Αρχικά, στην αξιολόγηση που θα διαβάσετε παρακάτω, θα δούμε τους παίκτες ξεχωριστά, καθώς και τον προπονητή της ομάδας, ενώ για το τέλος έχω κρατήσει και κάποια extras. Στο ψητό λοιπόν.

Διαμαντής Σλαφτσάκης

Αν λάβουμε υπόψη το πολύ μικρό κόστος του συμβολαίου του αλλά και τον -συνήθως περιορισμένο- ρόλο του 5ου ψηλού, ο Σλαφτσάκης είχε μια καλή σεζόν. Έπαιξε σε 44 από τα 50 ματς της χρονιάς. Όχι ιδιαίτερα παραγωγικός σε Ελλάδα (2,3π., 2,3ρ., 11'25'') και Eurocup (1,6π., 1,5ρ., 10'09''), όμως συνεπής τακτικά και στιβαρός αμυντικά, ο 30χρονος πάουερ φόργουορντ κέρδισε την εμπιστοσύνη του Γιάννη Καστρίτη κι ήταν σταθερά στην δεύτερη γραμμή του ροτέισον. Στα συν κι οι ελάχιστοι τραυματισμοί που αντιμετώπισε, σε μια χρονιά όπου κατά τα λοιπά ολόκληρο το ρόστερ του Άρη δέχθηκε πλήγματα.

Δημήτρης Κατσίβελης

Ξεκίνησε νωθρά, ανέβηκε αισθητά μετά τον πρώτο μήνα, με αποκορύφωμα την μεγάλη εμφάνιση του στην Ποντγκόριτσα, όμως η συνέχεια δεν ήταν ανάλογη (3,7π., 1,3ασ., 1.1ρ., 15'23'' στο Eurocup). Η εμπειρία του φάνηκε χρήσιμη σε αρκετά παιχνίδια, αλλά σε γενικές γραμμές δεν κατάφερε να δώσει το κάτι παραπάνω ερχόμενος από τον πάγκο (3,9π., 1,5ασ., 1,4ρ., 14'57'' στην Α1). Ο 33χρονος άσος είχε εκλάμψεις, υπήρξαν ματς όπου ήταν πολύτιμος αμυντικά, εντούτοις δεν είχε διάρκεια επιθετικά. Ίσως δεν τον βοήθησε και ο ρόλος των 15 λεπτών ως προς την εύρεση καλύτερου ρυθμού στην επίθεση. Όπως και να 'χει, προσωπικά περίμενα κατιτίς παραπάνω, με βάση και την περσινή εξαιρετική σεζόν του στην Ρόδο.

Τζόναθαν Σταρκ

Ήρθε τον Δεκέμβριο ως αντικαταστάτης του Μάρκους Καρ. Ξεκίνησε εκπληκτικά με ρεσιτάλ 19 πόντων σε 19' στο ντεμπούτο του στην Άγκυρα (διπλό πρόκρισης του Άρη), όμως όπως αποδείχθηκε το ταλέντο του ήταν πιο κάτω απ' αυτά τα στάνταρ. Έκλεισε τη σεζόν με πολύ πιο νορμάλ νούμερα στην Basket League (7,8π., 2,7ασ., 38,6% τριπ., 21'30'') και το Eurocup (8,9π., 2,9ασ., 35% τριπ., 19'40'') και γενικώς είχε μια αξιοπρεπή εικόνα. Όχι όμως κάτι το ιδιαίτερο ώστε να σε πείσει να συνεχίσεις μαζί του και μετά το καλοκαίρι, αφού συχνά ήταν αρκετά φοβικός στο παιχνίδι του και δυσκολεύοταν στην λήψη αποφάσεων. Συμπαθητικό τρίποντο, αρκετή διάθεση και σίγουρα πιο ουσιώδης από τον προκάτοχο του, Καρ. Ως εκεί όμως, μιας κι η αλήθεια είναι ο Καναδός είχε θέσει αρκετά χαμηλά τον σχετικό πήχη. Οπότε ο πιο έμπειρος Σταρκ ήταν αρκετά εύκολο να αποδώσει σαφώς καλύτερα. Θα θυμόμαστε πόσο αποφασιστικός ήταν στο παιχνίδι με τη Τρέντο στο Παλέ και θα αναρωτιόμαστε πόσο διαφορετική θα μπορούσε να ήταν η μοίρα ορισμένων αγώνων, αν έπαιζε πάντα έτσι.

