμία, 14,3% στα τρίποντα για την Μπάγερν.
Notable stats
H πλάκα είναι πως σε αυτό το δεύτερο ματς, η Μπάγερν κράτησε τη Μιλάνο κάτω από τους επιθετικούς μέσους όρους της. Το σύνολο του Μεσίνα είναι το δεύτερο πιο εύστοχο στην διοργάνωση από τα 6,75, έχοντας ποσοστό 41,6%, αληθινά εξαιρετικό. Την ίδια στιγμή, η Μπάγερν είναι η δεύτερη καλύτερη ομάδα στην άμυνα πίσω από το τόξο, αναγκάζοντας τους αντιπάλους σε τούβλα της τάξης του 34,72%! Το πού θα γείρει η ζυγαριά στη συγκεκριμένη στατιστική κατηγορία συνεπώς, μοιάζει εκ πρώτης όψεως καθοριστικό. Πάμε να δούμε κάτι από τον Παναγιώτη, που ετοίμασε διαγράμματα για τις αναμετρήσεις των πλέι-οφ.
Μεγάλος όγκος προσπαθειών των Μιλανέζων (μεγάλα εξάγωνα) έρχεται από τις γωνίες, σημεία στα οποία είναι σαφώς πιο εύστοχοι από την πλειοψηφία των ομάδων της Ευρωλίγκα. Η άμυνα της Μπάγερν θα πρέπει να τεντωθεί, χωρίς παράλληλα να μπορεί να αγνοήσει ποσο καλοί είναι οι αντίπαλοι της από τη μέση απόσταση, ελέω Σιλντς και Πάντερ (για τους δύο θα πούμε πολλά περισσότερα παρακάτω). Όπως βλέπετε, κάτω από το καλάθι οι Ιταλοί δεν είναι ιδιαίτερα απειλητικοί.
Το αντίστοιχο chart για την Μπάγερν δεν το βάζω, γιατί δεν έχει κάτι να προσφέρει, είναι όλα κίτρινα ή γαλάζια. Αξίζει περισσότερο στο να σταθούμε στο ότι η Μιλάνο κάνει τα λιγότερα λάθη στη διοργάνωση, κάτι που προσθέτει ακόμη μία πρόκληση για τους αντιπάλους της. Θα πρέπει να τις χαλάσουν την λειτουργία με πίεση.
Τι προτιμούν να κάνουν
Ο μικρός αριθμός λαθών εμφανίζεται ως απόρροια του μελετημένου επιθετικού παιχνιδιού. Τα γκαρντ λειτουργούν περισσότερο ως διαμεσολαβητές της κίνησης, χωρίς να καταφεύγουν σε υπερβολές. Για να δούμε μερικά έξτρα πραγματάκια πάνω σε αυτό.
Η Μιλάνο θέλει να παίζει πολύ με τους off ball παίκτες της. Παίρνουν πολλές προσπάθειες, καθώς ο πικ εν ρολ άξονας (Σέρχι-Χάινς, Ταρζέφσκι) έχει ρόλο κυρίως "βαρυτικό". Το γεγονός ότι Ντιλέινι και Ροντρίγκεθ είναι επικίνδυνοι έτσι κι αλλιώς, δίνει στους Πάντερ και Σιλντς μπόλικους χώρους, με αποτέλεσμα να σκοράρουν πολύ. Είναι μακράν των υπόλοιπων οι δύο παραγωγικότεροι παίκτες και αν σκεφτούμε τα χαρακτηριστικά τους, θα διαπιστώσουμε πως η ροή της επίθεσης ανακόπτεται δύσκολα. Δεν σταματάει η μπάλα στα χέρια των παικτών, με τον τρόπο που συμβαίνει σε πιο στατικούς σουτέρ. Ψάξτε πολύ φασούλες σαν τις παρακάτω εν ολίγοις, όπου το pin down ακολουθείται είτε από εκτέλεση, είτε από ποικιλία. Στην πρώτη φάση ο Πάντερ σκοράρει, αλλά θα μπορούσε κάλλιστα η μπάλα να είχε ακουμπήσει στον Σιλντς και στη συνέχεια να είχαμε τρίπλες, post ups και άλλες πασούλες. Εν ολίγοις, διάρκεια στη δράση. Στη δεύτερη φάση σκοράρει ο Σιλντς, με έναν απλούστατο τρόπο, αφού όμως πρώτα η επίθεση έχει εκτελέσει με ακρίβεια κινήσεις αντιπερισπασμού και έχει αδειάσει τον χώρο.
