Ο Άρης είναι καλά το τελευταίο διάστημα. Για την ακρίβεια, έχει αρχίσει να ρολάρει, χωρίς πάντως να βρίσκεται ακόμη στο μέγιστο των δυνατοτήτων του. Στην Πολωνία πέτυχε τη 4η διαδοχική του νίκη σε Ελλάδα κι Ευρώπη (είχαν προηγηθεί κατά σειρά εκείνες με Απόλλωνα στην Πάτρα και Τουρκ, Καρδίτσα στο Παλέ) και μέσω των ροζ φύλλων δείχνει να αποκτά καλύτερη ψυχολογία. Η ομάδα είναι καινούργια και πριν 25 μέρες, αν κι έφτασε πολύ κοντά σε νίκες επί αντιπάλων όπως ο Ολυμπιακός, η Γκραν Κανάρια κι η Λιετκαμπέλις, δεν κατάφερε να τις κερδίσει, λιποθυμόντας στο φινάλε. Ο φετινός Άρης τώρα βρίσκεται σε διαδικασία του να εισάγει στο μυαλό των παικτών του το πως να κερδίζουν. Ναι, οι αντίπαλοι που νίκησε δεν ήταν Ολυμπιακός και Γκραν Κανάρια, αλλά ποιος είπε ότι όλη η χρονιά περιλαμβάνει... Ολυμπιακό και Γκραν Κανάρια; Και προσοχή στο εξής: Λέω ότι ο Άρης μαθαίνει να κερδίζει. Όχι απλά να νικά. Δηλαδή να παίρνει το ροζ φύλλο κι αυτό ήταν όλο. Η ομάδα του Γιάννη Καστρίτη πλέον αποκομίζει, πέρα από βαθμολογική ουσία, κι άλλα κέρδη. Αγωνιστικής φύσεως.
Κόντρα στην Καρδίτσα, για παράδειγμα, ο Άρης ήταν άδειος, κουρασμένος, χωρίς ενέργεια. Νίκησε όμως, με καλό τέταρτο δεκάλεπτο και σωστές αποφάσεις όταν χρειάστηκε. Είδε τον Τολιόπουλο να βγάζει ξανά προσωπικότητα, τον Σανόγκο να εξελίσσεται σε MVP με... 2/9 σουτ και τον Χάρελ να βγαίνει κάπως από τη safe zone του, η οποία τον κρατούσε στα... 4 εκτελεσμένα σουτ ανά 25 λεπτά. Ή αντίστοιχα, τόσο με την Τουρκ, όσο και με τον Απόλλωνα στην Πάτρα, τα ματς στα τελευταία τους λεπτά απαιτούσαν το καθένα την δική του διαφορετική διαχείριση. Ο Άρης ήταν ψυχοβγάλτης, μα μέσα από τέτοιες καταστάσεις ένα εντελώς φρέσκο σύνολο μαθαίνει να διαχειρίζεται καλύτερα τα πράγματα. Τα μέλη του σκληραγωγούνται πνευματικά και σωματικά κι είναι πιο έτοιμα στο να περιμένουν έναν... Κάναν ή Σλότερ που τους περιμένουν στη γωνία για να τους "εκτελέσουν".