Ίσμαελ Σανόγκο

Ο Ιβοριανός πάουερ φόργουορντ έκανε τον κύκλο του στην ομάδα κι αποχωρεί, έχοντας ως προορισμό το Μαρούσι, όπου θα λάβει υπερδιπλάσια χρήματα. Μια θετική διετία για τον Σανόγκο στο Αλεξάνδρειο, όπου ήρθε με ελάχιστα χρήματα κι ανέβασε τις μετοχές του, ενώ βοήθησε αρκετά και την ομάδα. Δέθηκε με τον σύλλογο, αγάπησε τον κόσμο κι έλαβε κι ο ίδιος αγάπη. Σκληροτράχηλος παίκτης που μολονότι δεν διακρίνεται για το ταλέντο του, πάντοτε έδινε πολλές μάχες στην ρακέτα. Υπήρξε αρκετά συμβατός με το πλάνο του Καστρίτη κι αυτό ίσως "πονάει" για την απώλεια του. Όμως, το ζήτημα είναι η βελτίωση, κι έχω την αίσθηση ότι ο Άρης πήρε ο,τι ήταν να πάρει από τον Σανόγκο, που μάλλον έπιασε το ταβάνι του στα κιτρινόμαυρα. Κομβικά σημεία στην διετία του εκείνα των δύο τραυματισμών διμήνου, από σε κάθε μια χρονιά, που του "έκοβαν" τη φόρα κι αργούσε να επανέλθει σε φουλ ρυθμούς κατά την επιστροφή του. Νούμερα που δεν τρελαίνουν (6,3π., 5,2ρ., 19'25'' στην Basket League / 6,3π., 4,5ρ., 20'40'' στο Eurocup) αλλά παράλληλα δεν αποτυπώνουν επ ακριβώς την προσφορά του στο παρκέ. Σίγουρα θα χειροκροτηθεί όταν ξαναβρεθεί στη Θεσσαλονίκη ως αντίπαλος.

Ρόμπερτς Μπλούμπεργκς

Δυσκολεύτηκε πολύ κατά τις πρώτες του μέρες στον Άρη και πάνω που πήγε να ανέβει (4/6 τρίποντα κόντρα στον Ολυμπιακό), τραυματίστηκε σοβαρά στο ματς με την Λιετκαμπέλις. Επέστρεψε μετά από 1,5 μήνα και στις αρχές Δεκεμβρίου άρχισε να δείχνει την αξία του με διαδοχικές καλές εμφανίσεις και πολύ αξιόπιστο τρίποντο, σε περίοδο μάλιστα όπου ο Άρης κέρδιζε συνέχεια. Ο Λετονός stretch είχε μετέπειτα τα σκαμπανεβάσματα του ως κλασικός παίκτης ρυθμού και "ημέρας", αλλά σε γενικές γραμμές "βγήκε" ως μεταγραφή κι ήταν απαραίτητος στο επιθετικό πλάνο του Καστρίτη. Ιδίως σε βραδιές όπου οι περιφερειακοί (Τολιόπουλος, Γκάλινατ) εγκλωβίζονταν, ο Μπλούμπεργκς αποτελούσε ένα σεβαστό plan b. Αισθητά καλύτερος εντός των τειχών (9π., 3,1ρ., 45% τριπ., 23'51'') σε σχέση με το Eurocup (6,4π., 3,5ρ., 30% τριπ., 20'39'') όπου τα βρήκε σκούρα κόντρα σε ποιοτικούς αντιπάλους. Μεγάλο προσόν το περιφερειακό του σουτ σε συνδυασμό με το μέγεθος του, σε βαθμό που θα έλεγε κανείς πως θα ήταν θετική εξέλιξη ενδεχόμενη παραμονή του, όμως αρκετά soft αμυντικά. Αν και σ' αυτά τα λεφτά, σαφέστατα δεν μπορείς να τα 'χεις όλα.

Γιώργος Φίλλιος

Ο μεγάλος άτυχος της χρονιάς που ολοκληρώθηκε. Θεωρητικά θα περίμενε κάποιος να κάνει άλλο ένα βηματάκι προς τα εμπρός, μετά από όσα έδειξε πέρσι. Ξεκίνησε αναγνωριστικά και χωρίς πολλά λεπτά δράσης, ψάχνοντας τον ρόλο του σε μια γεμάτη περιφέρεια. Αργότερα όμως ο 22χρονος combo τραυματίστηκε κι έχασε την επαφή του με τα παρκέ. Τελευταία του εμφάνιση ήταν στο Λαύριο, στα τέλη Δεκέμβρη, κι ευχόμαστε να επανέλθει γερός και γρήγορα στα γήπεδα (χειρουργήθηκε τον Μάρτιο). Έχει συμβόλαιο με τον Άρη ως το 2025 κι αναμένεται να είναι έτοιμος στην προετοιμασία.

