Ο Αλιμπίγεβιτς που λέτε, μπήκε στην προπονητική στα 22 του χρόνια ως βοηθός του Νεμάνια Ντανίλοβιτς στη Νόβι Σάντ (η μπασκετικη πατρίδα του Στέβαν Γέλοβατς αν θυμάστε). Η πορεία του εκεί τον σημάδεψε μπασκετικά και ψυχικά, αλλά όχι όπως ενδεχομένως φαντάζεστε. Κι αυτό γιατί ήταν παρών στις 7 Μαρτίου του 2010 όταν το πούλμαν που μετέφερε την ομάδα τράκαρε με πολύ άσχημο τρόπο. Πρόκειται για ένα τρομακτικό και πολύνεκρο τροχαίο με τους Ντανίλοβατς και Νέναντ Γκρόζντανιτς να είναι μεταξύ των αποθανόντων, αμφότεροι πολύ καλοί φίλοι και μέντορες του Αλιμπίγεβιτς. Ο ίδιος γλίτωσε από θαύμα, όπως δήλωσαν οι διασώστες. Όταν αργότερα ως προπονητής του Ερυθρού κλήθηκε να μιλήσει για το γεγονός από την Ευρωλίγκα, είχε δηλώσει τα εξής:
"Όταν χάνεις δύο φίλους σου μπροστά στα μάτια σου, η σωματική θεραπεία είναι μικρή μπροστά στην πνευματική. Ο Νέμανια Ντανίλοβιτς έπαιξε τεράστιο ρόλο στο προπονητικό μονοπάτι μου. Είχαμε πολύ ισχυρούς δεσμούς όχι μόνο ως συμφοιτητές και συνεργάτες, αλλά και ως φίλοι. Εκείνος έβαλε μέσα μου τους σπόρους για το πώς θα δουλεύω στις προπονήσεις, τον επαγγελματισμό και όσα χρειάζονται για να γίνεις προπονητής, πώς να συμπεριφέρομαι, πώς κάθε λέξη που λέει ένας προπονητής πρέπει να φιλτράρεται γιατί επηρεάζει πολλούς ανθρώπους με ποικίλους τρόπους". Ο 24χρονος τότε Αλιμπίγεβιτς βούτηξε χωρίς να το θέλει σε αβυσσαλέα βάθη, και φυσικά δεν αναφέρομαι στο μπάσκετ. Γιατί το να σταθείς ξανά στα πόδια σου έχοντας αντιμετωπίσει το δικό σου θάνατο και την ταυτόχρονη απώλεια δύο αγαπημένων φίλων σε αυτή την ηλικία, απαιτεί συνεχή δουλειά σε προσωπικό επίπεδο και τιτάνια αποθέματα ψυχικής δύναμης.
Η Βοϊβοντινα απορρόφησε την Νόβι Σαντ μετά από λίγους μήνες, κι ο νεαρός Σέρβος έμεινε εκεί ως το 2015, τελώντας χρέη πρώτου προπονητή τα τελευταία δύο χρόνια. Από εκεί πέρασε στη Σουμπότιτσα, στην FMP και το 2017 στον Ερυθρό Αστέρα, που ήταν το μεγάλο άλμα στην καριέρα του. Ο Σρβένα εκείνη τη χρονιά υπέστη ολικό λίφτινγκ, με τη μισή ομάδα να μην έχει αγωνιστεί ποτέ ξανά στην Ευρωλίγκα, γράφοντας ρεκόρ 11-19 με κάποιες δυνατές νίκες. Αυτό που πλήρωσε ήταν η ήττα από την Μπουντουτσνoστ στους τελικούς της Αδριατικής, που τους άφησε εκτός Ευρωλίγκα της επόμενης σεζόν. Ακολούθησε ένα σύντομο πέρασμα από την Αβτοντόρ πριν φτάσει στο δεύτερο σημαντικό λιμάνι της καριέρας του.