Στο Βρότσλαβ και τη Hala Orbita ο Άρης δεν άφησε περιθώρια στην αντίπαλο του. Η Σλασκ έχει μπάτζετ μεγαλύτερο του Άρη -όπως και κάθε μια από τις 19 ομάδες του εφετινού EuroCup- αλλά φάνηκε αισθητά υποδεέστερη του. Οι παίκτες του Καστρίτη φρόντισαν μετά το πέρας του πρώτου εικοσάλεπτου, κατά το οποίο μάλλον αδίκησαν τους εαυτούς τους πηγαίνοντας στα αποδυτήρια με το μίνιμουμ της διαφοράς (42-43), να επανέλθουν στο παρκέ για να τελειώσουν την δουλειά χωρίς πολλά-πολλά. Ο Άρης με οδηγό του για ακόμη μια φορά την άμυνα οδήγησε σε πολλά λάθη τους Πολωνούς, αλλά και πάμπολλες επιθέσεις με κακό πρόσημο. Το παθητικό των μόλις 21 πόντων στο β' ημίχρονο είναι ενδεικτικό του πόσο έσφιξαν στα μετόπισθεν οι Κιτρινόμαυροι, οι οποίοι είδαν τα βαριά χαρτιά της αντιπάλου τους να είναι ουσιαστικά εκτός αγώνα. Ο Παραχούσκι είχε μόνο το όνομα αλλά όχι τη χάρη, ενώ ο Μίλετιτς είδε τη μπάλα να φτάνει λιγοστές φορές στα χέρια του με αξιώσεις. Ο Γκράβετ είχε μια-δυό στιγμές στο ξεκίνημα μα πέραν τούτων ουδέν, αλλά το κυριότερο είναι πως ο Αμερικανός δεν είχε σχέση με το playmaking, σε μια βραδιά που οι Πολωνοί... δεν είχαν κουμανταδόρο. Ένας ακόμη αναγνωρίσιμος παίκτης της Σλασκ, ο Κουλβιέτις, τελείωσε με 1/6 σουτ σε 31'. Στο διά ταύτα, ο Άρης δεν απειλήθηκε καθόλου στο δεύτερο μέρος. Ή πιο σωστά, ο ίδιος δεν άφησε την Σλασκ να ξεθαρέψει.
Εξάλλου, με 3/19 τρίποντα στην έδρα τους, αλλά και 21 λάθη, οι Πολωνοί μάλλον θα πρέπει να νιώθουν ικανοποιημένοι που έχασαν μόνο με 17 πόντους. Ο Άρης ήταν συμπαθητικός, αλλά σίγουρα όχι τέλειος. Αν ήταν το δεύτερο, θα επέστρεφε τώρα στη Θεσσαλονίκη με ένα +30 στις αποσκευές του. Αλλά αυτό μικρή σημασία έχει. Ο Βασίλης Τολιόπουλος, μετά από ένα εκπληκτικό σερί παραγωγικών εμφανίσεων, πήρε ένα ρεπό στο σκοράρισμα (1π., 0/6 σουτ), αλλά ακόμη κι έτσι κατάφερει να είναι στους "καλούς" του Άρη. Πρώτον, γιατί δεν το... τράβηξε απ' τα μαλλιά όταν είδε ότι το ματς δεν του πάει, και δεύτερον, επειδή "έσπαγε" καλά την μπάλα κι ως εκ τούτου ολοκλήρωσε με 7 ασίστ κι αλάνθαστος. Ο Ρομπέρτο Γκάλινατ με season-high 23 πόντων υπενθύμισε γιατί ο Άρης του δίνει το μεγαλύτερο συμβόλαιο στη φετινή ομάδα. Είχε 6/12 εντός πεδιάς αλλά εκτός αυτού οι παίκτες της Σλασκ αδυνατούσαν να βρουν αντίδοτο για την δράση του. Κι έτσι ο Γκάλινατ τους πήρε 9 φάουλ, σουτάροντας 10 φορές από την γραμμή των προσωπικών!
