Το 44 π.Χ όμως, ο Οκταβιανός Αύγουστος, θέλοντας να τιμήσει την μνήμη του θείου του και θετού πατέρα του, Ιούλιου Καίσαρα, έδωσε στον μήνα τη νέα του ονομασία. Μετά από μερικά χρόνια μάλιστα, στην αρχή της λεγόμενης Pax Romana, στην οποία είχε μπει η πλέον αυτοκρατορία, το εν λόγω ημερολόγιο άλλαξε ριζικά, με δυο μήνες να αλλάζουν σειρά και να μπαίνουν στην αρχή του έτους και το νέο ημερολόγιο να καλείται πλέον Ιουλιανό. Αυτό παρέμεινε η ημερολογιακή βάση του πολιτισμού μέχρι και τα τέλη του 19ου αιώνα. Στην Ελλάδα μάλιστα παρέμεινε μέχρι το 1923, όταν κι αντικαταστάθηκε από το σύγχρονο Γρηγοριανό ημερολόγιο.

Εάν επαναφέρουμε τον χρόνο στο 2019, θα δούμε ότι κανείς πλέον δεν δίνει σημασία για την ονομασία του κάθε μήνα. Αντίθετα, ο Ιούλιος έχει συνδυαστεί με εντελώς διαφορετικά ουσιώδη ή ανούσια πράγματα, ανά τον κόσμο. Για παράδειγμα, στην Ελλάδα σημαντικό μερίδιο έχουν οι μεταγραφές που έκανε ο πρόεδρος, το πόσο καλή θα είναι η ομάδα τον χειμώνα, πως θα την πούμε στους αντιπάλους που ονειρεύονται φάιναλ φορ ή πρόκριση στο τσάμπιονς λιγκ κλπ. Κατά βάση ο Ιούλιος είναι πλέον ο μήνας του ονείρου, αυτός που η ελάχιστη δράση στην συντριπτική πλειονότητα των ομαδικών σπορ κάνει τους ανθρώπους να σκέφτονται το πόσο ιδανικά θα ξεκινήσει η επόμενη χρονιά.

Για τον Παναθηναϊκό ο φετινός Ιούλιος δεν ξεκίνησε όσο καλά μοιάζει να ολοκληρώνεται. Η φυγή του Ρικ Πιτίνο κι η τρίτη πρόσληψη του Αργύρη Πεδουλάκη έμοιαζαν με πισωγύρισμα σε ένα καλό φινάλε της περασμένης σεζόν, που βρήκε την ομάδα σε πολύ καλή φόρμα, για ακόμη μία χρονιά πρωταθλήτρια Ελλάδας και στην οκτάδα της Ευρωλίγκα. Ο παράδοξος σχηματισμός ενός αξιοπρεπούς κορμού έμοιαζε να χάνεται με τις αποχωρήσεις Γκιστ και Θανάση Αντετοκούνμπο. Όμως το όνειρο του Ιουλίου μοιάζει πάντα να φτάνει λίγο πιο ψηλά τις προσδοκίες. Δίπλα στα ερωτηματικά της απόκτησης των Ουάιλι, Ράις και Μπέντιλ, προστέθηκαν οι Φριντέτ και Τζόνσον, ενώ με δεδομένη την παραμονή του Τόμας και του Βουγιούκα, το πράσινο ρόστερ δείχνει να έχει κλείσει από τώρα.

Βάζοντας στην εξίσωση κι αυτό, είναι δεδομένα ένας περίεργος Ιούλιος. Στο μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης καταγράφονται θερμοκρασίες-ρεκόρ, ενώ στην Αθήνα μέχρι και την ώρα που γράφεται το κείμενο ένα από τα κλασικά καλοκαιρινά μελτέμια κάνει την ατμόσφαιρα πολύ γλυκιά και την θάλασσα στα Νότια Προάστια πραγματικά εξαιρετική. Ταυτόχρονα, στο ίδιο μήκος κύματος αυτής της περιέργειας, ο Ομπράντοβιτς πήρε τελικά έναν παίκτη σαν τον Ντε Κολό, ο Μάικ Τζέιμς ξεσπαθώνει εναντίον της ομάδας του στο twitter κι ένας 19χρονος Ούγγρος κατάφερε να συντρίψει το κάποτε άπιαστο ρεκόρ του Μάικλ Φελπς στα 200μ πεταλούδα. Αυτή η περιέργεια κάνει τα όνειρα για την επόμενη χρονιά λίγο πιο συναρπαστικά, αφαιρώντας κάπως την όποια ικμάδα λογικής. Κάποιος θα σκεφτεί πιο εύκολα ότι αφού ένας τύπος ονόματι Κριστόφ Μιλάκ μπορεί να κάνει χρόνο 1:50,78, γιατί να μην μπορεί ένας ολόκληρος Τζίμερ Φριντέτ να γίνει αμυντικός ολκής; Κάπως έτσι τα πράγματα γίνονται λίγο πιο ευχάριστα για όλους, αφού ο καθένας έχει στο μυαλό του μια εικόνα που βολεύει τον ίδιο, αλλά ταιριάζει και στην πραγματικότητα γύρω του.

