Το πρώτο μέρος της δεύτερης τη τάξει ευρωπαϊκής διοργάνωσης ανήκει πλέον στην ιστορία, αλλά οι εξής ομάδες θα συνεχίσουν να κολλούν τα stickers με το logo του EuroCup στα παρκέ και τις μπασκέτες των κλειστών γηπέδων τους: Γκραν Κανάρια, Τσεντεβίτα, Νίζνι, Λιετκαμπέλις (από το Group A) - Χίμκι, Φουενλαμπράδα, Άλμπα Βερολίνου, Λιέτουβος Ρίτας (από το Group B) - Ζενίτ, Μπάγερν, Μούρθια, Μάλαγα (από το Group C) - Βαλένθια, Χάποελ Ιερουσαλήμ, Ουλμ, Λοκομοτίβ Κουμπάν ( από το Group D). Ουσιαστικά οι όμιλοι πλέον στο Top16 γίνονται πιο ανταγωνιστικοί και δύσκολοι για τις ομάδες, καθώς δεν συνεχίζουν κλαμπ που ήταν εντελώς ανίσχυρα κι έμειναν όπως αναμενόταν εκτός συνέχειας.
H πρώτη φάση δεν συζητήθηκε ιδιαίτερα και δεν "τράβηξε" τα βλέμματα του ελληνικού κοινού κι αυτό διότι μετά από αρκετές χρονιές δεν υπήρξε εγχώρια συμμετοχή. Απ' τη στιγμή που η ΑΕΚ, ο ΠΑΟΚ κι ο Άρης βρίσκονται στο Champions League της FIBA, αυτομάτως το ενδιαφέρον που προερχόταν από την Ελλάδα, μειώνεται. Ωστόσο, στο EuroCup συμμετέχουν φυσικά ομάδες από κορυφαίες λίγκες (ACB, Bundesliga και VTB, για παράδειγμα) επομένως η διοργάνωση καταφέρνει να διατηρεί ως ένα βαθμό το κύρος της και μεγάλη μερίδα των fans της. Αφήνοντας τις εισαγωγές στην άκρη, ας εξετάσουμε τώρα τις πιο ενδιαφέρουσες παραμέτρους που σημειώσαμε.
Ισπανική κυριαρχία
Οι πιο αποδοτικές ομάδες της πρώτης φάσης προέρχονται αμφότερες από την Ισπανία, έχοντας παραδοσιακά τα τελευταία χρόνια σταθερά καλή παρουσία στην διοργάνωση. Γκραν Κανάρια και Βαλένθια ήταν επιβλητικές, κυριαρχόντας στους ομίλους που βρέθηκαν. Υπήρχαν βραδιές που διασκέδασαν ιδιαίτερα το κοινό, ενώ παράλληλα... τρόμαξαν τους αντιπάλους τους. Το 7-1 που κατέγραψαν αντικατοπτρίζει πλήρως την πραγματικότητα, καθώς μιλάμε για δύο σύνολα που αντιμετώπισαν όλα τα παιχνίδια με μεγάλη σοβαρότητα και διαθέτουν παράλληλα την απαιτούμενη ποιότητα ώστε να προχωρήσουν ως το τέλος.
Η Βαλένθια βασίζεται κυρίως στην ομαδικότητα, αλλά αν θα μπορούσαμε να δώσουμε ένα ξεχωριστό credit σε κάποιους, τότε θα λέγαμε πως η ομάδα του κόουτς Μαρτίνεθ πήρε πολλά από τον Γάλλο διεθνή Ντιο (9π. με 50% στα τρίποντα, 4ασ., 1.3ριμπ.), τον ώριμο και σταθερό Σαν Εμετέριο (9.8π, 3.9ριμπ., 2.1ασ.), αλλά και από τους δύο βασικούς ψηλούς της. Η παλιά πλέον καραβάνα που ακούει στο όνομα Ντούμπλιεβιτς (10π., 3.8ριμπ., 1.2κλ.) και ο πρώην παίκτης των Phoenix Suns και της ΤΣΣΚΑ Μόσχας Κραβτσόβ (9.3π. με 79% στα δίποντα, 5.5ριμπ., 1.7μπλοκ) απέδειξαν πως είναι... ταμάμ για την διοργάνωση, στην οποία λίγοι παίκτες βρίσκονται στα κυβικά τους.
