Πιθανολογώ ότι έχετε διαβάσει από προχτές διθυραμβικά σχόλια για τον ταλαντούχο αυτό αθλητή, ωδές στο μπασκετικό του μεγαλείο και πως το ΝΒΑ είναι μια ανάσα μακριά του. Ωστόσο, παρότι μεγάλος θαυμαστής του Μαντζούκα, έχοντας παρακολουθήσει από πολύ μικρός τα καμώματα του σε παιδικό-εφηβικά πρωταθλήματα και σε τουρνουά όπως το Adidas Next Generation, θεωρώ ότι χρειάζεται πολλή δουλειά για να φτάσει στο επίπεδο που αρμόζει στο ταλέντο του. Παρακάτω θα μιλήσουμε κυρίως για τα χαρακτηριστικά του και τι χρήζει περαιτέρω βελτίωσης.
Ας γυρίσουμε όμως το χρόνο πίσω πριν φτάσουμε στο σήμερα. Η πρώτη γνωριμία που έχουμε με το Μαντζούκα έρχεται σε πολύ μικρή ηλικία και συγκεκριμένα στα 14 του, όταν μας συστήθηκε στην ελληνική λίγκα. Βρέθηκε μάλιστα στην πεντάδα σε ματς με τον Ολυμπιακό, σημειώοντας 12 πόντους. Σποραδικά έπαιρνε λεπτά συμμετοχής και στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Εκεί που έγινε η μεγάλη έκρηξη για τον ίδιο και τα φώτα της δημοσιότητας έπεσαν πάνω του, ήταν το ματς με την Άλμπα στη Γερμανία για το τουρνουά της Adidas στις αρχές του χρόνου, και ίσως κάπως παλιότερα η εμφάνιση του απέναντι στους μικρούς της Ρεάλ στο τουρνουά στην Πάτρα τον Μάρτιο του '19. Σε αυτά τα δύο παιχνίδια παρουσίασε όλο το επιθετικό ταλέντο του και ανάγκασε τους scouter να τον σημειώσουν στα μπλοκάκια τους. Μάλιστα το έγκυρο The Stepien τον τοποθέτησε στην τάξη του 2022 σαν υποψήφιο international draft prospect.
Το καλοκαίρι και στο Πανελλήνιο πρωτάθλημα εφήβων, ο Μαντζούκας έγραψε τρομακτικά νούμερα. 33.6 πόντους, 17.4 ριμπάουντ, 4.2 ασίστ. Ωστόσο ο Προμηθέας δεν κατάφερε να κατακτήσει τον τίτλο, μπαίνοντας ίσως λανθασμένα στο τριπ της προβολής του παίχτη και της προώθησης του μέσω των εμφανίσεων εκεί με σκοπό την πώληση, χάνοντας την ευκαιρία για την πρώτη θέση.
Φτάνοντας στο σήμερα λοιπόν, την Τετάρτη το βράδυ, όταν και ως απόρροια της έλλειψης επιλογών από το πάγκο, ο Μαντζούκας μας συστήθηκε για τα καλά και σε επίπεδο Eurocup, απέναντι σε μια καλή ισπανική ομάδα. Ο ταλαντούχος αθλητής έγραψε σε 33 λεπτά 24 πόντους, με 6/6 τρίποντα,3/4 δίποντα, τέσσερα ριμπάουντ, δύο ασίστ, δύο λάθη και δύο κλεψίματα. Διόλου άσχημα θα λέγαμε.
Τα στοιχεία του
Το πρώτο και κύριο πράγμα που παρατηρεί κανείς σε εκείνον είναι η εξαιρετική του επαφή με το καλάθι. Είναι ένα παιδί που από μικρή ηλικία αναλάμβανε πρωτοβουλίες επιθετικές και έχει έμφυτο ταλέντο στο σκοράρισμα. Το περιφερειακό του σουτ απαιτεί περισσότερη σταθερότητα για το υψηλό επίπεδο και περισσότερο χαρακτηρίζεται ως streaky σουτέρ ημέρας και η αλήθεια είναι ότι δεν έχει και τον πιο γρήγορο μηχανισμό στην εκτέλεση, γιατί ουσιαστικά σουτάρει μετά από δύο χρόνους (φέρνει τη μπάλα στα δεξιά του και καθυστερεί ελάχιστα), ωστόσο χρησιμοποιεί πολύ καλύτερη καμπύλη και τοποθετεί σωστά τα πόδια του πριν την εκτέλεση. Γενικά είναι ένας παίχτης που σε καταστάσεις spot up θα μπορέσει να αποτελέσει ιδανικό όπλο.
