Ιταλία - Serie A: Γουόλτερ ντε Ραφαέλε (Βενέτσια, 2011-σήμερα)
Η θητεία του Ντε Ραφαέλε στην Βενέτσια ξεκίνησε στις αρχές της τρέχουσας δεκαετίας και πιο συγκεκριμένα πίσω στο 2011. Τότε, ο 51χρονος πλέον προπονητής ανέλαβε ρόλο assistant στο τεχνικό τιμ της ομάδας, παραμένοντας σε αυτό το πόστο έως το 2016. Προ τριετίας έκατσε στην πρώτη καρέκλα του πάγκου, καθοδηγώντας εξ' ολοκλήρου την "Orogranata" κι η παρθενική του σεζόν ήταν απλά ονειρική: πρωτάθλημα Ιταλίας και συμμετοχή στο Final Four του Basketball Champions League στα Κανάρια Νησιά. Την αμέσως επόμενη, "κλείδωσε" ακόμη έναν σημαντικό τίτλο στην τροπαιοθήκη του συλλόγου, εκείνον του FIBA Europe Cup (κόντρα στη "συμπατριώτισσα" Αβελίνο, έχοντας αποκλείσει νωρίτερα στα νοκ - άουτ τις Ντόναρ από την Ολλανδία, Νίζνι από την Ρωσία και Κόρμεντ από την Ουγγαρία). Η "τριλογία" του Ντε Ραφαέλε έκλεισε πριν λίγες εβδομάδες, όπου επανέλαβε την κατάκτηση του σκουντέτο. Δύο πρωταθλήματα σε τρία χρόνια; Καθόλου άσχημα για τον ήδη εμβληματικό κι άκρως επιτυχημένο τεχνικό των Βενετσιάνων που συνεχίζει ακάθεκτος το έργο του.
Γερμανία - Bundesliga: Γιόχαν Ρόιακερς (Γκέτινγκεν, 2012-σήμερα)
Ο Ρόιακερς υπήρξε παίκτης για μια εξαετία (1997-2003), κάνοντας μια σύντομη καριέρα μοιρασμένη στην πατρίδα του, την Ολλανδία, και το Βέλγιο. Στην ηλικία των 23 ετών αποσύρθηκε από την ενεργό δράση και λίγα χρόνια αργότερα μπήκε στην προπονητική. Ξεκίνησε την επαγγελματική διαδρομή του ως head coach τη σεζόν 2011-12 στην Σλοβακία με την Πριεβίτζα, κατακτώντας το εγχώριο πρωτάθλημα στην Extraliga. Αμέσως μετά από αυτή του την επιτυχία, πήγε στην Γερμανία για λογαριασμό της Γκέτινγκεν, η οποία τότε βρισκόταν στην δεύτερη κατηγορία. Το 2014 πήρε το εισιτήριο για την Bundesliga ως πρωταθλητής της Pro A. Έκτοτε, η Γκέτινγκεν βρίσκεται σταθερά στην κορυφαία κατηγορία ως μικρομεσαίο μέγεθος που έχει στόχο την εξασφάλιση της παραμονής της. Ο 39χρονος Ρόαικερς, ένα ανερχόμενο όνομα στην Γερμανία, διατηρεί τους "Die Veilchen" για πέντε διαδοχικές σεζόν στα "σαλόνια" κι αυτό τον καθιστά ως απόλυτα επιτυχημένο, στο επίπεδο το οποίο βρίσκεται. Η ομάδα του τον εμπιστεύεται φέτος για όγδοη χρονιά.
Λιθουανία - LKL: Ζιντρούνας Ουρμπόνας (Γιουβέντους, 2012-σήμερα)
Όχι, δεν είναι ο Σάρας! Είναι ο Ζιντρούνας Ουρμπόνας, ο οποίος κατέχει την θέση του πρώτου προπονητή στην Γιουβέντους από το 2017, όμως βρίσκεται στο τεχνικό τιμ της ομάδας από την Ουτενά από το 2012. Ο 43χρονος τεχνικός έκλεισε την καριέρα του ως παίκτης στην εν λόγω ομάδα κι αμέσως μετά την απόσυρση του από την ενεργό δράση, μετά την λήξη της σεζόν 2011-12 δηλαδή, μπήκε στο σταφ. Πέρασε τα πέντε του πρώτα χρόνια ως assistant και εδώ και δύο σεζόν είναι ο πρώτος της προπονητής, ενώ προετοιμάζεται πλέον για την τρίτη του. Πέρσι κατέκτησε την 6η θέση, ενώ πρόπερσι αντίστοιχα την 7η, συμμετέχοντας παράλληλα στο FIBA Europe Cup. Αξίζει να αναφερθεί ότι η "Juvė" έχει αποσύρει το νούμερο "7" το οποίο φορούσε ο παλαίμαχος φόργουορντ στη φανέλα του, αναγνωρίζοντας με αυτόν τον τρόπο την σημαντική προσφορά του στο σύλλογο.
