Ξεκάθαρη στόχευση από το ξεκίνημα
Οι δυο ομάδες μπήκαν στον αγωνιστικό χώρο έχοντας συγκεκριμένο σχέδιο στο μυαλό τους για την άμυνα και την επίθεση. Η Ρεάλ θέλησε να εκμεταλλευτεί τον μπαμπούλα που λέγεται Tavares, τροφοδοτώντας τον με τρεις συνεχόμενες επιθέσεις μετά από pick n roll δράση, φτάνοντας σε εύκολα καρφώματα, αφού βαθιά στην ρακέτα δεν είχε αντίπαλο. Στον αντίποδα ο coach Ιτούδης ξεκίνησε με τον Hackett, θέλοντας να εκμεταλλευτεί την διαφορά μεγέθους με τον Campazzo, οδηγώντας τον κοντά στο καλάθι, είτε για να τελειώσει ο ίδιος τη φάση, είτε για δημιουργήσει από το post. Βέβαια το μεγάλο πρόβλημα για την ΤΣΣΚΑ ήταν και πάλι ο Tavares, που ήταν αγκυροβολημένος στο κέντρο της ρακέτας σαν ένας λίμπερο, και με τις βοήθειες που έδινε σε όποιον αντίπαλο πλησίαζε το καλάθι είχε κάνει τρεις τάπες σε λιγότερο από 7 λεπτά.
Η Ρεάλ προσπαθούσε να τον βγάλει εκτός ζωγραφιστού, τρέχοντας είτε κεντρικό early pick n roll, είτε side pick, αλλά ο coach Λάσο είχε αποφασίσει να τον κρατήσει αυστηρά στα 3-4 μέτρα από το καλάθι. Με τον Hackett να μην μπορεί να απειλήσει μετά το pick με ένα mid-range (ο Tavares έδινε τον χώρο), η Ρεάλ μπόρεσε νωρίς να ξεφύγει με 11 πόντους. Όλα άλλαξαν όταν μπήκε μέσα ο Sergi, που δεν έχει πρόβλημα να σουτάρει από οπουδήποτε και με συνεχόμενα pull up από μέση και μακρινή απόσταση τιμώρησε το drop του Tavares, όπως φαίνεται παρακάτω, και ανάγκασε τον Λάσο να τον αποσύρει στον πάγκο.
Το παιχνίδι ισορρόπησε, η ΤΣΣΚΑ έκλεισε γρήγορα την διαφορά, παίρνοντας πολλά και από τον Clyburn, που παρόλο που η Ρεάλ είχε αποφασίσει να του δώσει το σουτ, εκείνος το επιχείρησε και δικαιώθηκε. Η αίσθηση που υπήρχε στο 1ο ημίχρονο ήταν ότι η Ρεάλ είχε το πάνω χέρι του αγώνα, αφού προηγούταν συνέχεια, ενώ De Colo και Higgins δεν είχαν συνεισφέρει σχεδόν τίποτα για την ΤΣΣΚΑ.
Δεύτερο ημίχρονο
Στο δευτερο ημίχρονο και οι δύο ομάδες βγήκαν με διάθεση να παίξουν πιο σκληρή άμυνα, όμως μιλάμε για γκρουπ που πλέον βρίσκονται στο τελικό στάδιο της χρονιάς, οι αυτοματισμοί δουλεύουν στην εντέλεια και φυσικά η ποιότητα ξεχειλίζει από παντού. Για αυτό τον λόγο, παρότι έπεφτε μπασκετικό ξύλο η επιθετική συγκομιδή και για τους δυο παρέμενε σε υψηλά επίπεδα. Ο Causeur έκανε εκπληκτικά πράγματα και είχε φτάσει σε ένα σημείο στο τριτο δεκάλεπτο, που είχε παίξει συνολικά επτά λεπτά στο ματς, να έχει βάλει 16 πόντους. Οι Ρώσοι προσπαθούσαν να ροκανίζουν την διαφορά κερδίζοντας πολλά φάουλ και σουτάροντας βολές που τους κρατούσαν σε κοντινή απόσταση στο σκορ, πριν κάνουν την τελική τους αντεπίθεση. Με τις βολές άρχισε να βρίσκει ρυθμό και ο De Colo, που ενώ ήταν άφαντος στο πρώτο ημίχρονο, έκανε ένα εκπληκτικό δεύτερο πετυχαίνοντας 19 πόντους.
