Η περσινή σεζόν της ομάδας από την Πάτρα ξεκίνησε με πολλές αξιώσεις, κυρίως λόγω του αυξημένου μπάτζετ και του υψηλού επιπέδου του ρόστερ. Αλλά μία η αποχώρηση του Γιατρά, μία το “φύγε εσύ-έλα εσύ” του Χριστόπουλου στο μισό ρόστερ, δεν βοήθησαν σαν καταστάσεις την ομάδα ώστε αυτή να μπει πάνοπλη στα κρίσιμα ματς της σεζόν. Ακόμα και αν πέρασε στους “8” του Γιούροκαπ, νικώντας την πολύ πεσμένη πέρυσι Μπούργκ, ο αποκλεισμός από τον ΠΑΟΚ στα πλέι οφς δεν μπορεί παρά να θεωρείται αποτυχία. Και ποια είναι η συνήθης καλοκαιρινή τακτική του Προμηθέα; Ξηλώνουμε άπαντες και πάμε από την αρχή. Ο Ηλίας Παπαθεοδώρου εξαργύρωσε την εξαιρετική σεζόν του στη Ρόδο και ανέλαβε τα ηνία των Πατρινών. Σαν επιλογή ήταν εξαρχής εξαιρετική, γιατί είναι εκ των κορυφαίων προπονητών διαχρονικά στην Α1 και εκ του αποτελέσματος γνωρίζει πολύ καλά το πρωτάθλημα και την αγορά του. Κάτι που ούτε ο Κασιμίρο ούτε ο Χριστόπουλος μπορούσαν να προσφέρουν, και ο Γιατράς ήταν περιορισμένων δυνατοτήτων συνολικά.
Η στελέχωση του φετινού ρόστερ είναι ίσως η πιο πλήρης που έχουμε δει από πλευράς διαφορετικών χαρακτηριστικών. Συγκεκριμένα, ο Άντονι Κάουαν είναι ο μόνος διασωθείς από την περσινή χρονιά (αυτό έλειπε κιόλας δηλαδή). Το ευτύχημα με την παραμονή του Κάουαν δεν είναι μόνο αγωνιστικό βέβαια. Σε ένα πρωτάθλημα που λίγοι Αμερικανοί μακροημερεύουν στις ομάδες τους, το να έχει ο Προμηθέας δεύτερη χρονιά έναν τέτοιο σκόρερ που συνειδητά επέλεξε να μείνει στην ομάδα είναι ευχής έργον. Περισσότερα σε αυτό το κομμάτι ακολούθως. Δίπλα στον Κάουαν φέτος βλέπουμε τον Χάντερ Χέιλ, έναν κόμπο γκαρντ με πολλές δυνατότητες, που διανύει μια φοβερή σεζόν. Είναι πρακτικά το ευρωπαϊκό ξεπέταγμα του Χέιλ μετά το διετές αγροτικό του στην Μπόρατς της Αδριατικής Λίγκας. Μαζί με τον Κάουαν συνθέτουν ένα περιφερειακό δίδυμο που είναι η αιχμή του δόρατος για τον Παπαθεοδώρου, με τους Μπαζίνα, Κόνιαρη να συμπληρώνουν τις θέσεις “1” και “2”.
Στα φτερά είναι το μεγάλο πλεονέκτημα του φετινού Προμηθέα, όχι από πλευράς σκορ ή βαρύτητας, αλλά από πλευράς ευελιξίας. Η σύνθεση των Ρέινολντς, Κόφι, Τζόουνς και Χρυσικόπουλου λειτουργεί επικουρικά στο κάθετο παιχνίδι των Κάουαν, Χέιλ. Τούτο καθώς όταν οι δύο γκαρντ τραβούν το παιχνίδι στον άξονα μαζί με την αντίπαλη άμυνα, ο όποιος κάθε φορά συνδυασμός της άνωθι τετράδας πρέπει να εκμεταλλευτεί το γεγονός ότι θα τους δοθούν ελεύθερα σουτ, κατάσταση που βλέπουμε να συμβαίνει και με το παραπάνω προς το παρόν. Ο Προμηθέας στο BCL σουτάρει με σχεδόν 39% από την γραμμή του τριπόντου και είναι τρίτος σε εύστοχα τρίποντα ανά αγώνα. Ταυτόχρονα οι τρεις Αμερικανοί είναι πολύ δυνατοί και στο αμυντικό κομμάτι, κυρίως στις αλλαγές, αλλά και σε zone press που εφαρμόζει ο Παπαθεοδώρου όταν κυνηγάει ένα ματς (όπως σχετικό καλό παράδειγμα ήταν ο αγώνας κόντρα στη Χάποελ Χολόν).
