Σε ο,τι αφορά το χθεσινό παιχνίδι στο ΣΕΦ, αξίζει περισσότερο να σταθούμε στην άμυνα του Ολυμπιακού στο τρίτο δεκάλεπτο, καθώς ήταν εκ διαμέτρου αντίθετη από την εικόνα-θάλασσας του Κάουνας. Δύο μέρες μετά, οι ερυθρόλευκοι έριξαν στα σκοινιά τους Ρώσους, παρουσιάζοντας υψηλά επίπεδα ενέργειας, hustle plays, ένταση και πάθος στις δύο μεριές του παρκέ.

Εκεί που έχανε από όποιον μιλάει ρώσικα (βλ. Ζενίτ), ο Ολυμπιακός πήγε στη Μόσχα και κέρδισε την ΤΣΣΚΑ και μάλιστα ανετούτσικα, χωρίς να πολυαπειληθεί στο τέλος. Διασκεδαστικό, ομολογουμένως, το συγκεκριμένο plot twist, καθότι προσκαλεί για μία μικρή έρευνα.

Όταν κάνουμε μία συνέντευξη, κάποια από τα λεγόμενα των καλεσμένων μένουν στο κεφάλι και προσπαθώ να τα συνδυάσω με την πρακτική. Ο Δημήτρης Ιτούδης π.χ. μας είπε προχθές πως η στελέχωση των ομάδων της Ευρωλίγκα δεν είναι εξ ολοκλήρου θέμα προτίμησης, αλλά εξαρτάται πολύ συχνά από την διαθεσιμότητα παικτών στην αγορά. Η αγορά ανοίγει και κλείνει κατά περιόδους, ανάλογα με το τι συμβαίνει σε ΝΒΑ και Κίνα και έτσι οι προπονητές ελίσσονται μεταξύ των ανοιχτών "παραθυρων", αναλαμβάνοντας κάποια ρίσκα πρόβλεψης, τα οποία όσο να ναι δεν μπορεί να είναι τεράστια. Ειδικά σε μία συγκυρία όπως αυτή της ΤΣΣΚΑ την δεδομένη στιγμή, όπου οι τρεις βασικοί γκαρντ αναχώρησαν για άμεσους ανταγωνιστές, η ανάγκη να αναπληρωθεί το κενό με την μεγαλύτερη δυνατή ασφάλεια φαντάζει ως επιβεβλημένη.

Κανονικά θα έπρεπε να αρχίσω με έναν πρόλογο του στυλ, "μετά από ένα ματς που έσπασαν καρδιές η ΤΣΣΚΑ κέρδισε την Ρεάλ με 95-90". Αλλά όχι, δεν θα ήταν πιστή αποτύπωση της πραγματικότητας. Τι ματσάρα ήταν αυτή που είδαμε! Μιλάμε για έναν από τους κορυφαίους ημιτελικούς στην ιστορία της Ευρωλίγκα, που μόνο ίσως με τον ημιτελικό του Βερολίνου ανάμεσα στους αιώνιους μπορεί να συγκριθεί. Πολύ υψηλή ποιότητα ομάδων και παικτών, τρομερό πάθος και θέληση για την νίκη και ένα ματς που οι δυο προπονητές έπαιξαν σκάκι τακτικά από τους δυο πάγκους.  Η «Βασίλισσα» αποκαθηλώθηκε από την ομάδα του Ιτούδη, που για όλο τον κόσμο είχε περάσει under the radar σε αυτό το Φάιναλ Φορ, εκτός από τον γκουρου που επιμένει εδώ και καιρό.

Ο θάνατος. Οι φόροι. Η ΤΣΣΚΑ που δεν χάνει σειρά πλέι-οφ. Ξέρω, δεν πρωτοτύπησα αλλά αυτή είναι η μία και μόνη αλήθεια. Όταν καλείται κάποιος να σχολιάσει το «ζευγάρωμα» της ΤΣΣΚΑ με (όποια) άλλη ομάδα στα πλέι-οφ της Ευρωλίγκα ξεκινάει από κάτι δεδομένο. Κάτι που δεν έχει αλλάξει σχεδόν δύο δεκαετίες πλέον. Και αυτό είναι η πρόκριση της «ομάδας του στρατού», όπως την αποκαλούσαμε εμείς οι old school πριν τρεις δεκαετίες, στα φάιναλ-φορ.

Η ΤΣΣΚΑ έπαιζε πέρυσι το καλύτερο μπάσκετ, αλλά αυτό δεν είναι κάτι πρωτότυπο, ο Ιτούδης έχει φτιάξει μια θαυμάσια ομάδα. Πρωτότυπο θα ήταν να κατακτούσε δεύτερο τίτλο σε τρία χρόνια. Η συνταγή λειτούργησε μέχρι το σημείο που η έξτρα αθλητικότητα δεν μπορούσε να ισοσκελίσει από μόνη της την υποχώρηση των ποσοστών στο μακρινό σουτ και την έλλειψη ενός περιφερειακού αμυντικού τοπ επιπέδου. Ομως και πάλι οι Ρώσοι στην πηγή έφτασαν, προσθέτοντας έτσι φέτος λίγο έξτρα αλατάκι στην συνταγή του spread pick n roll και της "άμυνας μέχρι εκεί που χρειάζεται". Ντάνιελ Χάκετ και Αλεκ Πέτερς αφίχθησαν στην Μόσχα, προκειμένου να δώσουν το κάτι παραπάνω, με τρόπους που θα δούμε στην παρουσίαση που ακολουθεί.