Νίκος Περσίδης

Μιας και πιάσαμε τα ενεργά συμβόλαια, ας τα κλείσουμε κιόλας. Δύο είναι, ο Φίλλιος κι ο Περσίδης. Με τον 28χρονο σμολ/πάουερ φόργουορντ να έχει επίσης ατυχία ως προς το ξεκίνημα της κιτρινόμαυρης θητείας του, μιας και στα πρώτα ματς ήταν τραυματίας. Το γεγονός αυτό καθυστέρησε αρκετά την ένταξη του στο ροτέισον. Άργησε να δείξει πράγματα κι εδώ που τα λέμε δεν ήταν εύκολο να το κάνει παίζοντας 4, 6 και 9 λεπτά. Είχε εν τέλει κάποια καλά παιχνίδια (με την Ουλμ έξω, με τον Ολυμπιακό στο ΣΕΦ) αλλά ουδέποτε κατάφερε να προσπεράσει τον ανταγωνισμό στο ροτέισον. Στα συν ο δυναμισμό του, η ενέργεια που βγάζει συχνά και πλέον και η εμπειρία του (109 ματς Α1, 28 ευρωπαϊκά), όμως κι αυτός, όπως κι οι περισσότεροι του ρόστερ, δεν μπορούν να είναι αυτόφωτοι επιθετικά (2π., 1,2ρ., 9'05'' στην Α1).

Ανδρέας Καλόγηρος

Βοήθησε πέρσι το καλοκαίρι στην προετοιμασία λόγω ελλείψεων (Ντε Σόουζα - Μποχωρίδης στο Μουντομπάσκετ, δεν είχε έρθει ακόμη ο Γκάλινατ) και τελικά ανταμείφθηκε με συμβόλαιο και παραμονή στην ομάδα. Οι απαιτήσεις δεν ήταν πολλές, ο ρόλος του παρέμεινε βοηθητικός για τους περισσότερους μήνες, με τον 21χρονο απλώς να συμπληρώνει την δωδεκάδα. Όλα αυτά μέχρι το διπλό στο ΟΑΚΑ όπου έπαιξε 9 λεπτά κι είχε θετικό impact, αποδεικνύοντας πως αξίζει ευκαιρίες. Πήρε κάποιες στο τελευταίο κομμάτι της σεζόν, μάλλον περισσότερες απ' όσες θα περίμενε κανείς όταν τον υπέγραφε ο Άρης. Σε κάθε περίπτωση, όταν ο Καστρίτης τον σήκωσε, έδειξε έτοιμος και με διάθεση να προσφέρει. Άγνωστο προς το παρόν αν θα συνεχίσει σε παρόμοιο πλαίσιο χρησιμοποίησης ή αν θα αναζητήσει κάποια ομάδα που θα του δώσει περισσότερα λεπτά (0,9π., 0,8ρ., 3'21'').

Λευτέρης Μποχωρίδης

Το περασμένο καλοκαίρι η επιστροφή-έκπληξη του διεθνούς γκαρντ στην αγαπημένη του ομάδα σκόρπισε χαρά στις τάξεις του κόσμου. Οι λόγοι; Αρκετοί: Παίκτης Ευρωλίγκας, σε εξαιρετική ηλικία (29), παιδί της Χαριλάου και με δεδομένη προσφορά στον σύλλογο στις δύο παλαιότερες θητείες του (2010-14, 2017-20). Ο Θεσσαλονικιός άσος είχε μεν μια γεμάτη χρονιά, χωρίς "απουσίες" και με συνέπεια στα όσα προσέφερε, τα οποία πάντως ήρθαν μάλλον σε σύγκρουση με όσα περίμεναν πολλοί στο άκουσμα της επιστροφής του. Κι αυτό γιατί ο Μποχωρίδης, κατά την τελευταία του σεζόν (19-20) στα κιτρινόμαυρα, είχε 15 πόντους μέσο όρο κι ήταν το νο. 1 του συνόλου, σε δύσκολες πάντως εποχές. Προσωπικά, εν αντιθέσει με την περιρέουσα ατμόσφαιρα, δεν περίμενα κάτι ανάλογο, καθώς άλλος εκείνος ο Άρης κι άλλος ο τωρινός. Αν απέδωσε με βάση την αξία και το status του; Πιθανότατα όχι, χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν ήταν σημαντικός στο περσινό οικοδόμημα. Οι αριθμοί του μέτριοι σε Ελλάδα (5,4π., 3,6ρ., 2,1ασ., 20% τριπ., 22'18'') κι Ευρώπη (6,7π., 2,4ρ., 2,1ασ., 33% τριπ., 25'20'') αλλά ας μη ξεχνάμε πως: α) αποτέλεσε έξτρα κίνηση στον περσινό σχεδιασμό, β) τα βασικά ζητούμενα επί της περίπτωσης του δεν είχαν να κάνουν με το σκοράρισμα. Σίγουρα μπορεί και καλύτερα, η προσφορά του δεν ακυρώνεται και σε κάθε περίπτωση θα έχει ενδιαφέρον να δούμε αν η "επόμενη μέρα" θα τον βρει στην ομάδα, με βάση όλα τα παραπάνω δεδομένα που θα ζυγίσει και θα αξιολογήσει ο Καστρίτης και το επιτελείο του.