Ο δε Καρ είπε το δικό του "καλώς σας βρήκα" στον οργανισμό του Άρη, πραγματοποιώντας την καλύτερη εμφάνιση του με την ομάδα. Ο Καναδός -που ήταν πολύ μέτριος με την Καρδίτσα- έχτισε την αυτοπεποίθηση του κατά την διάρκεια του ματς κι αυτό φάνηκε για άλλη μια φορά στις μπούκες του και τα 6/6 δίποντα. Από την άλλη, η δυστοκία στο τρίποντο παραμένει (1/7), αλλά οκ, 18 πόντους έβαλε ο άνθρωπος σε 19'52''. Φυσικά κι είναι άξιες αναφοράς οι δύο ασίστ του, αφού χρειάστηκε να φτάσουμε στο 4ο ευρωπαϊκό ματς της σεζόν για να μοιράσει τις πρώτες του. Δεν ήταν κάτι το ιδιαίτερο από πλευράς δημιουργίας, αλλά από το τίποτα, είναι κάτι, πόσο μάλλον για έναν rookie που εμφανώς ακόμη ψάχνεται. Ο Καρ θα πάει step by step. Άλλωστε, θα ήταν άδυνατον ξαφνικά από 'κει που δεν έβρισκε ψηλό στο ένα μέτρο, να δίνει 5 ασίστ σε κάθε ματς. Θέλει δουλίτσα και χρόνο, αλλά το καλό είναι πως αρχίζει κι αποδίδει και μάλιστα όντας μέσα σε νίκες.
Κράτησα για το τέλος το σχόλιο μου για τους Μπάνκστον, Χάρελ και Ντε Σόουζα. Ο τελευταίος, αν και ξεκίνησε σπουδαία με τρία καρφώματα που κόντεψαν να κατεβάσουν τη μπασκέτα στη Hala Orbita, χάθηκε στην πορεία λόγω της φθοράς του από φάουλ. Κόλλησε στα 12 λεπτά δράσης και σίγουρα στην περίπτωση του απαιτείται περισσότερη σταθερότητα και καλύτερος έλεγχος του σώματος του. Ο έτερος σέντερ της ομάδας, ο Μπάνκστον, έπαιξε για δεύτερη φορά αλλά πρακτικά για πρώτη. Με την Καρδίτσα πήρε μια τζούρα 50 δευτερολέπτων, με τον Καστρίτη να τονίζει πως η ομάδα εμπιστεύεται την προπονητική της διαδικασία και ο Μπάνκστον ήταν εκ των πραγμάτων αναγκαίο να περάσει μερικές μέρες στο γήπεδο με την υπόλοιπη ομάδα πριν πάρει ουσιώδη χρόνο. Στο Βρότσλαβ ο νεαρός Αμερικανός εμφάνισε δύο πρόσωπα. Στην αρχή ήταν εκτός κλίματος κι έδειχνε πως ακόμη δεν είναι έτοιμος να παίξει. Γι' αυτό και γρήγορα ο Καστρίτης σήκωσε τον Σλαφτσάκη. Η συνέχεια ομώς -για την ακρίβεια τα τελευταία λεπτά του ματς- ήταν πολύ πιο ενθαρρυντική. Ο Μπάνκστον τελείωσε με 15' κι είχε 7 πόντους (2/4 διπ., 3/5 βολ.), 2 ριμπάουντ, 1 ασίστ κι 1 κόψιμο. Έβαλε ένα μικρό λιθαράκι σε αυτή την επικράτηση κι έδειξε κάποια καλά στοιχεία που σχετίζονται με την μεγαλύτερη διάθεση κι ικανότητα του να κινηθεί συγκριτικά με τον πιο στατικό Ντε Σόουζα. Ο Μπάνκστον (πολύ λεπτός και κάπως undersized, σαν τον Γκούντγουιν) σαφώς δεν έβγαλε μάτια και στην παρούσα φάση το μόνο που μπορούμε να κρατήσουμε είναι η ενέργεια του. Διφαίνεται πως μπορεί να υποστηρίξει σταδιακά ένα παιχνίδι υψηλών εντάσεων. Για τα υπόλοιπα είναι νωρίς.