Γαλλία - Jeep Elite: Πασκάλ Ντοναντιέ (Ναντέρ, 1987-σήμερα)
Η Ναντέρ είναι μια ιδιάζουσα περίπτωση ομάδας, καθώς ακολουθεί διαχρονικά ένα "οικογενειακό" μοντέλο που η αλήθεια είναι πως δε συνηθίζεται στον επαγγελματικό αθλητισμό. Στην θέση του προέδρου βρίσκεται ο Ζαν Ντοναντιέ, πατέρας του Πασκάλ (photo), ο οποίος έχει γράψει ιστορία με τους "πράσινους" στα 32 χρόνια παρουσίας του στον πάγκο. Προσέξτε, είναι 32 διαδοχικά χρόνια στην καθοδήγηση της ομάδας, χωρίς την παραμικρή διακοπή! Είναι πλέον 55 ετών και ξεκίνησε την διαδρομή του έχοντας επί της ουσίας διπλή ιδιότητα, κάτι σαν παίκτης-προπονητής. Στα 27 του αποσύρθηκε οριστικά λόγω σοβαρού τραυματισμού από τα παρκέ κι επικεντρώθηκε καθαρά και μόνο στην προπονητική. Για πολλά χρόνια η ομάδα του Παρισιού βρισκόταν σε μικρότερες κατηγορίες, όμως από το 2011 κι έπειτα όχι μόνο εδραιώθηκε στην Pro A, αλλά κατέγραψε και σπουδαίες επιτυχίες. Πρέπει να αναφέρουμε ότι μετά το φινάλε της σεζόν 2010-11, όπου έκλεισε ο κύκλος της ομάδας στην Pro B, ο Ντοναντιέ είχε αναδειχθεί Coach of the Year στην λίγκα, έχοντας παράλληλα κατακτήσει και τον τίτλο.
Στην μεγάλη πλέον ενότητα που αφορά τις glory days της ομάδας, η Ναντέρ βρίσκεται οκτώ χρόνια στην Pro A, μετρώντας συνολικά: ένα πρωτάθλημα (2013), επτά συμμετοχές σε playoffs, δύο κύπελλα (2014, 2017) και δύο ευρωπαϊκά τρόπαια των διοργανώσεων της FIBA (EuroChallenge 2015 και Europe Cup 2017). Αγωνίστηκε ακόμη στην Ευρωλίγκα της περιόδου 2013-14 (καταγράφοντας μάλιστα ιστορική νίκη στο "Palau Blaugrana" επί της Μπαρτσελόνα με 67-71), καθώς και σε τρεις ακόμη περιπτώσεις στο EuroCup. Η Ναντέρ του Ντοναντιέ, την οποία πέρσι αντιμετώπισε στο BCL ο ΠΑΟΚ, μετατράπηκε από μικρή ομάδα χαμηλών κατηγοριών σε συνεπέστατο εκπρόσωπο του γαλλικού μπάσκετ στην Ευρώπη. Πριν από λίγες εβδομάδες, μάλιστα, ο Ντοναντιέ αναδείχθηκε για πρώτη φορά στην καριέρα του Coach of the Year στην Jeep Elite, σε μια χωρίς αμφιβολία σπουδαία διάκριση που αναγνωρίζει την βελτίωση και την προπονητική του εξέλιξη όλα αυτά τα χρόνια.
Ισπανία - Liga Endesa: Μόντσο Φερνάντεζ (Ομπραντόιρο, 2010-σήμερα)
Κι εδώ έχουμε έκπληξη, με τον Πάμπλο Λάσο να μην είναι ο "αρχαιότερος", αφού βρίσκεται στην Ρεάλ από το 2011. Αντίθετα, ο Μόντσο Φερνάντεζ στην Ομπραντόιρο είναι ένα χρόνο... πιο παλιός, εβρισκόμενος στην Γαλικία από τον Ιούλιο του 2010. Ο 50χρονος κόουτς ανέλαβε την ομάδα όταν βρισκόταν στην LEB Oro και την ανέβασε αμέσως στην μεγάλη κατηγορία. Από τότε και μετά την έκανε θαμώνα της ACB, με την επερχόμενη σεζόν να είναι η ένατη συνεχόμενη της Ομπραντόιρο στην λίγκα. Το σύνολο του Φερνάντεζ δεν έχει πετύχει κάτι το τρομερά αξιοσημείωτο όλα αυτά τα χρόνια, πλην μιας συμμετοχής σε playoffs το 2013 και ακόμη μιας στο Final Eight του Copa del Rey το 2016. Είναι μια μικρομεσαία πλην σταθερή ομάδα του ισπανικού πρωταθλήματος που αποφεύγει κάθε χρόνο τον υποβιβασμό, κοιτώντας να εξασφαλίσει όσο το δυνατόν καλύτερα πλασάρισμα, συνήθως μεταξύ 12ης και 15ης θέσης. Ο Μόντσο, μέσα από αυτή του την μακράς διάρκειας παρουσία, έβαλε πάντως το... λιθαράκι του στην ανάδειξη παικτών που είναι νυν NBAers, όπως οι Μάξι Κλέμπερ, Σαλάχ Μεϊρί και Μάικ Μουσκάλα.