Απ' την άλλη, ολόκληρος ο οργανισμός της Γκραν Κανάρια βρίσκεται στην πολύ ευχάριστη θέση να βλέπει και πάλι τον Αμερικανό ηγέτη της και "εκτελεστή" Κούριτς (17π. με 55% στα τρίποντα, 3ριμπ., 1.1κλ.) να πετάει φωτιές, μετά την περσινή περιπέτεια υγείας που πέρασε. Με συμπαραστάτη τον βετεράνο Μακ Κάλεμπ (9.4π., 5.4ασ., 1.4ριμπ.) στην θέση του οργανωτή και τους πολυδιάστατους Αγκιλάρ (10.8π., 3.8ριμπ., 1.3ασ., 1.5κλ.) και Ο'Νιλ (11.9π., 6ριμπ., 1.8ασ.), ο κόουτς Κασιμίρο κοιτάζει στον πάγκο του και βλέπει αρκετά πρόσωπα εμπιστοσύνης, τα οποία αναμφίβολα μπορούν να του προσφέρουν πολύτιμες λύσεις με διάρκεια απόδοσης.
Τα "βραβεία" της regular season
Δεν πρόκειται να βρεθούμε - έστω και νοητά - στον όγδοο όροφο ένος ξενοδοχείου πέντε αστέρων για να δώσουμε τιμητικές πλακέτες στους κορυφαίους, ώστοσο η παράγραφος αυτή αποτελεί ουσιαστικά την καταγραφή - απογραφή των πεπραγμένων και την ερμηνεία αυτών μέσω των αριθμών. Κορυφαίος σκόρερ της πρώτης φάσης των ομίλων αναδείχθηκε ο Ράιαν Τούλσον της Ζενίτ Αγίας Πετρούπολης, καταγράφοντας 23.7 πόντους ανά παιχνίδι με 44% στα τρίποντα, 49% στα δίποντα και 94% από την γραμμή των προσωπικών βολών. Το "βαρύ πυροβολικό" του θεσμού, με καταγωγή από την Αριζόνα, άλλοτε μέλος της Ουνικάχα Μάλαγα, άφησε πίσω του τον Βόσνιο σέντερ Ελμεντίν Κικάνοβιτς της Άλμπα Βερολίνου, ο οποίος φιγουράρει στην δεύτερη θέση της λίστας με 22.3 πόντους.
Στον τομέα των ασίστ ο Στέφαν Μάρκοβιτς μοιράζει 10.3 και συνολικά 72 σε επτά συμμετοχές (με το εξαιρετικό duo των Τούλσον και Μάρκοβιτς είχαμε ασχοληθεί τις προάλλες), ενώ όσον αφορά τα ριμπάουντ, ο Ντρου Γκόρντον (το όνομα του είχε γραφτεί πρόσφατα στο ρεπορτάζ του Παναθηναϊκού για την θέση "4") της Λιέτουβος Ρίτας έχει τα πρωτεία, καθώς μαζεύει κατά μέσο όρο 10 σε κάθε παιχνίδι. Ο Αργεντινός διεθνής ποιντ γκαρντ Φακούντο Καμπάτσο, από πλευράς Μούρθια, ηγείται στην κατηγορία των κλεψιμάτων με 2.6 και τέλος ο νεαρός Λιθουανός Αρτούρας Γκουντάιτις, επίσης από το στρατόπεδο της Λιέτουβος, καταγράφει 2 κοψίματα σε κάθε παιχνίδι.
Αν θέλαμε να φτιάξουμε ένα Top 3 των ομάδων που σκοράρουν τους περισσότερους πόντους ανά παιχνίδι μεταξύ των 20 που συμμετείχαν στην regular season, σε αυτό θα συμπεριλαμβάναμε κατά σειρά τις Γκραν Κανάρια, Χίμκι και Άλμπα Βερολίνου που πετυχαίνουν 94.8, 91 και 89.1 πόντους αντιστοίχως. Αντίθετα, η χειρότερη ομάδα της διοργάνωσης στην επίθεση ήταν η Μπουντούτσνοστ με τους 71.6 πόντους. Αξίζει πάντως να αναφέρουμε πως στην "Granca" απονέμεται ακόμη ένα βραβείο - εκείνο της κορυφαίας δημιουργικά ομάδας - με τις 187 ασίστ σε οκτώ παιχνίδια, δηλαδή στον μέσο όρο 23.4, με την Ζενίτ να έρχεται δεύτερη με 171 και την Χίμκι τρίτη με 167.