Έρικ Ριντ Τζούνιορ

Ο τελευταίος -χρονικά- παίκτης που προστέθηκε στο ρόστερ της ομάδας, συνεπώς κι εκείνος με το μικρότερο δείγμα γραφής. Ήρθε τον Μάρτιο, προερχόμενος από το χαμηλότερο επίπεδο της Κύπρου, όσο ήταν τραυματίας ο Γκάλινατ, προκειμένου να δώσει σκορ και απειλή εξ αποστάσεως. Η συστατική του επιστολή πράγματι μιλούσε για παρόμοιο προφίλ με τον συμπατριώτη του, μόνο που υπήρχε μεγάλη διαφορά στην ποιότητα τους. Πρόλαβε να παίξει 10 φορές στην Basket League (4,5π., 23,1% τριπ., 1,8ρ., 0,5ασ., 12'54'') κι η αλήθεια είναι πως τις περισσότερες δεν έγινε αισθητός. Φανερή η έλλειψη εμπειρίας του, δεν μπόρεσε να καλύψει το κενό του Γκάλινατ αλλά ούτε κι αργότερα να εδραιωθεί κάπως στο ροτέισον. Μόλις ένα διψήφιο ματς (στα διαδικαστικά λεπτά του Άρης-ΠΑΟ 68-80), λίγα πράγματα, ωστόσο σίγουρα για τον ίδιο σε ατομικό επίπεδο ήταν μια διδακτική εμπειρία.

Ρομπέρτο Γκάλινατ

Ο πιο ταλαντούχος ξένος -κι ο πιο ακριβοπληρωμένος- του συνόλου. Μεγάλη άνεση κι αυτοπεποίθηση στην επίθεση, καλή και συστηματική σύνδεση με το αντίπαλο καλάθι. Ινδιανικό στιλ παιχνιδιού, ικανό να σε σηκώσει στα ουράνια ή και να σε καταδικάσει. Ευτυχώς για τον Άρη τις περισσότερες φορές συνέβη το πρώτο, με τον αθλητικό και ενίοτε άκρως θεαματικό Γκάλινατ να υπογράφει αρκετές νίκες (14,7π., 36% τριπ., 3ρ. στην Α1 / 12,7π., 34% τριπ 2,2ρ., 1,1ασ. στο Eurocup) και να κρίνεται τελικά με θετικό πρόσημο στο φινάλε της σεζόν. Ιδίως κατά την απουσία του (2,5 μήνες) κατανοήθηκε απ' όλους η χρησιμότητα του καθώς και το πόσο δύσκολο ήταν να καλυφθεί η "τρύπα" στο σκορ. Αδιανόητη εμφάνιση πρόσφατα στην πρόκριση στην Πάτρα με τον Προμηθέα (28π., 8/13 σουτ, 8ρ.), πολλές ματσάρες στην Ευρώπη (@ Σλασκ 23π., vs. Μπουντούτσνοστ 14π. + μπάζερ μπίτερ κάρφωμα νίκης) και γενικώς μια όαση φέτος για τον Άρη στο επιθετικό του παιχνίδι. Από την άλλη, υπάρχουν πολλοί παίκτες σαν αυτόν στην αγορά και σίγουρα θα ισχύσει η φράση "το μοναστήρι να 'ναι καλά" εφόσον αποχωρήσει από τη Θεσσαλονίκη το καλοκαίρι. Εξάλλου οι τελευταίες πληροφορίες φέρνουν τον 28χρονο σούτινγκ γκαρντ προ των πυλών ενός πολύ καλού deal στην Κίνα που θα φουσκώσει τις τσέπες του.