VTB United League: Δημήτρης Ιτούδης (ΤΣΣΚΑ Μόσχας, 2014-σήμερα)
Εύκολη πρωτιά για τον Έλληνα κόουτς, ο οποίος προετοιμάζεται για την έκτη του σεζόν στην ρωσική πρωτεύουσα. Ο πεντάκις και πολυνίκης πρωταθλητής της VTB (αλλά και δις της EuroLeague) δεν είχε μεγάλο ανταγωνισμό στη σχετική κούρσα, καθώς οι περισσότερες ομάδες της λίγκας, έχουν προβεί σε πρόσφατες αλλαγές στους πάγκους τους. Περισσότερες συστάσεις για τον κόουτς Ιτούδη, μάλλον είναι περιττές.
Τουρκία - BSL: Ζέλικο Ομπράντοβιτς (Φενέρχμπαστσε, 2013-σήμερα)
Αντιστοίχως με τον Δημήτρη Ιτούδη, και στην περίπτωση του Ζοτς τα πολλά λόγια δεν οφελούν, αφού όλοι γνωρίζουν το έργο του και το background του. Ο 59χρονος προπονητής θα βρεθεί φέτος για έβδομη διαδοχική χρονιά στο τιμόνι της Φενέρ, με το τουρκικό κλαμπ να συνεχίζει να του δείχνει τεράστια εμπιστοσύνη, παρά την περσινή απώλεια του πρωταθλήματος από την Έφες. Εντός Τουρκίας ο Ομπράντοβιτς είναι με χαρακτηριστική άνεση ο μακροβιότερος τεχνικός, αφού την τελευταία διετία-τριετία οι αλλαγές στη τεχνική ηγεσία όλων των ομάδων της λίγκας είναι αρκετά συχνές.
Τσεχία - NBL: Πάβελ Μπουντίνσκι (Ντέτσιν, 2004-σήμερα)
Ο 45χρονος κόουτς βρίσκεται στη τεχνική ηγεσία της Ντέτσιν εδώ και 15 χρόνια. Όπως καταλαβαίνετε, ανέλαβε την ομάδα σε ηλικία μόλις 30 ετών. Η κυριαρχία της Νίμπουρκ δεν έχει επιτρέψει στην ομάδα του την εγχώρια διάκριση, παρ' όλα αυτά η Ντέτσιν είναι μια ομάδα που συχνά - πυκνά προβάλλει αντίσταση στους μόνιμους πρωταθλητές. Μέσα σε αυτήν την χρονική περίοδο, η Ντέτσιν του Μπουντίνσκι δεν έχει πάρει κάποιον τίτλο, όμως ήταν τέσσερις φορές φιναλίστ του πρωταθλήματος (2015, 2016, 2017, 2019) και άλλες τρεις του κυπέλλου (2012, 2015, 2016). Επίσης, έχει κατακτήσει τρεις φορές την τρίτη θέση (2009, 2011, 2012) της κατάταξης. Αυτά πάνω - κάτω, για έναν κόουτς που δεν έχει καταφέρει η αλήθεια είναι να φτιάξει όνομα ευρωπαϊκά, παρά την διαχρονικότητα του στην ομάδα, καθώς η Ντέτσιν πολύ σπάνια εμφανίζεται σε ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Όπως και να 'χει, τα χρόνια παρουσίας του εκεί είναι αξιοσημείωτα.
Υπόλοιπη Ευρώπη
-Ελλάδα: Χρήστος Σερέλης, 46 ετών (Λαύριο, 2006-σήμερα)
-Αδριατική: Ντέγιαν Μιλόγεβιτς, 42 ετών (Μέγκα Μπέμαξ, 2012-σήμερα)
-Ολλανδία: Χέρμαν φαν ντεν Μπελτ, 49 ετών (Τσβόλε, 2009-σήμερα)
-Ουγγαρία: Μπάλαζ Σάμπαλι, 42 ετών (Σοπρόν 2013-σήμερα)
-Πολωνία: Μίχαλ Ντούκοβιτς, 40 ετών (Νταμπρόβα Γκόρνιτσα, 2003-σήμερα)
-Ουκρανία: Ντένις Ζουράβλοφ, 48 ετών (Ντνίπρο, 2009-σήμερα)
Γ-εωργία: Ιρακλί Κιοστάρια (Ντιναμό Τιφλίδας, 2011-σήμερα)
*Σημείωση: για πολλές ευρωπαϊκές λίγκες, μικρότερης εμβέλειας, τα στοιχεία των προπονητών δεν ήταν αρκετά ώστε να εντοπιστεί ο ακριβής αριθμός ετών παραμονής τους στην ομάδα τους.
