Η αλήθεια είναι πως αν δεν υπήρχε εκείνο το φιλικό του Άρη απέναντι στη ΤΣΣΚΑ Σόφιας, τη 10η Σεπτεμβρίου, δεν θα μιλούσαμε σήμερα για τον Κρις Μπάνκστον. Οι κίτρινοι είχαν συντρίψει με 89-59 τους αδύναμους Βούλγαρους, ωστόσο στο πρώτο λεπτό του ματς ο Μάνι Μπέιτς τραυματίστηκε στον χειρουργημένο του ώμο, σκορπώντας ανησυχία στους 2,000 φίλους της ομάδας που βρέθηκαν στο Παλέ για τα "αποκαλυπτήρια" του νέου Άρη. Και φυσικά, στον Γιάννη Καστρίτη, ο οποίος λίγες ώρες αργότερα έμαθε πως η βασική του επιλογή για τη θέση του σέντερ (κι ο αμυντικός ογκόλιθος που οραματιζόταν για την ρακέτα της ομάδας του) αντιμετώπιζε "season-ending injury", που λένε και στις ΗΠΑ.
Σε απλά ελληνικά, και με τον Σίλβιο Ντε Σόουζα ως μοναδική επιλογή για τη θέση "5", ο Καστρίτης δεν θα μπορούσε παρά να βγει εκ νέου στην αγορά υπό την πίεση του χρόνου. Όχι για έναν ψηλό "ο,τι κι ο,τι", αλλά αναζητώντας μια αξιόλογη περίπτωση κοντά στα "θέλω" του. Χωρίς εκπτώσεις τύπου "χτύπησε ο αμυντικός-πλειμέικερ ρακέτας Σανικίτζε, ας πάρουμε τον παίκτη ενστίκτου-σουτέρ Ντραγκίσεβιτς". Πράγμα καθόλου εύκολο στα μέσα Σεπτεμβρίου και με το χρήμα να μην... ρέει άφθονο ως γνωστόν. Και πράγματι, το "σαφάρι" δεν ήταν καθόλου απλή υπόθεση. Οι Θεσσαλονικείς χτένιζαν για εβδομάδες την αγορά κι ενώ στη Γρηγορίου Λαμπράκη τα... φαξ με τις προτάσεις παικτών έπεφταν βροχή. Κι αυτό δεν είναι ένα δημοσιογραφικό κλισέ. Αλλά είπαμε, ο Καστρίτης δεν θα έπαιρνε παίκτη για να πάρει, ρισκάροντας να ξεκινήσει τη σεζόν με μόλις έναν κλασικό σέντερ, μέχρις ότου να βρει αυτό που ταιριάζει στο πλάνο του. Για την ακρίβεια, ο έμπειρος τεχνικός ήθελε έναν... Μπέιτς ή τέλος πάντων κάτι κοντινό σε αυτόν.
35 μέρες μετά τον τραυματισμό του νεαρού Αμερικανού, το επιτελείο των Κιτρίνων είχε κλειδώσει τον βασικό του στόχο, αφού νωρίτερα είχε περιορίσει τη shortlist του σε αριθμό ονομάτων μικρότερο των δαχτύλων του χεριού. Ωστόσο ο λεγόμενος βασικός στόχος προέκυψε στην πορεία κι αυτό διότι η κατάσταση με τον πόλεμο Ισραήλ - Χαμάς άλλαξε τα δεδομένα στην μπασκετική αγορά. Κι έτσι το όνομα του Κρις Μπάνκστον της Χαποέλ Μπερ Σεβά επανήλθε στο προσκήνιο για τον Άρη. Και λέμε "επανήλθε" κι όχι "εμφανίστηκε", διότι στην πραγματικότητα ο Μπάνκστον είχε απασχολήσει και τους καλοκαιρινούς μήνες τον Αυτοκράτορα, προτού τελικά προκριθεί η επιλογή του Μάνι Μπέιτς.