Παρά τη διάθεση του να σουτάρει, πολύ σημαντικό στα μάτια μου είναι το γεγονός ότι μπορεί να λειτουργήσει σε καταστάσεις pick and roll, είτε ως screener είτε ως δημιουργός. Βέβαια μην περιμένετε να τον δείτε να κάνει dive στο καλάθι, σπάνια θα συμβεί, αν και με τους Ισπανούς πέτυχε ένα δίποντο έτσι, αλλά αντίθετα επιλέγει το pop out στο τρίποντο. Έτσι μπορεί να χρησιμεύσει ως stretch four και να ανοίξει το spacing της επίθεσης. Βέβαια δεν μένει ακίνητος στην περίμετρο, θα τον δούμε επίσης να κόβει στη baseline και να κινείται μακριά από τη μπάλα.
Με ύψος 2.07 και μεγάλα άκρα πολλοί θα περίμεναν να υστερεί στο κομμάτι της ντρίμπλας. Η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση. Στα εφηβικά πρωταθλήματα και τουρνουά είχε την άνεση και το ταλέντο να κατεβάζει τη μπάλα και να δημιουργεί για αρκετή ώρα με αυτή στα χέρια. Σε επίπεδο αντρών όμως, χρειάζεται αρκετή δουλειά ακόμα στον τομέα. Διαβάζει αρκετά καλά το παιχνίδι και αν θέλει να αγωνιστεί ως small forward, πρέπει να εμπλουτίσει το ρεπερτόριο του από την περιφέρεια, τόσο ως προς την περιφερειακή εκτέλεση μετά από ντρίμπλα, όσο στο να χαμηλώσει περισσότερο στον χειρισμό και να δουλέψει στο πλαίσιο της λήψης αποφάσεων. Ο ενθουσιασμός βέβαια, είναι χαρακτηριστικό της ηλικίας.
Το κορμί του είναι πολύ καλά δουλεμένο και έτοιμο για επίπεδο αντρών. Δεν θεωρώ ότι χρειάζεται να δυναμώσει πολύ ακόμη, γιατί θα χάσει την πλαστικότητα και την αθλητικότητα που τον διακρίνει. Στο transition είναι ιδανικό όπλο, καθώς μπορεί να επιτεθεί κατά μέτωπο σε επαφές και δεν διστάζει να φτάσει μέχρι το καλάθι κερδίζοντας πολλά φάουλ. Στα τουρνουά τον βλέπαμε να πραγματοποιεί coast to coast (από τη μεριά του παρκέ στην άλλη) και να τελειώνει φάσεις.
Το μεγάλο μειονέκτημα του παιδιού αυτού, δεν είναι άλλο από την άμυνα. Αν ρωτάτε την άποψη μου, χρειάζεται η Ελλάδα να βγάλει και ένα παιδί που θα βασίζεται στο επιθετικό του ταλέντο, αλλά αυτό είναι μια άλλη συζήτηση. Ο Μαντζούκας, εξαιτίας του τρομερού ταλέντου του ίσως, δεν έχει δουλέψει ιδιαίτερα το κομμάτι της άμυνας. Δεν θα τον δείτε να πιέζει ιδιαίτερα τη μπάλα ή να είναι συγκεντρωμένος στην ομαδική άμυνα και τις περιστροφές. Τα πλάγια βήματα του είναι σε χαμηλό επίπεδο σε σχέση με αθλητές της Euroleague και επιπλέον οφείλει να μην ξεχνιέται στα block out και να μην επαναπαύεται στο ύψος του και στα αθλητικά του προσόντα. Πρέπει να κατανοήσει ότι δουλεύοντας σε αυτά τα στοιχεία του παιχνιδιού του, θα γίνει περισσότερο σημαντικός για το rotation της ομάδας και θα πλησιάσει το ταβάνι του.
Η ελπιδοφόρα εμφάνιση του προχτές φούσκωσε τις προσδοκίες στο πρόσωπο του και από δω και πέρα η μπάλα βρίσκεται στα χέρια του. Ο Μάκης Γιατράς είναι ένας προπονητής που δεν διστάζει να δώσει χρόνο στους νέους και φαίνεται να τον πιστεύει αρκετά. Καλό είναι να κλείσει τα αυτιά του στις σειρήνες των μεγάλων ομάδων (κατά καιρούς έχει ακουστεί το όνομα του για Ολυμπιακό και Ρεάλ Μαδρίτης) και να παραμείνει προσηλωμένος στον Προμηθέα, αν φυσικά είναι κάτι που επιθυμεί και η ομάδα. Ο χρόνος είναι σύμμαχος του και το μέλλον του προμηνύεται λαμπρό, αρκεί - όπως ισχύει για κάθε νέο παίκτη- και ο ίδιος να κατανοήσει τον δρόμο προς την εκτόξευση.