Το τέλος της Ευρωλίγκα βρήκε την ΤΣΣΚΑ στην τέταρτη θέση του Final Four και τον Δημήτρη Ιτούδη εν μέσω ρεπορτάζ περί απόλυσης ή φημών περί αποχώρησης. Επίσης, έβαλε ξανά στα γραπτά των επικριτών του (αν υποτεθεί οτι υπάρχει ιδιότητα "επικριτής Ιτούδη") την ομολογουμένως έξυπνη ορθογραφία "Ηττούδης". Συνήθως, ο Ιτούδης γινόταν Ηττούδης όταν έχανε από την Ολυμπιακάρα, όμως αυτή την φορά μια ήττα από την μετέπειτα πρωταθλήτρια Ευρώπης αρκούσε εξίσου. Κάποια προπονητικά τρικ του Λάσο δεν βρήκαν απάντηση , πράγμα που σίγουρα μέτρησε. Από την άλλη, ο χαρακτηρισμός ήταν από πριν εκεί και είχε εφευρεθεί για να μείνει. Πλέον, ο κόουτς της ΤΣΣΚΑ είναι ένας αποτυχημένος προπονητής, που δεν κατάφερε να την φέρει στην κορυφή για παραπάνω από ένα στα τέσσερα (1/4) χρόνια , παρά το τεράστιο μπάτζετ και τις απεριόριστες δυνατότητες στην επιλογή παικτών. Ή τέλος πάντων, έτσι είναι αν έτσι νομίζουμε. Για να τα δούμε όλα αυτά κάπως προσεκτικότερα.

Στο δεύτερο χρονικά ημιτελικό του Final Four τίθενται αντιμέτωπες δύο παραδοσιακές δυνάμεις του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Η μόνιμη θαμώνας τα τελευταία χρόνια ΤΣΣΚΑ, με τη βασίλισσα Ρεάλ Μαδρίτης. Οι δύο κατά τεκμήριο  πιο επιθετικές ομάδες διασταυρώνουν τα ξίφη τους με φόντο μία θέση στον τελικό της Κυριακής. Δίχως αμφιβολία το μπάσκετ που πρεσβεύουν οι δύο αντίπαλοι βασίζεται στη γρήγορη εκτέλεση, την ταχύτητα στη δημιουργία, καθώς και στο υψηλό τέμπο με τις πολλές κατοχές. Πιθανολογώ ότι αυτό το παιχνίδι μπορεί να γίνει ένα από τα καλύτερα που θα έχουν διεξαχθεί τα τελευταία χρόνια σε επίπεδο Final four.

Η μεγάλη στιγμή των play off της Euroleague έφτασε, με την αρχή να κάνει το μοναδικό ζευγάρι από τα τέσσερα, στο οποίο τίθενται αντιμέτωπες ομάδες από την ίδια χώρα και πόλη. Στην ανασκόπηση που θα κάνουμε το ντέρμπι της Ρωσίας έχει ξεκάθαρα ένα φαβορί και ένα αουτσάιντερ. Η ΤΣΣΚΑ Μόσχας θέλει να επιστρέψει στην κορυφή της Ευρώπης μετά την εύκολη κατάκτηση της πρώτης θέσης στην κανονική περίοδο, όπου έπαιξε ομολογουμένως το καλύτερο μπάσκετ σε διάρκεια, εναντίον της Χίμκι, που πέτυχε τον πρώτο στόχο που είχαν θέσει ο κόουτς Μπαρτζώκας με τους διοικούντες,  με το πλασάρισμα όμως να μην είναι χαρακτηρίζεται ευνοϊκό για πρόκριση στο final four. Ας δούμε πρώτα μια στατιστική απεικόνιση των πεπραγμένων των ομάδων σε μερικές κατηγορίες.

Η μόνιμη θαμώνας των Φάιναλ Φορ ξεκινάει μια ακόμη σεζόν ως αδιαφιλονίκητο φαβορί, ώστε να βρεθεί και φέτος στο μεγάλο ραντεβού. Η μεγάλη διαφορά για τους Ρώσους σε σχέση με τα τελευταία χρόνια είναι πως δεν θα έχουν στη σύνθεσή της τον Μίλος Τεόντοσιτς, που συνεχίζει στους Κλίπερς, αλλά κατά πως φαίνεται δεν θα τα βάψουν μαύρα, μιας και έφεραν στη θέση του τον Σέρχιο Ροντρίγκεζ. Ο Δημήτρης Ιτούδης και την περασμένη σεζόν παρουσίασε ένα συμπαγές σύνολο που έπαιξε πολύ όμορφο μπάσκετ σε αρκετά σημεία της χρονιάς. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο πως η ΤΣΣΚΑ βρίσκοταν στην κορυφή σε αρκετούς “ποιοτικούς” στατιστικούς δείκτες. Πρώτη σε Net Rating, δεύτερη σε Offensive Rating (πίσω από τη Ρεάλ Μ.), πρώτη σε Pace, True Shooting% και eFG%. Όλα αυτά την εξασφάλισαν με σχετική άνεση τη 2η θέση της κανονικής περιόδου, αλλά μέχρις εκεί μιας τα παιχνίδια του F4 όπως έχει αποδειχθεί πολλάκις είναι μια διαφορετική ιστορία.