Η Μπούρσασπορ ιδρύθηκε το 2014 κι έφτασε να παίζει στην πρώτη κατηγορία της Τουρκίας το 2019. Καθώς ο Αλιμπίγεβιτς ανέλαβε την ομάδα το 2020, μπορούσε να εισάγει την φιλοσοφία του στο κλαμπ και να δουλέψει με πολύ λιγότερο άγχος, αφού οι προσδοκίες του οργανισμού δεν ήταν ιδιαίτερα υψηλές. Ήταν μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία να μεταλαμπαδεύσει στον κόσμο τα διδάγματα του Ντανίλοβιτς, κι αυτό ακριβώς έκανε.
Σε μια συνέντευξη ο Σέρβος κόουτς ανέλυσε τον τρόπο με τον οποίο προσεγγίζει τον σχεδιασμό μιας ομάδας και κυρίως το πόσο τον ενδιαφέρει το ποιόν του παίκτη, ίσως παραπάνω από τις μπασκετικές του ικανότητες. Για τον Αλιμπίγεβιτς είναι πολύ σημαντικό το πώς φέρεται ο εκάστοτε παίκτης, πρωτίστως εκτός παρκέ. Πριν φτάσει να πει ότι υπογράφουμε τον παίκτη, θέλει να μάθει για τον χαρακτήρα του, τη συμπεριφορά του, την ιδιοσυγκρασία του. Πώς στέκεται στα αποδυτήρια, αν σέβεται τους προπονητές του, πώς απευθύνεται στους φροντιστές και το καθαριστικό προσωπικό. Σε ποιο βαθμό φροντίζει το σώμα του, αν προσέχει τη διατροφή του, αν καπνίζει, πίνει ή αν είναι επιρρεπής σε εξαρτήσεις (πχ τζόγος). Στην ίδια συνέντευξη φρόντισε να διαχωρίσει το υψηλό IQ ενός ανθρώπου με το αν κατέχει αθλητική νοημοσύνη, κάτι που τον ενδιαφέρει περισσότερο. Αφού ενημερωθεί για όλα αυτά και πειστεί ότι το πνευματικό και ψυχικό υλικό του παίκτη είναι κατάλληλο για την ομάδα του, τότε συζητούν σε προσωπικό επίπεδο και δίνει το οκ για την απόκτηση του.
“Επιλέγω παίκτες που είναι έτοιμοι για μάχη. Παίκτες ανταγωνιστικούς αλλά και σπουδαίους χαρακτήρες. Μερικές φορές μπορεί να είναι λιγότερο ικανοί αυτή τη στιγμή, αλλά με περιθώρια βελτίωσης στο μέλλον. Όταν κάποιος έχει τον σωστό χαρακτήρα και ταυτόχρονα είναι πρόθυμος να εργαστεί σκληρά, όταν θέλει να δουλέψει με τον εαυτό του και να βελτιωθεί, αυτός είναι ο κατάλληλος τύπος για τα αποδυτήρια. Η περιρρέουσα ατμόσφαιρα είναι το κλειδί της επιτυχίας.”
Ο λόγος που δίνει τόση βάση στο πνεύμα και την προθυμία είναι γιατί χτίζει ομάδες με κατακρημνισμένο εγωισμό και άρρηκτους δεσμούς μεταξύ των παικτών. Ο Αλιμπίγεβιτς έχει καταλάβει ότι στο σύγχρονο μπάσκετ και την εποχή που ζούμε, το να μπορείς να διαχειρίζεσαι ανθρώπους είναι εξίσου σημαντικό με τα Χ και τα Ο στα πινακάκια. Δεν έχει σημασία πού αγωνιζόσουν πιο πριν ή ποια τακτική ακολουθούταν, αν τον πείσεις ότι είσαι διατεθειμένος να βάλεις την ομάδα πάνω από σένα, έχεις κερδίσει μια θέση δίπλα του. Ο ίδιος δεν τους κόβει τα φτερά ούτε τους ευνουχίζει μπασκετικά. Αν ακούσετε πως μιλούν για αυτόν οι παίκτες του, γίνεται εύκολα κατανοητό πόσο τους πιστεύει και πόσο χώρο τους δίνει ώστε να εξελιχθούν στον καλύτερο μπασκετικό και μη εαυτό τους.