Φέτος βέβαια ο κόουτς του Προμηθέα έχει δύο ισότιμους ψηλούς στην ομάδα, τους Στίβενς και Ετσενίκε, κάτι που δεν ίσχυε πέρυσι. Υπό την έννοια ότι βασική δουλειά αμφοτέρων είναι να στήνουν ζωτικής σημασίας σκριν για τους Χέιλ και Κάουαν, όπως και το να τελειώνουν τις φάσεις κοντά στο καλάθι. Δυστυχώς το ριμπάουντ είναι πληγή και για τους δύο, αναπόφευκτα συνεπακολούθως και για τον Προμηθέα, που για άλλη μια χρονιά βρίσκεται πολύ χαμηλά στη σχετική λίστα.
Τις αρετές αλλά και τα προβλήματα του Προμηθέα τα είδαμε στις δύο τελευταίες αναμετρήσεις του BCL, αυτές κόντρα στη Μούρθια και τη Χάποελ Χολόν. Όλα ξεκινούν και τελειώνουν με τους Χέιλ και Κάουαν όπως προαναφέραμε, με τον Χέιλ να είναι συνήθως ο εναρκτήριος χειριστής της επίθεσης. Δηλαδή η μπάλα φτάνει στον Κάουαν πιο συχνά στη δεύτερη φάση της επίθεσης, με εξαίρεση ίσως την crunch time. Τι γίνεται όμως όταν ο Χέιλ έχει θέματα, όπως στα δύο ματς που αναφέρθηκαν; Ο γκαρντ του Προμηθέα αντιμετωπίζει μεγάλο πρόβλημα ρυθμού όταν οδηγείται στο κακό του χέρι, κάτι που είδαμε απανωτά τις τελευταίες επτά μέρες. Και αν κόντρα στη Μούρθια το άστρο του Κάουαν έλαμψε αρκετά ώστε ο Χέιλ να βρει χώρο και να πάρει το νικητήριο σουτ στο τέλος, με τη Χολόν ο αρχηγός του Προμηθέα τράβηξε σχεδόν όλο το κουπί και παραλίγο να πάρει και το ματς. Είναι συνήθως ο Ρέινολντς που ανεβαίνει όταν ένας εκ των δύο σκόρερ χωλαίνει, αγωνιζόμενος στη θέση “2” γιατί, πέρα από το στατικό σουτ, μπορεί να παίξει και ένας εναντίον ενός δημιουργώντας χώρο για δικές του προσπάθειες.
Τι άλλο βλέπουμε από τον Προμηθέα; Παιχνίδι στο ανοιχτό γήπεδο. Πολλούς αιφνιδιασμούς, αλλά όχι βεβιασμένους και εμμονικούς. Η οδηγία είναι: «τρέξτε, εκτελέστε σε ανοργάνωτη άμυνα, αλλά σε καμία περίπτωση μην χαραμίσετε την κατοχή σε σουτ κακών προϋποθέσεων». Ο ρυθμός παρόλα αυτά δεν είναι υψηλός, είναι κυρίως τα λάθη αντιπάλου (τοπ 5 σε αυτόν τον τομέα) που εκμεταλλεύονται οι παίκτες του Παπαθεοδώρου όταν θέλουν να τρέξουν. Επίσης, ο Προμηθέας κρατάει πολύ χαμηλά τα ποσοστά ευστοχίας των αντιπάλων του, με μεγαλύτερη επιτυχία το 33% παθητικό στο τρίποντο. Από την άλλη, αν το ματς στραβώσει για τον Παπαθεοδώρου, δύσκολα το επαναφέρει. Δηλαδή οι περισσότερες ήττες του Προμηθέα φέτος ήταν σε ματς που ξέφυγαν και απέτυχε να επανέλθει. Αντίστοιχα οι νίκες του σε γενικές γραμμές είναι καθαρές, είναι κυρίως αγώνες που είχε το πάνω χέρι από νωρίς.
