Ο "σούπερ Μάριο" γεννήθηκε τον Φεβρουάριο του 1995 στο Ντουμπρόβνικ της Κροατίας και είχε την τύχη, ή την ατυχία, ανάλογα την οπτική του καθενός, να είναι ένα από αυτά τα ταλέντα που προκαλούν αίσθηση από νωρίς. Αυτός είναι άλλωστε και ο λόγος που ίσως η ηλικία του μας μοιάζει ορισμένες φορές ανακόλουθη με τα χρόνια που ακούμε το όνομά του.
H (σύντομη) ευρωπαϊκή διαδρομή
Τον Ιούλιο του 2012 ήταν ήδη εμφανές ότι το ταλέντο του νεαρού Χεζόνια δε θα μπορούσε να περιοριστεί στα κροατικά σύνορα και πριν καν ενηλικιωθεί, η Μπαρτσελόνα του Τσάβι Πασκουάλ τον υπέγραψε για τρία χρόνια, με τον παίκτη να διατηρεί οψιόν ανανέωσης για άλλα τέσσερα. Κάπως έτσι, ο Κροάτης μπήκε στη διαδικασία της ενηλικίωσης μέσω του τότε ακμάζοντος μηχανισμού εξέλιξης ταλέντων της Βαρκελώνης. Τα πρώτα δύο χρόνια του στην Καταλονία ο χρόνος συμμετοχής του ήταν ελάχιστος και η προσαρμογή και η έκθεσή του στο κορυφαίο επίπεδο της ηπείρου, σταδιακή και υπομονετική. Την πρώτη του σεζόν έπαιξε μόλις σε δύο παιχνίδια στην Ευρωλίγκα, ενώ και την επόμενη ο ρόλος του στο ροτέισον ήταν κάτι σαν "βλέπε να μαθαίνεις". Ήταν τη σεζόν 2014-15 που ο Χεζόνια μπήκε για τα καλά στα σχέδια του Τσάβι Πασκουάλ τελειώνοντάς τη με 15' μ.ο. στην Ευρωλίγκα, ενώ κατάφερε να αφήσει για τα καλά το σημάδι του σε κάποια παιχνίδια, όπως σε αυτό με τη Μανρέσα, λίγες μέρες πριν τα 20α του γενέθλια, όπου πέτυχε 8/8 τρίποντα. Ειρήσθω εν παρόδω, τη σεζόν εκείνη η Μπάρτσα αποκλείστηκε από τον Ολυμπιακό στα προημιτελικά και ο Μάριο ολοκλήρωσε την παρουσία του στη διοργάνωση με 7.7π, 2ριμπ και 1ασίστ ανά παιχνίδι.
Λίγες μέρες μετά τον αποκλεισμό, ο Κροάτης φόργουορντ δήλωσε συμμετοχή στο επερχόμενο ντραφτ, ξαφνιάζοντας έως ένα βαθμό τους πάντες, καθώς παρότι είχε δικαίωμα να δηλώσει συμμετοχή και το προηγούμενο καλοκαίρι, δεν το είχε κάνει και η γενική αίσθηση ήταν ότι θα παρέμενε στη Βαρκελώνη. Οι φήμες ανέλαβαν δράση άμεσα και προερχόμενες και από τις δύο μπάντες (Κροατία, Ισπανία), έκαναν λόγω για ασυμφωνία χαρακτήρων και έλλειψη επικοινωνίας με τον κόουτς, Τσάβι Πασκουάλ. Ένα το κρατούμενο.
Ο Go to Guy του Ορλάντο
Το 2015 το Ορλάντο βρισκόταν σε φάση αναδόμησης, αναζητώντας για τρίτο καλοκαίρι τον παίκτη που εν καιρώ θα σήκωνε την ομάδα στις πλάτες του, όταν αυτή κολλούσε (όπως συνέβαινε πολύ συχνά), κυρίως στις επιθέσεις μισού γηπέδου. Μάλιστα, οι προϋποθέσεις έμοιαζαν οι κατάλληλες, καθώς το 2015 θα γινόταν η τρίτη σερί χρονιά στην οποία οι Μάτζικ θα είχαν την ευκαιρία να επιλέξουν το πικ τους στις πρώτες πέντε θέσεις του πρώτου γύρου και όσο να ´ναι έπρεπε πλέον να βγει κάτι καλό από αυτήν την ιστορία, όπως έλεγε και ο Παυλάρας. Η επιλογή τους στο νο5 ήταν ο Μάριο Χεζόνια, ενώ τα δύο προηγούμενα χρόνια είχαν προηγηθεί ο Βίκτορ Ολαντίπο (νο2) και ο Άαρον Γκόρντον (νο4).