Ομάδα - έκπληξη
Η αλήθεια είναι πως δεν υπήρξε κάποια ομάδα που να μας έκανε δα και τεράστια εντύπωση και προκρίθηκε ενώ δεν το περιμέναμε, αλλά θα μπορούσαμε να πούμε πως η πορεία της Ουλμ ήταν αξιοπρόσεκτη. Οι Γερμανοί παρότι ξεκίνησαν την σεζόν τους με μια πολύ σκληρή ήττα με διαφορά 37 πόντων (!) στην Ισπανία από την Βαλένθια στην πρεμιέρα, κατάφεραν άμεσα να αντιστρέψουν εντελώς την κατάσταση με τρεις συνεχόμενες νίκες και πήραν στην πορεία με ρεκόρ 4-4 το εισιτήριο της πρόκρισης για το Top16 τερματίζοντας πάνω από την - θεωρητικά πιο ισχυρή - Λοκομοτίβ Κουμπάν.
Επίσης, η Λιετκαμπέλις, στην παρθενική της χρονιά στο EuroCup, πανηγύρισε μια πρόκριση με ρεκόρ 3-5 - η μια νίκη εξ' αυτών ήταν στην Κροατία απέναντι στην πιο έμπειρη και ποιοτική Τσεντεβίτα - χάνοντας τρία παιχνίδια "στο όριο", με διαφορά από 3 πόντους και κάτω. Γενικώς, τηρουμένων των αναλογιών, είχε μια αρκετά αξιοπρεπή και επιτυχημένη παρουσία, ασχέτως αν διαφαίνεται πως δεν θα πάει πολύ μακριά στην συνέχεια.Ο... Ντόντσιτς του EuroCup
Στην Ευρωλίγκα, ο 17χρονος Λούκα Ντόντσιτς ήδη κλέβει τις εντυπώσεις και παράλληλα βοηθά σημαντικά την Ρεάλ Μαδρίτης σε κάθε της παιχνίδι. Εδώ, κάτι αντίστοιχο συμβαίνει με τον συνομήλικο του Σλοβένου της "Βασίλισσας", Τζάναν Μούσα της Τσεντεβίτα. Ο νεαρός φόργουορντ πήρε πέρσι το βάπτιστμα του πυρός στην Ευρωλίγκα, αγωνιζόμενος σε δέκα παιχνίδια με 2.7 πόντους σε κάτι λιγότερο από 8 λεπτά συμμετοχής, όμως περισσότερο "έγραφε" εμπειρίες στο κοντέρ του, παρά είχε ξεκάθαρο ρόλο στην ομάδα του. Φέτος, τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά, καθώς ο κόουτς Μρσιτς δίνει μεγαλύτερο χρόνο συμμετοχής στην Μούσα (14 λεπτά ανά αγώνα) και οι αρμοδιότητες του έχουν αυξηθεί. Προσφέρει 4.1 πόντους στην επίθεση, κατεβάζει 1.9 ριμπάουντ και δείχνει να έχει αρκετή αυτοπεποίθηση και... τσαγανό, έχοντας σημαντική συνεισφορά στο 6-2 της ομάδας του. Ο νεαρός παίκτης είναι ελπιδοφόρος, δείχνει πως διαθέτει ένα αρκετά καλό πακέτο για την ηλικία του και η φετινή του παρουσία στο EuroCup αναμφίβολα θα του φανεί εξαιρετικά χρήσιμη ενόψει της συνέχειας της καριέρας του.
Χειρότερα δεν γίνεται
Δεκτό. Η φετινή δομή του EuroCup είναι κάπως... περίεργη και ίσως θα χαρακτηριζόταν κι ως έξω από συνηθισμένα. Βλέπετε, σε group των πέντε ομάδων, το εισιτήριο για την επόμενη φάση το παίρνουν οι τέσσερις καλύτεροι. Άρα λοιπόν, θα πρέπει μια ομάδα να είναι υπερβολικά... κακή για να μείνει εκτός συνέχειας. Όπως συνέβη φερειπείν με την παρηκμασμένη Μπουντούτσνοστ του πρώην ερυθρόλευκου σέντερ Σον Τζέιμς και την άπειρη ΜΖΤ από τη γειτονική χώρα των Σκοπίων, οι οποίες σε οκτώ παιχνίδια δεν σταύρωσαν νίκη, τερματίζοντας στον πάτο των ομίλων τους με ρεκόρ εφιαλτικό, δηλαδή 0-8.