Ρόνι Χάρελ

Ο Γκάλινατ ήταν ο πιο ταλαντούχος ξένος, αλλά ο 28χρονος Χάρελ ήταν συνολικά ο καλύτερος ξένος της ομάδας για τη σεζόν 2023-24. Τρομερό pick από τον Καστρίτη, τον παρακολουθούσε χρόνια και τον γνώριζε από το Ισραήλ. Εν τέλει τον υπέγραψε το περασμένο καλοκαίρι με μόλις 6-7 χιλιάρικα τον μήνα (τον ήθελε και το προπέρσινο) κι ο ανηψιός του Τσόνσι Μπίλαπς τον έβγαλε ασπροπρόσωπο. Πολυσχιδής παίκτης, ικανός να παίξει από "2" μέχρι "4", απ' αυτούς που αγαπούν οι προπονητές για την πειθαρχία τους και την υπακόη στο τακτικό σκέλος. Στην αρχή της σεζόν ήταν νευρικός (έως κι ακίνδυνος) επιθετικά, αργότερα βρήκε ρυθμό με αποκορύφωμα το διάστημα της απουσίας του Γκάλινατ όπου έκανε επιτυχώς το step up, λειτουργώντας σε αρκετά ματς ως το νο2 στο σκορ πίσω από τον Τολιόπουλο. Ο Χάρελ έχει πνευμόνια, γρήγορα πόδια, γερό σκαρί, έδινε μάχες, πήγαινε στο ριμπάουντ, αμυντικά ήταν σκύλος και γενικώς κανένας δεν μπορεί να έχει παράπονο από την προσπάθεια του. Αν ήταν πιο ταλαντούχος στην επίθεση θα έπαιζε στην Ευρωλίγκα. Σε κάθε περίπτωση, το φετινό καλοκαίρι θα πληρωθεί, αφού η αγορά θα του απλώσει περισσότερα από 200 χιλιάρικα, χρήματα που σαφώς δεν μπορεί να ακολουθήσει ο Άρης. Hustler με τα όλα του, τελείωσε τη σεζόν τραυματίας, με την απόδοση του να παρουσιάζει κάμψη στο τελευταίο δίμηνο, αφού βέβαια νωρίτερα τα είχε δώσει όλα. Επιστέγασμα της εικόνας του στο παρκέ, η πλήρης στατιστική του κάρτα σε Ελλάδα (8,8π., 31% τριπ., 5,5ρ., 2,2ασ., 2κλεψ., 11,7PIR, 26'24'') κι Ευρώπη (9,6π., 35% τριπ., 5,1ρ., 1,3ασ., 2,3κλεψ., 11,7PIR, 26'27''). Εργαλείο που σίγουρα θα λείψει από τον Άρη και δεν ξέρω κατά πόσο είναι εύκολο να βρεθεί ανάλογη περίπτωση σε τόσο χαμηλό κόστος.

Κρις Μπάνκστον

Δεν τελείωσε τη σεζόν με την ομάδα (ήταν δανεικός από τη Μπερ Σεβά κι επέστρεψε εκεί στα τέλη Απρίλη, όταν ο Καστρίτης τον έκοψε από την επτάδα των ξένων, κρατώντας τον Ριντ), όμως αξίζει σίγουρα μια αναφορά, καθώς πέρασε τους περισσότερους μήνες στη Θεσσαλονίκη και συχνά η περίπτωση του αποτέλεσε τροφή για συζήτηση. Ήρθε μετά την έναρξη της χρονιάς για να αντικαταστήσει τον τραυματία Μάνι Μπέιτς. Διχασμένες οι απόψεις για τον Μπάνκστον, διχασμένη κι η εικόνα του στο γήπεδο. Σαν άλλος Σταρκ, κι εκείνος ενθουσίασε κατά τον πρώτο του μήνα, αλλά στη συνέχεια έκανε κοιλιά και συναγωνιζόταν με τον Ντε Σόουζα ποιος απ' τους δύο είναι ο... λιγότερο κακός. Πήρε δύο ματς σχεδόν μόνος του (με τον Κολοσσό εντός κι εκτός), πολλά εκείνα που ήταν αόρατος, ενώ σε αρκετά ήταν υποφερτός (κυρίως στην Ευρώπη που κατά τη γνώμη μου βοηθούσε παραπάνω, ίσως είχε και μεγαλύτερο κίνητρο). Θα μείνει αξέχαστο το επικό κάρφωμα του κόντρα στον Παναθηναϊκό στο πρώτο ντέρμπι της σεζόν, αλλά και μερικά ακόμη σε λιγότερα σημαντικά παιχνίδια. Έτσι κι αλλιώς, κανείς δεν αμφιβάλλει για την τρομερή αθλητικότητα του, ωστόσο χωρίς τροφοδοσία ήταν απλά ένα κορμί για τα ριμπάουντ κι άμυνες από αέρος. Του λείπουν οι παραστάσεις, ίσως μελλοντικά στην καριέρα του δείξει καλύτερα πράγματα. Πάντως δεν είδα κοινά σημεία με τον παίκτη που κλήθηκε να αντικαταστήσει, τον αμυντικό ογκόλιθο, Μπέιτς.

