Λοιπόν, προφανώς έπαιξαν ρόλο πράγματα που δεν ήταν ακριβώς στο χέρι των ερυθρόλευκων. Η ομάδα του Ιτούδη αγωνίστηκε για πρώτη φορά χωρίς τον καλύτερο παίκτη της και απόλυτο factor X των μεγάλων επιτυχιών , Γουίλ Κλάιμπερν. Επίσης, ο έτερος αμυντικός τσαμπουκάς-πολυεργαλείο, Ντάνιελ Χάκετ, βγήκε νοκ άουτ νωρίς νωρίς, πιάνοντας τη μέση του. Και τέλος, ο Μάικ Τζέιμς έκανε στην crunch time μουτζουκτσουλιές - και να μην το είδατε, καταλαβαίνετε την ερμηνεία του όρου. Για ένα σύνολο που στα πρώτα παιχνίδια δεν μπορούσε καλά καλά να πάρει τα πόδια του βέβαια, ακόμη και αυτά δεν θα αρκούσαν για να κερδίσει, εάν δεν έκανε κάτι διαφορετικό και το ίδιο.

Η δεύτερη περίοδος

Η αλληλουχία των θετικών ξεκίνησε από την δεύτερη περίοδο, εκεί οπου ο Ολυμπιακός κράτησε την ΤΣΣΚΑ στους 15 πόντους, σημειώνοντας 25. Πώς; Όχι με τρίποντα ή σετ παιχνίδι, αλλά με γρήγορες επιθέσεις, προϊόντα καλής άμυνας. Αυτή με τη σειρά της βελτιώθηκε όταν στο παρκέ βρισκόταν μία "κοντή" σύνθεση, άνευ Σπανούλη. Για να λέμε μάλιστα την πλήρη αλήθεια, ίσως τα ύψη δεν έπαιξαν τόσο μεγάλο ρόλο, όσο η συνδυασμένη αμυντική συμπεριφορά των Τσέρι, Πάντερ και Πολ στην περίμετρο. Δείτε στις παρακάτω δύο φάσεις τι εννοώ.

Οι τρεις περιφερειακοί του Ολυμπιακού κατάφεραν σε διάφορες περιπτώσεις να σπάσουν (ή να περάσουν από πάνω από) τα σκριν, βοηθώντας έτσι την ανασταλτική λειτουργία της πίσω γραμμής. Σε περιπτώσεις δε που δεν το κατάφερναν και η μπάλα περνούσε στη ρακέτα, τότε επάνω στον υποδοχέα της έπεφταν μέχρι και τρία κορμιά, καθιστώντας την κυκλοφορία δύσκολη. Ο Μάικ Τζέιμς δεν έχει αναπτύξει το court vision των προηγούμενων, για να μοιράζει εύκολα πάσες μεγάλης διαδρομής στις γωνίες. Ήρθαν έτσι κλεψίματα, ήρθαν άστοχα σουτ, βγήκαν αιφνιδιασμοί, με κύριους πολιορκητικούς κριούς (... σορι) τους Πολ και Πρίντεζη.

Σε ο,τι αφορά τον πρώτο ειδικά, ίσως για πρώτη φορά φέτος έπαιξε τόσο πολύ με τη μπάλα στη χέρια. Το ανοιχτό γήπεδο σίγουρα τον ευνόησε, όμως δεν περιορίστηκε σε ατομικές ενέργειες υπό αυτή και μόνο τη συνθήκη. Χαρακτηριστικές είναι οι φάσεις που ακολουθούν. Η πρώτη αφορά μία διαταξη με σκριν επιλογής (horns), που χρησιμοποιείται έξυπνα για side pick και καταλήγει σε drive. Η δεύτερη είναι ένα κλασικό iso, όπου ο Πολ δίνει ο ίδιος εντολή για clear out και πηγαίνει στο κάρφωμα-κ%%λα της βραδιάς.

Γενικά για τον Μπράντον Πολ

Μιας και ο πρωταγωνιστικός ρόλος του ανήκε, ας πούμε για αυτόν ένα δύο έξτρα πραγματάκια, που αφορούν την ικανότητα του στο σκοράρισμα.

Από τα διαγράμματα του ιστοτόπου μας, παραγωγής Panagiotis S., αλίευσα ένα κατά τη γνωμη μου ενδιαφέρον. Βασικά αν δεν ήταν ενδιαφέρον δεν θα το έβαζα, εκτός αν ήθελα να σπάσω τα νεύρα αναγνωστών και αναγνωστριών. Ιδού.