Ο Μπάνκστον, με κολλεγιακή καριέρα στο Λιτλ Ροκ και το Νόρφολκ Στέιτ, ήταν ένα όνομα διόλου άγνωστο στον Καστρίτη. Μια περίπτωση τσεκαρισμένη και συζητημένη στο γραφείο του 41χρονου κόουτς στο Αλεξάνδρειο. Γι' αυτό και παρά το γεγονός πως η Ισραηλίτικη ομάδα του παρείχε τριετές συμβόλαιο (!) στις 17 Ιουλίου, στον Άρη έψαξαν φόρμουλα για να τον φέρουν στη Θεσσαλονίκη για τη σεζόν 2023-24. Με σύμμαχο, φυσικά, και τον ίδιο τον αθλητή, ο οποίος ήθελε το προφανές για την καριέρα του: δηλαδή να παίξει κι όχι να σκουριάσει εν μέσω εμπόλεμης κατάστασης, πόσο δε μάλλον σε μια ομάδα όπως ο Άρης που θα του έδινε την δυνατότητα να αγωνιστεί και στο EuroCup. Ως παίκτης της Μπερ Σεβά πρόλαβε να παίξει μόλις ένα ματς κυπέλλου, κόντρα στη Χαποέλ Ιερουσαλήμ, με 8 πόντους και 2 ριμπάουντ σε 17 λεπτά. Και... τέλος. Για την ώρα τουλάχιστον.
Βλέπετε, η Μπερ Σεβά δεν ήθελε με τίποτε να αφήσει ελεύθερο τον Μπάνκστον, με τον οποίο έχει ακόμη συμβόλαιο ως το 2026, και θα έχει τους λόγους της γι' αυτό. Ο Άρης έκατσε στο τραπέζι με τους Ισραηλινούς και χρειάστηκε να καταναλώσει αρκετό χρόνο στις διαπραγματεύσεις μαζί τους, προκειμένου να φτάσει σε οριστική συμφωνία. Τι προβλέπει αυτή; Δανεισμό (με την ελληνική ομάδα να καλύπτει οικονομικά το συμβόλαιο του) κι... όλοι χαρούμενοι. Ο Άρης κλείνει τη τρύπα με τον Μπέιτς, ο Μπάνκστον βρήκε ομάδα να παίξει άμεσα κι η Μπερ Σεβά δεν χάνει έτσι απλά το πρότζεκτ της.
Μπορεί για το ευρύ κοινό ο Μπάνκστον να ήταν άλλη μια ψαγμένη επιλογή του Καστρίτη, με προοπτική εξέλιξης μεν, αλλά χωρίς επαγγελματική εμπειρία, αλλά είναι σαφές πως στον Άρη γνώριζαν τι έπαιρναν. Ο 24χρονος σέντερ μπήκε απότομα στην ομάδα, αλλά όπως φαίνεται δε δυσκολεύτηκε στην προσαρμογή. Ως εκ τούτου, ήδη είναι ωφέλιμος στο ροτέισον του Άρη και μάλιστα είναι σημαντικός σε νίκες. Στο 75-64 επί της ΑΕΚ είχε 12 πόντους και 6 ριμπάουντ σε 21', ενώ λίγες μέρες νωρίτερα σημείωσε 7 πόντους, μάζεψε 2 ριμπάουντ και μοίρασε μια ασίστ στο 63-80 κόντρα στη Σλασκ στο Βρότσλαβ. Τα πρώτα δείγματα γραφής ήταν θετικά, αν κι ήταν ξεκάθαρο πως πρόκειται για έναν άγουρο σέντερ που βρίσκεται στο πρώιμο στάδιο της καριέρας του. Αθλητικότητα, ταχύτητα, ένταση, αγκρέσιβνες, πράγματα δηλαδή που χαρακτηρίζουν διαχρονικά τον Άρη του Καστρίτη.