Πάνω κάτω την ίδια μοίρα είχε και η - άλλοτε ευρωλιγκάτη και... κυριλέ - Ολίμπια Λιουμπλιάνας (περασμένα μεγαλεία), με την διαφορά πως εκείνη κατάφερε να πάρει και μια νίκη, έτσι, για την τιμή των όπλων. Η παρουσία τους στην φετινή διοργάνωση έχει ήδη ξεχαστεί, καθώς τα θετικά στοιχεία που κατάφεραν να επιδείξουν αυτούς τους μήνες ήταν πολύ λίγα.
Μας άρεσε
Από τα ρόστερ των ομάδων που συνεχίζουν, αρκετοί παίκτες θα μπορούσαν να βρίσκονται στο επίπεδο της EuroLeague. Σβεντ, Στουντεμάιρ, Μποουτράιτ, Φογκ και Ρότσεστι, για παράδειγμα, είναι ορισμένα ονόματα που μου έρχονται πρόχειρα στο μυαλό. Υπάρχει ποιότητα τόσο σε μονάδες και προπονητές, όσο και σε σύνολα κι αυτό είναι κάτι μου μας κάνει να περιμένουμε μια καλύτερη και απολαυστική συνέχεια.
Δεν μας άρεσε
Ο μέσος Ευρωπαίος θεατής άνετα θα έκανε... skip την regular season και θα ξεκινούσε να παρακολουθεί την διοργάνωση από το Top16. Ουσιαστικό ενδιαφέρον δεν υπήρχε, λίγο - πολύ όλοι μας γνωρίζαμε ποιες ομάδες θα πάνε παρακάτω, επομένως περισσότερο η πρώτη φάση έμοιαζε περισσότερο με περίοδο προσαρμογής των ομάδων, ώστε να μπορούν να "ρολάρουν" καλύτερα με το νέο έτος. Ωραία παιχνίδια έγιναν, ουδέποτε όμως υπήρξε ιδιαίτερο βαθμολογικό σασπένς.
Ερωτήματα για τη συνέχεια
- Αν θα ανέβουν αγωνιστικά οι Λοκομοτίβ Κουμπάν και Ουνικάχα Μάλαγα, ύστερα από την μέτρια παρουσία τους στο ξεκίνημα. Η "Λόκο" εν μέρει δικαιολογείται καθώς πέρασε δύσκολο φεγγάρι με την αλλαγή στην τεχνική της ηγεσία, λύνοντας την συνεργασία με τον Κατσικάρη, του οποίου την θέση πήρε ο Σάσα Ομπράντοβιτς. Απ' την άλλη, η σταθερότητα είναι μια λέξη που δεν χαρακτηρίζει την φετινή Μάλαγα και καλείται να την αναζητήσει.
- Αν θα συνεχίσει να πραγματοποιεί breakout year ο Γιάνις Τίμα της Ζενίτ. Ο Λετονός (18π-5.3ρ-3.7ασ-1.2κλ) είναι αισθητά βελτιωμένος σε σχέση με πέρσι και μάλιστα κόντρα στην Μάλαγα πριν από λίγες ημέρε σημείωσε 33 πόντους με επτά τρίποντα, κορυφαία του επιθετική επίδοση στις 31 ευρωπαϊκές συμμετοχές που έχει στο βιογραφικό του.
- Ποιο είναι το ταβάνι των Φουενλαμπράδα και Μούρθια. Αμφότερες θα αντιμετωπίσουν η μια την άλλη, καθώς βρίσκονται στον ίδιο όμιλο στο Top16, εκεί όπου υπάρχει κι η επίσης συμπατριώτισσα τους Γκραν Κανάρια. Ιδιαίτερο group, με την Λόκο να συμπληρώνει το καρέ. Μπορεί μια από τις δύο "μικρομεσαίες" ισπανικές να τρυπώσει στην πρώτη δυάδα;
Υστερόγραφο: Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως η ομάδα που θα κατακτήσει το τρόπαιο, θα αγωνιστεί στην Ευρωλίγκα της περιόδου 2017-18. Πολύ μεγάλο το κίνητρο, πόσο μάλλον για ομάδες όπως η Γκραν Κανάρια, η οποία δεν έχει βρεθεί ποτέ της στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση της γηραιάς ηπείρου. Πέρσι έφτασε ως τα ημιτελικά, πρόπερσι ως τους τελικούς, γενικώς είναι κοντά στην πηγή, αλλά... νερό δεν πίνει. Λέτε φέτος να είναι η... τρίτη και φαρμακερή;