Δεν συμβαίνουν ιδιαίτερα στην Μπάγερν αντίστοιχα plays. Το δικό της παιχνίδι είναι πιο "κάθετο" και λιγότερο γυαλισμένο. Η ποιότητα των πλάγιων μονάδων δεν είναι ίδια, καθώς ακόμη και ο βελτιωμένος Λούτσιτς, νιώθει σαφώς πιο άνετα, αν δεν χρειάζεται να τριπλάρει. Oι Βαυαροί βασίζονται πολύ στις ενέργειες του Μπάλντγουιν και στην πλάτη του Ρέινολντς για να επιτεθούν. Επίσης, η διαρκής αποτελεσματικότητα τους στην άμυνα, όπου συστηματικά οδηγούν τους χειριστές στα όρια των γηπέδων, βγαίνοντας κάμποσο επιθετικά στις περιστροφές, τους δίνει πόντους στο transition. Πέρα από αυτά, έχει πλάκα να βλέπεις τον Σίλεϊ να σηκώνεται για στατικό σουτ, χωρίς να έχει δεχτεί τελική πάσα και χωρίς να έχει ξεφορτωθεί τον προσωπικό του φρουρό, αλλά μέχρις εκεί.
Πρωταγωνιστές και X factors
Πάμε να ρίξουμε μία ματιά σε τρεις παίκτες από κάθε ομάδα, δύο πρωταγωνιστές και έναν X factor, τα στοιχεία του οποίου κάνουν τη διαφορά.
Στη Μιλάνο, όπως προείπαμε, οι δύο off guards/forwards τραβάνε σκορ και προσπάθειες. Ο Πάντερ κάνει την καλύτερη σεζόν της καριέρας του με 15 πόντους και 40% στα τρίποντα. Όχι μόνο αυτό, αλλά είναι μακράν πρώτος στη χρήση των κατοχών σε σχέση με τους συμπαίκτες του. Ο Σιλντς τώρα, σκοράρει κατά μέσο όρο 13,5 πόντους με 44% από το τρίποντο και παίζοντας συχνά ως post-up τριάρι δίπλα από τον Πάντερ. Η συνύπαρξη τους συνεπώς, κάνει τη ρόδα να γυρίζει, που θα λέγανε και τα χάμστερ.
Από εκεί και πέρα, ο Λεντέι δίνει στον Μεσίνα το spacing που έλειπε από προηγούμενες δουλειές του, ο Χάινς την κλασική αμυντική συνέπεια και την δυνατότητα ποικίλων εφαρμογών της τακτικής και ο Ντιλέινι το instant score με pull up τρίποντα. Κανείς εκ των τριών όμως δεν είναι... Σέρχι και μην έχετε καμία αμφιβολία πως όταν το σχέδιο πάει στα σκουπίδια και η μπάλα ζεματάει, ο προπονητής του θα τον εμπιστευτεί στο ένας εναντίον ενός και στην οργάνωση των επιθέσεων. Ο Ροντρίγκεθ δεν διάγει της ευστοχότερης των σεζόν, αλλά διατηρεί σπιρτάδα και μυαλό, ενώ κουβαλάει πάντα το ενδεχόμενο του απροσδόκητου. Ίσως είναι η τελευταία του ευκαιρία να οδηγήσει ένα σύνολο στην κορυφή, κάτι που αν το καταφέρει, θα πρόκειται για επίτευγμα μύθου. Δεν είναι λίγο τρία τρόπαια με τρεις διαφορετικές ομάδες.
