Το πρωί της Τρίτης, εν μέσω τηλεργασίας χτύπησε το κουδούνι της εξώπορτας. Κατεβαίνοντας τα σκαλιά, πήρα χαμπάρι ότι φορούσα ένα φούτερ που έφερε τα διακριτικά του Παναθηναικού, όμως ήταν ήδη πολύ αργά, καθώς ο μεταφορέας που ήταν αρμόδιος να παραδώσει το πακέτο με είχε ήδη αντιληφθεί. Δεν υπήρχε δρόμος γυρισμού, εκεί απλώς ελπίζεις να έχεις πέσει σε φίλαθλο της ίδιας ομάδας. Άνοιξα προσεκτικά την πόρτα, ο άνθρωπος ολοκλήρωσε μία ακόμη αποστολή και αναφώνησε θαρραλέα: «Α και μία υπογραφή εδώ θέλω. Καλά ρε, σοβαρά πήραμε τον Χεζόνια;»

Οι Knicks νίκησαν τους Bucks το περασμένο Σάββατο, αλλά για κάποιο λόγο το ΝΒΑ ασχολείται μέχρι σήμερα με αυτό το παιχνίδι. Και ναι, ο λόγος είναι πολύ συγκεκριμένος. Η ιστορία μας ξεκινά από αυτό που ήδη γνωρίζεις.

Παρακολουθώντας συστηματικά το Ορλάντο φέτος, έγινα μάρτυρας της σχεδόν αναγκαστικής αγωνιστικής "ανάστασης" ενός παίκτη που πάντα γούσταρα, ίσως γιατί είμαι Παναθηναϊκός ή ίσως γιατί απλά είναι παιχταράς. Αυτός δεν είναι φυσικά άλλος από τον Μάριο Χεζόνια. Ο νεαρός Κροάτης εγκατέλειψε την Ευρώπη τρία χρόνια νωρίτερα και φέτος έμοιαζε πιο κοντά από ποτέ σε μία ενδεχόμενη επιστροφή του σε αυτήν. Μέχρι πρόσφατα... Ας ρίξουμε μία ματιά στα έργα και τις ημέρες του, μπλεγμένα με τα φαντιασιακά μας. Δηλαδή "μου".