Το σημείο όμως που άλλαξε την ροή του αγώνα, ήταν όταν ο Λάσο δυο λεπτά πριν το τέλος της 3ης περιόδου ξεκούρασε τον Campazzo και πέρασε στην θέση του τον Llull. Είναι φανερό ότι ο παιχταράς Ισπανός δεν βρίσκεται σε καλή κατάσταση μετά τον τραυματισμό του, δεν δείχνει αθλητικά να είναι στο επίπεδο που ήταν και δοκιμάζει πράγματα που ενώ δεν του βγαίνουν, επιμένει. Στο διάστημα που ήταν στο παρκέ η ΤΣΚΚΑ μείωσε το σκορ, με αποκορύφωμα τα τρια συνεχόμενα άστοχα τρίποντα που τον οδήγησαν ξανά στον πάγκο. Βέβαια το κακό είχε γίνει. Το momentum του αγώνα είχε αλλάξει, η Ρεάλ είχε γίνει στατική και προβλέψιμη στην επίθεση χάρη στην σκληρή άμυνα των Ρώσων, που είχαν κλείσει τους διαδρόμους προς το καλάθι, με τους Ισπανούς να επιδίδονται σε σκοτωμένα τρίποντα και ηρωικές προσπάθειες.
Το φινάλε του Ντε Κολό
Πλέον με τους Ρώσους να βρίσκονται σε απόσταση βολής, ο De Colo πήρε την προσπάθεια και έβαλε το καλάθι του αγώνα. Pick n roll με τον Clyburn, αλλαγή στην άμυνα, με τον Randolph να υποπίπτει σε μοιραίο λάθος κάνοντας πίσω βήματα, λες και δεν ξέρει ότι ο Γάλλος διαθέτει σε υψηλό επίπεδο το σουτ μετά από τρίπλα.
Με αυτό το τρίποντο η ΤΣΣΚΑ πήρε το προβάδισμα και δεν κοίταξε ξανά πίσω, φτάνοντας σε μια πολύ μεγάλη νίκη και ξορκίζοντας τους δαίμονες των τελευταίων αποτυχιών, δείχνοντας παράλληλα ένα μέταλλο και μια refuse to lose νοοτροπία, που συνήθως είχαν οι αντίπαλοι που την κέρδισαν στα Φάιναλ Φορ. Σαν τα παθήματα να έγιναν μαθήματα για την ομάδα του στρατού και μένει τώρα να δούμε αν θα μπορεί να παρουσιάσει το ίδιο στιβαρό πρόσωπο και στον τελικό, απέναντι στην υπερηχητική Εφές του Αταμάν.
Από την άλλη, όταν έρχεται μια τέτοια ήττα για την Ρεάλ, πολλά μπορούμε να πούμε ότι φταίνε, κυρίως όμως κανείς δεν κατάλαβε για ποιο λόγο ο Λάσο επέμεινε τόσο πολύ στον Llull και εξαφάνισε στο τελευταίο πεντάλεπτο τον καλύτερο παίκτη της Ρεάλ μέχρι εκείνο το σημείο, τον Causeur. Απαντάω εκ μέρους του coach και λέω ότι επέλεξε να ζήσει και να πεθάνει με τον φυσικό ηγέτη αυτής της ομάδας, που όμως εκ του αποτελέσματος αποδείχτηκε λάθος.
ΥΓ. Επέλεξα για κεντρική φωτογραφία τον Nando De Colo. Έναν παίκτη που θεωρούσα ότι είναι εκπληκτικός μέχρι το 35ο λεπτό ενός αγώνα, αλλά μετά λυγίζει υπό το βάρος της ευθύνης. Για πρώτη φορά σε τόσο κρίσιμο σημείο πήρε προσπάθεια και την έφερε εις πέρας, δείχνοντας προσωπικότητα και πνευματική ετοιμότητα. Θα έχει ενδιαφέρον στον τελικό να δούμε πώς θα αντιδράσει σε περίπτωση που πάει το ματς σε αντίστοιχη κατάσταση.