Σίλβιο Ντε Σόουζα

Ο Ανγκολέζος διεθνής άφησε ανάμεικτα συναισθήματα. Διέκρινες εύκολα τα καλά του στοιχεία, όμως είχε και χτυπητές αδυναμίες. Αφενός αποκτήθηκε για δεύτερος σέντερ και σε ένα βράδυ κυριολεκτικά ανετράπη ο σχεδιασμός κι έγινε πρώτος λόγω του τραυματισμού του Μπέιτς. Αφετέρου δεν κατάφερε να ανταποκριθεί ως βασικός, όχι τόσο λόγω των προσόντων του, αλλά επειδή ακόμη είναι άγουρος και είχε ζητήματα που είχαν να κάνουν με τα φάουλ και τη συγκέντρωση του. Άλλοτε ήταν ράθυμος κι άλλοτε απροσδόκητα δυναμικός. Επίσης δεν ήταν καλός αμυντικά κι οι αδράνειες του ανάγκαζαν τον Καστρίτη να τον τραβά γρήγορα στον πάγκο. Υπήρχαν τρίλεπτα-τετράλεπτα που θύμιζε... Μπατίστ αλλά κι εξάλεπτα-επτάλεπτα που δεν καταλάβαινες ότι παίζει. Πάντως, τα στατιστικά του ήταν πολύ καλά (7,1π., 4,4ρ., 65% διπ., 13'32'' στην Basket League / 7,7π., 5ρ., 65% διπ., 17'33'') αν αναλογιστούμε πως δεν κατάφερνε να επιβιώνει για πολλά λεπτά στο παρκέ. Προσωπικά τον θεωρώ "what if" στη σεζόν: απελευθερώθηκε στο φινάλε, όταν έφυγε ο Μπάνκστον κι ήταν μοναδική επιλογή στο "5". Η εικόνα του ήταν εκ διαμέτρου αντίθετη με την πλειοψηφία του προηγούμενου διαστήματος της χρονιάς. Πόσο διαφορετικά θα μπορούσαν να ήταν τα πράγματα αν εξ αρχής απέδιδε καθ' αυτόν τον τρόπο; Όχι δραματικά ώστε να οδηγήσει τον Άρη σε... τίτλο, αλλά σίγουρα θα μπορούσε να είχε φέρει μερικές παραπάνω νίκες, σε παιχνίδια όπου ο Άρης ηττήθηκε λόγω των χαμηλών πτήσεων των ψηλών του. Η επίγευση που αφήνει στο τέλος είναι γλυκιά, αλλά δεν αντιπροσωπεύει όλο το 9μηνο.

Βασίλης Τολιόπουλος

Συγκλονιστική σεζόν από τον διεθνή σκόρερ που ξεκαθάρισε από τα πρώτα κιόλας παιχνίδια πως φέτος θα ήταν ο απόλυτος ηγέτης του συνόλου. Εκπληκτικό πρωτάθλημα (13,2π., 31%, 2,5ρ., 4,2ασ., 27'02''), ακόμη πιο σπουδαία πράγματα στην Ευρώπη (14,4π., 36% τριπ., 2,4ρ., 3,6ασ., 24'16'') και κερασάκι στην τούρτα η παρουσία του στο Final 8 του Κυπέλλου όπου απέκλεισε μόνος του τον ΠΑΟΚ στον προημιτελικό. Ενώ λίγες μέρες πριν, είχε οδηγήσει την ομάδα του σε απίθανο διπλό στο ΟΑΚΑ επί του Παναθηναϊκού με 4 τρίποντα στο τέλος. Η ουσία είναι πως η φετινή χρονιά ήταν απόρροια της πολύ σκληρής δουλειάς του αθλητή την τελευταία διετία, τόσο σε αγωνιστικό όσο και σε πνευματικό επίπεδο. Ο Τολιόπουλος βρήκε στον Άρη ένα περιβάλλον που τον εμπιστεύτηκε και τον αγκάλιασε όσο κανένα άλλο στην καριέρα του. Σε βαθμό μάλιστα που στο κλείσιμο της σεζόν είχε... σκάσει, αφού δεν είχε το ίδιο κουράγιο - και λογικό. Δεδομένη η επιθυμία του Καστρίτη και της διοίκησης να συνεχίσουν μαζί του με πολυετή συνεργασία, ενθουσιασμένος κι ο κόσμος με τα όσα είδε φέτος από τον 28χρονο γκαρντ που αναμφίβολα βρίσκεται στα καλύτερα του.

