Όμως στο μεγαλύτερο σημείο καμπής της μπασκετικής ζωής του, ο Μίροτιτς ήταν συγκλονιστικά απών. 3 πόντοι με 1/10 σουτ και εικόνα αποκαρδιωτική. Προφανώς ο Τσους Ματέο μοίρασε εξαιρετικά το μαρκάρισμα του, αλλά δεδομένων των σχεδόν 18 πόντων με 53,5% ευστοχία στη σκούπα που ακολούθησε στους Ισπανικούς τελικούς, περισσότερο φλόπαρε ο Νικολιός, παρά τον απενεργοποίησε εντελώς ο Μαθιός. Το έλουσε, όπως λέμε συχνά πυκνά στα τσατς του BG. Εκείνο το βράδυ πυροδοτήθηκε μια αλληλουχία γεγονότων, που ενδεχομένως να σφράγισε ολοκληρωτικά την υπόλοιπη καριέρα του Μίροτιτς, αν και μόλις στα 32 του χρόνια.

Μετά την παταγώδη αποτυχία στο Φ4, η Μπαρτσελόνα επικεντρώθηκε στο Πρωτάθλημα, προσπαθώντας να κλείσει τη χρονιά με κάποιο θετικό πρόσημο. Όμως ενώ τα πλέι-οφ μόλις είχαν αρχίσει, το ίντερνετ γέμισε δημοσιεύματα πως η ομάδα επιθυμούσε να σπάσει το ηγεμονικό συμβόλαιο του Μίροτιτς με το πέρας της σεζόν, εν μέσω οικονομικών αναδιαρθρώσεων του τμήματος. Η παραφιλολογία συνεχίστηκε χωρίς σταματημό, παρόλα αυτά ο Μίροτιτς προς τιμήν του έδειξε αγωνιστικά ανεπηρέαστος και οδήγησε την ομάδα στον τίτλο.

Έκτοτε ξεκίνησε ένα γαϊτανάκι μεταξύ Μπάρσα και Μίροτιτς σχετικά με τη λύση του συμβολαίου, καθώς η Μπαρτσελόνα χωρίς κανένα νομικό ή ηθικό υπόβαθρο ζητούσε από τον Μίροτιτς να μην ζητήσει όλη την αποζημίωση που δικαιούταν. Μάλιστα η καλύτερη πρόταση που παρουσιάστηκε ήταν λίγο πάνω από τα μισά χρήματα, με τον όρο να πάει στο ΝΒΑ ή σε μη άμεσο ανταγωνιστή (Ρεάλ). Ακολούθησε ένας μήνας συνεχών προεκτάσεων της υπόθεσης, με τον Μίροτιτς να δηλώνει πικραμένος από τη στάση της Μπάρσα, καθώς θα δεχόταν μείωση αν του προτεινόταν.

Με τα πολλά και τα λίγα ο MVP του 2022 βγήκε στην αγορά να ψάξει τον επόμενο σταθμό της καριέρας του. Οι προτάσεις μιλιούνια, η μισή Ευρώπη στα πόδια του. Ο Ολυμπιακός, που μόλις είχε χάσει Βεζένκοφ και Σλούκα τον προσκαλούσε στο πιο υγιές πρότζεκτ της Ευρωλίγκα, με τον ρόλο του ηγέτη στην τσέπη από το Ελευθέριος Βενιζέλος κιόλας. Ο Παναθηναϊκός που άνοιξε την κάνουλα με τα χρήματα και προσπαθούσε να ξαναμπει σε πορεία επιτυχιών. Εμφύλιος και στη Σερβία με ενδιαφέρον από τον Ερυθρό Αστέρα, αλλά προφορική συμφωνία με την Παρτιζάν και μια μοναδική ευκαιρία να αγωνιστεί υπό τις οδηγίες του κορυφαίου προπονητή των Ευρωπαϊκών γηπέδων. Αμ δε.

Μετά τις σφοδρές αντιδράσεις κόσμου του Ερυθρού Αστέρα, και την έμμεση πίεση παραγόντων της ομάδας ο Μίροτιτς αποφασίζει να μην ολοκληρώσει τη συμφωνία, αν και είχε δώσει το λόγο του τόσο στο Ζοτς, όσο και στα στελέχη της ομάδας. Μάλιστα εικάζεται ότι σημαντικό ρόλο σ΄αυτό το u-turn, έπαιξε κι ο πατριάρχης της χώρας, που ζήτησε από τον Μίρο να μην σπείρει τη διχόνοια στον ορθόδοξο Σερβικό λαό με την απόφαση του (κλόουν ιμότζι). Και για να ολοκληρωθεί το παζλ αψυχολόγητων κινήσεων, πάει και υπογράφει στη Μιλάνο για ένα ποσό που ενδεχομένως να έβρισκε στην Ελλάδα ή και στη Μονακό, που επίσης είχε εκδηλώσει ενδιαφέρον για τον παίκτη.