Στα αμιγώς αγωνιστικά, ο 38χρονος έχει παρουσιάσει πολλά πρόσωπα στην καριέρα του. Από μία αμυντικογενή προσέγγιση στον Ερυθρό Αστέρα, σε μια μίξη up tempo και σετ παιχνιδιού στην Άβτοντορ, ως τα επιθετικά masterclass της Μπούρσασπορ που κορυφώθηκαν στο πρώτο μισό του 2022. Αυστηρός όσον αφορά το spacing και το positioning, σχεδόν εμμονικός όσον αφορά το timing των εκτελέσεων, αλλά χωρίς να αποθαρρύνει τις πρωτοβουλίες από πλευράς παικτών. Σκεφτείτε ότι στη Μπούρσασπορ είχε 50 διαφορετικά calls στο playbook, ανάλογα την πεντάδα που είχε μέσα και την αντίδραση των παικτών του σε όσα τους δίνει η αντίπαλη άμυνα. Αυτά πλέον εφαρμόζονται στη Μπεσίκτας, την οποία ο Αλιμπίγεβιτς παρέλαβε ως μια ομάδα που με το ζόρι έσωσε την κατηγορία πέρυσι. Φέτος είναι τρίτη στο πρωτάθλημα και διεκδικεί την πρόκριση στον τελικό του Γιούροκαπ κόντρα στη Μπουργκ.
Ενδιαφέρον παρουσιάζουν επίσης όσα λέει κατά καιρούς για την αναλογία εγχώριων και ξένων παικτών στις ομάδες, καθώς είναι υπέρμαχος του ορίου των έξι ξένων σε κάθε ρόστερ. Θεωρεί ότι με πέντε ξένους οι γηγενείς παίκτες θα επαναπαυτούν και δεν θα δουλεύουν τόσο, γιατί θα έχουν εγγυημένα συμβόλαια και συμμετοχή λόγω διαβατηρίου. Κάτι που ισχύει και με τους επτά ξένους, μόνο που αυτός ο αριθμός είναι καταδικαστικός για νεαρούς παίκτες και μελλοντικά ταλέντα. Πέραν του αγωνιστικού, θέλει να έχει ισχυρό κορμό γηγενών παικτών γιατί γνωρίζουν την ιστορία της ομάδας και καταλαβαίνουν καλύτερα από τους ξένους τον παλμό και τις προσδοκίες του κόσμου. Φροντίζει επίσης να δίνει αρκετά λεπτά σε φερέλπιδες, ακόμα και σε σημαντικά ματς.
Κι επειδή το κείμενο είναι στα όρια του να θεωρηθεί αγιογραφία, ο Αλιμπίγεβιτς δεν είναι ούτε τέλειος κόουτς, ούτε τέλειος άνθρωπος. Πολλές φορές διακατέχεται από συναισθηματισμούς όπως όλοι μας. Δείτε την σχετικά πρόσφατη χειρονομία προς τον πάγκο της Μπούρσα στο ριγιούνιον. Για το πώς έφυγε από την Προύσα αρνήθηκε πολλάκις να εξηγήσει εκτενώς τι έγινε. Η ομάδα ισχυρίζεται ότι τους κρέμασε, αυτός ότι διατάχθηκαν με τον Νίνταμ να σπάσουν τα συμβόλαια τους το συντομότερο δυνατό, λόγω οικονομικών δυσκολιών της διοίκησης. Δεδομένου ότι η Μπούρσασπορ όντως έκανε τρομέρες περικοπές και πλέον παραπαίει, αλλά και το ότι ο Νίνταμ ακολούθησε καρφί τον κόουτς στη Μπεσίκτας, η αλήθεια είναι ενδεχομένως κάπου στη μέση.
Όμως αμφότεροι βρήκαν γρήγορα το δρόμο τους. Είναι λες κι έχει βρει ένα μαγικό ραβδί που εμπνέει τους πάντες γύρω του να τον ακολουθήσουν. Αυτό βέβαια δεν είναι τίποτα παραπάνω από την εμπιστοσύνη που τους δείχνει, κι από την ευθύτητα με την οποία τους αντιμετωπίζει πριν καν φορέσουν το σήμα της ομάδας. Ένας ιδιαίτερος κι αυθεντικός μπασκετάνθρωπος, που ελπίζουμε να μην ξέμεινε από τύχη στις 7 Μαρτίου 2010 και να μας απασχολεί για πολύ καιρό ακόμα.