Θα κεφαλαιοποιήσει τα πεπραγμένα του με ένα δυνατό συμβόλαιο στο εξωτερικό; Ή θα συνεχίσει στη Θεσσαλονίκη όπου μπορεί -εφόσον κλείσει με τριετές- να γίνει η σύγχρονη σημαία του μπασκετικού τμήματος του Άρη; Προς ώρας κανείς δεν ξέρει, αλλά σίγουρα πρόκειται για το πιο καυτό όνομα του καλοκαιριού στο κιτρινόμαυρο ρεπορτάζ. Απ' αυτόν θα εξαρτηθεί η δομή του ρόστερ και του μπάτζετ. Ο Τολιόπουλος φέτος κουβάλησε το κάρο, έφερε ένα σωρό ροζ φύλλα στον Άρη, έδωσε ξανά ελπίδα στον οργανισμό για καλύτερες μέρες, ενώ και σε ατομικό επίπεδο έφτασε ως την Εθνική Ομάδα και το όνομα του συζητήθηκε -για καλούς λόγους- σε πολλές περιπτώσεις. Επειδή αυτή ήταν η δεύτερη σεζόν του στον Άρη, αξίζει να σταθούμε συνολικά στη συνεργασία των δύο πλευρών, η οποία έχει αποδειχθεί αναμφίβολα win-win και για τους δύο, με τον αθλητή να αυξάνει βαθμιαία την επίδραση του στο σύνολο αυτή την διετία, την ώρα που ο Καστρίτης βρήκε συνεισφορά ακριβοπληρωμένου ξένου από... Έλληνα των 55 χιλιάδων Ευρώ! Μακάρι να μείνει.

Γιάννης Καστρίτης

Η τρίτη του -σερί- σεζόν και τέταρτη συνολικά στον πάγκο του συλλόγου κρίνεται επιτυχημένη και καλύτερη όλων. Τόσο λόγω της κατάκτησης της 4ης θέσης στο πρωτάθλημα, της εξασφάλισης συμμετοχής στο Super Cup της νέας σεζόν αλλά και της παρουσίας στα ημιτελικά του Κυπέλλου, σε ο,τι αφορά τους εγχώριους στόχους (16-19 ρεκόρ), όσο και για την δίκαιη και περήφανη ευρωπαϊκή πρόκριση στο Eurocup (9-10). Δύο μεγάλα καρπούζια κατώ από μια μασχάλη με μπάτζετ περί των 800 χιλιάδων Ευρώ. Καθόλου εύκολο εγχείρημα, ομολογώ πως πριν αρχίσει η σεζόν έβλεπα ορατό τον κίνδυνο το καράβι να πάει στα βράχια, καθώς ο βαθμός δυσκολίας δεν ήταν μικρός. Το αντίθετο μάλιστα. Ωστόσο ο Καστρίτης κατάφερε να διαχειριστεί ιδανικά το ρόστερ του, την κόπωση και τα συναισθήματα των ως επί το πλείστον άπειρων και άμαθων από τέτοιες καταστάσεις παικτών του, παρά τους πολλούς τραυματισμούς που έπληξαν το οικοδόμημα. Εκτόξευσε Τολιόπουλο και Χάρελ, βελτίωσε Μπλούμπεργκς - Σανόγκο - Γκάλινατ, έδωσε ενεργό ρόλο και στους Έλληνες. Ουσιαστικά από τον θερινό σχεδιασμό του μόνον ο Μάρκους Καρ αποδείχθηκε άστοχη επιλογή, καθώς οι υπόλοιποι, άλλοι λιγότεροι, άλλοι περισσότερο, επιβίωσαν και με το παραπάνω σε μια ιδιαίτερη και μακρά σεζόν. Η πρόκληση με την ευρωπαϊκή συμμετοχή τον δικαίωσε, αφού η ομάδα αποκόμισε πολλά οφέλη από την πορεία των 19 αγώνων της στο Eurocup κι άπαντες έγιναν σοφότεροι. Σε γενικές γραμμές, ο Καστρίτης αναζοπύρωσε το ενδιαφέρον του κόσμου, η ομάδα του ανάγκασε τους Αρειανούς σε πολλά sold out, αλλά και γενικώς η αποδοχή του λαμβάνει πια πανελλαδική κλίμακα. Ξεκάθαρα ο Coach of the Year στην ελληνική πραγματικότητα, αξίζει να στηριχτεί με λίγο μεγαλύτερο μπάτζετ του χρόνου, για το κάτι παραπάνω στην Ευρώπη (αφού στην Ελλάδα με τα τωρινά δεδομένα φαντάζει απίθανο να κατακτήσεις κάποιον τίτλο, έστω και το... Super Cup). Αναμένουμε με ενδιάφερον τη στελέχωση του νέου ρόστερ, καθώς όπως φαίνεται, οι συνδετικοί κρίκοι του παλιού με το επόμενοι, για ακόμη ένα καλοκαίρι δεν θα είναι πολλοί...

