Η ΤΣΣΚΑ για ακόμη μια σεζόν έδειξε αξιοθαύμαστη σταθερότητα και με σχετική ευκολία κατέκτησε την πρώτη θέση στη regular season. Ο κόουτς Ιτούδης, παρά τη μεγάλη απώλεια του Μίλος και την αποτυχία σε ένα ακόμη ημιτελικό Final four πέρυσι, παρουσίασε μια ομάδα εξαιρετικά γεμάτη, με νέα στοιχεία στο παιχνίδι της, όπως τα είχαμε αναλύσει στη σειρά με τη Χίμκι. Εκεί, παρά τις ξαφνικές απώλειες βασικών παιχτών λόγω τραυματισμού, όπως ο Χάινς ή ο Ντε Κολό, κατάφερε να ξεπεράσει με δυσκολία το σκόπελο της ομάδας του Μπαρτζώκα, δίνοντας ραντεβού για άλλη μια φορά στην τετράδα. Η Ρέαλ από την άλλη, που ταλαιπωρήθηκε αφάνταστα από τους τραυματισμούς, είχε διαρκή σκαμπανεβάσματα ανά τακτά διαστήματα. Άλλωστε πρέπει να είναι από τις λίγες φορές που την είδαμε να ηττάται τέσσερις φορές εντός έδρας. Ο Λάσο αποτέλεσε τον προπονητή της χρονιάς στα μάτια μου, πίσω από το Σάρας φυσικά, παρατάσσοντας ένα σύνολο που βρίσκεται ψηλά σε όλες σχεδόν τις στατιστικές κατηγορίες, με την πρωτιά σε rating ως κυρίαρχο στοιχείο.

Αρχικά να αναφερθούμε στα παιχνίδια της κανονικής περιόδου. Οι δύο ομάδες μοιράστηκαν τις νίκες. Στο πρώτο παιχνίδι στη Μαδρίτη η Ρεάλ πήρε μια εύκολη φαινομενικά νίκη με 82-69, με τους Ράντολφ και Ντόντσιτς να είναι οι πρωταγωνιστές της συνάντησης. Είναι από τα λίγα παιχνίδια που έχουμε δει τη ΤΣΣΚΑ φέτος τόσο άστοχη, μα συνάμα και κακή σε όλο το παιχνίδι της στην επίθεση. Ένας αριθμός που τα λέει όλα είναι οι μόλις 5 ασίστ για 17 λάθη. Πραγματικά σπάνιο για ομάδες του Ιτούδη. Στο δεύτερο αγώνα στη Μόσχα είδαμε μια ΤΣΣΚΑ να δίνει μια παράσταση για 27-28’ περίπου, σκορπίζοντας τη Ρέαλ, με τη διαφορά να φτάνει μέχρι τους 26 πόντους και τους Ισπανούς να κάνουν την αντεπίθεση τους, μειώνοντας τελικά σε 93-87. Κορυφαίοι της συνάντησης ήταν ο Τσάτσο και ο Χίγκινς.

ΤΣΣΚΑ

Στο ζευγάρι δεν υπάρχει ξεκάθαρο φαβορί και αουτσάιντερ, οπότε θα ξεκινήσω με την τυπικά γηπεδούχο. Το μεγαλύτερο πλεονέκτημα της είναι η ομοιογένεια και η αίσθηση κυριαρχίας που βγάζει στο παρκέ. Η αύρα παιχτών όπως ο Ντε Κολό, ο Σέρχι, ο διαρκώς βελτιωμένος Χιγκινς, μας προϊδεάζει ότι ακόμη και σε κακή μέρα, υπάρχει η προσωπικότητα για να μην τα παρατήσουν. Φυσικά δεν υπάρχει και ο Ολυμπιακός, οπότε δεν έχουν αρχίσει να τους ζώνουν τα φίδια ακόμα. Το ρόστερ είναι πλούσιο και γεμάτο σε όλες τις θέσεις, με μοναδικό ενδοιασμό την απουσία στην περιφέρεια ενός defensive stopper. Το backcourt έχει βρει την ομοιογένεια του και παρότι οι ασίστ έχουν μειωθεί, λόγω της νέας τακτικής που προτιμά ο Ιτούδης ,η ικανότητα των παιχτών σε παιχνίδια isolation ή pick and roll αντισταθμίζουν τη χαμηλή παραγωγικότητα σε ασίστ.