Πάρτε μια ανάσα φτάσαμε στο σήμερα. Μόλις δύο μήνες μετά το πρώτο τζάμπολ, η Μιλάνο βρίσκεται τρεις νίκες μακριά από τις θέσεις των πλέι-ιν, και τέσσερις μακριά από την εξάδα που πηγαίνει απευθείας στα πλέι-οφς. Ένα ντεζά βου (ή βι σύμφωνα με τον Βασίλη Σκουντή) της περασμένης χρονιάς, όταν έφτασε Γενάρης για να παίξει μπάσκετ, αλλά ήταν αργά. Και μετά τον πρόσφατο τραυματισμό του Μίροτιτς στον αχίλλειο τένοντα, που σύμφωνα με τον Μεσίνα θα τον αφήσει εκτός για εβδομάδες ή μήνες, ενδέχεται η σεζόν στην Ευρωλίγκα ήδη να έχει χαθεί για τον Ιταλό κόουτς και την ομάδα του.

Γιατί όμως όλη αυτή η αναδρομή; Η απάντηση είναι τόσο απλή όσο και σύνθετη. Ο σπουδαίος φόργουορντ θα κλείσει τα 33 του χρόνια περί τα μέσα Φλεβάρη. Το συμβόλαιο που υπέγραψε με την Μιλάνο λήγει το καλοκαίρι του 2026, όταν θα διανύει το 36ο έτος της ηλικίας τους.

Κοινώς, ο μαλάκας πήγε και πούλησε τα καλύτερα του χρόνια στη μεγαλύτερη οικονομική και μπασκετική αποτυχία των τελευταίων ετών της Ευρωλίγκα, για να τον βάζει ο Μεσίνα βασικό τριάρι να κυνηγάει τα πιτσιρίκια στην άμυνα! Και δεν είναι μόνο το αγωνιστικό, που είναι σαφώς αστείο να χαραμίζεται έτσι ο Μίροτιτς (άλλο που κάνει καλύτερη σε αριθμούς σεζόν από πέρυσι). Κυρίως με ιντριγκάρει το πνευματικό κομμάτι ενός ανεπανάληπτου σε ταλέντο παίκτη, που είχε όλο τον κόσμο στα πόδια του και έκανε την πιο δυσλειτουργική από τις διαθέσιμες επιλογές. Δηλαδή, τι σκατά σκεφτόσουν ρε Νικόλα; Ότι θα τη σώσεις, θα τη βγάλεις από τη μετριότητα; Ένα ατέρμονο μπασκετικό ρεντ φλαγκ είναι και θα είναι η Μιλάνο με την περιρρέουσα, αλλά φθίνουσα αίγλη του Μεσίνα να είναι η μόνη εναπομείνασα πνοή ιστορικότητας και σοβαρότητας του κλαμπ.

Μπείτε για λίγο στη θέση του. Πριν από επτά μήνες, ο Μίροτιτς απέτυχε οικτρά να βοηθήσει την ομάδα του να πάει στον τελικό, οδηγήθηκε βιαίως στην έξοδο, και με όλα τα καλά χαρτιά στα χέρια του επέλεξε να πάει πάσο. Τώρα βρίσκεται μακριά από τα παρκέ, η ομάδα του βολοδέρνει στον πάτο της βαθμολογίας, σε πλήρες τέλμα αγωνιστικά. Επτά μήνες παράνοιας, κι έπεται και συνέχεια. Εκτός κι αν αποφάσισε ότι αρκετά τον έφθειρε ο ανταγωνισμός κι ήρθε η ώρα για ένα μικρό σχέδιο συνταξιοδότησης, κάτι που δεν θεωρώ πιθανό.

Το σίγουρο είναι, ότι ένας παίκτης που έως και πριν λίγους μήνες τρομοκρατούσε όλη τη Γηραιά Ήπειρο, φέτος είναι εντελώς επουσιώδης όσον αφορά τις επιδόσεις του. Όχι γιατί δεν είναι καλές, αλλά γιατί δεν έχουν κανένα ουσιαστικό αντίκρισμα στην εξέλιξη της σεζόν. Οι ομάδες είναι πιο κοντά από πότε (αν εξαιρέσουμε Ρεάλ και Μπαρτσελόνα), η είσοδος στην οκτάδα θα εξελιχθεί σε πανδαιμόνιο, και το καλυτερο 4ρι της Ευρωλίγκα είναι εκκωφαντικά απών από κάθε συζήτηση είτε για βραβεία, είτε για κατάκτηση του τροπαίου. Ακόμα κι αν με το νέο έτος γυρίσει δυνατότερος και σηκώσει την ομάδα στις πλάτες του, η παρούσα εικόνα της Μιλάνο δεν αφήνει ελπίδες για θαύματα. Κι άντε φέτος η χρόνια μάλλον χάθηκε. Αν το καλοκαίρι δεν σπάσει το συμβόλαιο κι η ομάδα ανασυγκροτηθεί ξανά λάθος; Ο ήλιος γέρνει πλέον και τα περιθώρια στενεύουν.

Δεν είναι ότι έχει μια μικρή καριέρα και κυνηγάει να τσιμεντώσει την κληρονομιά του, κάθε άλλο. Περισσότερο με ταλανίζει το εξής. Αν και στον τελικό του Μαϊου τον περίμενε μία από τις πιο καλοδουλεμένες κι αποδοτικές ομάδες στην ιστορία του θεσμού, πώς θα είχαν εξελιχθεί αυτοί οι επτά μήνες αν στον ημιτελικό έβαζε 23 αντί για 3; Πως θα σκιαγραφόταν το λυκόφως του Νικόλα Μίροτιτς;