Aς ρίξουμε μια ματιά στα πιο ενδιαφέροντα (κατά την αδιάψευστη γνώμη μου) χαρακτηριστικά που έβλεπαν στον "Σούπερ Μάριο" οι Μάτζικ, όταν τον αποκτούσαν το 2015, στα 19 του χρόνια, όπως αυτά προκύπτουν από το DraftExpress:
- Εξαιρετικό μέγεθος και σωματότυπος για "πλάγιο" επιπέδου NBA
- Υψηλή αθλητικότητα, γρήγορος και εκρηκτικός με καλά τελειώματα πάνω απ' το καλάθι.
- Ταχύτατος στο ανοιχτό γήπεδο
- Έτοιμος να συνεισφέρει από την πρώτη του ημέρα στο ΝΒΑ, με τον χαρακτηρισμό "ΝΒΑ style prospect".
- Καλός σουτέρ, με ικανότητα να σουτάρει και να πασάρει πάνω από τον αμυντικό
- Footwork επιπέδου ΝΒΑ, πολύ ικανός στην έξοδο από τα σκριν.
Μιας και μιλάμε για footwork, θαυμάστε τον καλλιτεχνικό τρόπο με τον οποίο "ξεφορτώνεται" τον Μασιούλις, συνδυάζοντας jab (πλάγια προσποίηση κατεύθυνσης) και back step με εκτέλεση πάνω από τον (δύσμοιρο) αμυντικό:
Οι παραπάνω είναι οι κεντρικοί άξονες οι οποίοι έκαναν το Ορλάντο να "ποντάρει" στον Χεζόνια το 2015. Μην παρασύρεστε από την έλλειψη αμυντικών χαρακτηριστικών, αυτά τα παραλείπω όχι τόσο γιατί είναι κομμάτια στα οποία ο Κροάτης υστερεί τρομερά, αλλά διότι η επιλογή του το 2015 έγινε κυρίως με βάση τα επιθετικά του ταλέντα, καθώς όπως είπαμε οι Μάτζικ έψαχναν στο πρόσωπό του το νέο επιθετικό υπερόπλο τους.
Χαμένος στο κενό μεταξύ θεωρίας- πράξης
Όλα αυτά τα ωραία που είπαμε παραπάνω, ωστόσο, έμειναν στη θεωρία και ο Μάριο δεν κατάφερε ποτέ να γίνει οχι ο go-to guy των Μάτζικ, αλλά καλά καλά ούτε να βρει χώρο στο ροτέισόν τους, με αποτέλεσμα λίγες εβδομάδες νωρίτερα, να του ανακοινωθεί ότι το καλοκαίρι θα μείνει ελεύθερος.
Για να φτάσουμε ως εκεί μεσολάβησαν δύο χρονιές. Την πρώτη του στη λίγκα, δηλαδή το 2015-16 ο Χεζόνια έδειξε κάποια από τα στοιχεία που τον συνόδευαν στο επιθετικό κομμάτι. Έπαιξε σε 79 παιχνίδια με 6.1π, 2,2ριμπ, 1,4ασίστ και 43,3 fg%. Τα πράγματα δεν ήταν και τόσο άσχημα για τον ίδιο, ωστόσο τα χειρότερα δεν είχαν έρθει ακόμα. Η ομάδα απέτυχε να μπει στα play offs (35-47) και ο "παοκτσής" Σκοτ Σκάιλς κούνησε μαντήλι, για να αντικατασταθεί από τον Φρανκ Βόγκελ.
Αυτή η εξέλιξη, όπως αποδείχθηκε, ήταν καταστροφική για τη σταδιοδρομία του Κροάτη στο Ορλάντο. Ο Βόγκελ τον κατηγόρησε ότι δεν παίζει άμυνα και μείωσε άμεσα και δραματικά τα λεπτά του. Ο Μάριο προσπάθησε πολύ, αλλά πάνω που βελτίωσε την αμυντική του παρουσία, σταμάτησαν να μπαίνουν τα σουτ και κάπως έτσι το status του στην ομάδα καταβαραθρώθηκε οριστικά στην sophomore σεζόν του.