Στο οπλοστάσιο διακρίνουμε πλούσιο επιθετικό ρεπερτόριο. Μερικά παραδείγματα:

• Horns offense με διάφορες παραλλαγές, επιθέσεις weave και πολύ hand off στην περιφέρεια.
• Kαταστάσεις με early post των forward ή του Ντε Κολό όταν συμπληρώνει η αντίπαλη ομάδα ομαδικά φάουλ, με ταυτόχρονη κίνηση και flare pick στην περιφέρεια.
• Spain pick and roll, το οποίο εμπλέκει δύο περιφερειακούς και ένα ψηλό. Εκεί θα δούμε το Χάινς ή το Χάντερ να δίνουν ένα pick στον Σέρχι ή στο Ντε Κολό και ταυτόχρονα το άλλο guard θα κάνει ένα back screen στον αμυντικό του ψηλού, με τον ίτελευταίο να κάνει pop out στο τρίποντο. Το ανέλυσα όσο πιο λαϊκά γίνεται νομίζω. Στόχος του συγκεκριμένου συστήματος που ανέλυσα θα είναι να τραβήξει προς τα έξω τον Ταβάρες προκαλώντας τις αλλαγές, χτυπώντας τον στα αργά πόδια του και αδειάζοντας τη ρακέτα ταυτόχρονα.
• Πολλά κάθετα pick and roll ψηλά στο κέντρο, για να μπορούν οι περιφερειακοί  να επιτεθούν κάθετα στο καλάθι. Τέλος, Η ΤΣΣΚΑ είναι ομάδα που αρέσκεται να φορτώνει με φάουλ τους αντιπάλους και ο Νάντο είναι μανούλα στο να τα κερδίζει.

Στην άμυνα η επιστροφή του Χάινς είναι πολύ σημαντική. Είναι ο συνδετικός κρίκος, η κόλλα που ενώνει τη μπροστά και την πίσω ζώνη στη γραμμή άμυνας. Δεν ξέρουμε βέβαια σε τι κατάσταση βρίσκεται μετά την επάνοδο του. Η μάχη των ριμπάουντ είναι ζωτικής σημασίας αν η ΤΣΣΚΑ θέλει να επιβάλλει το δικό της ρυθμό στο παιχνίδι.

Ρεαλ Μαδρίτης

Από την άλλη μεριά, η Ρεάλ Μαδρίτης των πολλών προβλημάτων στη σεζόν μπόρεσε να επιβιώσει της σκληρής ήττας από τον Παναθηναϊκό στο πρώτο παιχνίδι της προημιτελικής σειράς, βρίσκοντας τα ψυχικά αποθέματα και τη συγκέντρωση που απαιτείται, για να αντεπιτεθεί και να κάνει τρεις σερί νίκες. Αυτό δείχνει ένα σημαντικό στοιχείο που έχει εμφυσήσει στο ρόστερ ο Λάσο, δηλαδή τον συνδυασμό της πνευματικής προσέγγισης με την αγωνιστική προετοιμασία.

Η δύναμη πυρός εντοπίζεται στην ισχυρή frontcourt, με τους Αγιόν-Ράντολφ-Ρέγιες-Tαβάρες-Τόμπκινς να ξεχωρίζουν στο ζωγραφιστό, προσφέροντας σκορ, άμυνα και δημιουργία κοντά στο καλάθι, μαζί με την απαραίτητη δύναμη. Παρά την κυριαρχία στους ψηλούς, ενδεχόμενη παρουσία του Ταβάρες για πολύ ώρα στο παρκέ μπορεί να κάνει ευάλωτη την άμυνα. Στα pick and roll της ΤΣΣΚΑ έχει πολύ ενδιαφέρον να δούμε την τακτική που θα επιλέξει ο κόουτς ,με την άμυνα με αλλαγές να είναι η επικρατέστερη επιλογή, με σκοπό να μειωθούν τα ποσοστά εκτέλεσης από μέση απόσταση και η δημιουργία.