Η νίκη της χρονιάς

Δεν είναι μια κι αυτό τα λέει όλα. Στην Ευρώπη είναι το διπλό στην Ουλμ (66-86) που οδήγησε οριστικά κι αμετάκλητα στην πρόκριση μπροστά σε εκατοντάδες Έλληνες θυμίζοντας... εποχές Σατούρν, αλλά κι εκείνο στην Άγκυρα, ένα μήνα νωρίτερα, με την Τουρκ Τελεκόμ (85-95) που ουσιαστικά έβαλε θεμέλια για την πρόκριση. Στην Ελλάδα είναι σίγουρα η νίκη-πρόκριση με την ανατροπή από το -15 κόντρα στον ΠΑΟΚ στο Κύπελλο (74-76), το απροσδόκητο διπλό στο ΟΑΚΑ (70-73) επί του Παναθηναϊκού (το πρώτο μετά το 1997!) καθώς και τελευταία το 87-88 στην Πάτρα που βάζει υποψηφιότητα ακόμη και για... νίκη της δεκαετίας.

Η στιγμή της χρονιάς

Αναμφίβολα το μπάζερ μπίτερ τρίποντο του Τολιόπουλου με τον Προμηθέα που οδήγησε τον Άρη στα ημιτελικά της Basket League. Μυθικό σουτ που θα μνημονεύεται για χρόνια. Από κοντά και το τζορντανικό νικηφόρο κάρφωμα του Γκάλινατ με τη Μπουντούτσνοστ που συνδυάστηκε με την πρόκριση της ποδοσφαιρικής ομάδας επί της ΑΕΚ στο Κύπελλο.

Το "γαμώτο" της χρονιάς

Είχε "πονέσει" στο timing που έγινε η εντός έδρας από την Κλουζ (59-61), αν κι αργότερα ακολούθησαν δύο πιο πονεμένες ιστορίες: η γκάφα στο Λαύριο με τη μη συμμετοχή του Σταρκ όπου ο Άρης ηττήθηκε στην παράταση ένα ματς που ίσως να κέρδιζε αν είχε τον τότε εξαιρετικά φορμαρισμένο Αμερικανό γκαρντ, αλλά στην κορυφή της λίστας τοποθετούμε την καθόλου ανταγωνιστική εικόνα της ομάδας στην Ρίγα με την Προμετέι στο μονό νοκ-άουτ του Eurocup (95-67). Η διακοπή για τις Εθνικές, τότε, είχε επηρεάσει το σύνολο.

Τι κρατάει

Σίγουρα η σεζόν 2023-24 άνοιξε την όρεξη του οργανισμού για... καλύτερες μέρες. Πολλές νίκες, πολλές δυνατές στιγμές στο Παλέ αλλά και μακριά από αυτό. Πολύ μακρινά και -επιτρέψτε μου- χαζά τα όσα ακούστηκαν περί Ευρωλίγκας. Εδώ μιλάμε ρεαλιστικά και με δεδομένα που πατάνε στην πραγματικότητα. Όμως ακόμη κι αυτή η υπερβολή έρχεται να τονίσει ότι πράγματι πολλά πράγματα λειτούργησαν καλά τους τελευταίους 9 μήνες. Κρατάμε το σχεδόν πάντα γεμάτο γήπεδο αλλά και την υπενθύμιση προς πάσα κατεύθυνση (ελπίζουμε κι... επενδυτική) πως το μαγαζί παραμένει γωνία. Παρεμπιπτόντως, το σύνθημα "και ήρθε πάλι, εκείνη η ώρα, να ξαναγίνεις Αυτοκράτορας στη χώρα" ακούστηκε φέτος για πρώτη φορά μετά τα χρόνια του Νίκου Λάσκαρη...

Τι πετάει

Η θλιβερή εικόνα στο 84-51 από τον Προμηθέα στις αρχές Απριλίου είναι μουντζούρα στη σεζόν, αλλά ευτυχώς για τον Άρη αυτές ήταν λιγοστές. Η αντιμετώπιση του από την διαιτησία επίσης είναι ένα ζήτημα που στην ΚΑΕ πρέπει να δουν πολύ πιο σοβαρά. Ίσως κι ο Γιάννης Καστρίτης θα έπρεπε να το θίγει συχνότερα. Δεν είναι δικαιολογία, αλλά μια πραγματικότητα που επηρεάζει την δουλειά του. Ανεκδιήγητες διαιτησίες αντιμετώπισε και στο Eurocup ο Άρης, δυσανάλογες το μεγέθους του.