Τη φετινή σεζόν το Ορλάντο ξεκίνησε υπολογίζοντας τον Μάριο ως ένα "καμένο" prospect, γεγονός που ανακοινώθηκε με κάθε επισημότητα την τελευταία μέρα του Οκτωβρίου. Από τότε ξεκινησε μια αλληλουχία συμβάντων, που φέρνουν τον "ξεγραμμένο" Χεζόνια στην αρχική πεντάδα της ομάδας. Όχι από επιλογή, αλλά απλώς επειδή δεν υπήρχε άλλος καθώς οι Γκόρντον, Άιζακ, Φουρνιέ και Αφλάλο τέθηκαν εκτός, λόγω τραυματισμών.
Αρχής γενομένης από το παιχνίδι με την Ατλάντα στις 9 Δεκεμβρίου, ο "Σούπερ Μάριο" των μηδέν λεπτών, κάνει 5 συνεχόμενα παιχνίδια στα οποία αγωνίζεται από 21 έως 35 λεπτά. Σε αυτά τα παιχνίδια, παρά τις συνεχόμενες ήττες της ομάδας του ο ίδιος υπενθύμισε τι μπορεί να κάνει σε όσους τον είχαν ξεχάσει (Giorgos B.) , περνώντας μάλιστα τον περισσότερο χρόνο του στο παρκέ ως τεσσάρι(!) και έχοντας 13,6 πόντους, 5ριμπ, 1,6ασ, 0,8 τάπες και 1 κλέψιμο ανά παιχνίδι. Όχι κι άσχημη βιτρίνα για τον επόμενο σταθμό του.
Το "καυτό" καλοκαίρι του 2018 κι ο "έρωτας" για τα "πράσινα"
Εάν ζούμε στον ίδιο πλανήτη θα έχετε συλλάβει το πληκτρολόγιό σας ελαφρώς κολλώδες, κάποιες φορές. Δεν είναι τίποτα, είναι από τα "μέλια" μεταξύ Χεζόνια και Παναθηναϊκού τα τελευταία δύο χρόνια. Δε θα επεκταθούμε εδώ παραπάνω στο συγκεκριμένο στόρι, νομίζω είμαστε όλοι ενήμεροι. Δε λέμε ότι ντε και καλά θα φάμε τηγανίτα, αλλά υπάρχουν κάποια δεδομένα. Ποία είναι αυτά;
Κατ' αρχάς, η σεβαστη πιθανότητα να αναζητήσει ο παίκτης ομάδα στην Ευρώπη το ερχόμενο καλοκαίρι. Δεύτερον, το γούστο του να παίξει στον Παναθηναϊκό. Τρίτον, το ότι ο Παναθηναϊκός θα "τσεκάρει" την περίπτωσή του σε περίπτωση που ο Μάριο "ψαχτεί" στην Ευρώπη. Τέταρτον, ότι ο ΔΓ ενεργεί σε μεγάλο βαθμό με το συναίσθημα. Καταλαβαίνετε πού το πάω. Πέμπτον, ότι οι φήμες για κακές σχέσεις με τον Τσάβι Πασκουάλ έχουν αποδομηθεί για τα καλά και από τις δύο πλευρές, με τους δύο άντρες να μιλάνε δημόσια με τα καλύτερα λόγια ο ένας για τον άλλον.
Θεωρώ ολίγον περιττή τη συζήτηση γύρω από το αν θα ήταν χρήσιμος ένας παίκτης σαν τον Χεζόνια όχι στον ΠΑΟ, αλλά σε οποιαδήποτε ευρωπαϊκή ομάδα, αλλά ευχαρίστως θα "κονταροχτυπηθούμε" στα σχόλια επ' αυτού, με όποιον τολμήσει να το αμφισβητήσει με ατάκες του στυλ "μα έχουμε τον Ρίβερς, τον Ματ και έρχεται και ο Χαραλαμπό". Μην ξεχνάμε μέσα σε όσα προαναφέραμε, ότι μιλάμε για έναν παίκτη που μπορεί στην Ευρώπη να αμυνθεί σε 4 θέσεις και να επιτεθεί σε...3.5. Όπως και να έχει, οι Παναθηναϊκοί είμαστε ήδη προετοιμασμένοι από τον Οκτώβριο για ένα καλοκαίρι με πολύ από Μάριο Χεζόνια, την περίπτωση του οποίου κάνουν μέγα ατόπημα όσοι συγκρίνουν με το "νωπό" φιάσκο της υπόθεσης Τζεντίλε.