Επιπλέον, η πολυαγαπημένη μου ζώνη 1-2-2 με τον ψηλό στην κορυφή, είναι μια safe επιλογή που θα αποκλείσει την εκτέλεση από τα φτερά, αλλά η αδυναμία της εντοπίζεται στο ότι μένει εκτεθειμένο το καλάθι σε κοψίματα, όταν η μπάλα ακουμπήσει στους πλάγιους. Ο Ράντολφ, αν παραμείνει συγκεντρωμένος και μείνει μακριά από τα φάουλ, θα παίξει κομβικό ρόλο στην άμυνα.

Παίχτης κλειδι στον αυριανό ημιτελικό πιθανολογώ ότι θα είναι ο Κάρολ, με το instant score που προσφέρει και τα διαδοχικά σκριν που δέχεται για να ξεμαρκαριστεί. Η επίθεση διαμάντι του Λάσο είναι φτιαγμένη και ραμμένη στα μέτρα του. Αξίζει να τονιστεί η ικανότητα του παίχτη να διαβάζει κάθε κίνηση της άμυνας για να τον αντιμετωπίσει. Είναι ο καλύτερος catch and shoot σουτερ της Ευρώπης και έχει ήδη σκοτώσει μια φορά τον Ολυμπιακό στον τελικό στη Μαδρίτη με τις επιλογές του. Τέλος,  οι έμπειροι Ρέγιες-Ρούντι που βγήκαν μπροστά στη σειρά με τον Παναθηναϊκό, έχουν την οξυδέρκεια και την εμπειρία στις πλάτες για να δώσουν πράγματα σε στιγμές που θα κολλήσει η ομάδα.

Ηγέτες

Θα παραξενεύεστε που δεν έχω αναφερθεί καθόλου σε αυτούς τους παίχτες, αλλά το καλύτερο το φυλάγαμε για το τέλος. Σέρχι-Ντε Κολό από τη μία, Ντόντσιτς-Γιουλ από την άλλη. Από όπου και να το πιάσει κανείς, οι μάχες αναμένονται συγκλονιστικές. Ποιος είπε ότι το μπάσκετ είναι άθλημα των ψηλών; Ο Σέρχιο αρχικά βρίσκεται αντιμέτωπος με τον οργανισμό που μεγάλωσε, που έμαθε τα μυστικά του μπάσκετ, που νιώθει οικογένεια του. Ήρθε η ώρα να βγει μπροστά σε αυτή τη μεγάλη συνάντηση, γιατί για αυτό το λόγο έφτασε από την άλλη άκρη του Ατλαντικού ως αντικαταστάτης του Τεόντοσιτς. Ο Ντε Κολό επιστρέφει από τον τραυματισμό που τον ταλαιπώρησε και θα θελήσει να αποδείξει ότι δεν είναι ο κορυφαίος παίχτης για αγώνες κανονικής περιόδου μόνο, γιατί οι εμφανίσεις του σε τελική φάση, με εξαίρεση το 2016, δεν είναι οι αναμενόμενες.

Στην αντίπερα όχθη τώρα, ο Γιουλ επέστρεψε πριν ένα μήνα στην ενεργό δράση μετά το σοβαρό του τραυματισμό και θα χρειαστεί πλέον να βγει μπροστά και να σταθεί δίπλα στον MVP της φετινής Euroleague. Το παιδί θαύμα, Λούκα Ντόνσιτς, στις τελευταίες του παραστάσεις στην Ευρώπη θα προσπαθήσει να γίνει ο άνθρωπος που θα οδηγήσει τη βασίλισσα στο θρόνο της για δέκατη φορά στην ιστορία του θεσμού.

Εκτίμηση-Υπόθεση

Όπως προανέφερα πιο πάνω δεν υπάρχει φαβορί στη συνάντηση αυτή. Θα καταθέσω απλά τη προσωπική μου πεποίθηση. Ρεάλ δαγκωτό λόγω Λάσο και αντιπάθειας στον οργανισμό της ΤΣΣΚΑ. Στον τελικό της Κυριακής περιμένω εμφάνιση επιπέδου Λεμπρόν Τζέιμς από το Ντόντσιτς. Οι προσδοκίες για τον πιτσιρικά είναι τεράστιες, μακάρι να αντέξει την πίεση και το βάρος. Αρα πάμε με Ρεάλ.