Αυτή η πραγματικότητα πάντως συνεχίζει να λέει πως ο Παναθηναϊκός θα διαθέτει για ακόμη μία χρονιά, τις αρετές που χαρακτηρίζουν τον ηγέτη του. Με τον Καλάθη η ομάδα θα έχει περισσότερες ευκαιρίες για νίκη όταν θα τρέχει καλά το γήπεδο, όταν θα πιέζει όσο μπορεί τα αντίπαλα γκαρντ και κυρίως όταν θα έχει σταθερή δημιουργία από τον παίκτη που θα έχει για περισσότερη ώρα την μπάλα στα χέρια του. Μάλιστα φέτος, θεωρητικά πάντα, το πρόβλημα που είχε η ομάδα στο σουτ από μακριά, μοιάζει πιο μικρό, καθώς οι παίκτες που ήρθαν ήταν καλύτεροι στο σουτ από αυτούς που αντικαθιστούν. Ο Παναθηναϊκός θα αναγκάζει τις άμυνες να καλύπτουν λιγότερο χώρο μέσα στη ρακέτα, θα δημιουργεί διαδρόμους προς αυτήν και θα μπορεί να ενεργοποιεί πιο εύκολα τους παίκτες που λειτουργούν χωρίς να έχουν συνεχώς την μπάλα στα χέρια.

Σε ανύποπτες στιγμές όμως, συνήθως όταν το ερκοντίσιον δουλεύει κι οι ρυθμοί χαμηλώνουν, έρχονται στο μυαλό μικρές συνειδητοποιήσεις που χαλούν κάπως αυτήν την πραγματικότητα. Το ρόστερ πέρα από τον μικρό Καλάθη, δεν έχει και πολλά κεράσια. Οι ικανότητες του Ράις σε άμυνα κι επίθεση, περιορίζονται αναπόφευκτα από τον ρόλο του τρίτου γκαρντ που θα διαθέτει στην ομάδα. Ταυτόχρονα οι Μπεντίλ, Μπράουν και Ουάιλι έχουν από ελάχιστη ή μηδαμινή παρουσία στην Ευρωλίγκα, ενώ η γραμμή ψηλών συνολικά στηρίζεται πάνω στην καλή και σταθερή απόδοση που θα χρειαστεί να αποδώσει ο Γιώργος Παπαγιάννης. Την ίδια στιγμή, ο Φριντέτ κι ο Τζόνσον σίγουρα θα χρειαστούν κάποια προσαρμογή στο νέο σε αυτούς Ευρωπαϊκό μπάσκετ, σε ρόλους μάλιστα πολύ κοντινούς σε αυτούς των νέων και ντόπιων συμπαικτών τους (Παππάς, Παπαπέτρου).

Με λίγα λόγια όταν περάσει ο Ιούλιος κι έρθει ο Οκτώβριος, ο Παναθηναϊκός θα έχει τα φόντα να είναι καλύτερος από πέρσι, αλλά όπως και κάθε ομάδα που βρίσκεται στην μάχη για την πρόκριση στα playoffs, θα χρειαστεί να καλύψει τις αδυναμίες που θα έχει το ρόστερ του. Σε κάθε περίπτωση, το αρχικό πρόγραμμα  δείχνει να ευνοεί τους πράσινους, καθώς στις 12 πρώτες αγωνιστικές θα παίξουν 7 ματς στην Αθήνα και από τα 5 που θα χρειαστεί να ταξιδέψουν, για να αγωνιστούν, θα αποφύγουν την Ισπανία, την Κωνσταντινούπολη και το κέντρο της Μόσχας. Η διαχείριση μιας καλής ή μιας κακής εκκίνησης στη νέα χρονιά, θα έχει αρκετό ενδιαφέρον, καθώς μιλάμε πάντα για μία ομάδα που έχει αλλάξει πέντε προπονητές τα έξι τελευταία χρόνια κι ο νυν προπονητής έχει απολυθεί τις δυο προηγούμενες φορές που είχε αναλάβει αυτόν τον ρόλο.

Για την ώρα βέβαια, τα όνειρα του Ιουλίου παραμένουν δυνατά. Στην γειτονιά εδώ πέρα, τις τελευταίες ημέρες έχουν γίνει δυο μεγάλα πανηγύρια για τις δυο μεγάλες γιορτές των τοπικών εκκλησιών. Σε κάθε μία από αυτές, αρκετά ζωντανά έχασαν τη ζωή τους για να καταναλωθούν από τους ντόπιους εορτάζοντες. Δεν ξέρω εάν ο αριθμός τους έφτασε το 100, αλλά για την ώρα μοιάζει πως η νέα χρονιά ξεκίνησε πάλι από τον Ιούλιο. Περίεργο έτσι;