Όλα αυτά ως το απόγευμα του περασμένου Σαββάτου, στο νησί της Ρόδου, όπου ο Μπάνκστον έκανε ένα ισοπεδωτικό πρώτο ημίχρονο με 20 πόντους σε 12 λεπτά με αντίπαλο τον Κολοσσό. Οι ψηλοί του Σεγκούρα είδαν τον Μπάνκστον να τους βάζει στα καλάθια, μετατρέποντας σε πόντους οποιαδήποτε πάσα του περνούσε o Μποχωρίδης ή ο Καρ, ενώ σκόραρε και μετά από επιθετικό ριμπάουντ. Ο Ντε Σόουζα ξεκίνησε άψογα το ματς με 7 πόντους στο πεντάλεπτο, αλλά τα δύο γρήγορα φάουλ του τον οδήγησαν στον πάγκο κι έκτοτε ξεκίνησε η... ραψωδία του Μπάνκστον. Ενθουσιώδης, αλλά απόλυτα συγκεντρωμένος και αποτελεσματικός, έγειρε απ' το πρώτο κιόλας 10λεπτο την πλάστιγγα υπέρ του Άρη. Στην επανάληψη δεν έκανε τα ίδια, γιατί προφανώς κάποια στιγμή η άμυνα του Κολοσσού θα άφηνε λιγότερες μπάλες να φτάνουν στα χέρια του κοντά στο καλάθι. Διαφορετικά, ο Μπάνκστον θα τελείωνε τον αγώνα με 35 πόντους.
Είμαι βέβαιος πως δεν πρόκειται για μια εμφάνιση... ρέντας. Ο Μπάνκστον σίγουρα δεν είναι ο... Ντάνστον κι είναι βέβαιο πως έχει πολλά χιλιόμετρα να διανύσει στην προσπάθεια του να γίνει καλύτερος, αλλά για την ώρα δείχνει πολύ συμβατός με το παιχνίδι του Άρη. Αυτό που φαίνεται από τα πρώτα του παιχνίδια είναι πως αφενός μπορεί να βοηθήσει την ομάδα στις ανάγκες του σέντερ, αφετέρου κι ο ίδιος μπορεί να πάρει πολλά από τον τρόπο παιχνιδιού του Άρη, σε άμυνα κι επίθεση. Συν τοις άλλοις, με την αστάθεια του Ντε Σόουζα που κάποια τρίλεπτα θυμίζει... Μπατίστ και σε κάποια μεγαλύτερα διαστήματα μοιάζει με τον... Μπάκνερ, δουλειά δε γίνεται. Αν ο Ανγκολέζος δεν σταθεροποιήσει την διάρκεια του σε υψηλότερα στάνταρ, τότε θα απλωθούν στα πόδια του Μπάνκστον ακόμη περισσότερα λεπτά συμμετοχής - και γρήγορα. Η προοπτική δηλαδή του να εξελιχθεί σε πρώτο σέντερ. Όχι απαραίτητα στάρτερ, αλλά σε εκείνον που θα παίζει πιο συχνά 21-22' παρά 14-15'.
Φυσικά, ακόμη κι αν ο Μπάνκστον έχει συμπληρώσει μια πεντάδα αγώνων με τον Άρη, δεν παύει να είναι πολύ νωρίς για να κριθεί. Δε χρειάζονται διθύραμβοι, όπως δε χρειάζεται κι αφορισμός στα κακά ματς του Καρ για παράδειγμα. Ο Μπάνκστον θα βρει προσεχώς μπροστά του παίκτες όπως ο Λεζόρ του Παναθηναϊκού, ο Μακνίς του ΠΑΟΚ, ο Ετσενίγκε του Προμηθέα, ο Γουίλιαμς της Ουλμ που κάνει θραύση στο EuroCup, αλλά και σκληρούς αμυντικούς όπως ο Ομενάκα της Μπουργκ. Πολύ δυνατά τεστ, όλα μάλιστα μέσα στον Νοέμβριο, κι ικανά να τον "πλάσουν" αγωνιστικά ώστε να γίνει ακόμη καλύτερος σε 2-3 μήνες από σήμερα. Όπως και να 'χει, η αίσθηση μου είναι πως ο Άρης δεν βρήκε Ολάζουον, αλλά έναν παίκτη να του κάνει την δουλειά με αξιοπρέπεια και τρόπο παιχνιδιού που μπορεί να τον κάνει να αγαπηθεί. Όλα συνηγορούν πως στην Ελλάδα, με ομάδες όπως ο Κολοσσός, θα είναι ικανός να κάνει την διαφορά κι εν καιρώ θα μάθουμε τι ψάρια πιάνει στα ντέρμπι αλλά και ματς υψηλότερων απαιτήσεων όπως είναι εκείνα της Ευρώπης.