Στην Μπάγερν τώρα, ξεχωρίζουν σαφώς οι Λούτσιτς, Μπάλντγουιν και Ρέινολντς. Θα μείνω στους δύο τελευταίους, διότι η χρήση του Σέρβου παραμένει χαμηλή και οι δράσεις των Γερμανών ξεκινούν από τα χέρια τους. Η αλήθεια είναι πως ο Μπάλντγουιν των 15,2 πόντων και των τεσσάρων ασίστ, θα μπορούσε να είναι αποτελεσματικότερος - έχει μόλις 44% στα σουτ εντός παιδιάς. Επίσης αλήθεια είναι πως ο Ρέινολντς, έχοντας 14 πόντους και 6 ριμπάουντ, θα μπορούσε να παίζει περισσότερο και ιδιαίτερα στα κρίσιμα. Όμως με τους δύο ως πυλώνες, η Μπάγερν παίρνει τα αποτελέσματα που θέλει και αν σφίξουν τα πράγματα, τότε υπάρχει πάντα ο X Factor, Τζέιμς Γκιστ. Ο 35χρονος βετεράνος δεν έχει φέτος το παραμικρό καλλωπισμένο νούμερο να επιδείξει, όμως αποτελεί τον closer του Τρινκιέρι στις άμυνες των τελευταίων δευτερολέπτων και την πλέον αξιόπιστη επιλογή, όταν κάτι δεν πηγαίνει καλά στην αμυντική λειτουργία. Δεν θα μου κάνει καθόλου εντύπωση, αν τα παιχνίδια μεταξύ των ομάδων γίνουν αίμα και άμμος, να παρακολουθούμε στην κατάληξη τους vintage μονομαχίες μεταξύ εκείνου και του Χάινς. Για την ακρίβεια, το περιμένω πώς και πώς.
Για του λόγου το αληθές πάντως, ας ρίξουμε μια ματιά στο rotation pattern των Βαυαρών.
Ναι, φαίνεται πως πέντε συγκεκριμένοι παίκτες κλείνουν τα παιχνίδια, όμως ο Γκιστ "πορτοκαλίζει" προς το τέλος και ο Ρέινολντς κάπως αραιώνει. Ο Γκιστ έχει ξεπεράσει σε χρόνο συμμετοχής όλους τους άλλους ψηλούς , έχοντας μπει στην ομάδα πολύ αργότερα. Ας παρατηρήσουμε επίσης πόσο σημαντικός είναι ο Μπαμπ. Υπερτερεί των άλλων γκαρντ στο τέταρτο δεκάλεπτο, διότι πιέζει πολύ και είναι αξιόπιστος.
Ποιος θα περάσει;
Αυτός, 1-0.
Η Μιλάνο, ίσως και με 3-1. Η ομάδα του Μεσίνα είναι επιθετικά αποτελεσματική, όμως δεν είναι καθόλου ασόβαρη στην άμυνα. Μπορεί να αμυνθεί σωστά και αποτελεσματικά αν οι περιστάσεις το απαιτήσουν, ενώ υπέρ της προσματράται η εμπειρία μονάδων, όπως οι Χάινς και Σέρχι. Η Μπάγερν, για να την ξεπεράσει, θα πρέπει να υπερβάλλει εαυτόν στο σκοράρισμα, κάτι για το οποίο δεν μας έχει πείσει μέχρι στιγμής. Επίσης, το γεγονός πως ο Μπάλντγουιν αποτελεί τον σχεδόν αποκλειστικό κουμανταδόρο, όταν απέναντι βρίσκονται θηρία, λογικά δίνει προβάδισμα στον αντίπαλο, ειδικά αν παραπάνω από ένας αγώνες κριθούν στο πεντάλεπτο. Ακόμη και αν οι Βαυαροί επικρατήσουν σε σε hustle και τρέξιμο, πολύ δύσκολα θα πάρουν το πάνω χέρι στη σειρά συνολικά.