Πλέον βρισκόμαστε στο κρισιμότερο σημείο της σεζόν για τον Προμηθέα. Στο πρωτάθλημα πολύ δύσκολα δεν θα είναι τετράδα, εφόσον έχει και την ισοβαθμία με τον Άρη (πάμε για πύρινη σειρά εκεί). Στο BCL τώρα, οι Πατρινοί τον έχουν πάει τάπα τον όμιλο στους 16. Δηλαδή με το καλημέρα κέρδισαν την ΑΕΚ και την έβαλαν στα σχοινιά, πήραν μεγάλο διπλό από την Χάποελ και υποχρέωσαν την ομαδάρα Μούρθια στην πρώτη της ήττα στον όμιλο. Έφτασαν λοιπόν πριν το ματς με τη Χολόν να έχουν το ενάμιση πόδι στην επόμενη φάση. Η ήττα δεν ήταν καταστρεπτική, αυτό θα ίσχυε αν έπαιρνε τη διαφορά η Χάποελ, όπως συνέβαινε ως και μερικά λεπτά πριν το τέλος. Ο Προμηθέας γύρισε στο ματς όμως, μέσω της άμυνας σε όλο το γήπεδο και τους ηρωισμους του Κάουαν. Τι σημαίνει αυτό; Ότι με νίκη επί της ΑΕΚ στα Λιόσια παίρνει την πρόκριση ανεξαρτήτως αποτελέσματος στη Μούρθια. Οι Κιτρινόμαυροι είναι σε πολύ κακό φεγγάρι, αλλά ο Προμηθέας την Τετάρτη ήταν πολύ νευρικός για 30 λεπτά. Ακόμα και ήττα-σοκ από την ΑΕΚ όμως δεν τον αποκλείει, καθώς με νίκη της Μούρθια προκρίνεται έτσι κι αλλιώς.
Είναι μια ιστορικής τάξης ευκαιρία για τον Προμηθέα να βρεθεί στις οχτώ καλύτερες ομάδες του BCL, κάτι που θα ισοφαρίσει τρόπον τινά την περσινή του πορεία στο Γιούροκαπ από πλευράς προόδου. Εκεί θα βρίσκεται με μειονέκτημα έδρας κόντρα σε πολύ καλή ομάδα (Μάλαγα, Βόννη, Τενερίφη τα φαβορί), αλλά θα έχει την ευκαιρία να αποδείξει την αξία του σε μία best-of-3 σειρά. Ίσως αυτό να είναι και το φετινό ταβάνι των Πατρινών αλλά σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να λογιστεί ως αποτυχία. Γιατί, παρά την σοβαρή άνοδο και την σταθερή παρουσία της ομάδας σε Ελλάδα και Ευρώπη, το κλαμπ μοιάζει κολλημένο σε αυτή την ουδέτερη ζώνη δυναμικότητας. Και κάθε καλοκαίρι αναλώνεται σε σχεδιασμούς από το μηδέν ψάχνοντας αυτή τη σύνθεση που θα τον οδηγήσει μετεωρικά, αλλά πρόσκαιρα, στην επιτυχία. Δεν γίνεται όμως κάθε σεζόν να βασίζεται σε στοιχήματα και ξένους μισθοφόρους που βλέπουν την ομάδα ως πάτημα για ένα καλύτερο συμβόλαιο. Κάποια στιγμή πρέπει να δημιουργηθεί ένας κορμός παικτών που δεν θα κοιτούν να φτιάξουν βαλίτσες μόλις έρθει Μάης μήνας. Και αν η Πάτρα σαν πόλη ή η μικρή ιστορία του Προμηθέα δεν βοηθούν σε αυτό, υπάρχει πάντα το χρηματικό δέλεαρ ως αντεπιχείρημα. Επομένως ας είναι το παράδειγμα του Κάουαν και η φετινή σεζόν του Προμηθέα υπό τον Ηλία Παπαθεοδώρου ένα βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση. Προς την ωρίμανση του οργανισμού σε ένα υγιές πρότζεκτ με κουλτούρα, σαφείς στόχους και αθλητές που θέλουν να πορευτούν μαζί του.