Eδώ απεικονίζονται τα καλάθια που πέτυχε ο Πολ από ατομικές ενέργειες (unassisted) την περίοδο 2016-17 με τη φανέλα της Εφές. Ο αριθμός τους; 29. Τα συνολικά εύστοχα σουτ του παίκτη την ίδια σεζόν ήταν 57. Άρα, πάνω από τα μισά δεν προήλθαν από τελική πάσα συμπαίκτη και όπως βλέπετε σημειώθηκαν από διάφορα σημεία του γηπέδου, πλην της μέσης απόστασης.

Η απεικόνιση είναι ενδεικτική των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών του. Ο Πολ δεν είναι μόνο ένας spot shooter, που θέλει ντε και καλά συστήματα σχεδιασμένα για εκείνον. Μπορεί να δημιουργήσει σκορ είτε με pull up τρίποντα, είτε με λέι απ. Για να έρθουν τα πρώτα χρειάζεται να υπάρχει μια κάποια ελευθερία, για να έρθουν τα δεύτερα χώροι ή transition παιχνίδι. Τα παραδείγματα που είδατε στο βίντεο είναι σχετικά ενδεικτικά του πώς μπορεί να σκοράρει, χωρίς να είναι απαραίτητη η "κατασκευή" απόλυτα ευνοϊκων συνθηκών. Εκείνο που δεν μπορεί να κάνει, είναι να στήνει πικ εν ρολ, πράγμα που εν μέρει εξηγεί και την έλλειψη unassisted mid-range.

Το γεγονός ότι (θέλετε από συγκυρία, θέλετε από επιλογή), ο Ολυμπιακός έπαιξε κάμποσο γύρω από τα στοιχεία του Πολ αποδείχτηκε ευεργετικό, τόσο στην δεύτερη περίοδο, όσο και στην crunch time. Τη σκυτάλη, σε ένα διάστημα που είχε χάσει τον οίστρο του, πήρε ο Πάντερ, ο οποίος συμπλήρωσε το κενό με το πιο απλό πράγμα του κόσμου, σουτάκια μετά από σκριν στη μπάλα. Διάφορες άλλες ανορθογραφίες διορθώθηκαν από την ανανέωση 13 συνολικά επιθέσεων, για έξι από τις οποίες ευθύνεται το μαχητικό τεσσάρι (εμ... πεντάρι, εμ.. χεστήκαμε) Όγκουστιν Ρούμπιτ. Στο ίδιο διάστημα, η άμυνα συνέχισε στο ίδιο μοτίβο, ο Μιλουτίνοφ παρέμεινε σε δεύτερο ρόλο και τελικά ο Σπανούλης εμφανίστηκε εκεί που εμφανίζεται μονίμως, έχοντας προηγουμένως συμμετοχή μόλις 20 παρά λεπτών, τα λιγότερα για φέτος.

Μη συμπεράσματα

Από το παραπάνω φιλμ, είναι δύσκολο να βγουν γκράντε συμπεράσματα. Οκ, φυσικά ο χρόνος του αρχηγού ήταν σοφά κατανεμημένος και ο Πολ είναι ένας πολύ καλός παίκτης, ενώ έχει αξία να αναγνωριστεί τι μπορεί να προσφέρει ανασταλτικά το χαμηλό σχήμα με τους τρεις Αμερικάνους στην περιφέρεια. Εντούτοις,  ακόμη και με  αυτά τα στοιχεία παρόντα, η νίκη ήρθε γενικά με τρόπο που στην Ευρωλίγκα σπανίζει. Το 30,4% στα τρίποντα και οι μόλις 10 ασίστ για 30 εύστοχα σουτ εντός πεδιάς, μαρτυρούν κυρίως έναν συνδυασμό ευνοϊκών περιστάσεων, που οι ερυθρόλευκοι απλά εκμεταλλεύτηκαν με μπάσκετ ατομικών ενεργειών. Τώρα περιμένουν να χτίσουν πάνω σε αυτές, αναμένοντας δύο καινούργιους παίκτες, τους οποίους καμμία νορμάλ ομάδα δεν θα επέλεγε για τον καλοκαιρινό της σχεδιασμό.

Κακά τα ψέμματα όμως, εκείνος του Ολυμπιακού ήταν εφήμερος και εφήμερος εξακολουθεί να είναι, συνεπώς οι Ρότσεστι και Ριντ ταιριάζουν στη νοοτροπία. Ο,τι δώσουν έδωσαν, ό,τι χαμηλό ταβάνι είναι να τρυπηθεί θα τρυπηθεί (ή και όχι), αλλά τουλάχιστον μία ελπίδα ότι ίσως δούμε ομορφότερα πράγματα από κάποιους, ε, δικαιούμαστε να την έχουμε.