Δεδομένα, κάποιος θα ξεχωρίσει από στατιστικής πλευράς τα 9/20 τρίποντα των παικτών του Παναθηναϊκού, που σε συνδυασμό με τις 19 ασίστ αποτελούν αποδείξεις της πολύ καλής επιθετικής λειτουργίας σε ακόμη έναν αγώνα. Ο Παναθηναϊκός γενικώς σκοράρει αρκετά, στον αγώνα της Πέμπτης όμως έδειξε να εχει και σταθερό σουτ, ανεβαίνοντας για πρώτη φορά στη σεζόν πάνω από το 40%. Σε αυτό το παιχνίδι μάλιστα, είδε επίσης για πρώτη φορά τους παίκτες που αγωνίζονται στα φτερά, να ευστοχούν στις περισσότερες των προσπαθειών τους έξω από τη γραμμή του τριπόντου.
Ταυτόχρονα, το άπλωμα του παιχνιδιού έφερε περισσότερες εκτελέσεις από τις πιο αποδοτικές πλευρές του παρκέ. Αντίθετα με τον αγώνα της Τρίτης στη Μόσχα, ο Ταϊρίς Ράις ήταν καλός σε κάθε διάστημα που βρέθηκε στο παρκέ, αν κι ήταν σε συμπληρωματικό ρόλο δίπλα στον Νικ Καλάθη.
Βεβαίως, η επίθεση λειτουργούσε καλά και στα προηγούμενα ματς, οπότε μοιραία η περισσότερη προσοχή στρέφεται στην αμυντική λειτουργία της ομάδας, που έριξε έναν αντίπαλο στους 70 πόντους, του έκλεψε 6 φορές την μπάλα, σκόραρε 13 πόντους από αυτά τα κλεψίματα κι εξουδετέρωσε. πλην ενός, τα γκαρντ του. Η Εφές δεν είχε σταθερή δημιουργία σε κανένα σημείο του παιχνιδιού και μετά από ένα σημείο αφοσιώθηκε στο σολάρισμα του Σέιν Λάρκιν για να μείνει ανταγωνιστική στο παιχνίδι. Παρότι ο Αμερικάνος ήταν εξαιρετικός, άλλες λύσεις δεν βρέθηκαν και η τουρκική ομάδα έφυγε από το ΟΑΚΑ με εντυπωσιακότερη στιγμή την έξοδο του προπονητή της από την συνέντευξη τύπου.
Όπως θα δούμε στο γράφημα (by @lostgps) η Εφές δεν σουτάρει καλά από το τρίποντο και όπως κι οι πράσινοι, δεν απειλεί σημαντικά από τις γωνίες.
Κάπως έτσι, με τις δεδομένες αδυναμίες στη ρακέτα, ο κόουτς Πεδουλάκης κατέφυγε σε πιο ψηλά σχήματα που περιείχαν τρία φόργουορντ, αλλά και σε πιο αθλητικά σχήματα χωρίς κλασικό τεσσάρι. Η ρακέτα θωρακίστηκε, η άμυνα με αλλαγές δεν κατέληγε αυτομάτως σε μις ματς, ενώ έτσι μειώθηκε το πρόβλημα με τα ριμπάουντ, το οποίο πρακτικά εξουδετερώθηκε με την είσοδο του θετικού Παπαγιάννη.