Ο Χάρελ από την πλευρά του ήταν κάτι σαν αφανής ήρωας για 32 λεπτά. Ακούραστη εμφάνιση από έναν πολύ εργατικό παίκτη, η οποία πιστεύω πως -και πάλι- δε θα αναγνωριζόταν τόσο αν δεν έβαζε κάποια καλάθια στο τέλος που τον έχρισαν διψήφιο (10π.). Ο έμπειρος Αμερικανός γκαρντ-φόργουορντ ήταν αυτός που έδεσε την Κιτρινόμαυρη άμυνα και τα 4 κλεψίματα της στατιστικής του δεν αρκούν για να μαρτυρήσουν το πόσο επιδραστικός ήταν στην πραγματικότητα. Δε χάνει αντίπαλο, γίνεται... πρήξας γι' αυτούς, απλώνει φουλ και τα άκρα του για ντιφλέξιονς - που έλεγε κι ο Πιτίνο. Ο Χάρελ μάζεψε 7 ριμπάουντ, είχε 1 ασίστ, κέρδισε 2 φάουλ και γενικώς εξακολουθεί να κάνει πολλά πράγματα που δε φάινονται. Όταν αυτά θα συνδυάζονται και με σκορ (όπως έγινε χθες), αλλά και νίκες, όλοι θα είναι χαρούμενοι. Νιώθω πως μιλάμε ξανά για τον... Έρικ Λόκετ, αλλά δεν είναι έτσι. Νομίζω ότι μιλάμε για καλύτερη πάστα παίκτη, αρκεί η διστακτικότητα του στην επίθεση να κλειδωθεί στα αποδυτήρια του Παλέ. Ο Λόκετ για καιρό σούταρε άσχημα. Ο Χάρελ δε σουτάρει άσχημα. Anyway, η ΑΕΚ που ακολουθεί είναι μια σπουδαία πρόκληση για τον 27χρονο, καθώς οι Κιτρινόμαυροι των Αθηνών έχουν ένα κάρο συμπατριώτες του που χρίζουν αυστηρής αμυντικής επιτήρησης.
Να σημειώσουμε κάπου εδώ πως ο Άρης πήρε τελικά ένα τόσο άνετο διπλό με ευρύ σκορ έχοντας μόλις 6/28 τρίποντα και μόλις 7 επιθετικά ριμπάουντ. Γι' αυτό έγραψα νωρίτερα πως οι Πολωνοί θα πρέπει να νιώθουν ΟΚ με το -17. Ο Άρης είχε στιγμές που ήταν επιπόλαιος αλλά η Σλασκ δεν αποδείχθηκε κάτι το ιδιαίτερο για να τον ζορίσει περαιτέρω. Τα δύσκολα είναι μπροστά βέβαια, με ΑΕΚ και Κλουζ. Στο Παλέ αμφότερα, αλλά πολύ δύσκολα. Διαισθάνομαι πως αν ο Άρης τα δώσει όλα με την Ένωση, το ματς με τους Ρουμάνους -υπ' αριθμόν 465 του Άρη στην ιστορία του στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις- θα δυσκολέψει ακόμη περισσότερο καθώς η χρονική απόσταση τους είναι πολύ μικρή κι η πίεση που του βάζει το καλεντάρι θα γίνει εντονότερη με τον καιρό. Κοινώς, ήρθε η ώρα, τώρα που μαζεύονται και τα ματς, να δούμε και την διαχείριση του προπονητικού επιτελείου στο υλικό. Όλα αυτά τη στιγμή που ο Μπάνκστον θα αρχίσει σιγά σιγά να μπαίνει περισσότερο στην ομάδα και θα είναι σε θέση να εδραιωθεί στο ροτέισον κι ενώ αναμένεται η επιστροφή του τραυματία Ρόμπερτς Μπλούμπεργκς, καθώς κι η άνοδος στην απόδοση του Λευτέρη Μποχωρίδη.
Ο Λετονός για την ώρα μπορεί να μην έλειψε, σε ένα νικηφόρο διάστημα της ομάδας, αλλά πρέπει επιτέλους να δούμε τη front line του Άρη σε πλήρη σύνθεση (Μπλούμπεργκς, Σανόγκο "4", Σόουζα, Μπάνκστον "5" και Σλαφτσάκης πέμπτος ψηλός), συμπεριλαμβανομένης της περιφερειακής απειλής με διάρκεια (γιατί ο Σανόγκο το κάνει σποραδικά) που θα επαναφέρει ο Μπλούμπεργκς (σουτέρ του 40%).