Ως αποτέλεσμα η Εφές έστρεψε το παιχνίδι της μακριά από το καλάθι κι αυτό δεν λειτούργησε, αφού σούταρε 6/30 τρίποντα (2/24 όσοι δεν λέγονταν Λάρκιν, το οποίο θα ήταν απαράδεκτο και χωρίς τα 0/7 του πολύ κακού Βασίλιε Μίσιτς). Η βελτίωση στην άμυνα έφερε νέες και πολύ καλύτερες ευκαιρίες στην επίθεση, η οποία στήθηκε πολύ πιο γρήγορα, αφήνοντας τον Καλάθη να μοιράσει το παιχνίδι. Ας πούμε δείτε αυτήν τη φάση:
Το πιο θετικό είναι πως μια τέτοια (ή οποιαδήποτε λειτουργική μορφή της) άμυνα μπορεί να αντισταθμίσει το έλλειμα μεγέθους και αμυντικής ενέργειας που έχουν ο Φρεντέτ κι ο Ράις και μπορεί να τους αφήσει στο παρκέ για περισσότερο χρόνο. Πάντως για την ώρα κι οι δυο έχουν παίξει καλύτερα δίπλα στον Καλάθη, παρά χωρίς αυτόν, αφού όπως και να το κάνουμε ο ηγέτης του Παναθηναϊκού, εκτός από απαραίτητος στην επίθεση είναι καθοριστικός στα όσα είναι σε θέση να κάνει στην άμυνα. Το ερώτημα εάν ο Ελληνοαμερικάνος θα αντέξει να παίζει σε τέτοιους ρυθμούς για 36 παιχνίδια, είναι προς ώρας ρητορικό, από τη στιγμή που τα δύσκολα ματς στην Α1 είναι λίγα ενώ κι οι αντοχές του στις περασμένες σεζόν δεν έχουν δείξει κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα κούρασης.
Εξίσου σημαντική ήταν κι η παρουσία του Γουέσλι Τζόνσον, ο οποίος φάνηκε σιγά-σιγά να βρίσκει, επιτέλους, στόχο στα μακρινά σουτ. Αυτό έχει δυο αναγνώσεις. Το γεγονός πως ο Αμερικάνος φόργουορντ είναι λειτουργικός στην επίθεση, τον κάνει να παίζει περισσότερο, δίνοντας μία έξτρα διάσταση στην άμυνα των πρασίνων. Αυτό γίνεται γιατί δίνει μία ακόμη αθλητική λύση, τόσο για την προστασία της ρακέτας όσο και για την εξασφάλιση του ριμπάουντ, ενώ επιθετικά προσθέτει έναν ακόμη αξιόπιστο σουτέρ που είναι σε θέση να τραβήξει την άμυνα μακριά από το κέντρο της ρακέτας. Ας πέσει το βίντεο για να εξηγηθεί καλύτερα αυτό που λέμε:
Στην πρώτη φάση, η παρουσία του δεν επιτρέπει στον Πλάις να πάρει καλή θέση για να εκμεταλλευτεί το θεωρητικό μις ματς μετά τις αλλαγές κι εν συνεχεία ολοκληρώνει την άμυνα καλύπτοντας το λάθος close out με μία τάπα κοντά στο καλάθι. Στην δεύτερη, ο παίκτης του υποχρεούται να μείνει κοντά του, φοβούμενος το σουτ, επομένως αδύνατη πλευρά δεν υπάρχει και το άλει ουπ με τον Παπαγιάννη είναι πιο εύκολο. Το γεγονός μάλιστα πως η επιτυχία ενός σχήματος με το δίδυμο Παπαπέτρου-Τζόνσον να παίζουν μαζί στις δυο θέσεις των φόργουορντ άνοιξε το ματς, που είχε τότε την Εφες να είναι μπροστά στο σκορ, είναι ίσως το μεγαλύτερο κέρδος από την νίκη του Παναθηναϊκού.
Πλέον το τριφύλλι έχει δυο θεωρητικώς βατά εντός έδρας παιχνίδια απέναντι στην Βαλένθια και την Άλμπα, από τα οποία θα χρειαστεί πάντως να βγει κερδισμένο, ώστε να διατηρήσει τον ρυθμό και την όποια ψυχολογία μπορέσει να χτίσει για το δύσκολο πρόγραμμα που ακολουθεί. Τότε θα χρειαστεί να βγάλει κι άλλους πρωταγωνιστές, οι οποίοι στα δύο αυτά παιχνίδια ίσως έχουν σημαντικές ευκαιρίες να τα καταφέρουν.
